vraagje aan de stafford's baasjes

Lees eigenlijk alleen maar dat het diervriendelijke honden zijn en geen dierenvrienden, maar vroeg me af.. is er niet EEN staffordje die ook diervriendelijk is??
Kwam laatst een pup van 7 maanden tegen en die heeft heel erg leuk met mijn hond 6 maanden gespeeld, wel wat druk ..maar erg sociaal, werd alleen gek van dat ..als een gummie bal.. tegen me aan springen...

Sorry bedoel dus MENSVRIENDELIJK

Jawel, er zijn er wel. Zoals bij elke rasstandaard zijn er uitzonderingen, daarom heet het ook ras'standaard'. Maar het grootste deel is toch vanaf een bepaalde leeftijd (vaak rond de 2 jaar) niet meer hondsociaal.

ja hoor, die zijn er echt wel.
de meeste staffords zijn dat ook nog wel als ze jong zijn.. de omslag kan komen als ze ouder worden.. zo tussen de 1,5 jaar en 3 jaar.

maar er zijn ook echt wel staffords die wel gewoon met andere honden kunnen hoor

Uh.. ik begrijp je vraag niet.

 Stafford,s zijn juist heel mensvriendelijk.

Hij heeft het al aangepast haha

Het ras staat er om bekend dat ze niet altijd met andere honden kunnen. Maar volgens mij wil dat niet zeggen dat geen enkele staf met andere honden kan, je hoort ook veel dat ze vaak na een oudere leeftijd ongewenst gedrag gaan vertonen naar andere honden toe. Ik denk dat het met name belangrijk is dat je, je hond goed socialiseert, en goed opvoedt, en met name altijd consequent bent. Ik ben geen stafford baasje, maar heb twee vrienden die staffords hebben. De ene is een amerikaanse en twee jaar oud en een reu, en de andere is een kruising engels/amerikaans en een half jaar oud en een teef. Ik vind de teef zelf wat feller als de reu. De reu kan niet met de hond van onze buren, maar dat ligt niet aan de amstaff maar aan de hond van de buren, dat is een kruising staf met iets van een bull er door. En die wil dan elke keer de amstaff aanvallen. De teef gaat veel met mijn teefje om, en die is wel wat feller, maar vertoont nog geen specifiek gedrag, en de reu verder ook helemaal niet. De amstaff reu vindt ik echt een dotje, die is zo leuk, ook samen met mijn Mecheltje, en die kan verder met iedere hond behalve dan met die van mijn buren, maar die is echt ook dominant en al 7 jaar oud.

En natuurlijk zijn er ook stafford,s die wel heel hondsociaal blijven, alleen dat is nogal een drogredenering.

Als het verkeerd gaat, dan gaat het ook echt verkeerd.

Zoals gezegd komt de eventuele omslag vaak pas later. Ik heb een staffordteefje van 11 maanden rondlopen. Zij is altijd blij en wil met elke hond spelen. Ze is ook ontzettend onderdanig, gaat al direct op haar rug liggen wanneer er een dominante hond komt en ze 'weet haar plek'. Ik heb altijd erg m'n best gedaan om haar zoveel mogelijk positieve ervaringen te laten opdoen met andere honden, maar... hoewel ze dus erg vriendelijk en onderdanig is (niet té), is ze de afgelopen weken drie keer zomaar 'gepakt'. Er werd niet echt doorgebeten, maar ze zat wel steeds onder de kleine bijtwondjes. Het gevolg is dat Zara nu bij vreemde honden vaak haar haren overeind heeft, haar speeltjes meer beschermt (deed ze eerder nooit) en vrij fel kan reageren op honden die jonger zijn dan zij. Ook de stafford (reu) van mijn vriend was altijd ontzettend sociaal. Hij is op jongere leeftijd ook een paar keer flink gepakt door andere honden en nu hij 2 is (en weet hoe stoer hij is ), kan hij echt niet meer met alle honden. Wat ik hiermee wil zeggen, is dat je het nooit helemaal zelf onder controle kan hebben. Ook al doe je nog zo je best, ook de hond van een ander kan je sociale stafford 'verpesten'.

Zara speelt overigens nog steeds met veel andere honden hoor, maar nu ik zie hoe fel ze kan reageren (ze wordt niet bang, maar gaat eerder in de tegenaanval), ben ik er toch wel een beetje bang voor dat ze op volwassen leeftijd wat minder vriendelijk wordt.

Een stafford kan echt wel sociaal zijn, maar hou er altijd rekening mee dat het om wat voor reden dan ook om kán slaan. Dat voorkomt teleurstellingen

Vraag me dan toch af , waarom mensen zo'n hond kiezen.. van ieder pup hou je toch en een uur wandelen in de duinen of bos met een loslopende hond en zelf heerlijk ontspannen wandelen, DAT is toch wat je wil met je hond???

Dat is wat sommigen met een hond willen  en als je dat wil..moet je niet voor een staff kiezen, naar mijn idee.
Ik heb mijn hond voor mezelf en niet voor andere mensen of andere honden. Ik kan ook heerlijk lange wandelingen maken, laatst nog van ruim 6 uur . En je kan een staff best los laten, als hij/zij goed luistert en er een rustig plekje is zonder andere honden.. Daarnaast zijn er ook veel staffeigenaren die hun honden wel met anderen laten spelen, maar dan wel zorgvuldig uitgekozen honden van mensen die ze kennen.
Verder kan je nog altijd gebruiken maken van een lange lijn o.i.d. met uitlaten.. ik neem ook wel eens de veldlijn (20m) mee naar de hei.. Dan kan ze snuffelen zoveel ze wil..en verder dan 20m bij me vandaan wil ik haar toch niet..
Ik vind het overigens geen must dat een hond los moet kunnen lopen.. en mijn hond heeft ook nergens last van als ze niet los kan..die heeft een heerlijk leventje

Ik denk dat je als hondeneigenaar niet kan voorkomen dat je hond wordt aangevallen.. ja.. behalve als je je hond nooit los laat lopen en alleen op plekken loopt waar geen andere honden loslopen. Dat ze een paar keer gebeten zijn, betekent niet dat ze daardoor agressief worden. ik denk dat het meer te maken heeft met hoe je er als baas mee omgaat en wat voor ras je hebt.

Ja hoor. Misia speelt regelmatig met een Doberman teef genaamd Fire bijvoorbeeld. Ze moet een andere hond leren kennen voordat ze er mee speelt, dat wel. Een wildvreemde hond zal ze niet gauw accepteren als "speelgenoot" maar ze speelt zeker met andere honden.

Ik heb trouwens ook een Amerikaanse Cocker Spaniel, gewoon even voor je beeldvorming

Dat kan ook gewoon hoor, maar je moet inderdaad je hond goed onder appél hebben of eventueel een lange lijn gebruiken.

En natuurlijk wordt je hond niet agressief van een paar keer gebeten worden, maar toch merk ik bij Zara wel dat ze ander reageert. Veel minder onbevangen. Ik ben altijd gewoon rustig gebleven, heb er niet teveel aandacht aan geschonken en heb de situatie naar mijn idee steeds goed afgesloten. Tja, voorkomen kun je dat soort dingen inderdaad niet altijd, maar het blijft wel jammer.

Persoonlijk vind ik wel dat je een niet sociale hond niet los moet laten lopen. je weet nooit wat je tegenkomt, en ik vind het veel te gevaarlijk. wanneer je voor zo'n ras hebt gekozen. of voor elk ander ras (want elk ras kan natuurlijk agressief worden) moet je daarvoor verantwoordelijkheid nemen, en niet los laten lopen vind ik er daar 1 van.
Daarbij gaat het bij mij dus niet om het ras, maar om een niet sociale hond.

Heb je ook gelijk in, maar het ligt er denk ik wel aan in welke mate je hond niet sociaal is.
Kato kan ineens omslaan wanneer een reutje te dominant naar hem doet, dus hij loopt dan ook nooit los (behalve met bekende honden op een omheind veldje). Wanneer Zara ook dat gedrag gaat vertonen, blijft ze ook keurig aan de lijn. Maar als je hond gewoon niet van andere honden houdt en goed bij je blijft, kan 'ie in de meeste gevallen heus wel los vind ik

Mijn Amstaff heeft vrijwel geen problemen met andere honden. Andere honden interesseren haar eigenlijk niet zo. Even snuffelen en doorlopen is zat. Ze houdt niet van doldwaze honden die tegen haar aanspringen, dat leidt wel tot een reactie.

Dus nee, niet alle Amstaffs slaan om en sommigen kunnen het inderdaad prima hebben.

Misia loopt gewoon los op plaatsen waar dat mag. Ik lijn haar ook niet aan als ik andere honden tegenkom, tenzij de andere eigenaar de hond wel aanlijnt, dan doe ik dat natuurlijk ook even. Mijn wandelingen duren meestal zo'n 2 uur, en daar loopt de zeker 1.5 uur van los hoor.

wanneer je op een plek bent waar je zeker bent dat er geen andere honden zijn wel ja. maar er kan zomaar een hond vanuit de bosjes verschijnen, vanuit een andere hoek enz..
ik kom zo wel eens de valse herder uit de buurt tegen.. die laten hun hond ook gewoon los in een losloopgebied.. nou.. ik kan je zeggen dat ik daar niet blij van wordt.

Tot een maand of 10 kon mijn hond ook nog lekker los huppelen in het park hoor en in losloop gebieden.

Ik heb rond zijn 10e maand een keer afgesproken met de eigenaren van zijn broertje en zijn broertje erbij, wandeling gemaakt en gezellig allemaal dit en dat. Toen losgelaten, dit ging wel best aardig, alleen mijn hond bleef maar aandringen. Broertje weer afsnauwen en mijn hond weer aandringen. Dit ging zo tot een keer of 5 door, wij hadden geen flauw benul dat we na de eerste keer al hadden moeten ingrijpen. Uiteindelijk klapte zijn broertje op hem, en zaten we met twee hysterisch vechtende honden.

Uit elkaar gekregen en later nog besproken hoe en wat met elkaar. We gaan in elk geval niet meer zoiets doen.

Mijn hond bleef maar aandringen, en klieren. Dan houdt het een keer op. Nu kan ik mijn hond perfect lezen, maar toen had ik hem net 4 maanden in huis, dus had geen flauw idee.

Ik laat hem sinds zijn 1e jaar alleen nog maar gecontroleerd los, dat wil zeggen (voor mij) op plaatsen waar geen andere honden mogen komen, of (aan de lange lijn) erg vroeg of erg laat in natuur gebieden waar je hond aangelijnd moet zijn (in een overzichtelijke situatie).

Hier geen enkel risico meer verder.

Dit gaat een andere kant op.. WAAROM kies je voor zo'n hond..en zou je weer zo'n merk kiezen? Of heb je nog nooit meegemaakt hoe het is ..zonder lange lijnen en steeds maar alert te zijn..te wandelen en van de natuur te genieten..

een 'merk' haha..dat klinkt grappig.. Maar waarom.. ik heb sowieso niet bewust voor het ras gekozen, maar meer haar gekozen vanwege de manier hoe ze overkwam op me in het asiel (rustig, vriendelijk, niet kefferig).. Maar goed, waarom kiezen mensen stafford; omdat veel mensen ze er leuk uit vinden zien, omdat ze bekend staan als zeer mensvriendelijk, omdat ze slim zijn, omdat ze leergierig zijn, omdat ze een hoge will to please hebben, zeer geschikt zijn voor sporten over het algemeen, tegen een stootje kunnen, echte clowntjes zijn..

Verder.. Ik heb misschien (oa door slechte socialisatie en andere gedragsproblemen) wel 1 van de minder vriendelijke staffords van het forum..maar ook ik kan vaak zat nog gewoon heerlijk rustig wandelen hoor . Vaak kies ik rustige tijden uit en in het weekend kunnen we op de juiste plekken heerlijk uren wandelen zonder problemen.. en dan genieten we allemaal van de natuur hoor..
Ik maak zelf geen probleem van de lijn, mijn hond niet en anderen denk ik ook niet..dus ja..waarom zou je dat zien als een probleem of iets wat niet leuk is?