nieuwe pup om verdriet te verzachten?

zou een nieuwe pup helpen om het verdriet te verzachten?

Ey Veronique,
ik las net je bericht hier en heb er zelf ook mee getwijfeld. Ben vorig jaar mijn hondje verloren en mis hem nog elke dag. Toch had ik na een half jaar (ruim) besloten een nieuwe pup te nemen. Het waren in het begin gemengde gevoelens. Ergens voelde ik me schuldig, alsof ik hem wilde vervangen, maar aan de andere kant ben je weer bezig met een nieuw hondje met een eigen karakter die je ook weer aan het lachen maakt. Ik moet zeggen, mij heeft het uiteindelijk wel geholpen om het verdriet een beetje een plekje te kunnen geven, ook al mis ik hem nog elke dag. Ben benieuwd hoe jij je hierbij voelt en als je al een keuze hebt gemaakt ?
Groetjes en sterkte !

Bij sommige wel bij andere absoluut niet het maakt het alleen maar erger.

Naar mijn mening als je twijfelt niet doen.
Ga eens met een asiel hond wandelen of die van de buurvrouw.


Een pup zal nooit een vervanger zijn.
Op het begin ga je veel vergelijken.
Een pup heeft ook een evenwichtige eigenaar nodig en als je nog in rouw bent ben je niet evenwichtig. Dit kan leiden tot problemen met je pup op latere leeftijd.

Sterkte met wat je ook beslist.

Bij mij heeft de nieuwe pup niets aan het verdriet veranderd, wel aan het gemis van geen hond hebben.

denk ook niet dat het je verdriet weg neemt,

maar door een nieuwe pup (of asielhond) heb je weer veel werk, en ben je misschien niet zo bezig met je overleden hond

je moet op tijd uitlaten

nu blijf je misschien veel tobben en nadenken, dan heb je weer afleiding

Ja hier wel.
Ik had ontzettend veel plezier aan de pup.
Moest toch mijn gewone wandelingen maken, het hield me dus bezig.
Ik vond het ook zo stil in huis anders!

Het verdriet blijft maar een andere hond is wel afleiding natuurlijk

Het kan je helpen met afleiding, je dagelijkse rondjes lopen.
Het zou verdrietig momenten kunnen opleveren omdat je er aan herinnerend word.
Maar als je door je pup een flash back krijg van je vorige hond denk dan aan de leuke dingen, dan zal je je ook minder rot erdoor voelen!
Ik miste mijn vorige hond ook!
Toen ik Kyra dingen zag doen en dan dacht ik heej dat deed Jory heel anders of je zag dr koppie weer voor je.
Het ligt eraan hoe je er mee omga.
Je mist de stilte en je gewoontes maar je moet de pup niet als vervanging zien maar als een nieuwe start.
Je moet wel kunnen genieten van je nieuwe viervoeter!

Gr Reyna

Zelf moet ik eerst verdriet plaats geven. Een pup is je lieve hond die je net kwijt bent niet en je hebt er in het begin nog niet echt een band mee en vooral veel gedoe. Sommige mensen staan anders tov de puppy tijd dan ik, mr voor mij is dat minst fijne tijd. Moet hiervoor dan ook zelf goed, optimistisch en vol geduld zitten wanneer ik hier aan begin. Mr dit zijn dingen die je zelf moet aanvoelen.

Ik had twee pups toen mijn oudste hond stierf. Ik was blij met de jonkies, voor de afleiding, de blijdschap in huis maar...het was de eerste weken ook zwaar om de opvoeding vol te houden. Ik wilde ze het liefst de hele dag knuffelen en verwennen, maar er moeten ook nog regels gehandhaafd worden (twee 6 maanden oude husky's kun je niet de vrije teugel geven...) .

Als je er zelf aan toe bent, waarom niet? Maar wees eerlijk naar jezelf en de nieuwe pupperd; het kost ook weer tijd en energie. Ben je klaar voor weer een nieuw avontuur? Dan doen. Zoek je troost? Dan weet ik niet of je het al moet doen.

En verder, dikke knuffel, snap dat je verdrietig bent, het valt vast niet mee om hondloos te zijn..

Mireille

Bij mij heeft het heel goed geholpen. Ik bleef heel erg in mijn verdriet hangen en toen ik Lindy kreeg kon ik mijn aandacht en liefde aan haar geven en kon ik het verdriet een plekje geven. Lindy is wel van een heel ander ras dan mijn vorige honden waren dus ik kon niet gaan vergelijken.

Je moet doen waar je je goed ij voelt en het verdriet gaat niet weg maar krijgt een plekje..

xxx

dank jullie voor de tips en ervaringen. Ik denk dat ik inderdaad eerst het verdriet en rouwen een plaatjse zal moeten geven, we zien dan wel wat de tijd brengt, maar het is wel waar wat jullie zeggen: het ene dier zal het ander niet vervangen, maar wel de lege plek opvullen omdat je met hem bezig moet zijn.

Toby is vorige week overleden. Wij hebben 5 maanden geleden Duuk erbij gekregen. Zeker niet om Toby te vervangen, maar ik miste erg het actief bezig zijn met een hond. Toby kon dat niet meer, van haar kon ik nog heerlijk genieten hoe zij heerlijk ontspannen kan liggen in haar mand of bij mooi weer in het zonnetje. Wij hebben dus nog 5 maanden 2 honden gehad. Ik heb er geen spijt van dat we Duuk er al bij hadden genomen. Toby was nog best een beetje ervan opgeleefd, en kreeg eigenlijk juist nog meer aandacht van ons dan ze al kreeg. Ook de kinderen trokken weer meer met Toby op, lekker met haar kroelen in de mand enzo.Tja en nu...het gemis om Toby is vooral bij mij erg groot. Ik had haar al toen ik 18 was. Maar Duuk geeft me nu wel veel afleiding, zij moet eruit en er moet met haar worden geoefend worden. Dus daardoor heb ik niet al teveel tijd om steeds verdrietig te zijn. Ik ben vooral erg dankbaar voor de mooie jaren die zij en ik hebben mogen hebben. En Duuk, Duuk si gewoon een totaal ander hondje...waar ik ook dol op ben, maar weer op een andere manier dan op Toby.

Dus of je een puppy moet nemen om het gemis minder te maken...Het gemis blijft er, maar door de pup kan het zijn dat je afleiding krijgt en weer met een glimlach door het leven gaat. Maar soms is het juist beter om even te wachten, dat moet je zelf voor jezelf uitzoeken.
Succes.

het verdriet  word verzacht.
ik heb sinds maandag een pup en ook is het weer leuk.
ik ben chiara echt niet vergeten dat zal ook niet gebeuren.
maar dit geeft weer leven in huis en mijn andere hond is ook weer wat levendiger die miste chiara enorm.
matcho is nog nooit alleen geweest en je merkte echt dat hij met zijn ziel onder zijn arm liep.
je moet er uiteraard zelf wel achter staan en dan weet ik zeker dat je ook deze pup weer alle liefde kan geven doe wat je hart je ingeeft.
groetjes greet

Ik heb ook nooit direct een andere hond genomen. Misschien ben ik daar verkeerd in geweest want je blijft die overlleden hond toch in je hoofd houden, maar doordat je MOET bezig zijn met je nieuwe huisgenoot vergeet je soms dat  verdriet . En liefde kun je nooit genoeg geven, waar toch ? Ik ben nu met het laatste hondje in mijn leven gestart. Had het al een jaar eerder kunnen doen.

..

Het verdriet blijft wel, maar je hebt genoeg afleiding, zodat je er niet te veel in blijft hangen. Tenminste zo heb ik het wel al die keren ervaren. Bij Buster en Morris heb ik echt flink wat tranen gelaten en heeft het toch wel even geduurd voor ik weer kon denken aan een nieuwe hond. Bij Flos heb ik veel minder gehuild. Kan komen omdat Flos 17 jaar was en ik vrede had dat hij niet meer verder kon, maar ik denk zelf dat het komt doordat wij 5 dagen na zijn dood, Lotje in huis genomen hebben. Ze kwam toevallig op ons pad en die kans konden we niet laten lopen. Ondanks ons verdriet zijn we voor haar gegaan en zij heeft ons vanaf dag 1 heel veel vreugde gebracht! Ook nu na de dood van Morris, waar ik het echt heel zwaar mee had, heeft Kwibus gezorgd voor die vreugde. Er blijven momenten dat het gemis om de hoek komt en dat ik ze toch weer even alle 3 mis, maar als ik dan naar mijn huidige maatjes kijk, maken zij heel veel weer goed. Blijft moeilijk om afscheid te nemen van je maatje...., maar zo lang je jouw maatje niet vergeet, zal hij/zij verder leven! Voor altijd in je herinnering...

Voor mezelf heb ik lang gewacht, de kinderen waren er al langer aan toe.

Het is opnieuw leven in huis, of het een 'invulling' is....dat hangt compleet van jezelf af.(vervanging bestaat niet bij levende wezens)

Iedere viervoeter verdient zijn plekje bij je , en dat gaat niet van de ene op de andere dag. dat groeit.

sterkte!

zo was het hier ook gegaan matcho kwam toen onze terv.herder was overleden ontroostbaar was ik en toen kwam het nieuws dat er een nestje shelties was.omdat mijn terv.herder hier de bijnaam matcho had was onze keus al direct gemaakt en een bijzonder iets is mijn terv.herder had een witte nagel aan zijn linkerpoot.
matcho heeft dat ook precies dezelfde nagel zo gek.
met mika ook omdat er nog 2 van de bleu merle reutjes beschikbaar waren en we voor een reu wilde gaan was die keus ook voor ons klaar.
chiara vergeet ik nooit net al de andere honden we praten ook erg vaak over de andere.
ik heb van alle 3 de urn hier en zo zijn ze hier thuis en hebben ze ook hun plekje bij ons.
en vergeten ben je als er nooit meer over je gesproken word en dat is hier niet het geval.
en ook van zo'n kleintje ga je weer houden en natuurlijk is hij anders maar ook weer leuk gewoon een eigen karaktertje.
de overleden hondjes en katten wonen op ene plek in mijn hart en ook heb ik een memorie site gemaakt bij pets in memoriam een eerbetoon aan mijn maatjes en daar zet ik foto's en schrijf ik ook stukjes.
hoop voor jou ook als je er weer aan toe bent een hond in je leven mag komen en weer veel plezier daar ook mee kan beleven.
groetjes greet

het is nu een week en half geleden dat ik mijn trouwe vriend moest laten gaan. Het doet nog heel veel pijn, maar ik kan terug een lach op mijn gezicht brengen als ik aan al onze momente samen denk. Ik zal hem uiteraard nooit vergeten, daarom hield (houd) ik te veel van hem.
we hadden gezegd: nooit meer, nooit nog een hond, het doet veel te veel pijn als je hem moet laten gaan.
maar het is zo stil in huis, zo eenzaam als ik alleen thuis kom van het werk.
daarom hebben we beslist om terug een hond in huis te nemen. eind april wordt het nestje verwacht, dan nog 7 weken wachten en dan kunnen we een lieve pup mee naar huis nemen.
we wachten bewust nog wat even om het verlies van tosca een plek te geven, iedereen van ons gezin probeert dit te verwerken op zijn eigen manier, en daar hebben we rekening mee gehouden
ik weet niet of het mag van hieruit, maar dit is de plek waar we onze pup zullen vandaan halen
http://www.vanhetsilverberghof.be/
de mama is de linkse, de middelste de papa, dat worden mooie pups!

Fijn dat je een keuze hebt kunnen maken! Ik lees mee, want ik zit in dezelfde tweestrijd.Toen mijn pony drie jaar terug verongelukte kocht ik met een maand een andere. Een geweldig beestje, maar ze werd nooit "mijn" pony. Ik bleef het idee houden met de pony van een ander bezig te zijn, en zodoende heb ik haar in december aan geweldige mensen verkocht. De klik was er gewoon niet.

En dat is wel een beetje waar ik bang voor ben. 
En een hond verkoop je niet zomaar (vind ik dan, en de pony ging ook niet zomaar, maar toch)

Nu is een pony natuurlijk heel wat anders dan een hond, maar toch die twijfel....

Keerzijde: het is zo ontzettend stil in huis zonder onze clown....

IK denk dat het ook niet eerlijk is t.o.v van de nieuwe pup wanneer je wil dat die hetzelfde karakter heeft als je overleden hond.Het klinkt misschien raar ,maar het was bij mij met de kids,dat de ene een zoetheid zelve was en sliep als een roos en de ander een kindje wat steeds aan het huilen was en met 3 jaar pas door sliep.
Toch houdt ik van hen evenveel.
Van een hond ga je weer houden en als je open sta voor het unieke karakter dat iedere hond heeft wordt het vast weer een geweldige fijne tijd met een nieuwe hond in huis.
Veel plezier met de voorpret van de komst van de pup.
En ook nog sterkte met het verwerken van het verdriet van je andere hond.

wat een mooi nieuws dat er een ander hondje bij je komt wonen.natuurlijk vergeet je de andere hond niet zal ook net als bij mij nooit gebeuren.
ik geniet echt weer van mijn pup en ook denk ik nog steeds aan chiara soms met een lach ook wel met een traan.
maar ik vind dat maakt ook niet uit waarom mag je geen verdriet hebben van iets wat een deel van je leven is geweest.
nu de 7 weken voorbereiden op de komst van een puppy ook weer leuk en spannend.
en laat ook foto's zien van je nieuwe puppenkind.
groetjes greet

Een vriend van mij heeft 2 dagen na het overlijden (pup van half jaar was overreden) binnen 3 dagen een nieuwe pup aangeschaft. Ik had hier zelf geen begrip voor om dit  zo snel al te doen maarja dat ben ik. Nu we een ruim half jaar verder zijn zie ik wel dat het niet verstandig was. Ze hebben troost gezocht bij hun nieuwe hondje. Hem erg verwend. Optillen zodra hij een kik geeft en hem op schoot nemen. Zelf vind ik dit erg jammer voor de hond. Dus ik zou daar wel even over nadenken. De nieuwe hond blijft gewoon een hond en zo moet die ook behandeld worden

toen mijn eerste hond stierf zei ik ook nooit meer, zoveel verdriet wil ik niet meer - maar ik kwijnde weg. Een vriend vroeg wat er een scheelde en hij zie dat hij een hondje wist die weg moest. Mijn reactie was dat ik toch niet wou, tot ik het hondje zag, direct was ik verkocht. Voor mij was dit het best, het maakt het verdriet en gemis niet minder maar een andere hond helpt toch. Nu hebben we 3 honden, 2 oudjes en een jonger - allen herplaatsers en nog geen moment spijt van gehad. 'k Hou al mijn hart vast als er één zal moeten gaan. Maar ik wil je toch nog proficiat wensen met jullie nieuwe aanwinst! Het zal jullie deugd doen om weer leven in huis te hebben, want dat miste ik het meest, dat getrippel van de pootjes. Hebben jullie al een naam?

Het vult de leegte.....

ja, daar zie  ik het meest naar uit: terug leven in huis, dat gekwispel met de staart als ik thuiskom.
we hebben nog geen naam, ik moet nog navragen met welke letter dat moet beginnen dit jaar.
ik hou jullie op de hoogte, en zal inderdaad foto's posten als ik die heb
Tosca mis ik elke dag een beetje meer, gelukkig heb ik hem nog op een filmpje op mijn gsm staan, zodat ik altijd naar hem kan kijken als ik het moeilijk krijg

Dit jaar begint het met de letter m als ik het goed heb? Of dat is in duitsland zo, maar bij ons ien iedergeval.

Nog heel erg gecondoleerd.

Veronique... neem niet te snel een nieuwe pup in huis, eerst het even verwerken, en dan als je er aan toe bent, een nieuwe huisgenoot nemen.

en ja het verdriet verzacht en de pijn slijt. vergeten zal je niet, en is ook niet nodig. in je hart zal die altijd bij je blijven.

de nieuwe huisgenoot is geen vervanger, maar maakt het wel draaglijker, de routine weer van een hond , het bezig zijn, en vooral het weer houden van een nieuwe huisgenoot.