Kan ik iets doen? "Pitbull" kruising.

Nee.

jij snapt hem

Wilma, je kan er niets aan doen met die pup. Je kan ook niets doen aan andere mensen. Je kan hooguit iets veranderen aan jezelf, of je leven lang blijven schrikken.

Klinkt misschien vervelend maar dit is wel de realiteit.

Mijn tip: grijp deze kans met beide handen aan om zo'n hond te leren kennen.

Ja, dat schrikken is echt irritant. Mijn eerste hond had ongeveer die betreffende kleur. Als ik nu spreekwoordelijk over de Regenboogbrug zou komen zou ik van haar schrikken.

Angst blijft iets raars, dat moet toch een beetje slijten. En dan is 5 weken niet genoeg hehe.

Ik hoorde toevallig Willem-Alexander op tv zeggen dat hij een paar weken na de aanslag in Apeldoorn tegen iemand van de VN in New York zei dat hij er wel overheen was. Toen reed een taxi met een klap over een los putdeksel en sprong hij die meneer van de VN zowat in de armen. Ik vond het wel herkenbaar hihi. Zo is angst nou eenmaal. Je reageert eerst, gebaseerd op ervaringen (net zoals iedereen opkeek naar laagvliegende vliegtuigen na de Bijlmerramp), en rationaliseert later.

Ik begrijp je wel hoor, maar dat neemt niet weg dat angst niet gaat helpen. Niet naar jou, niet naar jou hond, niet naar andere honden. Hou angst is ook, hoe diep die bij jou ook zit, niet eerlijk naar anderen toe, ook niet andere Pitbulls en Staffords.

Dat er vervelende mensen met vervelende honden bij jou rondlopen ken en mag geen reden zijn om die negatieve gevoelens over anderen heen te storten, hoe moeilijk dat ook is.

Op slot om op te schonen.

Zoals ik al had aangegeven en zoals Frank al iets uigebreider had uitgelegd, denk ik dat het niet veel zal uitmaken wat jij doet. Dit omdat jij natuurlijk geen controle kan uitoefenen over de andere eigenaar samen met zijn hond. Misschien dat dit iets is waar je moeite mee hebt, dat het niet controleerbaar is?

Ik noem ook maar iets op, maar ik blijf er ook bij een praatje met de persoon in kwestie helemaal niet zo verkeerd zou zijn.

Opgeschoond

Doe eens normaal zeg hee Wilma heeft vragen en is angstig. Logisch dat ze meer op haar angst focust dan op de rest want die angst overheerst op het moment.

Wilma als je wilt ben je altijd welkom voor een kop thee. Heb weliswaar geen Stafford maar er wonen er hier zat waar we terecht kunnen hoor. Als je er aan toe bent natuurlijk.

Overigens niet omdat ze allemaal leuk zijn. Wel om het nog eens te ervaren maar dan gecontroleerd zodat je misschien meer zelfvertrouwen krijgt wst betreft het omgaan met in dergelijke situaties.

niet alle mensen zijn zoals vele baasjes die niks van het ras afwetenals je niet wist dat het een pitbull kruising was, zou je die hond leuk hebben gevonden?
want deze wandeling ging toch heel goed, als ik het zo lees was het pupje erg vriendelijk
als jij gewoon rustig wordt en je hond niet verdedigd, zal er denk ik ook niks gebeuren

want als je niet wist dat dit een kruising was van een pitbull, had je, denk ik, al heel anders gereageerd

Nou ja, ik heb ook niet echt geweldige ervaringen met zwarte labradors (3 stuks), dus dan had ik ook wel mijn bedenkingen gehad.

Toevallig willen we dat al jaren, maar de financiën zijn nog niet zo ver.

Edit: antwoord refereerde aan een suggestie over verhuizen die is weggehaald door het mod-team.

Om over  je angst heen te komen zou ik zonder je hond bij die mensen aanbellen en aan hun jou eigen ervaring uitleggen en dat jij er tegen opziet dat je daar langs moet lopen. Wie weet dat zij jou ook met je angst kunnen helpen. Jij en je hond hoeven geen beste maatjes te worden met hun hond maar ze zouden jou wel het vertrouwen kunnen geven dat er niks kan gebeuren als je daar langs loopt. Neem aan dat hun hond de tuin niet kan verlaten.

Mijn hele bericht over de angst is weg.
Nog maar even vertellen dan dat angst niet zomaar weg te poetsen is.
Er is veel moed voor nodig om angst te kunnen omarmen, om deze te kunnen aanvaarden. En juist wanneer je zo ver bent om dat te kunnen, zul je merken dat je dan beter met de angst om kan gaan.

Angst is iets heel groots, dat kan je niet zomaar naast je neerleggen. Mensen die denken dat dat wel kan, weten dus waarschijnlijk niet wat echte angst is.
Als het zo makkelijk zou gaan, dan zou ik geen angst en paniekstoornissen meer hebben.

Wilma, je moet uitgaan van je eigen kracht en wat je zelf wilt. Mijn  antwoord op je vragen zijn ook weggehaald, geen idee waarom. Maar ik vertelde je dat je zelf moet beslissen wat je wilt.
Vraag jezelf eens af waarom je oppas zou willen zijn, of waarom je perse een band zou willen. Als het je echt is om je angst te kunnen overwinnen, dan zou dat een optie kunnen zijn.
Je eigen vertrouwen, je zelf vertrouwen die ben je ook een kwijt en dan zou het mooi zijn als je die weer kon hervinden.

Alleen jij kan echt de beslissing nemen wat jij nu wilt.

ON TOPIC

Vriendelijk verzoek om on topic te blijven. Off topic gesprekken kunnen voortgezet worden via PB.

Het gaat in dit topic om de vraag van de topic starter en niet om persoonlijke discussies onderling.



-- reactie gewijzigd door het moderator team op 18 april om 13:03 --

Jammer dat je veel neutraal krijgt....ik deel jouw mening. Verder niets aan toe te voegen.

die hulp die oprecht aangeboden werd wordt niet in dank afgenomen.

Dat komt ook omdat ik die hulp niet nodig heb. Het gaat om de exemplaren hier in de wijk, niet die ergens ver weg zijn en wel leuk zijn. Dat is net zoiets als "ja, hier is het koud, maar in Brazilië is het zomer". Heb je niets aan!

Overigens schrik ik alleen als ik met hond loop, gewoon omdat ik mijn hond wil behoeden voor meer schade. Als ik zonder hond loop kijk ik ook niet op of om (nou ja, die ene zwarte die ik van de week tegenkwam met fietser er aan vast toen het 20 graden was, daar had ik ivm. de temperatuur mijn bedenkingen bij, maar niet omdat het een Stafford was. In principe leek fietsen me een goed plan, maar niet als het voor het eerst 20 graden is!).

Het is niet zo dat ik bang ben voor alle Staffords, ik ben bang voor die ene. Huiverig voor de twee anderen die al vaker de aanval zochten, en zie liever niet dat het bij dit pupje later ook escaleert.

Zelfs gezellig met een Stafford wandelen met Dobby zal niet helpen, want het gaat gewoon om de bij herhaling agressievo's hier in de buurt.

de bedoeling is ook om Dorby te laten ontmoeten met een aantal goede exmplaren zodat jij aan dat schrikken kan werken maar goed.

Dat helpt nog steeds niet, want die twee licht bruine en die ene gestroomde blijven hier rondlopen en daar zal ik toch alert op moeten blijven. Alleen een stukje minder schrik-alert als nu.

DJ - Sophie - Angela,
Maar uiteindelijk maakt de baas de hond en wanneer de baas een pitt, staff achtige normaal zou opvoeden, ben ik van mening dat deze honden sociaal kunnen zijn en blijven.

dat wilde ik dus zeggen met die reactie die verwijderd is... je negeert het bestaan van een raseigenschap. een baas mag zijn staff of pit nog zo goed opvoeden en socialiseren, als de hond die eigenschap heeft en de knop is om dan kan die niet meer leuk spelen met andere honden en hou je hem best bij andere honden weg want die hond heeft dan ook geen bal aan al die ontmoetingen.

Wat die "exemplaren" in jouw wijk doen, kunnen wij niet zien. Wij kunnen alleen afgaan op jouw woorden.
En daarom schreef ik ook dat alleen jij kan beslissen wat je wilt doen.

Jouw angst poets je niet zomaar weg, daar is nogmaals, moed voor nodig. En dat kan alleen jij zelf doen!

Maar ook daar reageer je niet op, dus mijn vraag is dan ook wat wil je dan werkelijk wel met je topic,

Tja, ik heb niet de info die ik zocht, dus ik kan er niets mee. Als die pup me leuk gaat vinden omdat ik hem altijd even leuk toespreek en aai en leuk doe, is de kans er dan dat het goed blijft gaan omdat dat "die hond van die leuke mevrouw is"?

Of moet ik juist niets doen en hopen dat het goed gaat? Of iets anders?

Ik ben niet bang van die pup, ik maak me alleen zorgen of die pup ook zo'n omslagpunt krijgt en of het te voorkomen is dat hij Dobby dan aanvliegt door vóór die tijd iets te gaan knutselen.

dat laatste bedoel ik net... schrik je ook bij staffords die je niet kent... dan kan je daar op deze manier aan werken.

denk het niet...mocht het zo zijn dat die hond straks hondagressie heeft, zal het denk ik geen fluit meer uitmaken dat jij hem kent, en hij jou leuk vind.

idd knop om is knop om en dan wordt er enkel uitzondering gemaakt op roedelgenoten en zelfs dat is te betwijfelen.

kan ook zijn dat deze hond leuk blijft met andere honden maar 100% garantie heb je nooit.

@Linneke: Ik schrik alleen als ze toevallig licht bruin zijn.

Ik ben van de week met Dob langs een Stafford gelopen die wel bruin was (schrik), maar duidelijk niet dezelfde was omdat hij een donker hoofd had en bij donkere mensen hoorde. Bij de constatering "het is hem niet" is de angst ook weg. Al let ik wel altijd op dat ik mezelf niet klem loop tussen bijvoorbeeld een sloot en prikstruiken, zodat een ieder de ruimte kan nemen die ze willen voor mooie aanloop boogjes.

@Jeroen en @Linneke: jammer, maar dat was mijn vermoeden ook al. Een angstblaffende teckel heb ik zo wel voor 90% van zijn geblaf naar ons af geholpen, maar hier werkt het misschien inderdaad niet. Jammer, omkoperij had een leuke optie geweest.

Mag ik dan toch eens vragen met welke hond je dat wel hebt dan?
(als bijv. de vader en moeder niet goed gematcht zijn, dan kan het ook zo maar zijn dat wat je ook probeert aan opvoeding, dit niet gaat helpen. En dat kan naar mijn mening dus bij elk ras hond zijn.)

Het heeft niets te maken met wel of geen goeie combinatie van de ouders! Mevrouw, waarom bekijkt u niet eens de raskenmerken van een stafford? Daar staat veelvuldig in aangeduidt dat de kans zeer groot is dat een stafford op een bepaalde leeftijd niet meer goed met soortgenoten om kan gaan.

Niet met als reden dat het een moordmachine wordt. Maar 9 van de 10 keer gebeurt dit omdat het zeer maar dan ook zeer dominante honden zijn met een enorm kort lontje. Het is een ras dat geen uitdaging uit de weg gaat, en ja een verkeerde manier van jezelf gedragen (als hond zijnde) kan genoeg zijn om aan te vallen.

Het is een eigenschap die voortvloeit uit de geschiedenis, namelijk het hondengevechten. De honden werden altijd apart gehouden omdat ze met honden moesten vechten. Omdat ze honden moesten dood maken.

Datzelfde is vergelijkbaar (niet qua inhoud maar qua omvang) als de raskenmerken van een labrador die houdt van water. Tuurlijk zijn er labradors die niet gek zijn op water, maar 9 van de 10 labradors houden van water.

Of de Jack Russel, die werd vroeger (en tot op heden nog steeds in bepaalde landen en gebieden) als rattenvanger gebruikt (of ander klein ongedierte) en daar is een raskenmerk van dat ze vrij fel zijn en ook graag jagen. Dit is een instinct en dat is erin gefokt.

Nu weer terugkomende op de reactie van de topicstarter, zoals ik al aangaf, je kunt er zelf helemaal niets aan doen. Alleen vanaf een bepaalde leeftijd kun je heel hard hopen (in mijn ogen) dat hij zijn hond gewoon lekker aan de lijn laat en ermee gaat fietsen ed en hem niet vrolijk los laat huppelen in het park.

Maar natuurlijk, dat is mijn nederige mening.