Agressie?

Nee ik zie het niet aankomen. Het gromt niet, hij blijft niet verstijft staan, hij laat zijn tanden niet zien, ... Maar inderdaad als het gebeurt verschrik je en trek je terug. Waardoor ik onzeker tegenover de hond sta. Ik was al wat oplettender na de voorvallen van zaterdag maar nu hij het gisteren ook bij mij gedaan heeft, is het vertrouwen naar hem toe echt verzwakt. Ik heb ook schrik dat hij dat gaat uitspelen. En die onzekerheid van mijn kant gaat hij natuurlijk ook voelen/merken. Sinds het voorval met mij gisterenavond komt hij ook niet meer zo snel naar mij toen Naar mijn vriend blijft hij nog steeds gaan en aandacht vragen, kopjes geven, ... Bij mij stukken minder. Hij luistert wel nog steeds naar me. Gelukkig maar.

Maar bij alles blijf ik aandachtig. Als hij bijvoorbeeld in een deuropening ligt, zou ik nu al denken: "zou ik wel over hem heen stappen?" Als ik in de zetel lig en hij aan mijn gezicht komt snuffelen, zet ik me spontaan recht. Het is niet goed waarschijnlijk maar het gaat ergens automatisch.

Jammer dat het boek niet in het Nederlands is. Engels lezen is niet echt iets voor mij. Mijn engels is daarvoor niet goed genoeg

Als een hond ergens ligt, gewoon lekker laten liggen (behalve als ie in de weg ligt natuurlijk!) Niet storen, aaien, aankijken, gewoon negeren, niet willen gaan spelen met hem. Dat je zomaar in 'zijn' persoonlijke ruimte binnenkomt kan heel vervelend zijn voor een hond. Als hij rond gaat scharrelen dan kun je hem bij je vragen voor beetje aandacht en liefde. Ik zou altijd snoepjes in mn zak hebben als ik jou was en hem ook daarmee leren vertrouwen op jou: zo van "Dat is het mens dat zo lekker ruikt en me af en toe wat lekkers geeft en dat vind ik fijn.." 
Ik zou inderdaad een gedragstherapeut bij halen om hem te bekijken en jullie ook natuurlijk. Daar zullen vast en zeker hele bruikbare dingen uit komen. Veel succes!

Als we het toch over boeken hebben, vind ik Turid Rugaas haar boeken ook echt een aanrader.

Bij Lola voel ik overigens nog steeds af en toe tanden, het is ook wel een beetje iets herderachtigs geloof ik al had mijn vorige herder dit helemaal niet. Maar Lola haar riem omdoen moet bijv. altijd met veel beleid gedaan worden, goed oppassen dat je niet over haar gaat hangen en niet te snel wil zijn, het is blijkbaar een heel spannende gebeurtenis voor haar, het idee dat we gaan wandelen en vaak moet er dan toch van opwinding nog een hap gemaakt worden.

en ik denk dat je bij deze hond rap hulp nodig hebt
het klinkt als vrij intens herder gedrag waarbij hij volop aan het bezien is waar de grenzen liggen
en bovendien al probeert "zijn taak" op zich te nemen (namelijk het herderen)

herderen kan heel vervelende vormen aan nemen, als de hond niet begrijpt dat dat niet zijn taak
is binnen het gezin waar hij woont, ik heb wel mensen gezien die door hun eigen mechelse herder niet meer het huis uit werden gelaten, dat is geen "valsigheid" dat is puur instinct van een hond die (nog) niet weet, dat dat herderen helemaal niet gewenst is en geen vraag of eis van zijn eigenaren.

het laten voelen van de tanden is bij mij wel een grens
ook dat is niet "vals" het getuigt van zelfbeheersing maar wel van een hond die al vrij ver gaat om dingen duidelijk te krijgen

hij is net bij jullie en dat maakt het heel moeilijk vind ik
want je zou verwachten dat de hond wat langer wacht voor dit gedrag boven komt (eerst observeren) maar deze hond gaat direct de conflicten aan.

ik vraag me eerlijk gezegd af of het een goede zaak is dat het asiel een hond met deze aanleg in een gezin heeft geplaatst (en dat bedoel ik niet als een aanval, maar zulke honden, na zo'n periode van geestelijke verwaarlozing, zijn vaak beter af bij 1 of 2 personen die behalve duidelijkheid bieden ook de hele setting veel beter kunnen "controleren", waar meer mensen wonen, gebeurd meer, en dat zal de hond keer op keer triggeren.

geweldig dat jullie deze hond een kans geven, en als jullie er met elkaar voor gaan, samen met een trainer (want ik denk wel dat hier hulp bij gewenst is) kan het prima goed komen

voor nu:
hou alles simpel, geef de hond een vast stek, uit looproutes
hou wat je vraagt van hem heel simpel, maar dat wordt wel uitgevoerd
hou de wandelingen saai (mag best een flinke afstand, maar aan de riem en doorstappen)
doe nog geen spel (spel kan als uitdaging worden gezien en daar is deze hond niet aan toe nu)
laat de hond altijd naar de familieleden toe gaan op de uitnoding van de mens
aaien alleen op initiatief van de mensen
kortom: zorg dat de hond begrijpt (en ook mag gaan vertrouwen) dat de mensen om hem heen zorgen voor rust en veiligheid, en dat daarin voor hem geen taak is en hij dat kan loslaten.
en zoek fijne hulp, om het gedrag in alle rust de komende maanden in banen te leiden

succes !!

We hebben helaas in samenspraak met het asiel beslist om hem terug af te staan aan het asiel. Gelukkig begrepen ze ons. Daar zijn we heel blij mee.

Rex heeft bij zijn vorige baas altijd buiten gezeten en het is voor hem een hele aanpassing om nu binnen te leven, waardoor hij waarschijnlijk veel stress heeft en vandaar (waarschijnlijk) dit gedrag vertoonde. Aangezien hij goed uit de gedragscreening gekomen is van het asiel, hebben we hem kunnen adopteren (als onze eerste hond) en had niemand dit zien aankomen. Nu het toch anders verlopen is dan verwacht, is gebleken dat wij jammer genoeg te weinig kennis/ervaring hebben om Rex hier verder in te helpen. Gelukkig hebben we kunnen rekenen op goede hulp van het asiel.

In tegenstelling tot de normale gang van zaken zijn we nog steeds welkom in het asiel. Wat echt een geruststelling is voor ons.

We hopen dat Rex ook snel een goede nieuwe baas vindt.

Wat triest Kim. Poeh...even slikken. Ik gunde Rex zo z'n gouden mandje. Als je zelf inschat dat je tekort schiet om hem hierin te te begeleiden en niet kiest voor deskundige begeleiding hierin is dit de enige keuze die eerlijk overblijft.

Hebben jullie deskundige begeleiding hierbij overwogen? Of is het vertrouwen zo geschaad dat dit geen optie meer was?

Ja vind het ook wel erg en mijn vriend is er echt kapot van, want hij had echt de klik met de hond gevonden.

Voor mij was het vertrouwen echt geschaad. Gisteren is er weer een voorval geweest wat een stukje ernstiger was. De tanden stond in het scheenbeen afgetekend.

Dit alles hebben we dan gisteren samen met het asiel nog eens besproken. En daaruit is dit gebleken. Het is dus een samenloop van verschillende zaken. Het asiel had dit ook niet zien aankomen. Ze wisten wel dat het onze eerste hond was, maar omdat Rex goed uit de gedragscreening kwam, zagen ze het toch zitten om Rex bij ons te plaatsen. Helaas heeft Rex toch een baas nodig met meer ervaring om hem hier altijd in te begeleiden.

Nu het is niet van het ene op het andere moment beslist. We hebben continue contact gehouden met het asiel. Na het eerste voorval hebben we ook contact gehad met zijn gedragstherapeut en hebben we verder alles kunnen bespreken met het asiel en hebben ze ons zo goed mogelijk geholpen, maar zijn ze toch tot deze vaststelling gekomen.

Heel vervelend zo'n situatie, jullie hadden de beste bedoelingen, maar het mocht niet zo zijn.. Ik hoop dat Rex inderdaad snel een andere plekje vindt en dat jullie een hond vinden die beter bij jullie past, qua ervaring dan bedoel ik, want liefde en wil las ik zeker.. sterkte, ook voor je vriend.

Dank je wel voor de lieve reactie. De liefde en de wil is er ook zeker.
We gaan dit even laten bezinken en dan zullen we na een tijdje wel stilletjes aan uitkijken naar een ras dat beter geschikt is voor ons. Waar we dan ook jullie hulp en meningen voor zullen vragen en kunnen gebruiken.

Jammer dat gebleken is dat Rex niet geschikt is voor ons, maar beter dat dit nu vastgesteld wordt dan achter enkele maanden, want dan viel het afscheid nog zwaarder natuurlijk.

Lijkt me heel moeilijk zo'n beslissing, zeker wanneer zoals nu je vriend meteen een klik gevonden had en je toch in de eerste plaats er helemaal voor wilde gaan.

Fijn dat het asiel jullie er in begeleid heeft, dat is ook wel eens anders.

Ik wens Rex, z'n gouden mandje. Een plekje waar hij op z'n plek gaat zijn en ik wens jullie een hond waarmee het op alle fronten de juiste match is.

Ja om eerlijk te zijn ben ik ook heel blij dat het asiel ons hier goed in begeleid heeft en ons heeft willen meehelpen in het vaststellen van deze zaken.
Ze vonden het zelf ook vervelend dat ze dit niet hebben zien aankomen en deze plaatsing niet goed was. Maar dit nemen we hun niet kwalijk want het is een samenloop van omstandigheden. Het had ook goed kunnen uitdraaien. Het is alleen jammer voor het afscheid en dat Rex zich opnieuw moet gaan wennen.

Maar ik ben er zeker van dat Rex nog een goede thuis zal vinden, die hem verder kan begeleiden in zijn minpunt. Want verder is het een super hond!

Wat jammer, ik ben best geschokt dit te lezen.

Ik vind alleen niet dat je kan zeggen dat de hond een minpunt heeft, zo lijkt het net alsof de hond schuld had en dat is in mijn ogen niet zo.

Ik hoop maar dat Rex snel zijn plekje vindt bij de juiste mensen voor hem. Sterkte voor je vriend want dit zal niet makkelijk zijn voor hem.

Nee dat klopt ook. Verkeerde woordkeuze.
We hopen echt dat Rex goed terecht komt.

Nou hopelijk komen er nog mensen via google op dit topic en iets hebben aan alle tips ,die nu zijn gegeven maar niet gebruikt worden.

Weet je wat nu zo jammer is,dat deze hond nu wel een bijt-aantekening krijgt..en daar zullen mensen van schrikken en hem minder snel willen adopteren,terwijl de mensen van het asiel hem ook hadden getest en daar kwam niks kwaads uit..
Wat is er dan (helemaal)verkeerd gegaan ?

Ik heb alles wel gelezen,maar hoe alles précies is verlopen kunnen wij niet nagaan,we waren er niet bij.
Een hond bijt niet zomaar.

Jammer allemaal.

Kijk, Rex had/heeft een ervaren baasje nodig.
Dit is een inschattingsfout van het asiel, mede dat we te onervaren zijn, mede dat de hond zich niet kan wennen binnen en wij hem hierbij niet kunnen helpen door onze onervarenheid.

De hond zal ook niet slecht bekeken worden. Door het asiel niet, door ons niet, ...
Het kan mensen inderdaad afschrikken. Maar iemand die voldoende kennis en ervaring met honden heeft, weet zelf ook beter.

Wij weten ook dat een hond niet zo maar bijt. Het asiel heeft ons zo goed als ze konden geholpen en gezocht naar een verklaring.
En het is zeker niet dat we al deze tips in de wind geslagen hebben. Er is ook continue contact geweest tussen ons en het asiel om de weten waar we staan en wat te doen.

tja, ik vind het ook jammer, voor de hond en ook voor jullie
want het is mij dan wel duidelijk dat dit niet jullie insteek was
maar deze hond absoluut voor jullie ongeschikt
mag hij goed door die test zijn gekomen, toch wel een inschattingsfout van het asiel
een hond die zoveel buiten heeft gezeten in een zo te lezen roerige binnen situatie zetten
vraagt heel veel van de hond, en ook behoorljk wat van de baasjes, die dan ook nog eens
heel eensgezind moeten zijn

ik moet eerlijk zeggen dat wij ook weleens een fout hebben gemaakt met een herplaatser
die het echt niet ging worden, het klopte niet, het werkte niet, en het ging niet
dan moet je eerlijk zijn, en als er flink gehapt is, dan kan het vertrouwen al dusdanig geschaad zijn
dat het niet meer goed gaat komen.

jammer, een wel heel harde les voor jullie, want ik weet zelf uit ervaring hoe rot je je voelt
en het asiel weet nu ook wel wat meer
want je moet het ook niet erger maken als het is, honden zitten vaak ook in hun asielperiode in gastgezinnen, daar krijgen ze niks van, maar zo'n gezin verzamelt wel mega veel info over zo'n hond, zodat een plaatsing veel meer succes kan hebben.

mij leek het op extreem herdergedrag, ik heb dat ook van nabij meegemaakt, en helemaal niet bij onervaren mensen en toch kwam die vrouw zelf niet meer de deur uit, zo sterk wat het herderen, en als er dan fors raak gehapt wordt (al is het van de hond geen agressie, laatstaan abnormaal gedrag) is het best heel moeilijk om dan de situatue nog sterk te verbeteren

hopelijk doet het asiel iets met deze info, en komt Rex, nu gewapend met de ervaring bij jullie op een goede plek waar hij naar stabiliteit geloodst kan worden

en jullie..........zullen wel even moeten bijkomen van deze ervaring, sterkte daarmee !!

Natuurlijk vinden wij het ook heel jammer. Het is een les voor ons en voor het asiel.
Zij hadden dit ook niet zien aankomen en weten nu ook beter wat voor baasje hij nodig heeft.

En ik snap dat mensen op dit forum ons nu raar zullen aankijken en vinden dat dit niet de juiste oplossing is. Het is tegen ons principe om honden zo maar weg te doen. Maar we hebben dit niet van gisteren op vandaag beslist en zeker niet alleen, maar met mensen die wel goede ervaring en kennis van honden hebben. Ook in samenspraak met het asiel. En zij geven net hetzelfde aan: deze hond is niet geschikt om bij ons te zijn owv zijn verleden en onze onervarenheid. Inschattingsfout gelijk je zegt.

Ik ben blij dat je door je eigen ervaring ons gevoel ergens ook kan begrijpen. En dan ook weet dat deze keuze niet zo maar gemaakt wordt. Dus wel merci voor je begrip.

En inderdaad zoals je zegt als er verschillende keren gehapt of uitgehaald is, dan zwakt het vertrouwen af. Als er dan een serieuze hap komt, schrik je en heb je amper nog vertrouwen.
Wat Rex ook voelt.

Hoi Kim,
Ongetwijfeld een moeilijke beslissing maar wel eerlijk naar jezelf en de hond toe. Soms wil het niet, past de match niet. Dat kan gebeuren. 
Je hebt hier tips gekregen, dat klopt, maar de beste stuurlui staan aan wal en wij hebben de hond nooit gezien, niet in huis gehad en hoewel ik ook ooit gebeten ben door mijn eigen hond, snap ik best hoe moeilijk dat is om mee om te gaan, zeker als het voor je gevoel onverwachts komt. Bij mij was het een discussie over het eigendom van de kipfilet, dan begrijp je het, maar zelfs toen liep onze band best een deuk op en kostte het tijd dat te herstellen.Dat hij nu een bijtaantekening heeft, tja, daar kan je over vallen maar wat de oorzaak ook is, hij heeft gebeten en voor het vinden van volgende eigenaren kan het van belang zijn, juist om een goede match te vinden (je kunt je bv afvragen of deze hond wel in een gezin met kleine kinderen thuis hoort).

En Kim, die gouden hond die bij jullie mand past, die vind je vast wel!

Groet, Mireille

Een wijs besluit als ik het zo allemaal even snel heb doorgelezen, wel jammer voor de hond overigens maar goed jullie moeten ook kunnen omgaan en kunnen vertrouwen op de hond.  
Maar wil toch nog wel iets zeggen boven op alle goede tips die al gegeven zijn, en uiteraard kan je daar mee doen wat je wilt(misschien komt er wel een andere hond). In de hondenwereld gaat een ranghogere hond nooit naar een ranglagere hond, dus wanneer een ranglagere naar een ranghogere gaat is dat om de ranghogere uit te dagen zodat die zijn standpunt kan maken, zodat de andere hond dus bepaalde dingen leren kan. En ditzelfde geldt ook voor mensen, wanneer mensen naar de hond gaan dan stellen we ons op als ranglagere, tenminste zo ziet de hond de situatie op dat moment, en in de hondenwereld bestaat geen gelijkheid. Honden kunnen nooit denken zoals mensen denken dus blijven honden de omgang met mensen op een hondse manier, honds denken, interpreteren. Een ranghogere hond heeft ook het recht om te corrigeren, en dan heb ik het enkel weer over de hondenwereld op zich, zoals honden dingen dus interpreteren, wij mensen accepteren correcties weer niet, alleen zullen wij ons dan wel moeten aanpassen aan het hondse denken, om stress en spanningen bij de hond te voorkomen. Dit alles kunnen wij mensen relatief gemakkelijk ook in praktijk brengen door de hond bij ons te laten komen, of gewoon geduldig wachten tot de hond genoeg vertrouwen heeft opgebouwd door uit zichzelf bij ons te komen, belangrijk als het gaat om herplaatsers met issues. En wanneer de nieuwe herplaatser, zoals in jullie geval, een paar teken heeft dan is vertrouwen een zeer belangrijke basis waar je goed bij moet nadenken voordat je iets doet/kan doen, en een beetje hulp is soms helemaal geen raar idee. Sterkte met alles in ieder geval.

dat is jouw interpretatie, ik zie het zo: de hond was er nog maar een paar dagen, twee of drie. Hij had gewoon even rustig moeten wennen, ik denk niet dat de hond aan rangordes dacht hoor, maar dat gewoon zijn persoonlijke zone overtreden is, die voor de ene hond nu eenmaal wat groter is dan de andere, en hij dit als bedreigend zag.