We mogen niet met pitbull-achtigen en Staffords wandelen?

ik ben heel blij dat niet alle asiels zo denken. dankzij het goede werk van marie - rose. heb ik een schat van een staffie kunnen adopteren. ze zat helemaal weg te kwijnen in het asiel en de wekelijkse wandelingen hebben haar toch nog levenslust kunnen geven. ik denk eerlijk niet dat ze het zonder dit contact en proeven van de wereld de opsluiting in haar hok had overleefd. ik ben een paar weken na de adoptie met ons rexi terug geweest in het asiel om de vrijwilligers en medewerkers te laten zien hoe goed het met haar gaat. en wat rexi mij toen heeft laten zien, heeft me duidelijk gemaakt dat vrijwilligers en de wandelingen er echt toedoen. ze herkende marie - rose nog en was heel enthousiast. dit bewees het broodnodige en harde werk van de vrijwilligers en hoe hard de honden het menselijk contact en het contact met de buitenwereld nodig hebben. ik hoop dat het asiel in oost vlaanderen hun manier van werken gaan herzien zodat alle honden daar van het leven kunnen genieten, zover dat mogelijk is in een asiel

Oh ik vond het zo spijtig dat ik Rexi niet heb kunnen zien die zaterdag!
Ik ging net wandelen met Ciske, ik had gehoopt dat jullie er nog zouden zijn maar helaas.
Ik hoop dat jullie nog eens komen met Rexi en misschien ook haar nieuwe vriendje en dat ik haar dan wel kan zien! Het was zo'n ongelooflijke schat!
Die oortjes waren toch echt wel geweldig!

Dat heb je heel mooi gezegd Verena !! En Rexi is een ongelooflijke schat, ook erg gevoelig, dus zoals je vermeldde was het hok geen plek voor haar. Maar een geluk dat dit asiel voorzag in afleiding en ze niet in het asiel van Nies terechtkwam ! Zo erg dat ze daar worden veroordeelt en geen eerlijke kans krijgen, de meesten zijn immers enorm lief en verdienen net als alle andere honden aandacht en wandelingetjes ! Veeweyde maakt geen onderscheid, daar ben ik blij om ! Is een asiel met een hart voor alle dieren en zo hoort het ook !

En Rexi was mijn mateke hoor, dus ben heel blij dat ik nog kan horen hoe het met haar gaat, ze heeft echt haar gouden mandje gevonden !! Zij was trouwens niet de enige die enthousiast was toen jullie bij het asiel langskwamen Nog eens bedankt daarvoor !! Hopelijk tot een volgende keer !

nou dan mag er daar vast ook niet met herders, rottweilers, bordeauxdogs e.d worden gewandeld want die heeben ook een flinke bijtkract!
Wat belachelijk zeg!
Zouden ze met die honden alleen ervaren mensen willen laten wandelen zou ik het snappen.. maar door die honden niet naar buiten te laten creeer je JUIST probleemgevallen!

Een voorbeeld hoe het ook weer anders kan. We wandelden wekelijks met Cindy en Alex, twee Staffies uit het asiel. De medewerkers hoorden dat de twee het erg goed met elkaar konden vinden en 1 van hen opperde dat het misschien wel kon om de twee samen in een hok te zetten, de dame die de leiding heeft was er ook gelijk voor gewonnen (geen Stafford hater dus). Dat hebben ze gedaan en dus, toen ik daarstraks in het asiel kwam, zaten ze met zijn tweetjes op me te wachten. Ben dan gelijk met de twee gaan wandelen, wat ging dat goed, ze liepen mooi mee, bleef de ene staan, wachtte de andere en ze waren wederom erg lief met elkaar ! Onderweg kwamen we een andere hond tegen, geen probleem, ze bleven mooi naast me wachten en bewogen zich niet eens. Zo kan het ook !! Maar sommige asielen (de meeste eigenlijk) doen net of een Staffie is een monster, dus ze mogen dit niet, ze mogen dat niet etc en geven ze dus wederom een slechte naam, dus vinden de dotten geen baas . Door het wandelen merkten de medewerkers op dat de twee samen konden en sociaal zijn !! Geven ze ook mee aan mogelijke nieuwe baasjes ! Ze zullen niet zomaar zeggen "oh neen, een Staffie wordt niet bij een andere hond geplaatst". Ze bekijken geval tot geval, net als bij honden van andere rassen !!

Ik heb ook in de wase dierenbescherming willen wandelen met een stafford,dit werd geweigerd en staat er op  de honderen, ik mag niet wandelen, de staff is 1 jaar oud. Heb navraag gedaan bij andere asielen en die vinden het onbegrijpelijk, zeker een Stafford heeft veel beweging nodig en die worden anders gek reageerden ze. Heb dan een half uur bij de hond blijven zitten en hem geknuffeld waarvoor ik veel vriendschap en likjes terug kreeg. Die honden zitten daar al maanden zonder de straat op te komen of aan de leiband te leren wandelen.Heb gevraagd desnoods met een muilkorf maar het hielp niet. Een triestig hondeleven!

Heb zelfde meegemaakt in de wase dierenbescherming, Staffords mogen niet gaan wandelen met vrijwilligers.   Die honden zitten daar al maanden zonder op straat te komen of aan de leiband te leren wandelen, desnoods met muilkorf. Heb een halfuur bij een Stafford blijven zitten knuffelen en kreeg er enorme  vriendschap en liefde voor terug. Hoe geraken die dieren daar in hemelsnaam nog buiten. Heb navraag gedaan bij andere asiels en kunnen dit niet goed geloven, die honden worden gek zeggen ze. Een treurig hondeleven! 

Vind het ook heel erg spijtig, heb toen ook gevraagd of ze geen muilband om konden als ze toch zo vreesden voor bijtincidenten...Blijkbaar dekt hun verzekering dit niet, en daardoor nemen ze ook geen risico's.

Wat belachelijk :(

Ik was 15 toen ik in de zomer vrijwilligers werk ging doen bij een dierenasiel, bij de honden, uiteraard ;).

Nadat de hokken schoon waren en alle klujsjes gedaan en alle honden naar buiten waren geweest, ook de lichterlijk aggresieve.

Was het tijd om te wandelen. Ik mocht als 15 jarige niet met alle honden wandelen (de lichterlijk aggresieve herder) en zeker niet alle honden mochten mee naar het park (waaronder de staff).

Ze namen die honden heel af en toe mee naar het park, maar alleen de echte asielbegeleiders mochten dat.

Maar ik mocht wel met de staffords lopen en dat deed ik dus ook graag! En wat was dat een lieverd! Ja, heel enthousiast waardoor hij wel eens op wou springen. Maar als ik hem gewoon wat vroeg of de kussen die ik kreeg van hem!

Wat een lieverd, en als ik dan weer weg ging en hem in de kennel achterliet (was een langzitter, een zwarte staff zat er al anderhalfjaar) en hij hartverscheurend begon te janken :( Zou hem het liefst zo hebben meegenomen!

Een maand later is hij geadopteerd :)

Ongeloofelijk! Ik ben zelf gister nog in een asiel geweest voor mijn cursus tot gedragstherapeuten voor honden en daar liepen vrijwilligers gewoon met de staffords en Pitbulls hoor. Daar zitten voornamelijk deze rassen en kruisingen daarvan. Maar er mag gewoon gewandeld worden. Juist! Arme beesten verdienen zo'n wandeling. Vreemd dat het daar niet kan. Ergens snap ik hun angst want sommige hebben echt een probleem en zijn geen lieverdjes maar zelfs daarmee wandelde ze. Risico voor hun, maar dat jou asiel niet verzekerd is TS, beetje vreemd.

Ondanks hun problemen van deze rassen blijven het echt geweldige lieve honden die zeker een fijne wandeling nodig hebben.

Ik vind het niet raar. Veel vrijwilligers hebben niet echt door waar je op moet letten bij bepaalde honden. En als het bij deze honden mis gaat, gaat het ook goed mis. Daarnaast krijg je dan weer nog meer verhalen van dat deze honden snel bijten, terwijl het niet eens aan de honden hoeft te liggen. 

Je moet niet vergeten dat in een asiel zitten 1 van de stressvolste situaties is voor een hond. 

Ik ben zelf een keer in het asiel flink aangevallen door een afkeurde politie hond (melchelse herder) En ben daarna ook voorzichter geworden. De situatie waar die honden in zitten kunnen ervoor zorgen dat ze totaal anders reageren dan ze normaal zouden doen. Ik heb trouwens van dit incident blijvende littekens overgehouden dus het ging echt hard. 

Ik vind het daardoor eigenlijk maar vreemd dat er kinderen met grote honden mogen lopen. En dan heb ik het nog niet eens over ras. Het blijven vreemde honden waar je dan mee loopt. Ik zou als asiel-eigenaar nooit die verantwoording willen hebben.

Er zijn daar grote loopweiden door iemand geschonken, toen ik daar op een mooie februari dag kwam waren de loopweiden voor grote honden leeg, buiten een geit en een bok die op hun hok lagen te slapen, die dieren kunnen op een kleiner stuk grond zitten.   De meeste grote dieren waren   binnen in hun ren in de middengang , ongeloofelijk terwijl die heel die dag buiten zouden kunnen rennen op die speelweide.  Minder werk voor het asiel, maar veel meer stress voor die dieren, terwijl het toch voor hen geschonken werd.  Vroeger werden de honden die om de beurt buiten konden, s avonds terug binnen gezet.  Waarom nu niet ???

ja, maar hoe bepaal je als asiel eigenaar wie wel of niet geschikt is? Je zult het pas weten wanneer het fout gaat, en dat is natuurlijk te laat.

De discussie dat kleine hondjes net zo sterk zijn als grote honden hoef ik toch niet serieus te voeren?

Ten eerste, als je over serieus genomen wilt spreken raad ik je aan de woorden van een ander niet te verdraaien. Dat vergroot de kans dat je zelfs serieus genomen wordt aanzienlijk. Ik schrijf namelijk niet dat kleine honden even sterk zijn als grote honden. Lees die passage even terug zou ik zeggen. Ik vind de reactie zoals je die nu hebt staan onnodig en onterecht kleinerend.

Ten tweede weet je dat natuurlijk niet pas als het te laat is. Dat is inschattingsvermogen en dat hoort erbij als je met vrijwilligers en kinderen werkt. Zekerheden bestaan niet in het leven maar de ervaring leert toch dat het niet zo heel vaak fout gaat. Dus dat inschattingsvermogen zal kennelijk vrij goed werken denk je ook niet?

Honden uitlaten van een ander vind ik geen kinderwerk.

Daar komen problemen van die voorkomen hadden kunnen worden. En dat vind ik.

En ik denk dat uitlaten iets is waar je kinderen best aan kan laten wennen. Daarnaast is het ene kind het andere kind niet en is 18 een net zo arbitraire leeftijd als 15. In beide gevallen heb je geen enkele garantie. En dus maak je een inschatting waarbij je kijkt op welke leeftijd een kind bepaalde dingen aankan. Is volslagen natuurlijk.

Geen reactie op puntje 1?

Zoals ik al in mijn bericht ervoor zei: Ik ga er niet over in discussie. Ik vind het dus wel een heel groot verschil.. een kleine of een grote hond.

In het asiel mogen helemaal geen kinderen met de honden wandelen, tenzij de kleintjes (die ze al heel lang kennen en perfect weten dat ze kindervriendelijk zijn) en onder begeleiding van de ouders.

De grote honden worden zeker niet aan kinderen gegeven tenzij ook weer als de ouders ze aan de leiband houden. Het asiel kent zijn honden heus wel Judith, ze gaan dag in dag uit met hen om. Ik wandel nu al jaren met de honden van het asiel, dan leer je hondentaal ook wel kennen en de mensen van het asiel zullen altijd zeggen of een hond geschikt is om mee te wandelen of niet. Heb eigenlijk nog nooit meegemaakt dat dit niet kon, de meeste honden zijn wat blij en superlief. En de medewerkers juichen het natuurlijk toe dat alle honden zoveel mogelijk op stap gaan, want zoals hier al werd aangehaald, in het asiel is het pure stress, eens buiten zie je dat zo van hen afvallen en genieten ze. Zo was er ooit Tyson, een Rottweiler waar ik totaal gek van was. In zijn hok viel hij enorm uit, hij mocht dan ook nooit mee op wandeling en ze vroegen op een gegeven moment aan mij of ik het niet durfde proberen. Ik dacht nog even, ga ik dat wel kunnen, want is een sterke beer. Toch nam ik hem mee en van dan af elke week, hij gedroeg zich meer dan geweldig. Daar waar hij eerst niet met andere honden in een hok mocht, omdat hij er zo naar uitviel, werd hij daarna wel bij een teefje gezet en bleek (ook op wandeling) dat hij het gewoon met alles en iedereen kon vinden. Hij bleek dus heel anders dan hij in het asiel eerst liet uitschijnen. Later vond hij dan ook nog baasjes zoals ik ze alleen had kunnen dromen voor hem en hij woont samen met een Cavalier. Ik heb nu grote spijt dat ik niet van in het begin met hem durfde wandelen, ik heb veel mooie momenten gemist. Ik wil maar zeggen, die wandelingen zijn heel erg belangrijk, binnen het asiel kan je de honden niet echt leren kennen. En Staffies niet uitlaten is te erg en belachelijk voor woorden, ze zijn juist heel gevoelig en hebben nood aan zulke wandelingen en aandacht. Trouwens vorige week nam ik nog twee Stafford reutjes gelijk mee uit, dat zijn de beste maatjes. Er is geen enkele Stafford in het asiel waar ik niet mee zou durven wandelen, wel integendeel !

Kijk maar naar onderstaande foto hoe gevaarlijk ze wel zijn, drie asiel Staffords die we samen op de weide hadden gelaten !

Asielen die Staffords niet mee geven op wandeling moesten zich schamen, zo gaan ze voor frustratie zorgen. Bewijst slechts 1 ding en dat is dat ze hun honden niet kennen maar meegaan in een hetze tegen het ras, voor een asiel is dat zeker een schande, ze zouden het goede voorbeeld moeten geven ! Arme Staffies  Geloof me, momenten als deze op de foto, hebben ze echt nodig en de knuffels tijdens wandelingen laten ze zich ook welgevallen

lAAT ZE TOCH DESNOODS OP DIE LOOPWEIDEN, DAN KUNNEN ZE EENS EEN STUKJE RENNEN !!!

Ik snap echt niet waarom je ze niet gewoon een muilkorf mag/ kan omdoen. Dan is het probleem toch opgelost? Ja, je hond kan nog ontsnappen/ weglopen. Maar dat geldt toch voor elke hond? Ongeacht ras/ grootte/ geslacht... Dit asiel is mijns inziens bezig met problemen creeëren, of in ieder geval in stand houden, in plaats van ze op te lossen.

Ik heb niet álles gelezen, maar zomaar een muilkorf omdoen is niet echt handig!

Denk even goed na over wat een muilkorf doet bij een hond, het is enorm bedreigend voor hen.

Ik ben absoluut niet tegen muilkorven, maar het moet wel op een positieve manier aangeleerd worden aan de hond.

Bij ons in het asiel zijn er ook een aantal honden waar niet mee gewandeld mag worden, over het algemeen zijn dit vaak staffords of bull-achtigen, bepaalde risico's kun je gewoon beter niet nemen, helemaal niet als je zelf niet heel veel ervaring hebt met honden.

Joh, die honden komen niet eens buiten, krijgen alleen in hun hok aandacht, besteed dan die extra tijd aan het aanleren van het dragen van een muilkorf. Tijd zat. Tevens gaan ze de muilkorf dan associeren met iets positiefs, namelijk; erop uit! Tevens wordt er door de vaste werknemers ook niet met die honden gewandeld. Die zitten de hele dag in hun hok. Daar moet iets mee ondernomen worden. Ik zie niet in hoe muilkorf-training daar niet in alle opzichten aan kan bijdragen...

Dat valt erg mee hoor, wij hebben grote weides achter het asiel waar ze veel opkomen en sommige honden gaan daar ook samen op, met sommige kan ook gespeeld worden met balletjes o.i.d.

Ik zeg juist dat ik vóór het gebruik van muilkorven ben, mits het goed aangeleerd wordt!

Ik ben er niet voor om zomaar uit het niets een hond een muilkorf om te doen.

Dat heb ik inderdaad goed gelezen. Ik doel ook niet specifiek op jou, of het asiel waar jij werkt(e). In het asiel van TS wordt vrijwel niets met deze honden ondernomen. Ik vind dat een gemiste kans.

Ok, dat is al iets gelukkig :)

Maar dan nog vind ik het niet af en toe de buitenwereld laten ervaren toch ook een risico. Zijn er dan echt geen vrijwilligers die voldoende ervaring met krachtige honden hebben?

Tsja, ik vind het een lastig vraagstuk, ik snap van beide kanten verschillende punten.

Ik heb niet alles reacties gelezen, maar om on-topic te blijven.. Zal ik reageren op de vraag van de TS ( ik bedoel het overigens goed!)

Ik zou willen dat alle asiels dit zo handhaven, dan bedoel ik niet dat ze helemaal niet meer uitgelaten worden dat vind ik TE maar wel streng in wie wel en wie niet.

Niet met iedere medewerker mee vind ik wel een must, je moet toch sterk in je schoenen staan en weten wat je aan riem hebt, niet met andere honden laten snuffelen en hiervan uit de buurt houden en het belangrijkste.. Het besef hebben dat dat niet zielig is voor deze honden, die hebben hier overigens helemaal geen behoefte aan. Ze genieten puur van de baas - hond wandeling en niet van hond hier, hond daar... hond overal, daar zijn ze niet voor gefokt en hier moet ( vind ik ) rekening mee gehouden worden.

Las daarnet toevallig dat iemand de honden liet snuffelen en perplex stond dat dit uitliep in een gevecht. Ik vind het dus niet raar dat dit beleid er is, maar als ze helemaal niet uit hun hok komen is het vragen om probleemhonden dat is weer de andere kant. 

Helemaal mee eens! Verder niets aan toe te voegen.