Van ''gevaarlijke'' waakhond tot gezinshond!

Hallo allemaal, mijn naam is Ed en ik wil het verhaal van het leven van mijn trouwe hond vertellen. Hopelijk kan ik hiermee de generaliserende gedachtengang van sommige mensen over hondenrassen uit de weg duwen. Ik vind het namelijk echt vervelend als ik dingen lees zoals  ''pitbull = agressief'', ''labrador = gezinshond'', ''duitse herder = werkhond'' , ''jack russell = irritante blaffer''
Er staat al een beknopte samenvatting van mijn verhaal ergens in een reactie, maar ik wil het verhaal even uitgebreider neerzetten.

Om te beginnen zocht ik een waakhond die ik als puppy zou krijgen. Ik had namelijk een auto garage, en er wordt vaak ingebroken in die bedrijven. Mensen die niet graag hun eigen centjes verdienen, komen onze onderdelen, en soms zelfs auto's stelen!
Een kennis van me zei ik heb een hondje voor je kom volgende week maar is kijken, nou ik ben toen dus gegaan en wat krijg ik in mijn handen gesmeten? Een uitgemergeld, ziek, zwak en stinkend labrador pupje van 6,5 week oud, zonder papieren, stamboom of wat dan ook. Waar de puppy vandaan komt is onbekend maar in iedergeval niet van een goede fokker lijkt me. In de eerste instantie wou ik het beestje niet aannemen, ik zocht een waakhond, geen hond die misschien wel is misbruikt en eruit ziet als een zak met botten! Toen zei de kennis, als jij hem niet neemt wordt 'ie waarschijnlijk doodgemaakt. Tsja, dan krijg ik het op m'n geweten dat zo'n beestje met een honkbalknuppel tegen z'n hoofd wordt geslagen. Ik zag het al voor me, z'n schedel helemaal in stukken. Bah!!!!! Ik heb toen, puur om het beestje te redden 350 euro betaald aan een Afrikaanse man, hij was blijkbaar de eigenaar. Eerst dacht ik, zal ik 'm naar een asiel brengen, misschien vinden ze daar wel een goed baasje voor deze pup. Nou, eerst maar even mee naar huis nemen om te kijken wat mijn vrouw ervan vindt. Zij was ook helemaal in shock want het diertje zag er echt niet uit. We hebben hem wat lekkers gegeven en binnen 3 dagen straalde hij weer. Ondertussen krijg je toch wel een band met zo'n beest, maar wat vervelend is, ik zat toch met de gedachte ''ik moet een stoere, intimiderende waakhond hebben. Geen labrador!''

Na een nachtje wakker liggen en nadenken heb ik besloten om hem te houden. Hij heette vanaf die dag Aslan. Ik heb hem meteen naar de DA gebracht, een gezondheidscheck, inenting, chip en paspoortje geregeld. Aangezien ik hem als waakhond wil houden, moet hij de socialisatie fase overslaan. Zijn ''waakhond opvoeding'' begon met 7 weken. Hij liep vrij rond in de zaak, en had geen enkele manier van contact met geen enkel ander wezen behalve mij. Tot dat hij 12 maanden oud was heeft hij niemand gezien, gehoord of geroken. Alleen mij en de zaak!

2 dagen nadat hij een jaartje oud was, werd er bij het pand naast mijn bedrijfje ingebroken. 35 duizend euro foetsie! Toen begon bij mij de stress want ik had een gevoel dat het bij mij ook zou gebeuren. Misschien schrikt de hond wel van de inbrekers, misschien zijn de inbrekers wel voorbereid op de hond, en gooien ze een stukje vlees naar de andere kant van de ruimte.  Door deze twijfels heb ik besloten om 3 beveiligings camera's op te hangen, voor het geval dat. Dan krijg ik tenminste nog een deel terug van de verzekering mocht er iets gebeuren.

En jawel hoor, 6 dagen nadat ik de camera's had geinstalleerd was het raak. 3 inbrekers waagden het om bij mij in te breken. En ik kwam er pas een week later achter!  Er waren hier en daar wel wat spullen verschoven en omver gevallen, maar ik dacht het zal die ontdeugende hond wel zijn geweest. Nee hoor! Toen ik de camera beelden bekeek, zag ik dat Jackie de 3 boefjes aan stukken scheurde! Hij heeft de zaak met zijn leven beschermd!
Uiteraard was ik heel erg trots en heb dit aan de buren, bij wie een paar weken geleden was ingebroken, verteld en zij hebben ook meteen 2 honden genomen.

Een paar maanden later was het weer raak. Dit keer waren het 2 wanhopige ventjes die graag hun zakken vullen met geld waarvoor iemand anders gewerkt heeft. Nou, ze hebben er spijt van gehad hoor! Naast dat ze respectloze dieven zijn, zijn ze ook nog eens koudbloedige dierenbeulen. Op de camera beelden was te zien dat Jackie eerst blaffend op de dieven af ging, de ene dief ging rennend naar Jackie toe en begon hem met een stalen pijp te slaan! Toen zijn ze allebei aangevallen en de bloed druppels lagen nog op de grond de volgende ochtend. Ook deze boefjes zijn zonder buit op de vlucht geslagen. 

Wat was ik trots zeg, nooit verwacht dat een verwaarloosde labrador dit soort werk kon verrichten! Geweldig! Direct nadat ik de camera beelden had bekeken, heb ik Jackie naar de dierenarts gebracht, voor het geval dat hij verwondingen had door de slagen met de stalen pijp. De dierenarts zei dat hij geen onregelmatigheden zag op de rontgenfoto en op de rug van de hond en ik heb verder ook niets gemerkt aan het gedrag van de hond.

Een jaar later was ik genoodzaakt om mijn bedrijf te verkopen. Tsja, en wat doe je dan met zo'n hond. Hij is immers totaal niet gesocialiseerd, valt mensen aan, en misschien wel een gevaar voor mijn 2 kinderen  van 3 en 5.  Dumpen in het asiel was voor mij geen optie. Dat kon ik absoluut niet maken. Hij zou dan geen baasje krijgen, waarschijnlijk helemaal doordraaien omdat hij het niet gewend is om in een hok of kennel te zitten, en constant vechten met de andere honden. Nee dat kan niet, deze hond heeft mij heel erg geholpen, niet alleen met het bewaken van mijn garage maar ook met het brengen van gereedschap en onderdelen. Na deze trouwe dienst kan ik hem niet als een stuk vuil in het asiel dumpen.

Na een overleg met mijn vrouw, die de hond niet meer gezien had nadat hij 7 weken oud was, hebben we besloten om te kijken hoe de hond gaat reageren op mijn kinderen. Het eerst contact was vanachter een hek uit voorzorg. De hond keek een beetje verbaast naar mijn kinderen zo van: ''Wat zijn die 2 dingen nou in godsnaam?'', maar hij had binnen no-time door dat de twee peutertjes geen gevaar voor mij of hemzelf waren. Hij stak zijn tong uit en begon mijn kinderen door het hek heen te likken! Geweldig! Daarna heb ik mijn vrouw erbij geroepen, ook achter een hek, en Jackie herkende mijn vrouw. Dat weet ik zeker. Hij zijn staart begon als een propellor heen en weer te gaan, dat kwispelen had ik nog nooit zo erg gezien! Mijn vrouw begon hij ook te likken, en toen heb ik het maar gewaagd. Ik hield hem aan de lijn terwijl ik om het hek heen liep voor het eerste contact zonder iets er tussen. Totaal geen probleem, hij gedroeg zich alsof hij niet beter wist en begon mijn kinderen en mijn vrouw te likken en te spelen. Oh wat was ik blij en opgelucht.

De kinderen hebben heel de middag met Jackie in de tuin gespeeld, terwijl mij iets te binnen schoot. Ondanks zijn positieve reactie op mijn gezin, wist ik niet zeker of hij ook zo goed zou reageren tegen andere honden en mensen. Dat hebben we dus op de proef gesteld. Ik ben naar het hondenveld geweest met Jackie, en het leek wel alsof hij zich in de hemel voelde. En maar spelen en rennen, geweldig om te zien! Plotseling sprintte hij naar iemand toe die waarschijnlijk ook op zijn hond stond te wachten totdat 'ie was uitgespeeld. Oh nee he, oh neeee!! dacht ik. Maar nee hoor, Jackie ging vlak voor die persoon liggen rollenbollen op zijn rug en genoot van de aandacht die hij kreeg. Geen enkel probleem gehad (behalve dat hij zo sneu kijkt als we weer terug de auto in gaan ))) hahaha) 

Zijn waakse ''verleden'' heeft dus geen enkele negatieve invloed gehad op zijn leventje van nu. Ik heb er juist profijt van gehad! Hij heeft nu een soort van kattenluikje, maar dan voor grote honden. Hij kan daardoor de tuin in en weer terug naar binnen wanneer hij dat maar wilt. Hij is 's nachts wel erg waaks en slaapt meestal bij de voordeur of zelfs buiten op het terrasje. Heel prettig en dat geeft mij een fijn gevoel, als ik niet thuis ben denk ik geen seconde aan wat mijn vrouw en kinderen kan overkomen. Jackie is voor mij een geschenk van God en ik hoop dat mijn beste vriend nog lang te leven heeft.

Nou dit was eigenlijk niet mijn, maar Jackie's verhaal. het is alleen een beetje moeilijk om hem te verstaan voor jullie, dus ik heb het maar even vertaald   Iedereen veel plezier toegewenst met zijn of haar hond!

Excuses ik zie dat het fout is gegaan. De hond heet geen Aslan maar Jackie , Aslan is mijn 2e pup die ik afgelopen week heb gekocht. Oeps foutje!!!!

OOOOOOOOOOO wat een mooi en ontroerend verhaal
honden die voelen gewoon wat goed of slecht is
je mag trots op hem zijn

nog veel geluk met hem
je mag trots op hem zijn

Persoonlijk zou ik nooit hond blootstellen aan gevaren van inbraak met kans op letsel in bedrijfspand, maar dat is mijn persoonlijke mening.
Zijn genoeg andere optie's b.v. inbraakvertragend glas rolluiken hekken alarm etc etc

Eerlijk gezegd vind ik het ook een zielig verhaal, voor de hond. Ben blij dat hij nu een gezellige gezinshond mag zijn.

Een hond heeft van nature de dwang om zijn territorium te beschermen, desnoods met geweld. Om deze eigenschap te gebruiken tegen kwaadwillige mensen is niet goed, moet ik toegeven. Op dat moment had ik geen andere keus, en ik ben super blij dat mijn hond er geen littekens aan heeft overgehouden. Letterlijk en figuurlijk.

@ Ed nee gelukkig geen letsel eind goed al goed '

Ik zag al een ed voor me, autosloperij, grote autokerkhof voor me met afgedankte voertuigen, en aslan de grote verschrikkelijke waakhond...
Fijn dat aslan ook een plek in het gezin mag genieten ! geniet van hem ! ( en van jackie trouwens, wat is het voor pup ? )

Jackie is een labrador, en mijn nieuwe aanwinst Aslan is een Turkse herdershond, het ras heet Kangal maar is in Nederland niet zo bekend.

Aslan is nu 9 weekjes jong, en gaat als hij 6 maanden is in de tuin wonen. Het wordt namelijk een monster met een schouderhoogte van rond de 1 meter  en een gewicht van rond de 95kilo

Mooi turkse herdershonden, ben er bekend mee !

Ja, prachtige beesten! Hij leert nu al veel van zijn oudere ''broer'' Jackie Hij is al volledig zindelijk en kent al aardig wat commando's.

Sorry,maar ik vind het ook een ongelukkig verhaal voor de hond.Gelukkig mag hij nu een normale hond zijn,en heb je denk flink mazzel gehad juist dat het een Labrador was,door die sociale genen die er in zitten gebakken.

Wat ik bijzonder vind aan jou hele visie op een waakhond(dat een hond is gemaakt om zijn territorium te verdedigen,desnoods met geweld)
Als je een beetje kennis hebt/krijgt van honden gedrag kun je tot de conclusie komen dat waken voort komt uit onzeker gedrag.
De hond hoort of ziet iets,wat vreemd is(niet eigen) en gaat daarvoor blaffen,grommen(de bekende afstand vergrotende communicaties) en gaat het niet weg,dan bestaat de kans dat de hond dan overgaat op de echte aanval.(Afdruipen kan ook nog.)
En dát is dus afhankelijk van hoe erg een hond zich bedreigd voelt,angstig wordt en echt de noodzaak voelt om te dan maar te bijten om zichzelf (niet de zaak) te kunnen verdedigen.
Komt neer op pure stress,angst,onzekerheid.

Maar dat krijg je zonder socialisatie,en er komen ineens mannen binnen met hele slechte bedoelingen.

Aan de ene kant knaagt ook het gevoel van egoïsme,een hond nemen voor alleen de bewaking,12 maanden lang in een pand blijven zonder socialisatie(ik zou een moord doen voor een hond met goede socialisatie),niet mee naar huis,niks met warmte/geborgenheid.En stel je was zelf overleden..wat was er dan met de hond gebeurd...

Gelukkig (godzijdank)ben je wel zo fair geweest om deze hond niet te dumpen,nadat je de garage moest sluiten.
Ik wens voor jou en hond nog een lang en gelukkig leven samen,geniet van hem 

Beste Soraya, wat je zegt klinkt voor mij wel logisch, dat de hond aanvalt door stress en angst. Nogmaals, ik had op dat moment geen andere oplossing.  Hij zat trouwens niet ''vast'' in het pand. Hij had liep altijd vrij rond, en de achterdeur van een tuin met hekwerk eromheen was altijd open. Die tuin was ongeveer  100m2. Jackie is een wonderhond, dat moet ik eerlijk toegeven. Niet elke hond zou die omschakeling zo snel kunnen maken. Nu probeer ik mijn honden het beste te geven wat ik kan bieden. Ik vind het ook erg triest als ik terugdenk hoe angstig Jackie geweest zou moeten zijn bij die 2 inbraken, maargoed ik probeer het nu goed te maken met hem door zijn hele leven te veranderen in een lui lekkerland waar alles leuk en gezellig is

Ben ook erg blij dat hij nu lekker mee mag draaien in het gezin 
Misschien kun je je wel aanmelden hier,dan kun je een foto plaatsen van Jackie de wonderhond  wordt nu wel nieuwsgierig '

Op die foto's ziet hij er overigens niet zo gevaarlijk uit nu ik ze is goed bekijk...hahahaha wat is de tijd snel gegaan zeg..

Hij's leuk  ...ik wacht nog op de andere volwassen foto's 

@Soraya
k denk dat ik maandag een mooie camera ga kopen, dan maak ik wel een paar foto's van Jackie in de sneeuw!

hoi wat een verhaal zeg.
maar even een vraag waarom neem je die kangal? als je hem buiten zet?

@Diego
Ik heb altijd al een kangal gewild, maar ik had nooit de tijd en ruimte voor zo'n prachtbeest. Nu heb ik eindelijk alles wat een kangal nodig heeft. Nu is mijn droom werkelijkheid geworden.

Ik heb een mooie grote tuin waar de kangal rond kan rennen en doen wat hij wil. Hij kan ook op ieder moment dat hij maar wilt terug naar binnen komen. Het is alleen zo sneu om een dier van 95 kilo op te sluiten in een huis. Het wordt op een gegeven moment ook een probleem want kangals hebben veel beweging nodig, en het is niet leuk als hij continu dingen omstoot en laat vallen. In de tuin kan hij lekker zijn eigen beweging zelf bepalen, en onze labrador Jackie kiest er ook (vrijwillig) vaak voor om buiten te slapen.
Er staan nu al 2 mooie geisoleerde honden hokken voorzien van waterbak, eetbak en een leuk speeltje.
Verder gaan wij minimaal 2x per dag een uurtje wandelen met de honden.  Ik hoop hiermee je vraag beantwoord te hebben

Ik schrok  van dat geen contact vanaf 7 weken...Ik had echt met dat dier te doen, om zo'n stuk van een normaal hondenleven, op te moeten geven voor alleen werkfunctie.(waarom mocht de hond verder geen contact?een hond heeft prima instinct voor wanneer het foute boel is..)
Ik ben ook niet van de waakhonden...teveel medogeloze sadisten in de wereld...
Die wil ik niet in 1 op 1 situatie met mijn hond hebben..
"Gelukkig" bleef het bij een stalenpijp, en is je hond niet aan een mes geregen door zo'n lafaard of vergiftigd.

Honden zijn trouw...zeker als ze het eerder echt slecht gehad hebben, hechten ze vaak zeer sterk .
Je bent duidelijk  een goede hondeneigenaar ,de hond vertrouwd je,  zelfs wanneer je zijn leven 2x 100% op zijn kop zet.(in mijn ogen)

Wat ik   mooi vind aan je verhaal is ,dat je  achter je hond blijft staan ,en er alles aandoet om het dier te houden ook als je leven verandert...en in het begin dat je eigenlijk iets anders wilde..maar deed wat je hart je ingaf.
Fijn dat de hond nu kan genieten van het hondenleven, en dat de hond deze schakel heeft kunnen maken!

Super fijn dat het zo goed gaat nu maar ik ben er van overtuigd dat iedere hond waakt wanneer het er op aan komt en sorry denk niet dat je ze daarvoor van de buitenwereld hoeft af te schermen.
Nu heeft alles een happy end maar stel je voor dat het anders was gelopen wat had je dan gedaan?

Ik zal een heel eerlijk antwoord op u vraag geven, want ik heb daar ook over nagedacht toen de tijd "wat nou als hij de omschakeling niet aan kan?"

Eerst zou ik proberen om hem zelf te trainen en met kleine stapjes aan mijn gezin te leren wennen. En daarna pas aan de buitenwereld. Waarschijnlijk zou hij, hoe zielig het ook klinkt, een paar keer per week in een bench zitten in de woonkamer. Zodat hij eerst went aan de sfeer en de mensen die over de vloer komen...nou aangezien het allemaal is goedgekomen hoef ik mijn uitgebreide manier van aanpakken niet helemaal te beschrijven. Mocht dat niet lukken zou ik proberen een professionele trainer in te schakelen. En als dat ooook niet zou lukken zou ik hem waarschijnlijk aan iemand weggeven bij wie hij een soortgelijk leventje krijgt als hij gewend was. Als waakhond dus.

Maar gelukkig heeft Jackie geen enkel probleem gehad met de omschakeling en ligt nu naast me gezellig op de bank de herhaling van Feyenoord - Ajax te kijken

@Roos
In de werkplek en voorraadruimte kwam er niemand behalve ik. En het was juist de bedoeling om die plekken te bewaken. Als zo'n hond gewend raakt aan mensen is de kans groter dat hij de inbrekers begint te likken e.d ipv aan te vallen.

Een geweldig verhaal.Wat fijn dat het toch helemaal goed is gekomen. 
Er klinkt veel liefde voor de hond uit, ontroerend verhaal.

wat fijn dat jackey nu een normaal gezinsleven krijgt,hoe oud is hij nu?????????

@Liesbeth Jackie is nu 4 jaar oud

Maar je hond laat nu toch ook geen inbrekers binnen?

Ook goed gesocialiseerde honden weten donders goed wanneer het foute boel is.
de labrador die zelf gaat liggen  op de rug voor een peuter (ivm lompheid)...is dezelfde labrador die
vervaarlijk begon te brommen toen een straatrover het geld van de baas kwam claimen..en er gebeurde nog niks fysieks...

Zelfs mijn angstige hond met kennelsyndroom slaat aan...
Ik vind het geen goed idee om een hond van de wereld af te sluiten..ipv deze te leren hoe er mee om te springen.
Daarnaast ben ik van mening dat de baas wanneer de hond aanslaat ook aanwezig moet zijn om de hond  terzijde te kunnen staan..(de hond heeft gewaarschuwd en jou taak om het op te lossen)

Volgende  keer   gooien ze eerst worst met gif naar binnen...heb je dooie hond en leeg bedrijf..
Ik heb dus een hond met een slechte/geen socialisatie en het kost heel wat werk om dat enigzins recht te breien...hij begint langzaam een beetje hond te worden maar velen dingen blijven stressvol voor hem
Ik vind dat je ongelovelijk geboft hebt dat dit goed is gegaan dus.

Begrijp me niet verkeerd...ik deel je mening niet ,maar heb wel respect dat je zo achter je hond blijft staan!

Wauw wat een mooi maar zeer heftig verhaal

een mooi verhaal, maar het is wel een labrador.
als je een amerikaanse bulldog, herder, rottweiler enz. op die manier zou trainen om te waken, weet ik niet of dat ooit nog een betrouwbare gezinshond zou worden.