Maakt een nieuwe chi willen mij een slecht mens?

 

Zoveel mensen om me heen, zoveel vrienden die ik had... en toch bleef ik me zo eenzaam en ellendig voelen zonder Mokka. Ik dacht soms aan het nemen van een andere pup, dat die misschien een beetje van de pijn kon wegnemen. Maar elke keer besloot ik het toch niet te doen. Ik miste Mokka. En geen enkele andere hond was Mokka. Een andere hond zou aan mijn verdriet om Mokka toch niks kunnen veranderen? Ik scrollde op internet elke dag, maar hield het alleen bij het opslaan van foto's van puppies. Uiteindelijk heb ik de map toch maar weer leeg gegooid. Wat had het voor zin om foto's te verzamelen van honden die iets weg hadden van Mokka omdat ik zelf weinig foto's had van Mokka zelf? Daarmee zou ik haar toch niet terug krijgen. Ik voelde me zo ongelukkig. Ik bleef me ongelukkig voelen en alleen. Ik keek al jaren naar hondenfoto's, nooit met de bedoeling een hond op te halen, maar ik had niet voor niets een uitzondering gemaakt voor Mokka. Ze was gewoon zo mooi. En bleek qua karakter ook heel goed bij me te passen.

Een wit bolletje
Op donderdag, tijdens het bekijken van lieve hondenfoto's via google, vond ik een advertentie op Marktplaats waarin een chihuahua teefje werd aangeboden. Deze hond trok mijn aandacht omdat ze in het gezicht iets weg had van Mokka. Ze had ook donkere oogjes zoals Mokka en had een heel lief gezicht zoals haar. Haar neusje was niet helemaal choco kleurig zoals van Mokka, maar half chocokleur en half zwart, wat ik wel grappig vond. Zij was wit met wat creme er doorheen gemengd, maar haar snuit was wel wat boller dan dat van Mokka. Ik bleef Mokka toch de allermooiste vinden van ze allemaal, maar toch sloeg ik de foto op van het witte hondje. Tijdens het bekijken van andere hondenfoto's, stuitte ik nogmaals op de advertentie van het witte hondje. Ik heb dagenlang zitten twijfelen of ik er toch weer aan moest beginnen. De pup was van een goede fokker met alle papieren, stamboom etc. compleet. Ze zou Mokka natuurlijk nooit kunnen vervangen, maar toch voelde ik alleen maar pijn door aan een ander hondje te denken.

Schuldgevoel
Maar dacht ik er serieus aan om deze pup te gaan halen? Mijn eerste gedachte was weer zo'n rare. Dat ik de pup dan op mijn kamer zou nemen en met haar zou spelen, terwijl Mokka's geest ook om aandacht schreeuwde, maar ik haar dan niet kon horen. Zou Mokka geen pijn hebben als ik een nieuw pupje zou nemen? Geesten bestaan niet, zei een andere kant van mij. Bovendien, waarom zou ik dit pupje willen? Ze kon Mokka toch niet vervangen, ook al was ze lief en schattig. Wou ik haar dan alleen om de leegte te vullen die Mokka had achtergelaten? Zodat ik niet meer alleen zou zijn? Geen slapeloze nachten meer zou hebben? Omdat ik graag een nieuw hondje wou om het lege plekje naast mijn bed te vullen? Hoe meer ik aan dit hondje dacht, hoe verdrietiger ik werd om het verlies van Mokka. In het openbaar was ik nog steeds die vrolijke meid met een brede glimlach, die deed alsof alles goed met haar ging. Soms deden mijn kaken zeer van het nep-lachen.

Weer kwam ik terecht op de advertentie van het witte lieve chihuahua hondje. Waarom bleef ik daar steeds naar terug gaan? Erger nog: waarom overweegte ik het toen om toch die pup te gaan halen? Mokka was pas een maand dood en nu al zat ik te denken aan een andere pup alleen omdat het zo slecht ging met mijzelf? Om het gemis te vullen, het verdriet te verzachten en me beter te voelen? Was dat niet egoïstisch? Om om die redenen een nieuwe hond te willen? Voordat ik het zelf ook maar door had had ik de vrouw al een e-mail gestuurd waarin ik vroeg of ik een dagje mocht komen kijken naar haar pup en de zaterdag daarop ging ik en reserveerde haar toen ik haar gezien/vastgehouden had en alle papieren had bekeken. Maar ik bleef me schuldig voelen tegenover Mokka door het denken aan een nieuwe hond.

Ik zou natuurlijk niet mijn nieuwe pup bij de herder van mijn stiefpa te gaan doen (hoewel ik wel verder zou gaan met het trainen met die herder zonder mijn pup erbij) en was dus van plan om naar mijn pa's huis te verhuizen tot mijn eigen huisje in orde was. Ik woonde in het begin ook met Mokka alleen bij mijn pa. Daar was ze zo gelukkig geweest...

Ik heb de vrouw aanbetaald voor dit nieuwe pupje en met haar afgesproken dat ik haar zal komen halen na een weekje. Maar ik blijf me schuldig voelen omdat ik nu mijn gevoelens voortrek. Mokka hoorde mijn hondje voor het leven te zijn, maar nu zal dat een andere hond zijn. Ik voel me zo schuldig tegenover Mokka doordat ik nu een nieuwe hond in mijn leven laat. Maakt een nieuwe chi willen mij een slecht mens?

 Mokka 
PS: Sorry als ik te emotioneel overkom... ik ben gewoon zo verdrietig op het moment. 
EDIT: Taalfout verbeterd

Hoi Cynthia,

Ik vind je NIET egoïstisch als je het andere hondje zou nemen.

Mokka zal altijd in jouw hart blijven zitten ook al heb je weinig foto's heb.

ik snap dat je emotioneel een beetje in de war bent, maar je hoeft je niet schuldig te voelen ten opzichte van Mokka. honden zijn niet egoistisch, ze willen je niet alleen voor zichzelf, ik denk niet dat Mokka het een probleem zou vinden als je nu een ander hondje neemt. dat zijn menselijke emoties.....

Jee, ik heb je vreselijke verhaal gelezen.
Het klinkt misschien even heel erg raar maar ik geloof echt dat alles wat gebeurd, gebeurd met een rede (ook al kan ik voor sommige echt geen "goede" rede verzinnen).
Voor mijn idee ben je dus niet voor niks bij deze advertentie blijven hangen en ben je niet voor niks wezen kijken naar de pup.
Misschien moet het wel gewoon zo zijn....
Schuld gevoel hoef je niet te hebben, ga ervoor en houd Mokka in je hart en je gedachten!

Je hoeft je zeker niet schuldig te voelen. Ik denk zomaar dat dit een "trukje" van je lieve Mokka is om je te helpen bij je verdriet. Ik geloof net als Tamara dat alles gebeurt met een reden en dit is Mokka's manier om jou te laten zien dat je je liefde aan dit kleine schattige pupje moet geven. Hij wil je weer vrolijk zien, dat weet ik zeker. Dus lieverd ga lekker je pupje halen en geniet ervan en Mokka zit voor altijd in je hart hoor en deze kleine is geen vervanging maar een nieuw pupje waar je al je liefde aan kunt geven. En Mokka....die ziet het en die lacht van over de regenboogbrug naar je...en geniet met je mee....dat weet ik heel zeker...
xxx

sorry kwam 2x

wat ik me afvraag is dat je op marktplaats een hondje wil kopen
voor 99%koop je weer ellende

Ze was een goede fokker en ik ben langsgeweest om dat te controleren. Alles is in orde, ook de papieren.

als jij toe bent an een nieuw hondje dan moet je dat doen !
en Mokka blijft voor altijd je je hart !

Als jij denkt dat je er aan toe bent, dan moet je ervoor gaan...

Maar meteen schiet de vraag in mijn gedachte: Ben je niet bang dat het weer gebeurd??

Want de herder is er ook nog steeds..

Dat dacht ik ook al.

Je moet je niet schuldig voelen als je een nieuwe hond wil. Tenslotte ruil je de oude niet in voor de nieuwe.

Maar ik zou wel drie keer nadenken over die herder.

Je denkt toch niet dat ik gek ben? XD

Ik zou als fokker denk ik niet een pup bij mensen plaatsen waar die herder dan ook nog zit...Het pupje ziet er heel lief uit en als jij eraan toe bent moet je het doen.
Maar houd het pupje inderdaad ver weg bij de herder!
Een ongeluk zit zoals je weerlt helaas is een klein hoekje.

Cynthia ik denk dat Mokka het niet erg vindt. Onze kat was stokoud toen wij Brody namen en die heeft er geen last van gehad, uiteindelijk is hij stilletjes in zijn slaap ingeslapen en Brody merkte als eerst dat hij dood. Voor ons was dit dus een teken van: "Baasjes, of ik weet zeker dat jullie goed terecht komen met die kleine druktemaker. Het is mijn tijd om te gaan." Ondanks dat dit iets heel anders neemt, snap ik toch wat je bedoelt. 

Ook zal je Mokka nooit vergeten, omdat geen een hond net zoals haar is. Je nieuwe hond kan het rauwen alleen iets makkelijker maken, maar dat verschilt per persoon.

Ik wens je heel veel sterkte zowel met je nieuwe puppy als met het rauwen om Mokka.

Ik heb vandaag een (echte leven) vriendin gesproken en die vind dat het te vroeg was om aan een andere hond te beginnen, omdat ze zegt dat ze kan zien dat ik nog niet helemaal over Mokka heen ben. Mijn vader vond het ook een te overhaaste beslissing. Ik voel me zo dom nu. EN NO WAY DAT IK DE NIEUWE PUP BIJ DE HERDER IN DE BUURT LAAT! Maar ik had al geschreven dat ik de nieuwe pup niet naar mijn moeder zou nemen, maar dat ik met haar bij mijn pa zou gaan wonen. Die herder is een hardstikke lieve schat hoor... maar dat telt alleen als er geen andere honden in de buurt zijn. Konijnen, kinderen en cavia's mag... maar kleine honden... oei. Nee. Vandaag ging het zo goed met de herder trainen! Maar ik riskeer toch liever niks. Deze week komt de hondentrainer bij ons op bezoek met zijn eigen hond en zijn puppy, om de herder beter te socialiseren. (ze heeft gebrek aan socialiteit omdat wij altijd bang zijn haar met andere honden te laten en ze dus altijd buiten ontwijken). 
Wat ik wel weet is dat deze pup niks tekort gaat komen. Daar zal ik voor zorgen. Wat me zorgen baart is dat ik nog steeds heel verdrietig wordt als ik ook maar even naar Mokka's spulletjes en mandjes kijk, dus weet ik niet of ik er wel klaar voor ben om daar een nieuw hondje in te zetten/mee te laten spelen. 
Ik heb jullie reacties gelezen en de privé berichtjes. Eerlijk gezegd had ik verwacht dat er het tegenovergestelde gezegd zou worden omdat ik mezelf zo egoïstisch voelde door een andere hond te nemen, maar deze berichten van jullie doen me goed. 

Het is absoluut niet raar of egoistisch of oneerlijk tegenover Mokka om een nieuwe hond te willen. Dat je dadelijk een nieuwe hond hebt, maakt je liefde voor Mokka toch niet minder. Mokka zal altijd speciaal voor je blijven en de nieuwe hond is geen vervanging en zo zou Mokka dat ook niet hebben gezien.Misschien kan je het hebben over de aanschaf van je nieuwe pup met je trainer? Die heeft misschien een goede kijk op de zaak?
Uiteindelijk maak je zelf de beslissing, als jij er aan toe bent dan moet je het zeker doen.. Kan je het nog niet aan, dan geef jezelf wat meer tijd  
Het is heel logisch dat je nog verdrietig bent als je aan Mokka denkt of naar haar spullen kijkt.. Je hoeft niet compleet over haar heen te zijn naar mijn idee als je een nieuwe pup neemt. 
Het zal even duren voordat je je niet meer zo veel verdrietig voelt om wat er gebeurt is, maar misschien kan je nieuwe hond je juist troost bieden op momenten dat je het nodig hebt..

Maar bedankt voor je bevesting. Ik heb 200 euro al aanbetaald die dag voor die pup... dus kan er sowieso niet meer van gedachten veranderen.

ooh sorry, dat had ik verkeerd begrepen dan..ik dacht dat je nog kon kiezen.Maar ik geloof dat het helemaal goed gaat komen met jou en je nieuwe pup.
Wil jullie bij deze alvast veel plezier wensen samen !

Bedankt

Wilma. 
Cynthia, doe wat je hart je ingeeft.

nee, bedoel het goed.

Nee ... het maakt je geen slecht mens integendeel. 
Ik hoop alleen wel dat je je schuldgevoel een plek kan geven want dat kan je ietwat blokkeren in omgang met je nieuwe pup en dan zou je helaas leuke dingen van je nieuwe pup kunnen missen ... niet zien ... ervaren.

Geniet van haar zoals zij is en koester de herinneringen die je hebt met Mokka. Veel honden bezitters hier hebben een hond verloren ( niet zoals jij maar ... ) en hebben ook weer nieuwe pups gekregen. 

Zijn ze de vorige honden vergeten? nee ... ik koester nog steeds al onze honden, denk nog met regelmaat aan ze met een smile ... en nam pas een pup als ik eraan toe was zonder enig schuld gevoel om er zo weer voor 100 % voor de nieuwe pup te kunnen zijn ( en de honden die r al waren )

Meissie, het maakt je absoluut geen slecht mens.
Je hoeft je niet schuldig te voelen tegenover Mokka.

Het is voor jou een traumatische ervaring geweest dus dat je vriendin zegt dat je er nog niet overheen bent kan ik begrijpen. Maar misschien ben je dat over een jaar ook nog niet.
Dat je elke keer terug kwam bij dit pupje moet je maar zien als een teken.
Mokka heeft haar naar jou toegebracht.

Mokka zal je nooit vergeten.
Ze is in je hart en in je gedacht. Dat kan niemand van je afnemen.
Wat Lady zei vind ik een hele mooie zin:
Je nieuwe pup maakt je liefde voor Mokka niet minder.

Geniet van je pupje!
Heeft ze al een naam?

CHINTYA. verdriet verdwijnt straks , de pijn, en straks zal je alleen de mooie herinneringen overhouden over Mokka, ze zal nimmer uit je hart verdwijnen.

en jij wilt graag toch weer een nieuwe hond een plaatsje in je huis geven, doen. daar hoef je je niet schuldig over te voelen, je krijgt Mokka daar niet mee terug.

vele van ons, ook ik, hebben na het overlijden van de hond weer een nieuwe huisgenoot genomen, en daar weer heel veel plezier aan beleefd. er is toch plek zat in je hart ? toch niet alleen voor een ? als jij er aan toe bent Chintya , dan ga je voor een nieuwe hond.

goed kijken waar je je hond vandaan haalt.

Meissie, voel je niet dom..
Doe wat je hart ingeeft..
Ondanks wat anderen zeggen..

Ik heb je vreselijke verhaal gelezen,mij is ongeveer hetzelfde overkomen,mijn eerste chi was 3 maanden toen hij is gestorven,hij liep gewoon door de woonkamer,de bel ging,ik liep naar de gang om de deur open te maken toen ik opeens een heel hard gejank hoorde toen ik de woonkamer terug in liep lag hij op de grond, Hij was terwijl ik 2 min weg was op de zetel gesprongen en eraf gevallen ik ben nog als een gek naar de DA van wacht gereden (was een zondagavond) maar ze kon niets meer voor hem doen dagen heb ik gehuild en niet geslapen. Ik wou ook absoluut geen ander hondje,de fokker (een vriendin van mijn moeder) zei tegen mij dat ze nog een  nestje verwachte en dat ik een ander kreeg van haar,wat ik dus absoluut niet wou,tot mijn zus hier een paar weken later aan kwam met Bink, Bink zal nooit mijn eerste Binkie zijn maar hij heeft mij wel over mijn verdriet geholpen,Ik denk nog veel aan Binkie,ben hem zeker nog niet vergeten,ookal zijn ze hier nu al met 4,maar ik heb er een les uit geleerd, veel sterkte alvast

Vind het echt een heel groot risico waar je die kleine aan bloot steld,hoe kan je (misschien) 10 jaar lang(ik weet niet hoe oud die herder is) 2 honden gescheiden houden in 1 woning,je weet nu dat het gebeurd in een fractie van een seconde,wacht tot je op jezelf woont.
Plus dat een goede erkende fokker,niet op marktplaats zijn honden tekoop zet,dus er zal vast iets zijn,wat niet door de beugel kan,maargoed je heb je beslissing al genomen.