''Mijn hond wil niet alleen thuis blijven, wat nu?''

Ik zou in deze situatie trouwens niet eens nadenken over een 2e hondje.

Hoi hoi...

Ik heb de chi gekregen van mijn vriend.
Wat bleek dus dat het teneerste geen eens een rasechte was.
Uiteindelijk bleek het veel jonger te zijn dan ze zeiden dat die was en ik denk zelf dat die gewoon verwaarloosd was.

Dus vandaar dat ik dacht dat die eerst 6/7 weken was, omdat zij dit aangaven aan mijn vriend.

Maar wat ik toen vernomen had van andere mensen was die veel jonger. Want hij kon toen destijds amper lopen.

En bij de DA werd ik ook niet wijzer, zij gaven mij toen aan dat het gewoon een Chihuahua was. Nou Frankie is bijna 2 jaar en je kan duidelijk zien dat het geen pure Chi is.

Ok!

Iets verder kijken dan je neus lang is, dan had dat misschien ook ergens gelezen

Ik heb het nergens kunnen lezen, maargoed on topic, hopelijk heb je wat aan de tips.

Zeker... Frankie was gisteren nog 1,5 uur alleen thuis, niets aan de hand toen ik thuis kwam. Alleen ging die wel grommen toen mijn vriend weg ging.

Ik heb een teckel van 4 jaar (waldo mijn eerste hond), ik heb hem als herplaatser gekocht van een fokster omdat hij niet vruchtbaar was. Het werd mij in de eerste week al duidelijk dat waldo niet alleen thuis kon blijven. Radeloos was ik! ik probeerde alles.. opbouwen met weg gaan.. muziekje aan, in de bench uit de bench.. ga zo maar door.. hij blafte de hele boel bij elkaar plaste en poepte in huis.. vernielde van alles.. Ik heb een jaar lang onder begeleiding en zonder begeleiding van alles geprobeerd. Bach bloesems, extreem moe maken.. etc etc.. niks werkte.. ik was na een jaar echt radeloos! Ik heb zelfs gedacht dat ik hem weer weg moest doen. Toen heb ik hulp gevraagd aan een vriendin van mij die met honden traint.. ik vroeg haar in de eerste instantie niet meteen omdat ze ook mijn vriendin was. 

Ik heb mijn hond naar haar gebracht. Niet om dat de hond het nodig had maar ik zelf! Ik had helemaal geen hoop meer. ik kon niet eens zonder hem even naar de supermarkt.. mijn buren waren niet blij. Waldo is een maand bij mijn vriendin geweest zo dat ik mij even los kon maken van al deze gevoelens en zo dat zij even wat dingen met hem kon uitproberen.. binnen een mum van tijd bleef hij bij haar thuis zo een tijd alleen!

Na een maand haalde ik hem weer op en na gesprekken met mijn vriendin. ze gaf me tips.. ik moest waldo 2 week compleet negeren.. omdat waldo zo geobsedeerd met mij bezig was moest ik dit gedrag afwijzen. Ik mocht hem best een keer aaien ( als ik daar zin in had en hij rustig in zijn mandje lag zo dat ik hem kon roepen ) Daarin moest mijn partner een grotere rol gaan spelen in de opvoeding want Waldo luisterde helemaal niet naar hem ( ik mocht me er niet mee bemoeien ) vrij snel luisterde waldo heel goed naar mijn partner en kwam hij niet meer steeds zijn mandje uit en volgde mij niet meer overal door huis. 

Na die 2 week heb ik heel goed gezien hoe groot aandeel ik zelf was in het onderhouden van de verlatingsangst.. ik pakte hem veel vaker op als hij zich opdrong dan dat ik mij bewust van was.. dus na die 2 week negeren voelde ik me een stuk bewuster van mijzelf en had begon ook hoop te krijgend dat het zou lukken. 

Ik ben begonnen met 2 min in de gang te gaan staan buiten het zich van de hond. Dit bouwde ik op naar tien en dan begon ik de voordeur open en dicht te doen ( mijn hond reageerde heftig op het geluid van mijn sleutels. ( sleutels = weg gaan ) dus veel in de gang met de sleutel gerinkeld ( elke x naar mandje gestuurd als hij er uit kwam )
Toen ben ik steeds ook echt de deur uit gestapt en de deur dicht doen ( ook begonnen met 2 tot 10 minuten ) ik bleef zo bij de deur staan zo dat ik hem door de gordijnen heen kon zien.. als hij uit zijn mand ging dan ging ik naar binnen corrigeerde ik het en begon het proces op nieuw. Op ten duur vond hij het een leuk spelletje dat ik steeds terug kwam als hij naar de deur liep.. ik heb 1 x uit frustratie mijn sleutelbos heel hard naast hem gegooid omdat ik er geirriteert van raakte.. ( ben ik niet trots op ) maar het werkte wel! Het spelletje was meteen over en hij was verder niet angstig of wat dan ook. 

Elke keer als ik binnen kwam en hij was braaf in zijn mandje blijven liggen gaf ik hem een klein snoepje. ( voor ik weg ga laat ik hem altijd in de mand liggen terwijl ik mij klaar maak en als ik alles heb "jas aan tas mee" geef ik hem een kong of pens staafje ter afleiding. 

Ik ben bij het huis blijven staan tot Waldo 15 min alleen kon zijn. Toen ben ik begonnen met rondjes door de wijk lopen terwijl hij alleen was ( ik moest zelf ook echt leren weg gaan en vertrouwen dat het stil was.

Nu kan Waldo al een uur alleen zijn! elke dag besteed ik er aandacht aan.. ook als ik geen zin heb.. want mijn zus gaat bevallen over 4 maand en dan wil ik graag naar het ziekenhuis kunnen gaan voor 3 uurtjes en dat ik geen oppas hoef te regelen voor mijn hond.. Dat vind ik een heel mooi streven. 

ik werk 16 uur dus mijn hond hoeft niet heel veel alleen te zijn. Maar het is fijn als 4 uurtjes lukken. dan kan je na 4 uur even thuis komen uitlaten en weer even verder gaan voor 2 uurtjes of wat langer.. Ik ben zo blij dat we nu al zo ver zijn dat het een uur kan. Ik had echt geen hoop en vertrouwen meer na een jaar van alles proberen! maar het lukt al heel aardig en ik ben heel trots! dit gaat gewoon helemaal goed komen! en dit kan iedereen! ik ben er van overtuigt! heel veel succes! 

Ps. ik dacht ook dat een 2e hond de oplossing was! maar heeeel vaak gaan ze het gedrag kopiëren dus het is geen gegarandeerde oplossing..

Mooi om te lezen hoe gewoontes je leven kunnen gaan bepalen en hoe je hier onderuit kan komen. Als ik je verhaal uit het upje zo lees dan lijkt het me ook dat je hondje een hoge rang toebedeeld was, waardoor het volkomen normaal is om met veel kabaal je onderdanen terug te roepen. Fijne inspiratie voor mensen hopelijk.

om rommel te verkomen kan je een bench kopen en hem daar in zetten