Zijn Akita inu's (Japanse) echt zo ' moeilijk'?

Voordat ik mijn tweede labrador had dacht ik er over na om een Akita inhuis te nemen. Na mij wat te hebben ingelezen kwam ik tot de conclussie dat ik te onervaren voor dit ras ben. En daarbij zouden deze honden bij volwassenheid niet gauw los kunnen. Nou ben ik al een aantal keren een drietal Japanse Akita's tegen gekomen en ik moet zeggen dat deze heel lief en nieuwsgierig zijn en alles wat ik over ze las bij deze lieverds nvt was. Zijn het dan de Amerikaanse Akita's of de reuen vooral van beide die bedoeld worden? Vind het zo'n geweldig ras en begrijp de berichten niet helemaal.

Ik denk dat mensen het soms een beetje overdrijven met Akitas net als met huskies . Het is maar net hoe je ze opvoed denk ik . Klasgenoot van mij heeft er ook eentje en die kan gewoon loslopen. Ook als zij met haar paard gaat rijden. loopt ie los mee . en dat beestje is een maand jonger dan die jongste van mij.

In mijn ogen zijn er geen 'moeilijke' honden, of 'geen beginners' honden. Het is maar allemaal wat er bij jou past.Als je net het onafhankelijke en eigengereide in een hond waardeert en naar waarde schat, dan is zo'n hond helemaal jou ding!
Hou je echter van erg slaafse en volgzame honden die alles wat je vraagt opvolgen omdat jij het zegt en tolerant zijn naar alle andere dieren toe, tja, dan past zo'n karakter niet bij jou.

Dus m.i. niks met onervarenheid te maken, maar alles met je eigen karakter, met wat jij in een hond zoekt, wat jij apprecieert...

niet alle Akita's zullen hetzelfde zijn.... naast bepaalde raseigenschappen heb je natuurlijk ook gewoon karakterverschillen en verschillen in opvoeding bij elke hond.

echter er zijn een aantal raseigenschappen die Akita's hebben waardoor ze door veel mensen als 'moeilijk' worden ervaren. als jij dat geen lastige eigenschappen vind, ervaar jij het misschien ook niet als moeilijk.

wat wel van belang is, is dat je een goede fokker zoekt, waarbij de moeder ook een wat opener karakter heeft als jij dat graag wil. ga gewoon op bezoek bij fokkers, of naar shows om naar volwassen honden te kijken, zodat je echt meer bekend raakt met het ras in real life

Hoi, bedankt voor de antwoorden.

@Christel, in mijn ogen zijn er wel hondenrassen die van nature niet makkelijk in de omgang kunnen zijn.
Moeilijke stond wel tussen aanhalingstekens maar m.i zijn er best rassen die van nature bepaalde eigenschappen hebben waarbij je als beginnend hondenbaasje zeg maar beter niet aan kunt beginnen omdat als je hier niet mee om kunt gaan je problemen kunt krijgen die je bv niet zo gauw met weer een ander ras hebt.
Dat dit de schuld is van de eigenaar daar ben ik het zeker mee eens want dan had hij zich maar beter in moeten lezen en zich verdiepen in het ras enz enz.
Dit heb ik ook gedaan voor ik besloot welke hond ik in huis zou verwelkomen en helaas bleek de Akita volgens berichten wat mij betreft te heftig, althans was bang dat ik het niet aan zou kunnen die opvoeding en de waarschuwing dat er een grote kans is dat je deze honden niet gauw los kan laten ivm agressie en dominantie t/o andere honden.
Zij werden ook gebruikt voor de berenjacht.
Nou toen dat zo'n beetje duidelijk was voor mij dacht ik echt van 'nee dat is te moeilijk' ik kies een ander ras welke in de regel geen agressie hebben van nature.
Maat t blijven prachtige, trotse honden en elke keer waneer ik er een zie dan moet ik blijven kijken!
Nu ik af en toe een drietal tegenkom stel ik mij toch weer de vraag of de verhalen wel over hen gaan en misschien niet over de Amerikaans  of vooral de reuen?

Akita's zijn zeker mooi! In het pension waar ik gewerkt heb kwam er altijd een vrouw met vijf Akita's, twee koppeltjes en een jong teefje alleen. Deze honden konden ABSOLUUT niet samen, als de reuen elkaar door het hek heen zagen was het al oorlog. Verder waren ze tegen ons als "personeel" heel lief, tenzij wij een in hun ogen dominante handeling deden, dan was het met ons ook oorlog.
Wat ik begrepen heb van de Akita is dat ze behoorlijk dominant (kunnen) zijn, erg stabiel en resoluut in hun handelen. Waar een onzekerdere herder eerst waarschuwt door te grommen, zal een Akita misschien eerder handelen en bijvoorbeeld bijten.

Echter heb ik nog nooit een Akita in huis gehad, dus dit is puur wat ik online over het ras gelezen heb en in mijn werk ervaren heb!

Ik heb een Akita en een Labrador in huis. Het is een rare combi maar het gaat prima samen.  Een labrador en een Akita zijn niet met elkaar te vergelijken mijn labrador Kim doet alles voor een koekje toen ik Aygo kreeg moest ik echt wat anders bedenken want die heeft dat helemaal niet. Ik heb Aygo in het begin gewoon kort gehouden (zoals je bij iedere hond doet) en het is een lieve knuffelbeer geworden hij waakt wel maar dat vind ik geen probleem, in het bos of op het strand loopt hij gewoon los tussen andere honden als je ze aanleert hoe ze met ander om moeten gaan dan is dat echt geen probleem. Tegenwoordig loopt hij ook los naast mijn paard mee als ik ga rijden in het begin had hij wel eens de neiging om in de staart van mijn paard te gaan happen maar dat heeft Kim in het begin ook gedaan. Ik ben geen dingen tegen gekomen die je bij een ander ras niet zou hebben. Kortom ik denk dat een Akita geschikt is voor iedereen die de tijd wil nemen om een hond  de beweging te geven die hij nodig heeft en consequent en geduldig op te voeden. Ik kan uit ervaring vertellen dat je dan aan een Akita een geweldige hond hebt.

Pauline en Danielle nog bedankt voor jullie reakties!

Wat een super combi Danielle, mooi hoor.
Ik heb nu een labje en twijfelde voor zijn komst heel erg tussen een Akita Inu of een Labrador, tof dat jij ze beide hebt!

Hoi

Ik ben in bezit van een Beauceron en daar word ook van ge zecht dat het moeilijke dieren zijn .
Het is een schat van een hond , luisterd goed , waakt heeel goed , en beschermd de kinderen door dik en dun .
Ge moed gewoon op u strepen staan ( nee is nee  & ja is ja ) en de dieren met respect en liefde behandelen , tijd en geduld uit oefenen . En iedere hond heeft beweging nodig .
En als ge dat doet krijgt ge van ieder ras een pracht van een hond .
En ben nu aant denken voor een Akita er bij te halen .
grt

Hoi,
Ik heb 1 Japanse akita en 2 schapendoezen, alle 3 reu. Dit gaat helemaal prima. Akita is zoals danielle zij wel waaks, de andere niet. Maar kan op prima los en het leukste dat er voor hem bij is is om met andere honden lekker te spelen! elke hond die hij tegenkomt is een potentieel speelmaatje, zijn er veel - stuke of 5 tot 10- honden bij elkaar dan weet hij niet meer met wie hij spelen kan en blijft hij rustig bij me staan en kijken hoe de rest met elkaar speelt. Verder heb ik thuis een cavia en een konijn waar hij ook prima mee om gaat. 
Dus een lastig ras, niet helemaal mee eens. Ligt eraan hoe je ze opvoed, natuurlijk ook wel deels aan de hond en karakter zelf. Maar die kies je zelf.

mijn akita is de makkelijkste hond dat ik ooit heb gehad eigenlijk.. makkelijker als de border collie en labrador voor op te voeden.. snel zindelijk, bijt amper als pup, heel rustig in huis.. luistert goed.. ze zeggen ook van dat ze afstandelijk zijn maar mijne zou gewoon niks liever willen dan constant knuffelen.. vooral op zen rug kriebelen dan gaat ie zen rug buigen van genot en gaat hij als een kat tegen je aanduwen en rondjes draaien en ooh ooh zo graag lekken ze aan je oren.. althans de mijne.. ik zou geen makkelijkere hond qua opvoeden kunnen hebben

Voor eigen baas zijn het geweldige honden... Maar wanneer ze in pesion zitten kunnen ze nog al wat lastig zijn... Een Akita heeft maar 1 baas, dus wanneer jij als medewerker "dominant" probeert te zijn over de hond kan het wel eens fout gaan...

Het geldt ook niet voor elke hond. Maar het kan voorkomen

dat is zeker waar!

Wij hebben onze eerst Akita (Amerikaanse) gekregen in 1999, op dat moment waren we een gezin, waarvan ons jongste kind 8 mnd. was. Wat we toen allemaal niet gehoord hebben van mensen, waar we wel niet aan dachten te beginnen, dat een Akita een zeer moeilijke hond is.
Nu 13 jaar verder, weet ik dat ik de liefste hond van de wereld heb gehad. Hij was beschermend voor ons gezin, met name voor onze dochter, maar is dat vervelend, ik vond het wel een veilig idee. Voor onze dochter, toen 8 mnd. heeft hij zijn hele leven respect gehad. Ze waren altijd samen, ze liepen samen naar de speeltuin, en weer terug, en ga zo maar door. Samen aten ze brokken uit zijn bak, en samen aten ze de lollie van mijn dochter (waar ik dan wel weer riebels van kreeg, het idee alleen al). Onze hond heeft altijd los kunnen lopen. Hij is nooit aangelijnd geweest, al hadden we de riem altijd wel bij ons. En inderdaad, bij sommige honden had hij problemen, maar deze honden hadden ook problemen met hem. Hij maakte de problemen niet, meestal was het de andere hond die begon.
Verder is onze hond opgevoed met katten. Onze jongste kat heeft altijd bij hem op zijn kleed gelegen, vrienden voor het leven.
Jammer genoeg hebben we hem niet zo lang geleden moeten laten inslapen.
Over een paar weken krijgen wij een nieuwe pup. Een amerikaanse akita, je raad het al. Deze Akita komt van een goede fokker, en inderdaad niet gehaald bij een broodfokker. De pup wordt al van het begin af aan goed gesocialiseerd. Bij een broodfokker zit de pup in een kennel en heeft geen contacten met mensen en andere dieren.
Als onze pup hier komt wonen, gaan we met hem trainen, zeer belangrijk, en verder heel goed socialiseren, wat wij ook met onze eerste hond hebben gedaan.
Een goede consequente opvoeding heeft hij nodig, maar welke hond niet.

Voor mij is de Akita de hond waar ik dol op ben, maar inderdaad, niet iedereen zal een goede hond kunnen maken van dit ras.