verdriet,schuldgevoel en woede

Hallo Allemaal.Een paar maanden terug hebben wij de herder van mijn opa in laten slapen. mijn opa was niet goed ter been dus de hond was vaak bij ons. De hond ( maira ) was al op leeftijd maar takelde ineens snel achteruit, ze werd steeds trager maar verder leek ze niet ziek. we gingen toch voor onderzoek naar de DA waar ze onder narcose werd gebracht om een echo te maken van der buik en baarmoeder. maira bleek kanker te hebben die uitgezaaid over der hele buik. ze moet veel pijn gehad hebben volgens de dierenarts, ik vergeef ons het noooit dat we dat niet gezien hebben..  De dierenarts stelde voor om maira niet meer wakker te maken , we zijn daarin mee gegaan omdat ze altijd heel gestrest is bij de dierenarts, we konden dus helemaal geen afscheid nemen. wel waren we erbij toen ze der spuitje kreeg en dat was het ergst . het spuitje was ingebracht maar maira werd op dat moment wakker en sprong ineens de hele kamer door, en beet als laatst mijn opa in zn hand. wat bleek is dat de verdoving al aan het uitwerken was . het was hard verscheurend om haar zo te zien. alsof ze voelde dat ze dood ging..ze heeft nog nooit iemand gebeten of iemand wat aangedaan. ze heeft dus niet rustig weg kunnen gaan en dat zit me zo dwars.. ook een grote fout van de dierenarts lijkt mij. die had moeten weten of ze nog voldoende onder narcoze was.. ik heb dus dubbele gevoelens..ik voel me schuldig dat ik niet gezien had dat ze pijn had, en ben woedend dat ze zo tot der eind gekomen is.. ik kan het gewoon niet verwerken..  
ik moest mijn hartje eventjes luchten!

Hoi Maira,
Heel begrijpelijk, dat je je zo voelt. Hoort ook bij een rouwproces en het is een heel naar idee dat je niet gezien hebt dat ze pijn had. Wij hebben vorig jaar onze husky Janouk in laten slapen. Hij was niet helemaal lekker, beetje diarrhee, slecht eten, paar keer bij de dierenarts geweest. Wij zouden een paar dagen weg gaan zonder de honden, DA zei, ga maar gerust. En toen wij weg waren stopte hij helemaal met eten, met spoed geopereerd en er bleek een tumor in zijn darm te zitten, meerdere gaten, niet weg te halen. En we hebben hem - op afstand - niet meer wakker laten worden. Dat voelde heel raar en ik voelde mijj heel schuldig dat ik niet bij hem was. Achteraf denk ik, hij wilde geen pijn laten merken, hij wilde gewoon bij ons zijn, daar was hij gelukkig. En dan zijn ze zo bikkelhard. Pas toen wij weg gingen, gaf hij toe aan hoe ellendig hij zich voelde.

En over het wakker worden : heel naar dat het zo gegaan is, ik denk dat de dierenarts het zelf ook liever anders had gezien. Waarschijnlijk was ze wel nog in de war van de narcose, heeft ze daarom gebeten? Heel naar, heel vervelend maar ook al had de dierenarts het beter gedaan, je meisje krijg je er niet mee terug. Probeer aan alle mooie herinneringen te denken, alle mooie momenten die je samen hebt gehad, daarin leeft ze voort. Ongetwijfeld was het een mooie dame, Maira. 
Wat mij erg heeft geholpen is een foto collage maken. En weet je, 'noukie is er niet meer, maar soms, vooral als ik me ergnaar voel of juist als ik iets doe waar we van genoten, dan zie ik ineens vanuit mijn ooghoek de kleine kunffelbeer liggen

Sterkte ermee, en als je wil, vertel ons over de mooie en goede dingen van Maira.

Honden kunnen heel hard zijn voor zichzelf daarom kan het zijn dat je het niet gezien hebt.
Daar hoef je je echt niet schuldig over te voelen.
Vind het jammer van de dierenarts dat dit op die manier gezegd is want het is niet eerlijk dat jij je nu schuldig voelt. Jij kan er niks aan doen.

Vervelend en heel naar voor jullie dat ze niet rustig is gaan slapen.
Maar de dierenarts zal dit echt niet expres hebben gedaan.

Heel erg veel sterkte met het verlies!

O, wat erg.......

Wat kan ik me goed voorstellen dat dit een traumatische ervaring voor jullie en haar moet zijn geweest.
Dit wil je niet op deze manier..........
Wat vreselijk van die DA om dit zo te doen, hij had moeten weten dat ze al bij was.
Het laatste wat je wil is dat je hond op zo'n angstige/pijnlijke manier moet sterven.

Ik vraag me af hoe die DA gereageerd heeft.....of was het zo'n botte boer...
Heel veel sterkte om dit te verwerken!

Bedankt voor jullie reactie, altijd fijn om het eventjes te luchten! nee dat is ook wel zo de dierenarts heeft ook echt hun excuus gemaakt en het is ook goed zo. maar toch het is vreselijk om zo een hond in te laten slapen.  me opa is altijd alleen en werd al een beetje dement. maira was altijd heel beschermend en lag altijd bij hem . andere honden mochten ook nooit te dicht bij hem komen. we wilde hem eigenlijk zelf in huis nemen . omdat we dachten dat opa het niet meer aan kon , uitlaten ging bijvoorbeeld al niet meer (wel heeft die een super grote tuin waar ze altijd in liep)  maar maira had altijd heimwee als ze hier was. ze hoorde gewoon daar.dus hebben we der uiteindelijk gewoon bij der eigen baasje gelaten. misschien dat ze daarom zich wel groot gehouden heeft. dat ze me opa niet alleen wilde achter laten. en we hebben zeker hele mooie herinneringen aan der die we nooit zouden vergeten!

Wat een afschuwelijk drama.
Het is zo vervelend dat honden in een zeer laat stadium pas pijn aangeven.
Maira rust nu zacht en heeft geen pijn meer.
Ga jezelf geen verwijten maken, want het is al moeilijk genoeg om dit alles een plekje te geven.
Ik wens je veel kracht om hier mee om te gaan.