Wat moet ik doen? Mijn hond is dood!!!!

Hallo ik ben Melvin ik ben 12 jaar en mijn hond is doodgegaan op 11-05-2013 Tijd: 0:30.



Dit doet mij heel veel en vooral de manier waarop het is gebeurt.

Kan iemand mij zeggen hoe ik dit verwerk?


Ik kwam gisteren thuis met mijn vader en kwam tot de ontdekking dat mijn hond Laika een blonde labrador mijn medicijnen voor mijn ADHD te pakken heeft gehad(40 pilletjes van 10mg dexamfetamine)(ook wel gelijk aan speed).
Toen we dat wisten hebben we meteen onze dierenarts gebeld en om raad gevraagd.
Die heeft in de encyclopedie van medicijnen gekeken en heeft tegen ons gezegd dat we het maar zo moesten laten omdat het toch al in haar bloed zat.
Hij adviseerde haar in een donker hoekje te zetten met haar mand.
Dat werkte niet echt, want ze blijf maar hijgen dus hebben we de lichten in de huiskamer uitgedaan en haar daar getroost.
Na een uur of 3 leek het goed vooruit te gaan tot we haar weer in dat kamertje zette toen we voor de 2e keer gingen kijken ging het helemaal mis, ze kon niet meer staan dus we hebben de dieren ambulance gebeld en ondertussen deed ik haar troosten.
Ze begon opeens te piepen tijdens het hijgen.
De dierenartsen kwamen met spoed hierheen en me vader stond ze beneden op te wachten, maar ondertussen was mijn hond doodgegaan in mijn armen en nu huil ik dus de hele dag.

Maar zelf denk ik dat het wel beter was want als ze het had overleeft dan zou ze zowiezo niet meer zijn zoals ze was.
Zelfs een mens kan niet tegen 0.4gram speed


Ze is 10 maanden oud geworden




Ik mis haar zo erg

Och Melvin, wat vreselijk!
Ik weet niet goed hoe je zoiets verwerkt, want ik heb nooit een hond verloren.
Maar het is goed dat je hier een topic hebt geopend, want er zijn vast veel mensen aan wie je hier je verhaal kwijt mag.
Ik vind het wel vreemd dat jullie dierenarts niets kon of wilde doen, dat er niet een tegenmiddel zou zijn ofzo?
Voor nu kan ik alleen zeggen, praat er veel over, dat helpt soms iets.
Laika was een prachtige Labrador, echt een plaatje.
Sterkte hoor!

lieverd, wat verschrikkelijkik weet wat voor troep ritalin is, want ik heb het zelf, maar voel je alsjeblieft niet schuldig!
je bent pas 12 en dit was niet jouw verantwoordelijkheid.
heel veel sterkte.
ik vind het eigenlijk ook heel stom van die dierenarts, want ze hadden de maag leeg kunnen pompen of laten braken. hij kwam pas naar jullie toen het allang te laat was.

Jeetje wat erg zeg! Ik vind het echt heel naar voor je! Wel heel fijn voor Laika dat je bij haar bent gebleven. Hoe moeilijk het ook was voor jou, ik weet zeker dat zij je dankbaar is. Jij bent tot het laatst toe een goed baasje geweest!
Ik wens je heel veel sterkte de komende tijd en blijf er vooral over praten. Dingen als dit kun je niet in je eentje verwerken.

Ach kind wat zal je een verdriet hebben. Ik heb een zoon van 12 en ik weet hoeveel hij van onze hondjes houd. 
Hij zou er ook stuk van zijn. Dus je verdriet is zo te begrijpen. 

Ik kan niet meer voor je doen dan je een virtuele knuffel geven. 
En al wil je het nu waarschijnlijk niet horen.
Tijd heelt echt alle wonden. 
Je zal je hond nooit vergeten, maar de pijn zal minder worden zodra je het een plekje kunt geven. 

Mijn tip, neem de tijd om te rouwen. 
Huil, gil, schreeuw, ram je hoofdkussen in mekaar, maar vooral, praat heel veel over je hond en je verdriet met de mensen om je heen. 

Niet tot stilte vervallen hoor, want dan duurt het verdriet nog veel langer. 
Dikke knuffel van mij en heel veel sterkte.

och kerel toch , wat een vreselijke gebeurtenis. dit was absoluut niet jou schuld hoor!  maar wel die van de dierenarts. je dierenarts had haar op moeten nemen en haar onder intensive care moeten houden tot de de eerste 24 uur doorwas gekomen . hij kan namelijk kunnen inspringen als het helemaal bergafwaarts ging. 
huil maar even flink uit hoor, verdriet moet je niet opkroppen, het is gezonder om het er uit te gooien. maar ga vanavond op tijd naar bed. want je zal je rust hard nodig hebben .

Bedankt

Ach Melvin wat verschrikkelijk, wat een verdriet zul je hebben van het verlies van je lieve Laika. Wat was ze een prachtige hond met een lieve vrolijke kop. Wat fijn dat ze jou had om van haar te houden en haar te steunen in haar laatste moeilijke uren. Ze zal je hier vast heel dankbaar voor zijn en voor altijd in je hart blijven waar ze haar vaste plekje houdt.

Op dit moment is er het verdriet, dat is niet anders, het verwerken komt wel, vergeten zul je haar nooit, maar er komen ook dagen dat je denkt aan hoe leuk ze was en wat voor plezier jullie samen hadden zonder dat het zoveel pijn doet dat je alweer moet huilen.  

Belangrijk is wat iedereen al zegt om je niet schuldig te voelen, jij hebt alles gedaan voor haar wat je kon.

10 maanden?! ach gos! ik heb nog nooit de dood van een eigen hond meegemaakt, olly is de eerste.
ik weet niet hoe je zoiets verwerkt..

bij andere huisdieren kon ik niet tegen de leegte, dus kocht ik snel een nieuwe
maar 
1. bij iedereen is dat verschillend
2. honden zijn toch echte gezinsleden, dus die zullen anders zijn dan bij cavia`s of konijnen (bij mij tenminste)

net als de ander, vond ik de dierenarts toch behoorlijk raar... 
ik weet niet of je vaker rare ervaringen hebt gedaan bij die DA, maar anders overstappen (heb ik ook gedaan, toen een DA zei dat er niks aan de hand was met onze cavia, en bleek dat hij tumor had, een hele grote.... :/)

ik kan niks anders doen dan je heel veel sterkte wensen!

Och wat een erg verhaal! Veel sterkte

Hier nog de laatst gemaakte foto's van haar

Jeetje, wat vreselijk. Geef jezelf niet de schuld. Jij en je vader hebben er alles aan gedaan om Laika te helpen. Heel veel sterkte!

Ik kan me voorstellen dat je hier helemaal kapot van bent.
Niet te bevatten dat een hond van nog maar 10 maanden zo aan haar einde komt.
Zij had verdrietig genoeg geen kans na deze grote hoeveelheid zware medicijnen.
Ik hoop dat jullie in jullie familie elkaar enigszins kunnen opvangen bij dit grote verdriet, hoewel iedereen dit op zijn eigen wijze beleeft en verwerkt.
Heel veel kracht en sterkte om met dit grote verlies en gemis om te gaan.

Ach lieve Melvin...wat vreselijk voor je... Ik kan ook niet veel meer doen dan je een digitale knuffel geven. Huil maar lekker hoor! Hopelijk kun je met je verdriet bij je ouders terecht...

Och arme... Heel veel sterkte met het verlies van je hondje.. 
Je bent heel sterk geweest toen ze je nodig had, ze is vast heel trots op je..

Uit ervaring kan ik zeggen; verwerk het op je eigen manier. Iedereen rouwt anders, iedereen probeert het op een eigen manier een plek te geven. Dus,doe wat je gevoel je ingeeft. Als je wilt huilen, huil je. Als je wilt schreeuwen, vooral doen. Een fotoboek maken? Ga je gang. 

Nogmaals heel veel sterkte...

Wat vreselijk verdrietig.. Heel veel sterkte Melvin!

jeetje Melvin hier schrik ik toch wel van.
Wat een verdriet en zo plotseling.

Maar jullie hebben er echt alles aan gedaan kan van de dierenarts niet zeggen vind beetje vreemd maar voor Laika was je tot het laatst een hele grote steun en dat heeft je hondje heel erg goed gedaan.

Verwerken kost tijd, zeker als een hondje zo bij je weggerukt word dat is toch anders als dat je de dood aan ziet komen, maar ook ik zeg net als hier al meer gezegd is blijf over Laika praten of schrijf het van je af wat je hier al gedaan hebt en ook ander schreeuw het uit huil maar een flink potje is helemaal niet erg beter als niks doen het het op kroppen dan duurt het langer.

En ook uiteindelijk gaan de scherpe kantjes van het verdriet eraf maar missen zal je Laika altijd ze is toch 10 maanden bij jullie geweest en dat is onuitwisbaar.

Heel veel sterkte ook voor je vader.

En hier is altijd wel een "luisterend"oor.

Wat een vreselijk verlies....
heel veel sterkte Melvin....

Melvin toch, wat verdrietig , geen woorden voor.

en ja hoe moet je dit nou toch verwerken.
heb je een mooie foto van Laika ? zet hem naast je bed, praat met haar dat je bij dr bent, daar waar ze geen pijn meer heeft.

Praat er over met je vriendin of je papa en mama, praten helpt, en laat je tranen gaan.

en als je het zo hoog zit, kom maar hier bij ons praten.

Melvin wat een lieve fotoos van laika. en wat een mooie hond....

Oei ik ben enorm geschrokken en wat erg !

Heel veel sterkte en een hele dikke knuffel !!

Jee Melvin wat erg voor je...
Wat goed van je dat je bij haar bent gebleven op het eind. Ik weet zeker dat ze het fijn vond om je bij haar te hebben en niet alleen te zijn.

Praten, schreeuwen, huilen, doe dat allemaal. Ben je een beetje creatief? Teken je bijvoorbeeld graag of doe je foto bewerken? Dan is zoiets ook een fijne manier om er wat mee te doen.

Veel sterkte.

Och Melvin, wat een enorm verdriet Voel je niet schuldig, jij kan er niks aan doen, ik denk dat Laika het heel fijn vond dat jij tot het laatst bij haar gebleven bent.
Heel veel sterkte met dit grote verlies.

Wat erg Heel veel sterkte..!!

Wat erg voor je hond en ook voor jou. Heel veel sterkte gewenst.

Och Melvin, wat erg!
Maar jij en je vader hebben het heel goed gedaan! Ze is in jouw armen dood gegaan, dus ze voelde zich fijn!

Heb zelf 2 honden in 6 weken tijd in moeten laten slapen, het beste werkt echt om even uit te huilen, en huilen mag! En praat erover als je je rot voelt! Ze zullen je echt wel snappen!

Het krijgt vanzelf een plekje in je hart.. maar nu mag je verdrietig zijn, daar is niks mis mee! Zelf denk ik nog heel vaak aan mijn honden, maar dan over hoe fijn het was dat ze er waren, en hoeveel plezier we hadden met ze...

Sterkte jongen!

Hè dat is niet leuk zeg :(
Het verwerken gaat vanzelf, je moet er gewoon veel over praten en dan bedoel ik de leuke dingen en huil zoveel en zovaak je wilt! Echt waar hoor dat mag best.
Het lucht op wel. Ik heb me ogen uit me kop gehuild toen mijn eerste hondje overleed (in laten slapen). Duurde wel een paar dagen en ik dacht echt dat ik er nooit overheen zou komen. Maar ik heb veel gepraat over de leuke dingen en mooie herinneren en we hebben een mooi plekje gemaakt waar de mand nog een tijd gestaan heeft met foto's erin. Nu staat hij in een urn op de kast met foto's erbij. We kunnen hem dan nog altijd zien. Zo blijft ie bij ons. (de mand en zijn speeltjes en zelfs de laatste brokken die nig in z'n bak lagen hebben we bewaard op de studeerkamer staan die nu).
Het si een goed idee om dat te doen, zo kan je met haar praten
Schuld gevoel hoort er helaas ook bij.. Wat als ik.. En wat als dit en zus en zo..
Ik had dit ook. Je kan er echt niets aan doen. Je hebt de laatste minuten je best gedaan om het haar zo goed mogelijk te maken en je bent bij d'r geweest. Ik weet zeker dat ze het heel fijn vond!

Succes met verwerken en je bent van harte welkom op het forum
Het was een super mooie hond! Hele leuke foto's heb je! Lach om die momenten als je eraan terug denkt!

Bedankt voor jullie lieve woorden dit zal Melvin zeker sterken, juist nu hij het zo hard nodig heeft zeker omdat hij zichzelf de schuld geeft om iets waar die niets aan kan doen.
Nu ziet hij hoeveel mensen er hetzelfde over denken.

BEDANKT
Eveline

Wow, wat erg voor je, heel veel sterkte de komende tijd!

Heel veel sterkte met het verlies van je lieve Laika.