bestaat de natuurlijke dood nog voor honden??

ja ik weet het,niet zo'n vrolijk topic!

Maar toch ben ik er benieuwd naar,vooral omdat ik de laatste tijd alleen nog maar hoor hoe mensen hun beste vrienden hebben moeten laten inslapen,

En dat is mijn worsed nightmare!!

Dus,bestaat het nog?
Die honden die gewoon op hun oude dag zeggen:
,,jongens het is mooi geweest'' en lekker gaan slapen..
en niet meer wakker worden?

gebeurt niet vaak, hoe komt dat ? dat voorkomen wij vaak, wij nemen vaak de beslissing om onze hond niet te laten lijden.

zolang het hart nog mooi door klopt is er geen sprake van een slapende dood, smorgens in de mand of ergens op een plekje, vele honden die oud worden, worden ook door ons geholpen, in een zachte en rustige dood.

gelukkig mogen wij dat doen. echt dood gaan in een slaap is voor weinig weggelegd.

juist Willemijn heeft gelijk, we laten de honden niet afzien ... maar mijn vorige hond Sammy heeft wel nog natuurlijke dood gehad en was ook niet leuk, ik had dan spijt dat ik niet bij hem kon zijn op zijn laatste momenten. je zit steeds met een dubbel gevoel.

faith overleed heel plotseling na een sterilisatie. dat was een grote schok, en heel eng om mee te maken, omdat je op dat moment geen bal kunt doen voor haar. oke, ze was oud, maar het was nog geen tijd vond ik. voor mij is het "gemakkelijker" om de da een hond in te laten slapen, omdat je dan zelf het tijdstip en de manier kiest van afscheid nemen.

Met de vorige hond van mijn ouders was het idd op deze manier niet ziek geweest of zo maar gewoon oud en op. Boef zocht een plekje op en ging slapen en werd niet meer wakker. 

Zelf met onze eigen honden dit helaas niet mee mogen maken en de beslissing steeds zelf moeten nemen maar ben wel ' blij ' ook de andere manier te hebben mogen mee maken. 

Hoewel ' H ' zelf is gegaan maar die was ziek en vind dat toch weer iets anders dan wanneer een hond gaat als hij zelf aanvoelt het is goed geweest het is mijn tijd nu.

Een van mijn honden, een Schotse herder lag dood in de kamer toen we thuis kwamen van het werk. Hij was 12,5 jaar en we waren inmiddels al aan het overleggen of we nog door moesten gaan of in laten slapen omdat hij last van zijn hart had gekregen waardoor hij een soort van toevallen had. Ik vond het vreselijk dat ik er niet bij was. Arm beest. Ik lees hier af en toe berichten dat mensen hopen dat ze hun hond een keer dood vinden zodat ze niet zelf de keuze hoeven te maken, maar zelf vind ik het prettiger om erbij te zijn, dus in laten slapen. Vind ook dat een hond dat verdient....... Hoe moeilijk zo'n keuze maken ook is en hoe moeilijk en verdrietig het laten inslapen ook is.

Baziel had een maagoperatie, alles ging goed tot hij de volgende dag in een nashock ging, uiteindelijk natuurlijke dood, want wij hebben hem niet laten inslapen.

Ik vind helemaal goed dat je soms voor de hond mag beslissen om ingeslapen te worden.
maar ook vind ik dat er vaak te snel wordt ingegrepen.
laats hoorde ik een verhaal dat deze hond ook in geslapen zou worden maar volgens een dierentolk wou deze hond dat echt nog niet maar hij wou gewoon op de bank liggen en samen met zijn vrouwtje.
Dit vond het baasje goed en uiteindelijk is deze hond ook op schoot dood gegaan.
Vond dit heel byzonder!
Dus wat is nou wijsheid?

Onze duitse dog is een natuurlijke dood gestorven, was 10 en op. Op zn plekje in de hooischuur waar ie graag lag, is ie gaan slapen...

ja maar het is niet altijd makkelijk moet maandag ook een hondje laten inslapen en je zit met zo'n gemengde gevoelens, het is niet leuk hoor.... sommige mensen kunnen gewwon hun vriend niet afstaan

Ja hij bestaat nog wel, maar net als bij de mens in mijn ogen is het vaak dat men eerder (h)erkend dat hij/zij ziek is en dan wil je een hond niet onnodig laten lijden.
Hier hebben we in totaal 5 honden gehad, waarvan 3 overleden. 1 is op een oudere leeftijd thuis overleden(maar had wel hartklachten ed, toch noem je het dan aan ouderdom overleden :S), 1 is iets jonger maar toch op leeftijd thuis overleden nadat er sochtends was vastgesteld dat hij ernstig ziek was en er al een afspraak gepland stond voor euthanasie maar hij was ons gelukkig voor en de derde hond hebben we wel moeten laten inslapen. Konden het niet meer aanzien dat hij nog maar zo weinig kon/bewoog/woog/at enz.

als ik moeite heb met de beslissing, heb ik altijd een tweetal gedichten dat ik lees, en die zetten me weer met mijn benen op de grond:
Als ik straks oud ben, ziek en zwak,
en pijn verjaagt de slaap,
als onrust neemt van mij bezit,
doe dan wat onvermijdelijk is,
en laat me gaan.....
de laatste goede daad.
Beslis voor mij en wees niet laf.
Past eigenliefde bij de vriendschap die ik gaf,
of uitstel.... tot het beter past bij een verloren strijd?
Ik ben niet bang tijdens die laatste gang.
Jij loopt niet weg: je kijkt me aan,
je noemt me bij mijn naam en houdt me stevig vast.
Vandaag voor het laatst groet ik je met mijn hondenstaart.....
wat jij liet doen, deed je voor mij:
je hebt me nog meer pijn bespaard,
voor zinloos lijden mij bewaard.
Een zwaar besluit?
Nee, ....huil nu niet.
Een wijs besluit dat werd gegrond op een oud en uniek verbond:
jij bent mijn baas en ik jouw hond.

en deze: Als twee grote bruine ogen je vragen Help me, want ik voel me niet zo fijn
Mag je dan, omdat je zelf voelt
Dit is het einde, egoïstisch zijn.
 Als je van de dokter hoort
Dit komt nooit meer goed
En zij krijgt steeds meer pijn
Mag je dan, omdat je haar niet wilt missen
Egoïstisch zijn.
Als twee lieve bruine ogen
Zich sluiten gaan voorgoed
En je zonder haar weer naar huis toe moet
Met de riem in de hand en een hart vol pijn
Dan probeer je jezelf te overtuigen
Dit was het beste
Ik mocht niet egoïstisch zijn.
Vele jaren was je bij ons
Elke dag samen was een feest
En in al die vele fijne jaren
Ben jij zelf niet één keer.........
egoïstisch geweest.

jeetje Karin,

ik zit nu al met tranen in m'n ogen!
En dat terwijl onze Jess straalt van gezondheid!
mooi hoor!

heb je dit zelf geschreven?
hebben we een dichter onder ons?

nee hoor, die gedichten staan gewoon op internet, maar ze zijn voor mij altijd heel goed om in te schatten wanneer het tijd is.nu ook met cash, kanker, artrose, en dan had ze ook nog ineens een gekneusde schouder. maar ik zie dat ze nog heel erg geniet van wandelen, zwemmen en rollen in het gras. ook ligt ze graag in het zonnetje in de tuin. dus zolang ze dat nog kan is het nog geen tijd.

Natuurlijk komt een natuurlijke dood nog voor. Soms is een hond gewoon op, is het kaarsje opgebrand, maar leeft de hond tot op het allerlaatst een mooi leven waar het met plezier en zonder lijden in alle rust oud wordt.

Dat laatste is voor mij ook het sleutelwoord. Met plezier en zonder lijden. Een bestaan moet wel een waardig bestaan zijn, en niet een voortdurend lijden omdat ij als mens, eigenaar en vriend mijn maatje niet wil verliezen.

Ik moet wel bekennen dat ik het niet veel meer hoor. Rustig inslapen in de slaap hoor ik nog minder. Dat laatste is wel het mooiste maar we hebben het vaak niet voor het uitzoeken. Dan kan je alleen maar de juiste beslissing voor je hond nemen.