Hoe snel ga jij naar de dierenarts?

Ik neem aan dat deze topic wel duidelijk is wanneer gaan jullie naar de dierenarts met je hond en wanneer niet?

Zo gauw als ik denk dat er iets niet in orde is met mijn honden.

als een openliggende wond begint te etteren . want dan heb  ik ab nodig. als ze braken en aan de diarree zijn tegelijk . als ze langer dan drie dagen braken . als ze niet meer kunnen lopen . als ze een soort van toeval hebben(is nog nooit gebeurd hoor ). als ze langer dan drie dagen aan de diarree zitten . als ze op een poot helemaal niet meer kunnen staan. als ze iets ontzettend scherps in geslikt hebben ..... dat soort dingen .....

Gelukkig zijn mijn hondjes piekfijn in orde en helemaal gezond gezonder kunnen ze niet zijn .

Als ik het niet vertrouw ga ik naar de dierenarts.
Beter een keer te veel als te weinig 

zodra ik denk dat er iets mis is, dan ga ik direkt,liever een keer voor jan doedel dan te laat. kijk Lobke dagelijks na is er iets mis dan gaik naar de arts en dan bel ik onderweg wel dat ik er aankom . is pas een keer voorgekomen maar dan met de kat niks wachten gelijk gaan.Hein.

als ik me zorgen maak dus echt merk dat er iets is

Als ik echt niet meer weet wat ik moet doen met mijn hond. Een wondje verzorgen lukt nog wel, maar gaat het wondje ontsteken, dan zit ik bij de dierenarts.
Inderdaad als ik het niet vertrouw, en ik heb geen flauw idee wat ik moet doen, zit ik bij de DA.

wij gaan ook alleen als we vermoeden dat er iets niet goed is .

Het ligt aan de situatie. Heeft Cosmic zich weer eens ergens aan gekrast of zo, dan los ik het zelf op. Andere "kleine" dingetjes ook. Snap ik iets niet, of weet ik niet hoe ik iets op moet lossen, dan ga ik naar de dierenarts. Met Punk ga ik wel heel snel (misschien te snel) naar de dierenarts, maar met een hond van bijna veertien wil ik geen risico nemen..

Als hij een dagje wat minder eet gaan we niet meteen naar de dierenarts. Voor een klein wondje ook niet. Als het erger wordt of telkens zo door blijft gaan, maken we even een afspraak.

Als de honden anders zijn als anders, of als ze een zwerende wond hebben, gelukkig zijn onze honden eigenlijk nooit ziek, alleen Rixt heeft 1x haar hals opengehaald aan een stuk gaas, dat was beginnen te etteren.

Bij overduidelijke gevallen zoals veel braken, lang aan de diarree, open wonden etc..
En ook als ik aan mijn honden voel en merk dat er iets niet goed is, zoals bijv bij Bayley, ze liep af en toe wel mank maar dat had ze na veel wandelen (2 uur in het bos etc.) dus ik dacht spierpijn maar het werd erger dus toch naar de DA en nu blijkt dus dat ze een gescheurde kruisband en lichte artrose heeft en misschien is haar meniscus ook kapot. Maar omdat het een staff is liep ze gewoon door alsof er niks aan de hand was en gaf ze bij het eerste bezoek aan de dierenarts geen kick dus wist de DA niet wat ze met haar aan moest. Filmpjes gemaakt en daarna röntgenfoto's, eind mei wordt ze geopereerd...

Je kan beter een keer teveel gaan dan te weinig.

Als je al je hele leven honden hebt gehad, dan kan je vele kleine dingen zelf diagnoseren en genezen.Je weet wat je mag en kan geven voor welk symptoom. Maar als het blijft duren, of er is ineens een crisis situatie dan vlieg ik er naar toe! 
Ook voor de jaarlijkse inentingen, maar dat spreekt voor zich.

Ik ga niet snel richting de dierenarts, wel pak ik tijdens werkdagen vrij makkelijk de telefoon om even te bellen. Ik heb bij mijn dierenarts goede ervaringen dat ze me echt niet als standaard antwoord geven dat ik moet komen. Dat bevalt dus prima.

Zodra ik twijfel of ik iets nog even aan kan kijken of er toch mee heen moet. Twijfel betekent voor mij eigenlijk gewoon gaan Toen Ginny eens tijdens de middagwandeling ineens aan de diarree was en daarna stond te trillen op haar poten zijn we direct doorgelopen naar de DA, ook al was ze de hele ochtend prima te spreken geweest. Nu moet ik wel zeggen dat ik er met Ginny nog al extreem in ben, omdat ze qua gezondheid zo'n ontzettend slechte en enge start heeft gehad. Zelfs de gezondheidsgerelateerde klachten die ze nu heeft worden door de DA nog geregeld teruggeleid op de problemen die toen speelden.

Maar ach, we hebben een dure verzekering voor haar.. Maken we daar in ieder geval grondig gebruik van

Eigenlijk best wel snel... merkte ook heel snel als het niet goed met haar ging. Ik heb één keer gehad dat ze rond een uur of 11 s'avonds niet lekker was, ze kon niet meer op haar benen staan en kon niet meer normaal lopen. We hadden paar uur nog afgewacht maar het werd niet beter. Hebben we de dierenarts gebeld s'nachts... '' Ja konden jullie niet eerder komen!''  Meneer had blijkbaar geen zin om zijn bed uit te komen, want hij had nachtdienst. Jemig wat een stuk chagrijn was dat zeg! We zeiden dat we gewoon kwamen, hebben we ook gedaan. Als we er niet heen waren geweest had ze het misschien niet eens overleefd toen. Volgende dag zijn we naar onze eigen dierenarts gegaan, die zei ook wel.. als hij s'nachts zijn bed niet uit wil komen, moet hij maar een andere baan zoeken.

Normaal gesproken kijk ik het wel even aan. Bijvoorbeeld een bijtwond van een incident dat 's avonds gebeurde. De volgende ochtend een hele dikke knie, toen maar wel gegaan. Duidelijk antibiotica nodig.

En na 12 keer braken in 9 uur tijd. Toen hield hij ook geen water binnen en is er risico op uitdroging. Bovendien ging het niet om "iets verkeerd gegeten", want dat was er na de 3e keer wel uit.

Maar verder ben ik meer van het aankijken en afwachten.

als ik denk dat mijn hond zich niet goed voelt.ik bedoel niet als hij een een keertje braakt of diaree heeft maar gewoon echt ziek of pijn.je kent je hond wel zo goed dat je merkt dat er iets niet goed is.
maar ik heb wel altijd angst als ze oud zijn al 3 keer meegemaakt dat ik bij de dierenarts kwam en er iets ergs was.
niet dat ik niet zou gaan maar je kent het wel het onderbuik gevoel dat je al zelf twijfelt of er niets ernstigs aan de hand is.
maar ik ga altijd als ik maar een vermoeden heb dat er iets niet is zoals het hoort ga ik.
groeten greet

Ik bel altijd eerst als ik niet zeker ben of het iets is of niet. Bij mijn paard doe ik dat ook zo
Als ik merk dat het echt niet goed gaat ga ik snel eve naar de DA.
Ik heb stage gedaan bij veearts en in weet nu het reilen en zeilen daar en ik begrijp echt dat hun job niet gemakkelijk is en het niet leuk is wanneer mensen hem onnodig laten komen.
Dus ik houd daar ook rekening mee

Ik ga op mijn gevoel af, als mijn intuitie zegt dat er iets mis is ga ik naar de DA. Mijn man is meestal van "het gaat vanzelf wel weer over".

als er echt iets mis is...dus niet als olly even overgeeft ofzo
ook even diarree, doen we dat niet

we zijn wel 1x gegaan om diarree, omdat het veel te lang aanhield, en niks hielp

ik zie wel wanneer olly echt naar de DA moet
maar meestal gaan we nooit voor ziekheid naar DA, olly mankeert nooit wat...
alleen voor entingen enzo

Hier ook....als mijn gevoel zegt dat het niet goed zit, ga ik naar de dierenarts. Bij twijfel bel ik ze ook wel eens.

Als ik ergens een slecht gevoel bij heb en het na één dag blijft aanhouden ga ik zeker naar de DA. Is het echt iets waar ik me zorgen om zou maken zou ik al sneller eens bellen en indien nodig direct gaan! Voor wondjes en verstuikingen of iets in die aard zou ik een dag of twee wachten denk ik? Afhankelijk van hoeveel last ze ervan heeft.

Ik denk: "Zal ik er mee naar mijn huisarts gaan als ik dit zou hebben?"
Als dat zo is dan zou ik ook naar de dierenarts gaan als mijn hond zoiets heeft.
Toch denk ik dat ik eerder naar een dierenarts ga dan zelf naar een huisarts.
Bij dieren moet je op je gevoel afgaan. Daarbij tonen dieren zich niet gauw ziek als ze iets mankeren. Dieren houden zich eerst groot, dus als ze ziek tonen zijn ze dat vaak al een tijdje.

Overigens kom ik niet jaarlijks bij de dierenarts voor de entingen.
Jaarlijks enten is onnodig en dat weet elke dierenarts.
Of je moet elk jaar je dieren naar een pension brengen, dan is het helaas wel nodig.

Het ligt vooral aan de soort klachten.
Toen Santa ontzettende diarree had hebben we eerst gebeld, toen 2 dagen de tips opgevolgd, hielp niet en gingen we alsnog.
Mank lopen, zelf besluiten wat meer rust te geven, en even afwachten.
Zijn het dingen dat je denkt, er is iets met het hart, hij heeft een verstopping, een wond die gehecht moet worden, dingen die je niet even kunt aanzien, dan wel direct er naar toe.
Maar ik schrijf hier altijd, als het gerust stelt, bel dan even, kun je daarna altijd nog gaan.

Nu de honden wat ouder zijn weet je ook meer over de hond.Mijn oudste hond heeft een laag immuumsysteem en daar ga ik dus veel sneller mee naar de dierenarts. Als ik bv met een wondje kom dat bij een normale hond gewoon met aandacht en tijd geneest zit hij al aan de antibiotica. We zijn nu zover dat als ik ga we soms nog even wachten met de antibiotica om te kijken hoe het ontwikkeld maar ik hem al wel vast mee naar huis krijg.
Mijn jongste hond is een heel ander verhaal die heeft bijna nooit wat. Maar als hij geopereerd moet worden ( navelbreuk als pup)  reageerd hij op de hechtingen die verteren bij hem niet maar gaan ontsteken. Ook reageerd hij allergisch op de lijm op de verband gaasjes die over de wond geplakt worden. Verder kom ik met hem alleen voor de enting maar als hij dan wat heeft bokt en steigert zijn lijf tegen al dat gedoe van buiten af.

Maar de gouden regel is hier beter te vaak gegaan als 1x te laat.

Ligt er echt aan hoe de situatie is.
Met mijn honden ga ik zodra ik het zelf niet vertrouw. Mijn jack-russel heeft bijv vaak anaalklier ontsteking dus dat is iets wat ik ken maar ook weet dat het schoon gemaakt moet worden van binnen en hij AB nodig heeft. Dus een bezoekje aan de DA.

Kleine dingen waarvan ik weet hoe ik moet handelen, los ik het zelf op of bel om te overleggen (of ik de situatie goed in schat) bij dingen of gedrag wat ik niet ken maar wel iets medisch aangeven dan liever een keer te vaak dan 1x te weinig.

Met de katten is dat voor mij iets anders. Aangezien ik zelf een opvang heb voor zwerfkittens/katten en al jaren hiermee dagelijks werk heb ik best een dosis ervaring wat dat betreft. Hierbij kan en doe ik dus ook veel zelf. Van sondevoeding, dwangvoeding, vochtinfuus tot AB die ik standaard meerdere soorten in huis heb, middelen tegen braken en diarree heb ik ook standaard in huis,  assisteren bij castratie/sterilisatie en onder narcose mee naar huis nemen en pas thuis weer bij brengen/bij laten komen. Daarbij overleg ik wel eens met mijn dierenarts of ik de situatie goed inschat en de medicatie/plan van aanpak goed inschat maar kan dan vanuit huis al veel zelf. Daarnaast is het met een zwaar verwilderde/agressieve volwassen kat/poes niet altijd handig om "even" langs de DA te gaan omdat ze nauwelijks te onderzoeken zijn en bij kittens onder de 3 weken is het sowieso lastig wat DA betreft en is het altijd erg behelpen wat medicatie betreft omdat er maar heel weinig is voor zulke kleintjes het komt dan toch vooral van mijn observatie aan bij deze dieren.

Maar ook hier geldt wel.... liever een keer te vaak (of langs gaan of telefonisch) dan 1x te weinig.

ben zelf ook meer van afwachten en aankijken.

plus veel dingen kan ik zelf wel, wonden verzorgen enzo.
beetje wondspray doet vaak wonderen,  en rust ook.

ik mediceer de honden zelf nooit, als ik denk dat er medicatie nodig is dan altijd via de DA.
maar ja ik wacht dus meestal af, is het na paar dagen nog niet goed dan naar de DA.
en op laatst weet je wel wanneer je echt moet gaan, als je hond een aanval krijgt, of door zijn benen zakt, en dat soort dingen.

met het paard was dat net zo, ik ga geen Da bellen die toch zegt maandje op rust zetten, dat kan ik zelf ook wel.  en bij me zelf ook net zo, het gaat wel over denk ik dan, op laatst heb je dan wel een wat geirriteerde huisarts die het maar dom vind dat je niet eerder kwam, maar ach dan zeg ik beter dan die mensen die met een scheet dwars in de kont al bij je staan.

Niet zo snel...., ik heb een klein apotheekje op voorraad en EHBO voor dieren gedaan, dus meestal kom ik er zelf wel uit...