Welke vorm van agressie is toelaatbaar

Nou...euhmm......natuurlijke selectie, en wij mensapen, dat gaat echt niet samen.
Verre van dat zelfs.
Gaat erom dat een pup een ..tja, "kronkel" heeft .
Teef wil de pup uit het nest hebben..pup reageert niet goed, er klopt iets niet aan de pup.
Fokker (mensaap) zorgt dat de pup blijft leven , pupje komt bij de nieuwe eigenaar.
En de jonge hond begint zich vreemd, agressief te gedragen naar soortgenoten.
Moet je dit accepteren, is het rasgebonden, kun je het er nog uit trainen.??
Of ....hebben we met een hond te maken met een geestelijk/lichamelijk gebrek .??

Maargoed...ontopic..

De theorie van Landceer lijkt mij zo logisch als 1+1=2 Men promoot hier verantwoord fokken... maar wat houd dat nu eigenlijk in?
Tot hoe ver kan en mag men tegen de regels van moeder natuur in gaan?
Geven wij een teef nog de vrije keus om omgang met een bepaalde reu te weigeren?
En wordt haar keuze gerespecteerd wanneer ze 1 pup om de een of andere reden niet wil zogen?

Makkelijk praten natuurlijk, dat weet ik wel. 
Daarom is ook niet iedereen geschikt als fokker.

En hoewel deze uitwijking offtopic genoemd wordt, denk ik juist dat er een groot verband bestaat tussen agressie en fokbeleid. al is er maar moeilijk de precieze vinger op te leggen.

tja, back on topic gezien:
als wij honden fokken met bepaalde eigenschappen (zowel mentaal als fysiek) is de agressie die ze daar bij horend tonen dus "aanvaardbaar" in mijn ogen

buiten het feit dat agressie gewoon een onderdeel van communicatie is bij honden
alleen is er een verschil tussen beheerste agressie en heel onbeheerste agressie

als mijn hond waakt, en dat doet hij zonder misbaar te maken, is dat prima, het zou bizar zijn als een hond van zijn ras dat niet doet, maar het moet niet zo zijn dat hij verblind van woede gelijk de postbode grijpt, want dat is zijn taak niet, en is hij ook niet voor gefokt, het is een hond die welliswaar zelfstandig kan werken, maar ook duidelijk in context met zijn "baas".

en dus blijf ik bij mijn 1e bewering:
dat agressie aanvaardbaar is als het doelgericht is, inherent aan het ras van de hodn
daarbij gevoegd dat honden die gefokt zijn met een zekere mate van agressie in zich (of dat nu op zelfstandige jacht is, waken of op honden) de eigenaar een enorme verantwoording heeft.

de hele ethische discussie over fokken en wat voor "rechten" wij mensen boven honden hebben......
vind ik zelf wat onzinnig, het is duidelijk dat wij als mensen vaardigheden hebben die onze honden niet hebben, en dus gebeurd het gewoon, wat wij als mensen echter ook hebben is een verstand en bovendien verantwoording, als die 2 meespelen bij het fokken, zie ik het probleem niet zo.

het in leven houden van pups tegen de wil van de moederhond in......ik weet het niet
ik denk als moederhond heel bewust een pup afwijst zij daar bijzonder goede redenen voor heeft en je dan moet vertrouwen op het instinct van de hond.
heeft mams om welke reden dan ook wat te weinig melk, of het nest is erg groot..... tja, waarom zou je dan niet een handje helpen. Mits de pups maar volledig door mamma hond worden grootgebracht en volop interactie hebben met hun nestgenootjes.... dan komt het met de inprenting wel goed lijkt me.

In een van haar boeken beschrijft Patricia McConnell hoe zij schrikt als een van haar teefjes een nest krijgt met maar 1 pup. Zij ziet in haar praktijk als GT relatief veel agressie van honden die als eenling geboren zijn. Haar theorie is dat dat komt omdat deze pups 1) heel weinig te verduren hebben als het gaat om aanrakingen (er gaat nooit een broertje bovenop staan) en 2) dat er altijd melk in overvloed is en dat ze nooit hoeven knokken voor hun plekje aan de tepel en eigenlijk een les 'omgaan met teleurstellingen' missen. Het resultaat ; een hond die heel gevoelig is voor fysiek contact (daar slecht tegen kan ahw) en die  een hele geringe frustratie tolerantie heeft. Maar ja, een pasgeboren gezonde pup in laten slapen omdat hij misschien later gedragsproblemen krijgt... dat gaat haar ook te ver. Wel zorgt ze dat deze pup heel veel aangeraakt wordt en koopt ze een knuffelkonijn waarmee ze regelmatig de pup van de tepel wegduwt.Onze fokker heeft een hond uit een 1-pups nest. Die is niet bovenmatig agressief, maar elke keer zegt ze tegen mij 'het is toch zo'n rare hond' .....

Offtopic: zo'n pup en als de moeder dat wil kan wel gekeken worden naar maatjes pups waar bij eigen mam niet genoeg melk is, of waarvan de moeder het niet heeft gehaald. Heb al vaker gelezen dat dergelijke oplossingen best wel eens door de op dat moment surrogaat mam geaccepteerd word. En het uit eindelijk voor alle partijen oke is.

@bassie

Maar ala die pauw die mooiste en grootstw staart heeft weet hij zich wel te handhaven. Dus hij is ook sterk en slim

Klopt! Net als wij, de pygmee, tot de hoogblonde scandinavier ...

gros gelezen volg verder mee