Is dit dan het teken van ..... geloof van wel nu Tuurtje

Dat we Tuur moeten laten gaan. 
( zat te twijfelen hier plaatsen of bij afscheid als het fout staat sorry. ) 

Hij eh .... zijn achterlijf wilt niet meer. Vandaag ... dan wilt hij opstaan dat gaat nog wel maar dan poef er doorheen en that's it. Dan wilt hij nog wel maar gaat niet en dan sleept hij zeg maar zijn lijf mee. Urine laat hij gewoon lopen terwijl hij ligt niet een klein beetje maar hele plassen. 

Vanmorgen niet gegeten nu net wel maar als je hem zo ziet. Man .... verstand en gevoel zijn weer aan het vechten maar dit is niks voor hem maar hij ziet er nog zo goed uit is nog helder alleen lijf wilt niet meer. 

Morgen gesprekje met DA aangaan, met kids om de tafel maar als het blijft zoals het is .... dan weet je diep wat je moet doen. 

Mss dat DA nog een iets heeft hiervoor.

krijg er zo kippenvel en water in mijn ogen van,
hoop dat de dierenarts nog iets kan doen.zodat je nog even kan genieten
veel sterkte toegewenst

Wat een vreselijke situatie..Heel veel sterkte de komende tijd

och jeanine, komt bij mij weer naar boven, mijn Femme, de newfoundlander, 13 jaar oud, nog zo bij de tijd alleen haar lichaam wilde niet meer, net als bij Tuur.

en ja wat doe je dan ? ik heb de dierenarts thuis laten komen, en samen hebben we besloten na een goed gesprek om mijn Femme te laten gaan, thuis.

Jeanine, als het tijd is voor Tuur, je weet het echt, je hebt niemand nodig om een besluit te nemen, bepraat het met je dierenarts, laat hem komen thuis, en samen bekijken of het tijd is of niet.

Jeanine, heel veel sterkte met het besluit.

Je weet het ook als het tijd is. Namen ook al elke dag als ... dat is er weer 1. Maar soms had hij dan nog zijn gekke 5 min en dan denk je ... zie ... ik heb het verkeerd maar nu is het ineens zo hard gegaan dit heeft hij nog niet eerder gehad. 
Kreeg al medicatie voor artrose en zo en dacht dat dat beter ging. Probleem is dus ook .... harde honden ... hoge pijngrens dus in hoeverre heeft hij pijn .... pas als het echt erg is dan hoor je hem. 

Maar mocht het zover komen dan thuis. Morgen even zien wat DA zegt. En stiekem hopen op een pilleke of een opkick spuitje ... zullen zien.

Jeanine..... pijn dan is er behoefte aan eten minder, niet meer willen lopen, slapen wat niet meer zo makkelijk gaat, dan heeft een hond pijn, wegkruipen van de familie, zich verwijderen, dat is pijn van een hond, doet Tuur dat niet, eet tie lekker, en wil die graag bij jullie zijn, en slaapt nog lekker, dan zal de pijn niet te gek zijn, al is een hond hard voor zich zelf, pijn uit zich wel en meestal is dat het verwijderen van de familie.

ik hoop ook dat je nog een poos kan genieten van Tuur. en zelf weet je het , je gaat alle dagen om met Tuur, je kent hem als de beste. geniet nog maar mooi van hem.

Oh Jeanine,wat spijtig om te horen dat de pillen aanvankelijk hun werk leken te doen,maar dat hij nu toch weer zo verslechterd.Zo moeilijk altijd,maar als het niet meer gaat dan gaat het niet .
Natuurlijk hoop ik dat het gesprek met de Da je verder helpt.
Maar de beslissing is aan jullie en ik wens je dan ook zo ontzettend veel sterkte met hoe nu verder.
Lieve groet.

herken het echt hele verhaal...alleen was max nog maar 7 (rotweiler) max wou nog heel graag maar zijn achterlijf niet meer......

Jeanine, ik wil je heel veel sterkte wensen voor de komende tijd en vooral voor de moeilijkste beslissing die we als liefhebbende hondenbaasjes uiteindelijk moeten nemen.

Ik leef met je mee.

Jeanine, jammer dat het zo stilletjesaan bergafwaarts gaat.Je hond wil met z'n kopje nog wel, maar het lijf ...

Klinkt heel herkenbaar, er zijn opflakkeringen, ken de golven...

Kan je enkel veel sterkte toewensen, enkel als baas weet je wanneer genoeg genoeg is...
(ogen zeggen alles)

Bittere pil...

Jeetje Jeanine, wat een dilemma.


Ik kan jullie alleen maar heel veel wijsheid toewensen, hopelijk kan de DA morgen nog verlichting brengen voor Tuur en kunnen jullie nog wat langer van elkaar genieten.

Och Jeanine, wat naar om dit te moeten meemaken.
Ik heb er geen ervaring mee, kan je alleen maar veel sterkte wensen, samen met de kids en je man tot een keuze komen, wat voor Tuur het beste is.
Arme jullie, hou je taai!

ik herken dit ook met mijn vorige hondje
een jack russel

maar daar gaat het nu niet om
vreselijk dat je dit nu moet doormaken
super veel sterkte

Thnx all ....
Hoe graag zou je niet willen dat je hond een mooi plekje in de tuin uit zoekt en daar rustig in slaapt zodat we niet voor zo'n keus hoeven te staan. 

Helaas is dit meer niet dan wel het geval. Wat mij verbaasd is hoe snel iets kan gaan. Heeft hij zich groter gehouden? Dat denk ik niet maar zoals jullie ook al zeggen ... als lichaam niet meer wilt of kan .. 

Hij ligt rustig nu op de grond, maar that's it ... als ik bij hem ben of aai dan weinig lichamelijke reactie hij kijkt beetje op maar is moe. Tis niet meer mijn grote sterke beer. 

Meestal heb ik iets van .... valt wel mee .... eerst aanzien ... kijken wat DA zegt dan zorgen maken ... niet gek laten maken met ... kost me nu moeite als ik hem zie. Zou graag even wat F en K en weet ik veel voor woorden willen gebruiken .... ga lekker bij hem slapen straks. En dan zien we morgenvroeg wel weer verder.

Die dubbelheid is zo herkenbaar.
Je wilt je zo graag vasthouden aan de goede dingen, de goede momenten, de blijheid.
Maar je ziet ook de andere kant; dat het minder gaat, de aftakeling.
Uiteindelijk zie je het vooral in de ogen en dan weet je ook welke beslissing je moet nemen.

Nogmaals, heel veel sterkte

De ellende met artrose en andere problemen van het skelet is,dat je er niet aan dood gaat.
Het is altijd de baas/jes die het besluit moeten nemen.
Zo moeilijk ,en een mens verlegt altijd zijn grenzen,want je wilt ze niet missen.
Maar aan de andere kant,gelukkig mogen we het soms beslissen,want moeten leven met heel erg veel pijn is ook vreselijk.En door de beslissing te nemen wordt er ook weer leed bespaard.
Alleen die stap nemen is één van de moeilijkste dingen in het leven.Houden van is loslaten,maar oh wat doet het pijn.
Jeanine,nogmaals ik hoop dat de Da nog iets weet,maar zo niet weet ik dat jullie er voor Tuur zullen zijn en hem met een gebroken hart zullen laten gaan.
Het haalt bij mij ook weer een hoop emoties boven,want ik weet hoe moeilijk het is.
Ons Bernermeisje moesten we ook laten gaan, en ook nog best jong,puur omdat het skelet het niet meer aan kon.Zo moeilijk,hoever ga je.Ik zag het in haar ogen.
Moe en uitgestreden.
Nogmaals sterkte

sterkte vind het heel erg.groeten greet

@ Eurasier 
wederom zeg je het juiste en durf bijna niet in zijn ogen te kijken. slaat nergens op maar idd hoe ver ga je ... hoe lang ga je nog door met proberen wat is fair .... mss heeft ze iets wat hem weer een oppepper geeft ... maar als iets op is dan is het op toch? 

We weten het wel tis nog even .... je weet dat die ene dag er eens komt maar als ie komt is het altijd nog poef klap in je gezicht nog enigszins onverwachts .... bon kruip weer naast hem neer.

Tja, als dat toch eens een makkelijke vraag zou zijn..of nee, een makkelijk antwoord.
Heb het al eens geschreven, onze oude reus had ook artrosse.
Wij hebben het hier ook zo vaak gezegt, hoe lang ga je door.?
Wij zijn doorgegaan tot onze reus...ons maatje. z'n waardigheid verloor.(in onze menselijke ogen).
Die grote 12 jarige zwarte spierbundel van 70cm schoft, 55Kg.
Trots met z'n borst vooruit de westerschelde induikend...
Net wat jij nu verteld, bij de 4 de keer dat hij lag te piepen omdat hij niet meer rechtkwam hebben mijn vrouw en ik elkaar aan zitten kijken en we wisten het direct.
Geen woord gesproken, maar de tranen liepen al..
Dit verdiende hij niet, het was onze grens.
Met de pijnstillers hadden we het no....nee, had hij het nog een jaartje uit kunnen houden, misschien nog wel 2 jaar...je weet het niet.
Maar de ellendige pillen zorgde ervoor dat z'n darmen totaal van streek waren.
En...we wilde geen gedrogeerde hond, een hond die versuft van de pijnstillers op het erf lag...
Heel z'n leven overal bij willen zijn..nu stil blijven liggen ...de hele dag.
Achter de katten aan..nu sprongen ze over hem heen, alsof ze wisten dat hij niet meer kon.


Maargoed, zoals je schreef...wat is jou grens..?
Zo verdomd moeilijk.

Sterkte...

Jeanine, we weten allemaal dat we ooit een keer afscheid moeten nemen maar dat maakt het er niet minder moeilijk door. Geniet nog extra van de tijd die jullie samen hebben en heel veel sterkte de komende tijd!

Ach meiske, wat moeilijk. Heel veel sterkte gewenst, weet verder niet zo goed wat ik moet zeggen, probeer het maar met andermans woorden


Holding you, I held everything,
for a moment, wasn't I the king?
If I'd only known how the king would fall
hey who's to say, you know I might have changed it all.
And now I'm glad I didn't know
the way it all would end, the way it all would go.
Our lives are better left to chance,
I could have missed the pain,
but I'd have had to miss the dance.

Oh zo moeilijk.....
Ik denk aan je en leef met je mee....
Sterkte....

het weten is nog het allermoeilijkste... wat moeten we doen, terwijl je het weet.

Jeanine, geniet nog mooi samen van je Tuur, als je ziet dat het echt niet meer kan, neem een wijs besluit. hoe moeilijk dat ook is. Tuur zal je dat niet kwalijk nemen, hij is moe, en verlangt naar rust.

sterkte meis.

Veel sterkte vandaag !
Ik wens je veel kracht toe mocht het wel inslapen worden :-(
Heftig, moeilijk maar besef dat wij deze keuze kunnen maken en onze lieve trouwe viervoeters niet zo hoeven te lijden zoals de meeste mensen dat helaas wel meemaken.
Sterkte !!

Ontzettend veel sterkte!!

Jeeee.....Mooie, lieve, ontroerende reacties hierboven, heb er niks zinnigs aan toe te voegen, maar wil je enkel laten weten dat ik aan jullie denk 
Sterkte, meid!

Sterkte en geniet zoveel mogelijk van hem!! hoe oud is hij trouwens?

Pff, heftig hoor, veel wijsheid en sterkte samen!

Lieve Jeanine

Als je de puf hebt om te schrijven zou ik graag weten hoe het met jullie is en natuurlijk of de Da nog een oplossing wist.
Als je geen puf hebt,gewoon niet reageren en sterkte.

Lieve groet

kijk er heeel voorzichtig iets positiever tegenaan. Hij kon weer iets makkelijker opstaan en lopen.  Maar echt heel stabiel was het nu ook nog niet maar bon .... hij sleepte het in ieder geval niet mee vandaag. Heeft hij ook niet heel veel gelopen maar toch. 
DA kon niet echt veel doen, d8 wellicht te lang gelegen en een spier stijf was geworden ofzo maar omdat het hele dag zo was dus ook iets van .... kan het ook niet helemaal dat alleen zijn dus ja slijtage. 

Hij wilde wel steeds bij mij zijn, ben nog ziek dus bleef maar zoveel mogelijk op bank om hem niet te belasten. 

We kijken het aan. Weer extra de rimadyl geven was afgebouwd nu weer even dosis opbouwen. Urine heeft hij gelukkig niet meer laten lopen. 

Ben beetje blij maar nog niet echt gerust. Tis een taaie die dikke deur van ruim 10 nu.