Perdie wilt nog steeds niet wandelen?

Dag iedereen!
 
Perdie is nu meer dan een jaar bij ons en alles gaat goed buiten één probleem: ze wilt alleen met mij wandelen. Als mijn mama het probeert gaat Perdie op de grond hangen/zitten en weigert ze nog een stap te doen. Als ik bv. samen met Perdie en mijn mama ga wandelen en mijn mama neemt over en ik blijf wat achter, dan gaat het enkele meters goed tot Perdie doorheeft dat ik niet volg en dan schiet ze in een rechtsomkeer. We hebben al geprobeerd met snoepjes en d.e. maar ze heeft dan alleen nog oog voor mij. Ook vanuit huis wil ze niet met iemand anders gaan wandelen.

Onlangs hebben we het anders geprobeerd. We zaten met Perdie in de auto en ik werd afgezet aan één ingang van het park en mijn mama reed met haar door naar de andere ingang. Toen ging het enkele minuten goed totdat ze besloot om niet meer door te stappen en dan krijg je haar echt niet meer vooruit...

Ik vind het een heel lastig probleem en weet gewoon echt niet hoe ik dit moet aanpakken?

Het is niet de bedoeling dat mijn mama altijd met Perdie wandelt, maar als ik eens ziek ben of iets anders zou het echt handig zijn Zo moest ik vorig jaar helemaal suf met Perdie gaan wandelen nadat ik mijn 4 wijsheidstanden had laten trekken, niet ideaal dus

Heeft er iemand tips of zijn er mensen die dit ook al eens hebben meegemaakt?

Groetjes Yasmine

Upje '

Oei.. dat klinkt inderdaad als een lastig probleem... eigenlijk zou perdie bij elke keer dat ze een beetje meeloopt met je moeder (of iemand anders) gelijk heel extreem beloond moeten worden.
maar ik weet niet hoe perdie op beloningen reageerd? de ene reageert daar beter op dan een ander.
het idee van het park vind ik wel een heel goed idee, maar waarschijnlijk was de afstand net iets te ver. als je de afstand korter had gemaakt en perdie op dat stuk nog net had meegelopen had jij de beloning kunnen zijn.
Hoe reageren jullie als perdie helemaal niet meer wilt lopen? wat doe jij dan? kom je er dan bij?

haha jij kan dus niet meer ziek zijn Je moet door! hahaha

Lastige situatie eigenlijk!

Met koekjes geprobeerd zei je en ook al met iets nog veel lekkerders? Vast ook al met een favoriet speeltje? Hmzz.
Ik heb er geen ervaring mee want de mijne wandelt happy met iedereen mee haha.
maar dit geeft je topic meteen weer even een up-je!
Hoop dat je gauw reacties krijgt die je beter kunnen helpen!

Grtz.

Bij het meelopen met mijn mama wordt ze wel beloond maar ze heeft er op die moment totaal geen interesse in. Ze wil dan alleen nog maar terugkeren naar mij. Normaal reageert ze heel enthousiast op beloningen, ik kan haar er goed mee afleiden bij alle andere momenten maar niet bij het wandelen met iemand anders.

Het park kunnen we altijd nog eens proberen natuurlijk daar is het makkelijker als op straat. 

Als Perdie niet meer wilt wandelen dan weten we eigenlijk niet goed wat te doen... Je krijgt haar dan echt totaal niet mee, dan zit er niet echt iets anders op dan dat ik terug naar haar kom. Ik begrijp wel dat we haar op deze manier belonen. Stoppen met wandelen = baasje komt terug?

Ja ziek zijn is geen optie meer voor mij  Ik kan zelfs geen weekendje meer weg! Ik hou er dan ook rekening mee, maar een oplossing zou héél welkom zijn! En een favoriet speeltje heeft ze echt niet. Misschien als we haar kvv mee de straat opnemen

haha lastig hoor!

Weekendje weg MET hond dan maar hahaha

succes hopelijk komt straks DE GOUDEN TIP

Grtzzz

ja. ik denk dat dat laatste echt doorbroken zou moeten worden voordat je resultaat boekt. want perdie krijgt nu eigenlijk altijd haar zin.
ik snap dat dat heel moeilijk is, maar ik zou de volgende keer veel tijd voor uit trekken. naar een plek gaan waar je nog niet eerder bent geweest (of niet vaak komt) dan loop jij naar een afgesproken plek, niet heel ver van de plek waar je moeder met perdie is. maar zonder dat perdie het ziet.
daarna loopt je moeder met perdie naar jou toe. als perdie stopt met lopen kun je even wachten , maar jij gaat niet naar ze toe. je moeder probeert haar mee te nemen. eventueel met een brokje. wanneer ze bij jou zijn gekomen, ben jij de beloning.
zorg dus echt dat je niet ver weg bent. maar wel zo dat perdie het niet kan zien (bv achter een boom)

Oja jij komt terug naar haar?
Maar als je haar vanaf een afstand roept komt ze dan wel naar jou?

grtzz

De reden dat ik terugloop is omdat ze anders mijn mama omver zou trekken met het naar mij toe rennen. Ze wil niets liever dan zo snel mogelijk bij mij terug te komen

We zullen het anders nog wat in het park proberen. Het is er erg groot dus dat moet wel lukken

En als jullie nou gewoon regelmatig samen gaan lopen, maar dat jij voorlopig de lijn vasthoudt? Dan went ze misschien ook aan het feit dat je moeder er ook is tijdens de wandeling en kun je na een poosje eens de lijn aan je moeder geven (terwijl jullie nog steeds gewoon naast elkaar lopen). 
 
Dat ze niet zomaar met iedereen mee wil lopen vind ik persoonlijk niet zo gek, maar je moeder is  niet zomaar iemand, daar woont ze ook bij in huis (toch?).

Toen het met Mellow zo beroerd ging (een van de vele keren) liep ik weer eens buiten, het eerste grasveldje hier. Ze wilde weer niet mee, wilde alleen maar naar huis, staart tegen d'r buik geplakt.
Zag ik nog iemand met een grote Golden Retriever aankomen en onbewust, heel ver weg, dacht ik 'o jee...' (en zulke gedachten gaan op zo'n moment echt automatisch).
Toen ze de hond zag blokkeerde ze even en ineens dacht ze 'hee, die ken ik!' en was helemaal blij. Bleek uiteindelijk mijn oud-collega te zijn, even staan praten en gewoon samen gaan lopen. 
We hebben toen een ronde kunnen doen die we al héél lang niet konden lopen. Doordat ik met haar aan het praten was was ik totaal niet bezig (zelfs niet onbewust) met Mellow en wat ze misschien wel niet zou kunnen doen of zien. 

Misschien straal jij en/of je moeder onbewust toch iets uit, misschien is je moeder onzeker of bang dat ze gaat vallen?
Sommige honden voelen dat héél goed aan en reageren daar dan weer op en zo blijf je in dat cirkeltje zitten.

Waarom vraag je niet samen met je moeder een hondengedragsdeskundige om thuis te komen.Neem hem/haar mee met wandelen en kijk welke tips hij/zij kan geven??

Heb je al es geprobeerd met twee lijnen te lopen?Dus zowel jij als je moeder houden een lijn vast en dan samen met de hond wandelen? Hoe reageert ze daarop? Als dit voor Perdie geen probleem is, zou je van hieruit kunnen beginnen opbouwen.

Hoi, vervelend probleem maar wel vleiend voor jou  Ik heb geen pasklare tips hoor, maar wil wel meedenken.. 
Misschien dat je moeder de ruimte moet nemen of krijgen om een betere band met Perdie te gaan opbouwen. Ik weet natuurlijk niet hoe ze het samen doen, misschien hebben ze binnenshuis al samen een 'klik' en kunnen jullie die met een plannetje verder uitbouwen naar buiten. Ze zal toch moeten accepteren dat jij er niet altijd kan zijn.. misschien ook daar wat meer gericht op trainen in huis. Ik bedoel dat ook al ben jij thuis, dat je moeder dan toch meer met haar doet, op haar let, spelletjes doet, commando's geeft, haar voert etc zodat je moeder voor Perdie ook een vertrouwde leider wordt.

En dan voor het lopen buiten.. ik zag laatst bij Cesar dat hij een kip-smoothie maakt (kip koken en in de blender met water mixen) en daarmee geursporen uitzette in het gras. Aan het eind legde hij dan een stukje gekookte kip als beloning. Misschien dat Perdie daarvoor wel met je moeder kleine stukjes wil wandelen? Kort beginnen en bij succes steeds wat langer.
Ook de tip hierboven lijkt me een goede, samen met je moeder gaan wandelen en dan ook de riem aan haar geven. Loopt ze door, belonen (door je moeder!) en de riem weer terug naar jou. Dit steeds verder uitbouwen.
Heel veel succes in elk geval, ik hoop dat het jou en je moeder gaat lukken, zal wel wat tijd en training  kosten!

Ik heb daar ook al wel eens aan gedacht, maar vind het om eerlijk te zijn nogal duur. Dus wil het nog even zelf proberen aangezien het geen onleefbaar gedrag is

Bedankt iedereen om mee te denken! Ik ben degene die altijd wandelt met Perdie, mijn jongere broer gaat ook wel af en toe mee. Mijn mama gaat maar heel af en toe mee omdat ze het vaak erg druk heeft, maar als ze meegaat lijkt Perdie dat echt héél leuk te vinden. Dan is ze nog enthousiaster, net of ze denkt: yes de hele roedel gaat wandelen
Ook is het geen probleem dat mijn mama de lijn overneemt, zolang ik er bij blijf lopen is het oké. Soms neemt mijn jongere broer over (op veilige plekken) en begint dan enthousiast te rennen. Dan vindt ze dat zo fijn dat ze heel hard begint mee te rennen en dan merkt ze opeens dat ik niet mee ben en stopt ze en maakt ze rechtsomkeer. 

Voor de rest heb ik wel het gevoel dat het goed klikt tussen Perdie en mijn mama. Mijn mama geeft haar ook altijd haar vlees en vaak gaat ze heel de avond bij haar in de zetel liggen. Het probleem lijkt dus echt alleen buiten te zijn... 

Dat met die geursporen lijkt me ook wel eens goed om te proberen 

Wij hebben zelf een GT gehad (voor Mellow haar angst), maar ik vind het ook erg duur hoor. 
Vooral gezien het feit dat het met haar erbij goed ging en daarna weer niet meer. 
Ik kreeg toen namelijk als tip dat ik gewoon moest gaan lopen als er niks was om bang voor te zijn. Maar ja, een wandeling met een hond die je mee moet slepen is vérre van prettig en zorgde alleen maar voor meer spanning en stress (bij haar én bij mij).

Het heeft me in die zin wel geholpen om wat kritischer naar mezelf te kijken

Dus als het voor jou nu geen groot probleem is zou ik het gewoon met kleine stapjes aanpakken. 

Hoe lang hebben jullie Perdie nu? Zij komt toch ook uit het buitenland?
Van een collega hoorde ik dat zulke honden (zij heeft er zelf ook een) minimaal 2 jaar nodig hebben om écht zichzelf te kunnen/durven zijn/worden.
En ik denk dat dat ook wel klopt, ik zie hier ook steeds meer dingen waarvan ik denk 'heee'

mmmm perdie is van de angstige he?

Wat is haar lievelings wandeling los?

Heeft ze hondenvriendinnetjes?

Mijn moeder liet vroeger ook niet graag de hond uit: want de hond wilde niet.
Maar mijn moeder was ook niet overtuigend. En ze gaven beiden meteen op...

Je moet je hond ook min of meer verlijden natuurlijk.
Als je zelf geloof houdt dat ze jou nodig heeft...gaat dat ook zo blijven.
Perdie moet vóelen dat het de normaalste zaak van de wereld is.
Verder geen eisen aan haar stellen geen druk gebabbel en gejoel...gewoon riem om en plasje doen. Het kan ook de stem zijn he...iets dat het niet overtuigend maakt voor perdie Maar ja ze zal toch eens moeten plassen he...

Nee flauw maar je helpt haar niet door haar aanhankelijkheid te belonen. Fijn dat ze zo op je kan bouwen. Tof dat jullie zo 'n heerlijke band hebben. Maar wie de riem vast heeft laat het hondje uit...

Perdie is nu iets meer dan een jaar bij ons, maar ze komt niet uit het buitenland. Ze zou van een boerderij komen met nog 70 andere honden, dus ik kan me inbeelden dat er niet veel gewandeld werd of dergelijke. Ik zie haar inderdaad ook nog elke dag meer en meer openbloeien en zie dat ze telkens weer een stapje verder in de goede richting zet

Ik heb niet alles doorgelezen, is me iets te veel op het moment, ben niet helemaal lekker.
Het kan dus zijn dat ik dubbele dingen zeg

Hier ook een hond die volledig aan mij hangt/hing ( beetje wat hem uit komt ).
Nu ben ik zelf eigenlijk altijd thuis op een paar uur per week na en eens in de 3 weken een weekend. Nu waren de weekenden dat ik weg was in het begin een regelrechte ramp. Mijn vriend moest dan op de bank slapen anders was hij niet stil te krijgen.

Wat hebben wij gedaan? Mijn vriend deed alles met hem. Aandacht geven, spelen, eten geven, etc. Ik deed alleen de wandeling overdag.
Wellicht kun je dat eens proberen? En laat je moeder vooral iets heel erg lekkers mee nemen. Als ik echt de aandacht nodig heb neem ik worst ( heel fout knackworst ) of verse trainingsworst mee. Iets anders werkt niet. En hou dat lekkers ook alleen voor je moeder. Desnoods bestaat dat uit een lik pindakaas ofzo?

Laat je moeder uit proberen wat Perdie het lekkerste vind. Als hij aangeeft te willen spelen, laat dan iemand anders met hem spelen. Probeer je voor nu zoveel mogelijk afzijdig te houden

Perdie is inderdaad erg angstig. Zeker in het begin: ze kwam niet verder dan de woonkamer en zelfs een blaadje op straat was genoeg voor een angstaanval. Stapje voor stapje hebben we haar overal aan laten wennen en intussen is ze echt 80% verbeterd en durft ze zoveel meer.

Echt los wandelen doen we enkel in het park of in een natuurgebied. Meestal is ze dan wel aan de 20m riem, want als ze een andere hond ziet is ze vaak weg. Perdie vindt alle wandelingen fijn waar ze lekker kan snuffelen en hard rennen. 

Het is inderdaad nu zo dat mijn mama er wat angstig tegenover staat. Ze is bang dat Perdie zal los geraken en het is natuurlijk niet fijn als het lijkt alsof je een hond gestolen hebt ofzo

Ik begrijp zeker wel wat je bedoelt, maar het is natuurlijk zo simpel niet. Haar belonen wil ik zeker niet, maar op zo'n moment wil ze gewoon alleen maar terug en ik weet niet wat ik dan moet doen... Ik ga zeker nog eens proberen in het park

En ohja ze heeft niet echt hondenvriendjes in de buurt. Op de hondenschool is er wel een labrador die ze goed kent en waar ze veel van toelaat maar voor de rest geen honden die ze regelmatig tegenkomt

@Suzetje: Het enige 'probleem' is wel dat ik het meeste thuis ben. Mijn mama vertrekt erg vroeg naar haar werk en komt pas in de avond thuis. Ze geeft Perdie nu ook al een hele tijd haar eten en dat weet ze maar al te goed. Als mijn mama dan thuis komt wil ze bijna niet meer met me gaan wandelen (moet wel hoor ) en wil ze thuisblijven omdat ze weet dat ze dan vlees krijgt. Ik denk dat mijn mama mss eens een klein potje vlees moet meenemen rond etenstijd. Mss dat ze daarvoor wel wil wandelen?

Ik heb hetzelfde hier Vriendlief vertrekt rond 7 uur en is rond 6 uur weer thuis dus het meeste komt ook op mij aan.Wat je kan proberen, je hebt van Darf een trainingsworst. Dit is gewoon KVV maar dan in een worst vorm en de diepvries. Die van mij doet alles ervoor.

Als je moeder thuis is dan loop jij met Perdie als ik het goed begrijp? Stuur je moeder er maar eens op uit met inderdaad iets van vlees of iets waar Perdie bij wijze van spreken een moord voor doet  En kijk eens of je in t weekend een nachtje ergens anders kan blijven. Dan heeft Perdie geen keus. Moet de rest er wel rekening mee houden dat het een lange nacht kan worden natuurlijk

Hoe bedoel je s'nachts? Want ik blijf soms in de nacht wel ergens anders slapen, maar dan doe ik de avondwandeling en ben ik in de ochtend dus zo vroeg mogelijk terug... Of bedoel je dat mijn familie dan de avondwandeling moet doen?

Perdie kan héél koppig zijn hoor

Ik bedoel lekker in de middag naar een vriendin gaan en pas de volgende dag rond t avond eten weer thuis komen
Dat de rest van het gezin dus de taak krijgt om voor Perdie te zorgen als ze daar toe bereid zijn natuurlijk. Dus jij lekker wegblijven, ook de laatste wandeling en eerste wandeling.
Daarom zei ik ook dat het een hele lange nacht kan worden, maar het jammere is dat dat soms nodig is om een patroon te doorbreken :(

Ik wil het hen wel eens voorstellen, maar vrees er eerlijk gezegd voor. Ik denk dat Perdie eerder de hond is van kleine stapjes. Ze is in staat om gewoon voor dood te liggen en het laatste wat ik wil is dat ze terug achteruit gaat ofzo. Ik denk dat ik misschien eens de combinatie park + kvv ga proberen, daar heb ik nog wel hoop op