Fulltime werken en overprikkelde hond

Ik hoef niet te horen dat ik teveel werk, en dat het daarvan daan komt. Dus om te horen te krijgen dat ik bv minder moet gaan werken, dat hoef ik niet te horen. 1 geloof ik dat niet, 2 kan ik dat niet veranderen.
dus hoe kan ik het binnen deze situatie voor hem zo goed mogelijk maken. En als je daar advies voor hebt, dan graag!

@Jose, heel erg bedankt!

heel makkelijk antwoordt, als je weet dat je beide fulltime werkt, geen oppas hebt voor de hond om hem aan zijn dagelijkse behoefte te kunnen voorzien, daarbij een herplaatser die een rugzakje vol heeft, een wasslijst aan bepaalde 'eisen' hebt waar de hond aan moet voldoen...had je van te voren kunnen indenken lijkt mij ?

En nog steeds lees ik geen advies... En dat is wat ik vraag! Het advies hoeft niet leuk en lief te zijn, ik sta overal voor open. Ik ben eerlijk, ik had ook kunnen opschrijven dat ik niet fulltime werk.

Iemand die ervaring heeft met een hond die snel overprikkelt raakt?

Wij zijn bewust voor een herplaatser gegaan, omdat we beiden fulltime werken.

Voor mij begint het hiermee.
Waar heb je dit op gebaseerd?

Santa heeft vaak moeite met nieuwe situaties en veel prikkels.
Is ook een herplaatser zonder informatie over zijn achtergrond.
We hebben het vermoeden, dat hij heel weinig prikkels heeft leren ervaren in zijn 1e jaar.
Afgaande op hoe hij zich in die situaties gedraagt.
Ik werk, en toen mijn man nog werkte was Santa 4 ochtenden van 3 uur alleen, en een klein deel van de middag.
Wij hebben geen kinderen, en weinig aanloop.
Op het moment dat de structuur en/of omgeving verandert, merken we dat aan hem.
Bv als we een stadje ingaan op vakantie, of er veel geluiden zijn, kindergegil, geroezemoes etc, wat je vaak in winkelcentra hoort.
Hij wordt er snel nerveus van, gelukkig is hij hierin steeds beter te begeleiden.

We bouwen alle dingen die anders zijn dan hij gewend is, langzaam uit, in kleine stapjes.
En hij is hier al ruim 2 jaar....
Dit kost echt veel tijd.

Dat Joep 5 dagen alleen is, en zich zo gedraagt als hij (veel) prikkels ervaart, kun je niet los van elkaar zien. Echt. Dat is geen aanval, maar een heel logisch verband.
Ik zeg niet dat je minder moet gaan werken, maar oorzaak en gevolg zijn in mijn ogen glashelder.

Oh ja, en je hebt ook een ras wat behoorlijk wat uitdaging nodig heeft, ik zou sowieso met hem gaan werken en een cursus gaan volgen.

Ja Koda is ook snel van het padje af.

Wij zoeken juist rust voor hem dus ik neem hem dus niet mee naar hele drukke situaties.
Als wij op bezoek gaan blijft Koda dus thuis en zijn we gewoon niet zo lang weg, ik doe er hem geen plezier mee om hem mee te nemen.

Als we gaan winkelen gaat hij ook niet mee want dan loopt hij de hele tijd te hyperen.
We proberen het wel af en toe maar ik vind het geen succes.

Ik ga ook niet wandelen in de hondenspits maar daar buiten.

Maar ik heb misschien gemakkelijk praten wij hebben niet zo'n druk sociaal leven en zijn dus nog vrij veel bij hem thuis.

Hoi S@nt @,

ik geloof ook zeker dat het met elkaar te maken heeft, en willen daar ook zeker iets mee doen. Alleen vertellen dat wij te veel werken, daar heb ik gewoon niet zoveel aan..

Wij hebben ook geen kinderen, en ook weinig aanloop in huis. Dus voor hem zoveel rust als mogelijk.

Je geeft precies weer waar Joep last van heeft. Alleen hebben wij geen idee hoe we hem moeten begeleiden daarin.. Hij lijkt op zon moment niet gelukkig! Hoe begeleid ik hem in een situatie dat hij overprikkelt raakt?

Ik volg overigens al een cursus met hem

Voor Joep zou het volgende ideaal zijn:
Wij elke avond thuis, weinig tot geen visite, elk weekend thuis, altijd dezelfde wandel en fiets ronde. Als we dat doen lijkt Joep het meest gelukkig. Zelfs van de cursus lijkt hij gestresst te raken: Hij vind het super interessant, leuk en boeiend, ook de andere honden. Maar vervolgens komt hij wel heel druk en overprikkelt over.
Nou is dit voor ons niet haalbaar, omdat we ook nog wel eens weg moeten. Joep mag dus mee, maar kan het niet aan. Hoe zorgen we ervoor dat hij het wel aan gaat kunnen? Of dat we in ieder geval alles geprobeert hebben voordat we besluiten dat hij niet meer meegaat en wij ons leven aanpassen aan Joeps behoeften..

Hem weghalen uit de situatie.
Hij kan dat (nog) niet aan.
Wij hebben bv de 1e 3 weken dat hij hier was, alle visite weggehouden.
Iedereen wilde hem komen bekijken, maar hij had daar zelf niks aan.

Santa ging op ons rijden als hij overprikkeld raakte, ook geen feest, kan ik je vertellen.

Hoe langer je met elkaar bent, des te eerder je doorhebt dat het teveel is.
Het houdt ook in dat we ons sociale leven het 1e jaar op een laag pitje hebben gezet.
En andere mensen tot in den treure instructies gaven.

Hak alle dingen die je doet eens in kleine stukjes.
Autorijden, prima. Maar niet ook nog op visite.
Hier werd meneer strontnerveus van autorijden, dus elke avond een kort stukje hier door de wijk, hoogstens 5 minuten, en dan weer naar huis. En zo uitbouwen.
Niet én in de auto, én op visite, én aangehaald worden, én nieuwe geurtjes etc.

Zo kun je dat ook doen met naar een andere plaats gaan, wij zijn begonnen met een klein stadje hier in de buurt, daarna hier naar het centrum etc.
Liever iets te langzaam, dan dat de kans dat het mislukt heel groot is.

daar gaat het niet om janneke, je gaat voorbij aan het feit dat je verplicht bent om je hond (lees herplaatser ) dat te geven wat hij verdient, en als je fulltime beide werkt, niet veel thuis bent, je sociale bezigheden hebt, je zeker niet nagedacht hebt op het moment dat jullie de hond in huis hebt gehaald.
Dus mijn advies, al je sociale verplichtingen voor nu overboord gooien, zorgen dat je vrije dagen, een vervroegde vakantie ? kan opnemen, het betaalde lidmaatschap van de sportschool aan de wilgen hangt, ook omdat je zelf met overwicht kampt, je hond op die manier extra kan voorzien in zijn beweging, lees uitlaatklep, ondelinge banden versterkt kunnen worden, win-win situatie...misschien dat je man nog wat kan schuiven in zijn rooster juist omdat hij storingsdiensten heeft...

@ miranda, dan hebben jullie geluk gehad denk ik, maar stel je voor, dat deze hond dit niet aan kan, daardoor 'vervelend' gedrag extra benadrukt wordt omdat hij hele dagen alleen thuis zit...een hond, of het nou herplaatser is of pup, moet je kalm aan aanleren om langer alleen te kunnen blijven, zelf onze beau zou ik onder geen beding 9 uur alleen laten thuis, hoe kun je een goed stabiele thuisbasis bieden als je alle dagen van huis bent ??

Voor een herplaatser gelden wat algemene regels waar een belangrijke van is dat de hond rustig in zijn eigen tempo moet wennen aan zijn nieuwe huis en zijn nieuwe mensen. Alleen laten in het begin zeker niet, dit moet stapje voor stapje opgebouwd worden.

Verder is een rustige regelmatige dagindeling van belang zodat de hond weet waar hij aan toe is en hierdoor meer vertrouwen krijgt in zijn situatie.

Wat ik in jullie geval zou doen is een vaste oppas regelen (je schoonouders?) die de hond kunnen begeleiden en het alleen zijn kunnen opbouwen. Want dit moet echt goed gebeuren wil je hond zich thuis veilig voelen.

Heb je een bench, het kan een hulp zijn als je hond die ziet als een veilig holletje, het deurtje hoeft dan niet dicht maar het is dan haar eigen plekje waar ze zich terug kan trekken.

Fietsen lijkt me nog veel te veel gevraagd en overal mee naar toe nemen ook, ook dit heeft tijd nodig en moet langzaam opgebouwd worden. Ik zou dan voorlopig even kiezen om aan de band met mijn hond te gaan werken door er gewoon even voor haar te zijn als je thuis bent en lekker ontspannen met haar bezig bent. (Uiteraard niet de hele tijd he, gedoseerd) Een rustige wandeling in de natuur, onderweg wat leuke spelletjes doen, haar eens lekker laten snuffelen zoveel ze wil, zulk soor dingen.

In huis kan je haar ook zoek- en denkspelletjes laten doen, hier staan veel leuke tips voor binnen en buiten om samen met je hond iets te doen

http://www.hondenpage.com/hondenforum/124843/ik-zoek:-hondendenk-spelletjes.php

Hier nog een intressante link over verlatingsangst

http://www.moniquebladder.nl/verlatingsangst-doe-er-iets-aan/

Hoe vaak krijgt hij de gelegenheid om echt even helemaal lekker uit zijn dak te gaan? Een herder is natuurlijk wel een heel actief ras. Die van mij heeft drie weken bijna alleen maar aan de riem gelopen (loops) en daar werd ze ook onrustig van en ging veel meer reageren op alles om haar heen. Die energie moet er op de één of andere manier toch uit.

Misschien iets wat totaal niet van toepassing is op Joep, maar ik zal een beetje mijn ervaring met Nero vertellen...
Nero is op dit moment anderhalf. Sinds zijn puberteit was (waarom was, komt later in het verhaal) vaak heel erg overprikkeld. Dit was vooral na een wandeling, na het zien van een andere hond, na het ruiken en indrukken opdoen op nieuwe plekken.
Hierop hebben wij een 2tal maanden het heel saai gehouden voor Nero, steeds het zelfde rondje, alleen snuffelen bij de zelfde hondjes.. Helaas, dit was totaal geen oplossing. Hebben gedacht dat het even met zijn energielevel (en die is hoooooog!) te maken had, dus meer beweging etc. Helaas, dit was het ook niet.
Op de cursus, bij de da, vrienden met honden én hier informatie ingewonnen. Alles bij elkaar afwegend hebben we sterk over castratie nagedacht en Nero is nu sinds iets langer als een maand chemisch gecastreerd. Nieuwe situaties zijn een stuk rustiger, hij reageert niet meer op ieder 'hondengeurtje' en kan gewoon bij allemaal hondjes snuffelen en spelen zonder dat hij thuis als een dolle is en niet weet wat hij met zichzelf aan moet..

Ik weet niet of Joep gecastreerd is, maar misschien een chemische (als hij dus niet gecastreerd is) het overwegen waard?

Pas 2 maanden in huis?Dan vind ik het wel dat jullie zeker op de juiste weg zitten.

Maar vaak begint het al bij onszelf (als mens)
Komen thuis van boodschappen, werk of zijn even in de tuin geweest.
Hond is blij om ons weer te zien en loopt heel blij de kamer rond, springt mischien, piept...alles waarbij die maar kan aangeven dat die zooooo blij is jullie weer te zien.
Wij mensen gaan er vaak in mee.
Aaien de hond en belonen hiervoor het zenuwachtige gedrag.
(Okee...mijn hond is dan niet overprikkeld, maar ook ik word zenuwachtig van dat getrippen als ik terug kom van de boodschappen.)
Vertel dat rustig wat je van de hond wilt.
Het beste is om met een extreem neutrale stem de hond de mand in te sturen..(of bench)
Bij thuiskomst niet de hond aankijken..maar gewoon gelijk op zeer neutraale toon..(niet boos en ook niet blij.)..naar de bench/mand te sturen.
Laat hem daar maar even 5 minuten zitten en jij neemt dan even de tijd om je jas op te hangen, tassen op te bergen..en weet ik veel wat nog meer.
Zodra je merkt dat je hond rustiger is geworden...(ipv hyper de hyper) kan je rustig je hond roepen.
Aaien en knuffelen.
(Als je langere tijd bent weggeweest en je hond moet een plas doen..dan niet de hond in de mand sturen, maar laat hem maar even plassen in de tuin.)

Wij mensen praaten zoooooveeeel dat honden het niet allemaal snappen.
Vooral honden die net herplaatst zijn...ze kennen namelijk je taalgebruik en toonhoogte in je stem niet goed.
Ze hebben niet genoeg informatie om te weten wat je bedoelt.
Geef het tijd.
Vaak is een simpel comando...(bv zit) meer dan genoeg.
Zit...op neutrale toon...wacht gerust even..soms duurt het namelijk even totdat het comande ontvangen is....(max zo'n 10 seconden wachten)..luisterd die niet? Dan opnieuw het comando herhalen.

Beweging ook samen met de hond is juist goed.
Alleen overvraag de hond niet.

Verder is mijn vraag of die alles overdreven met zijn ogen volgt? (Zichtjager zoals windhonden)
Of volgd die alles echt lettelijk met zijn neus? (Zoals bloedhonden)
Of is die meer op zijn oren (geluid) gefocust?

Verder zou ik je wel een ander advies willen geven.
Als je de hond meeneemt naar een sosiale activiteit...(zoals op bezoek gaan)..vraag aan alle mensen of ze de hond gewoon willen negeren.
Vaak krijgt ze hond op bezoek of nieuwe hond zoveel aandacht en knuffels ineens dat ze niet weten wat ze ermee aanmoeten en totaal gestresd worden.

Neger de hond..laat hem maar op onderzoek in huis gaan...en tuurlijk kan die de andere honden opzoeken.

Je hebt het trouwens goed gezien dat een overspanne hond wel op een autist lijkt
Hierbij werkt ook de prikkelvermindering, rust en regelmaat...maar ook inspanning door sport zeer goed om een autist rustiger te krijgen.

Als hij een stressaanval krijgt, probeer hem lekker zijn onrust af te laten kluiven op een stevig hondenkluif, hondenspeelgoed.....(mijn hond krijgt zelfs een winterpeen als ze echt te heftig in haar doen is.)
Als ze maar iets mogen slopen wat ook geschikt is voor honden, zonder dat ze daarvoor in de problemen komen.
Je kan zoiets ook meenemnen in je handtas.
Na verloop van tijd al situatie's normaaler en gewender worden, zal het ook beter gaan.

Maar neem echt je tijd.
Een hond die pas 2 maanden in huis is, heeft zeker een half jaar nodig om zich helemaal compleet thuis te voelen.

Een hond kan heel veel stress krijgen van het alleen moeten zijn. Onderschat dat niet! Ook al lijkt het alsof hij er goed mee om kan gaan, echt rust heeft hij niet. Je zal zien dat als jullie meer aanwezig zijn, hij minder alleen is, dat hij meer rust - échte rust - kan vinden en minder 'overprikkeld' reageert. Veiligheid, zekerheid, geborgenheid, vertrouwen.

Beide fulltime werken en een hond? Ik vind dat je dan heel veel va je hond vraagt. Zeker een herplaatser die al enorm moet schakelen.

Mijn advies is dan toch: begin bij zijn levensomstandigheden, meer aanwezig zijn bij hem. Zorgen dat die basis stabiel is.

En het overal mee naar toe nemen, zou ik voorlopig laten zitten. Ik heb hier van mijn 6 honden, slechts 2 die het goed kunnen handelen om overal mee naar toe te gaan. De anderen kunnen het ook prima hoor, maar die zijn de dagen erna toch stukken onrustiger. Lang niet elke hond kan het aan om zo belast te worden.

Daarnaast zou ik snuffel-wandelingen inlassen. Geen kilometers lopen, maar lekker aan een lange lijn, naar een nieuwe omgeving (parkeerplaats tankstation? Winkelcentrum na sluitingstijd? Grasveld achter sportschool?). Hem lekker laten snuffelen. Snuffelen werkt kalmerend en geeft een hond (zelf)vertrouwen. Dit hoeft helemaal niet lang te zijn. Misschien is 5-10 minuten al genoeg en zit je hond alweer vol genoeg in z'n koppie.

Hallo,

allereerst bedankt voor jullie antwoorden!
@ Santa, bedankt voor je tips. Zeker het autorijden, en hem weghalen uit de situatie gaan we doen. (Waren we overigens ook al mee bezig)

@ teresa&beau, ik vraag hier op het forum open om advies, en ben eerlijk over onze situatie. Dan vind ik het jammer dat je je tips telkens aanvallend verpakt. Ik krijg er een naar gevoel van, terwijl je wel iets nuttigs te zeggen hebt. (bv dat we niet nagedacht hebben, dat we onze Joep geen stabiele thuissituatie kunnen geven, dat we voorbij gaan aan de plicht Joep te geven wat hij verdiend) Die uitspraken geven mij niet echt een prettig gevoel bij jouw reacties, terwijl ik wel bereid ben om naar je te luisten. Maar niet op deze manier.  Ik geloof dat er al een aantal topics gegaan zijn over de manier van reageren op een forum!

@Miranda, de meesten gaan er hier vanuit dat het alleen zijn het probleem is. Joep kan prima alleen zijn, doet dit ook erg goed. 2x heeft hij dingen gesloopt, en dat is telkens op tijdstippen dat de buurmeisjes thuis zijn. Zeker weten doen we dit niet, maar we zien ze door de ramen kijken op zoek naar Joep, en schrikken dan dat wij op de bank zitten. Joep is wel opgewonden als wij thuiskomen van ons werk, maar de 'stressmodus' zien we dan nog niet. Die krijgt hij pas in andere situaties, zoals hierboven al een keer beschreven. Dus ik snap de kritiek dat we teveel wegzijn, maar ik denk ook dat het niet alleen het alleen thuis zijn is, maar een karaktertrek van Joep. En willen dus graag weten hoe we hier het beste mee om kunnen gaan. Er is dus 99% van de tijd geen sprake van vervelend gedrag als we weg zijn.
Juist als we afwijken van het ritme, zien we gestresst gedrag. Of dat nou is dat we ergens anders heen wandelen, op een ander tijdstip opstaan of ergens naar toe gaan.

@ Simone, Joep wandeld dagelijks een half uur tot een uur los in een natuurgebied. Daarbij probeer ik 2x per week met hem 5 - 10 km te fietsen. Gisteren 18 km gefietst. Ik denk dat hij dus wel genoeg beweging krijgt. Hoewel we hem nooit echt moe krijgen. Als je hier anders over denkt hoor ik het graag.

@ Jude, Joep is van zichzelf een rustige hond, zolang we ons aan een voorspelbaar ritme houden. Word hij van een chemische  dan niet nog veel rustiger/ongelukkiger(of is dat een interpretatie)? (Hij is nog niet gecastreerd)

@ hondenhumor, Joep is vooral op gehoor gefocust, en daarna op zicht. Zijn neus lijkt hij niet heel veel te gebruiken als hij in de stressmodus zit.Je geeft als tip lekker kluiven: als wij Joep zijn gevulde kong geven, raakt Joep ook gestresst. Hij is namelijk zeer gefocust op zijn speelgoed, waardoor hij binnen no time overprikkeld raakt. hij heeft ook runderhuidbotten en een hertengewei, daar kluift hij ook wel eens op, maar alleen als het hem uitkomt, niet als we hem stressvermindering aan willen bieden.

@ Marit, ik weet dat we veel van hem vragen, en willen hem er ook zeker bij helpen. Ik wist niet dat snuffelen kalmerend werkt en zelfvertrouwen geeft. Hij wil het liefst tien minuten bij de zelfde graspol snuffelen af en toe, moet ik dat gewoon toelaten? Meestal trek ik hem na een tijdje weg..

De conclusie uit het verhaal is eigenlijk dat we Joep minder ergens naar toe kunnen nemen, en dat we hem vooral uit moeten blijven dagen. Ook moeten we ervoor zorgen zoveel mogelijk bij hem thuis te zijn.
Is het bijvoorbeeld mogelijk om hem aan te wennen aan mijn ouders, mijn schoonouders en de hondencursus. En verder het autorijden trainen. en daar zoveel mogelijk ritme in aan te houden?

Groetjes Janneke en een poot van Joep