Heeft nog iemand dit meegemaakt?

Hallo allemaal!

Was aan het rondkijken op youtube toen ik een horror filmpje vond.
Pitbull dat een pekineesje aanviel, vrouw in paniek over heel de straat en jullie kennen het wel
Ik heb met mijn beide hondjes ook al veel dingen meegemaakt. Stafford over het hek gesprongen en wou naar Chica gaan. Gelukkig kon ik haar wel een beetje verdedigen, ze is er met de schrik afgekomen. 
Niño had minder geluk. Aangevallen door Bouvier en rondgeslingerd als speelt. Beelden flitsen nog steeds door mijn hoofd. Hij kwam er vanaf met een bijt wond en zijn kopje staat nu voorgoed scheef door een hersenbloeding. 

Wat mijn bedoeling met dit topic is? Ik wil nog verhalen horen van mensen die dit gruwelijk schouwspel hebben meegemaakt met hun hond. Ikzelf vind dat praten en het van me afschrijven deels werkt maar echt weg gaat de gruwel niet. Dus hierbij: Ik wil jullie verhalen horen!

Ik zat erbij toen Mellow Fleur aanviel vorig jaar eerste paasdag. Zal ik ook niet snel vergeten. 
 
Ging zó snel, voor we het wisten had ze Fleur bij haar staartaanzet te pakken, die gilde natuurlijk ontzettend. Wij allemaal in paniek, mijn vriend deed Mellow haar kaken van elkaar, ik hield haar bij haar middel vast, mijn moeder pakte gelijk Fleur.

Het ging allemaal veel sneller dan de tijd dat ik dit type (iPad, dus typt niet heel snel). 
 
Toen Mellow zelf werd aangevallen was ik daar niet bij.

Is alles goed gekomen met fleur??

Shauni, jij moet hier veel over vertellen, schrijf het op in een boekje...je gedachten, je gevoelens....
Je hond heeft er een trauma aan overgehouden, ik kan me voorstellen dat dat heel zwaar weegt.

Mocht het goed zijn afgelopen, dat had je waarschijnlijk minder last gehad, maar nu is dit het resultaat....

Ik wil je sterkte wensen!

Bedankt!

Dat was denk ik toen Bink pup was... Bink rende op het veld met de hond van een kennis, tot Bink te dicht in de buurt van de bal van de andere hond kwam. Dit werd niet geaccepteerd, en deze hond heeft hem een half uur lang opgejaagd, tot hij ergens trillend in een hoekje in de bosjes heeft zitten trillen van angst.
Natuurlijk was het allemaal niet de bedoeling, maar leuk was het niet.

Verder toen de honden van iemand in de buurt, voor de zoveelste keer, losliepen en Bink met zijn tweeën "belaagden". De een komt van voor, de ander via de zijkant. Bink was nog jong.
De twee hondjes hadden hem bij de oren en lippen gegrepen, en bleven erin hangen. Het was een vreselijk gezicht, om je hond daar te zien staan met twee hondjes aan zijn kop. Nog steeds worden ze niet aangelijnd, nog steeds vallen ze andere honden aan. De hondjes vallen naar alles uit, en als jouw hond dan wat terugdoet is de jouwe vals volgens hun baas!
En ik moet bekennen dat ik gehoopt had dat Bink wraak nam, maar Bull terrier tegen Jack Russel, loopt niet goed af.

zijn er nog verhalen?? Wil ze zo graag horen!

Toen Schumi nog een pup was is hij door de lucht gegooid door een herdershond, ik zag al wel meteen dat hij niets had en door de cursus die ik al volgde, waarin ze me vertelde de hond even te laten heb ik ook gedaan, "ik weet overigens niet waar ik het vandaan haalde" vervolgens kwam hij weer naar me toe, heb Schumi geaaid en verder gelopen, mijn hart ging wel verschrikkelijk tekeer. 200 meter verderop kwamen we een andere hond tegen en gelukkig was dit een hele lieve hond en Schumi was ook heel enthousiast tegen deze hond alsof er daarvoor niets gebeurd was, daar ben ik echt heel blij mee geweest dat ik op deze manier gereageerd heb anders had ik een heel bang beestje gehad voor de rest van zijn leven.

Goed dat hij er vlak na de aanval een positieve ervaring heeft opgedaan met een andere hond

Misschien niet zo heel heftig, maar indertijd was ik er toch behoorlijk door ondersteboven. Ttoen mijn duitse herder nog een pup was, en ik met haar in het park liep kwam er ineens een rennende groep weimaraners die zich met zn allen op haar stortten, ze vloog in volle paniek ergens heen en het heeft toen lang geduurd voordat ik haar weer bij me had, ze had zich verstopt en doolde rond, gelukkig vond ik haar weer. Echt lichamelijk is er niets gebeurd maar we waren beiden wel onder de indruk.

ja, maar dan andersom. mijn 2 rottweilers die de kat van de buurvrouw uit elkaar trokken, faith die de riem kapot trok, een shi-tzu in haar bek had en stond te schudden, terwijl het vrouwtje in paniek stond te gillen.mijn herder die een man in zijn arm beet, een vrouw in haar pols, en nog een man tussen zijn benen.
die dingen raak je nooit meer kwijt uit je hoofd.

Ik herken het, ook ken ik het andersom. Voor mij is het lang geleden, maar het heeft wel heel lang geduurd eer dat dit een plekje heb kunnen geven. Niet fijn maar ik kan het nu wel loslaten.

Ik heb laatst een topic geopend, dat een hond mijn bouvier aan viel:
http://www.hondenpage.com/hondenforum/136287/%22mijn-hond-is-bang,-niet-agressief%22.php

Ik vind het altijd zo bijzonder als mensen vertellen dat hun hond of kind of hunzelf aangevallen zijn door een bouvier. Een bouvier roept bij veel mensen een beeld van agressie op, terwijl de bouviers die dat doen juist bouviers zijn die gewoon verprutst zijn. De bouvier op zich is namelijk van nature geen bijter. Dat zie ik ook aan mijn hond en aan de hond van mijn pa: zodra een andere hond zeer agressief naar hun staat te doen, doen ze nogsteeds niets. Ze doen eerder een stapje achteruit of geven zichzelf volledig over, al kijkend naar hun baas..

Ik weet dat maar al te goed  
Ik oefen nu elke keer al ik op de hondenschool. Een man heeft daar een bouvier ook, pracht van een hond. Ik ga er nu elke keer bijstaan op de hond en de angst neemt af. Ikzelf heb er nooit bang van gehad. Mag de 'aanvallende' hond nu daar ook nog zijn zo ik er ook zonder angst op toestappen. 
 3 februari gaan we et de club naar cadzand en ik ga proberen een grootste deel naast de bouvier te wandelen. Hoe meer positieve ervaringen hoe beter

Dat zijn vreselijke ervaringen. Ervaring met mijn Kooikerhondje eind jaren negentig;
een paar huizen verder kwam een Duitse Dog wonen, die op St. Maarten gewoond had en totaal geen andere honden gewend was, dus niet gesocialiseerd.
Ik liep met aangelijnde hond op een smal pad naast mijn huis toen deze DD op mijn hond kwam afstormen. Ik had deze hond wegens begroeiing niet aan kunnen zien komen . Het enige wat ik kon doen, was onmiddellijk mijn hond losmaken en zelf de andere kant oplopen. Het mocht niet baten. De DD nam mijn hond als een prooi in zijn bek en schudde hem. De eigenaar heeft de DD kunnen vastgrijpen en mijn Kooiker werd losgelaten door de DD. Mijn Kooiker piepte even flink en in eerste instantie zag ik niets en heb vervolgens een kleine wandeling gemaakt. Ik was zelf aardig over mijn toeren van dit gebeuren, maar er was gelukkig geen bloed te zien.
Daarna ben ik naar flyball training gegaan; vond het een goede afleiding voor mijn hond om dit voorval snel te vergeten. Echter bij het trainingsveld gekomen, til ik mijn hondje uit de auto en ontdek een behoorlijk grote scheur in zijn vel. Mijn trainster heeft een DA gebeld, waar ik meteen terecht kon. Het bleek een scheur in zijn vel van 15 cm. te zijn, die onder verdoving gehecht werd.
Ik kreeg mijn hondje volledig onder narcose terug en heb hem op de achterbank gelegd. Daarna naar huis en mijn auto eerst geparkeerd voor het huis van de eigenaar van de DD en hem alleen gevraagd of hij even in mijn auto wilde kijken. Het door mij gewenste effect werd bereikt, die eigenaar schrok zich wild, omdat hij dacht dat mijn Kooiker dood was.

En waarom vond ik dit effect nodig? Omdat de DD al 3 honden in onze straat had gegrepen, waarvan nog een met ernstig letsel. Ook een  hondje wat door ernstige wonden met drains moest rondlopen.

Ik heb de rekening van mijn dierenarts uiteraard aan de eigenaar van de DD gepresenteerd.

Als de eigenaar daarna 's avonds laat met zijn hond over het pad naast mijn huis liep, had mijn hond dat in de gaten en begon te grommen; terwijl hij niets kon zien en er geen ramen of deuren open stonden.

De Duitse Dog is herplaatst op een boerderij in the middle of nowhere.

is altijd heftig zulke ervaringen ,mijn amstaff van nu 5 mnd is pas geleden aangevallen door een labarador van 10 mnd letterlijk bijtend grommend enz enz , nou is kaycha een spierbundeltje van 15 kilo maar heel onderdanig dus die lag op der rug en die lab bleef maar bijten en vasthouden tot zelfs kaycha piepte van de pijn
resultaat een bijtwond in pootje gelukkig niet ernstig ,en ook gelukkig gaat kaycha gewoon weer spelen met andere honden ook honden die 2 x zo groot zijn
maar ik was wel heeeeel bang

mijn jazzy is een aantal weken vreselijk aangevallen door een andere hond.als het goed is,kan je dat topic nog vinden met fotoos.hij had een gat onderhuids van 8 centimeter.en bovenhuids lag hij van onder zijn oortje tot boven aan zijn koppie open.de da vertelde,een tikkeltje lager en je had geen jazzy meer gehad.geen leuk verhaal en nog steeds heb ik nachtmerries van die gil die jazz slaakte toen die hond hem vasthad en niet losliet.je hoorde jazz zijn huid scheuren.vreslijk.nu enkele weken later zijn de bovenhuidse wonden genezen maar onderhuids heeft hij nog pijn.de da legte uit van,je moet het zo zien,onderhuids is alles zwaar gekneusd en bont en blauw en dat zal tijd nodig hebben om te helen.ik hoop zoiets nooit meer mee te maken.

Ik herinner me het topic nog. Ik weet nog de eerste week dat het beeld van hoe hij vastgepakt werd en rondgeslingerd werd constant een replay knopje had. Ook de schreeuw bleef constant komen. Het is precies of je hebt een nachtmerrie en je graakt er niet uit.

Bij Fleur was er onderhuids ook flink wat schade. Zo op het eerste oog leek het mee te vallen, maar de dierenarts kon met zo'n stokjes-ding het ene gat in en het andere gat uit. De huid was dus losgetrokken van het onderhuids weefsel.
Daarom kreeg ze een flinke rits op d'r rug en heeft de dierenarts het daaronder helemaal schoongespoeld. Zaten ook allemaal haren onder de huid, die waren er gewoon in gedrukt, met de tanden mee.
 
Ik vind het nog steeds heel erg dat mijn hond dat heeft gedaan, zoiets had ik echt nooit verwacht. 
Zelf denk ik dat ze op dat moment een soort van flashback had naar toen ze zelf is aangevallen en dat ze daarom zo heftig reageerde.
 
Dat beeld incl. de geluiden vergeet je ook echt niet snel.
En dan te bedenken dat dit de situatie van een week eerder was:

Mijn hond (duitse herder) was rustig even aan het snuffelen tussen de struikjes.
Komt er opeens uit het niets een golden retriever op hem afgestormd en grijpt hem in zijn wang.
Mijn hond schrok ervan en wou liever niet meer langs de hond.
Mijn hond deed helemaal niks naar de andere hond, het is de goedheid zelf.
Paar dagen later kwam ik een friese stabij tegen, sem snuffelt er even aan en wil weer verder lopen.
Wou die friese stabij hem ook grijpen.. Gelukkig kon sem weg rennen van hem.
Van die golden retriever heeft hij wel een wond over gehouden.
Ik kan er zo slecht tegen he!
Probeer je van pup af aan je hond goed te socialiseren, neem je hem elke dag mee overal naar toe.
Zijn er andere honden die het even moeten verpesten.
Sem reageerd nu gewoon tegen andere honden.
Maar het had ook zo kunne zijn dat hij opeens bang word.
Sem is wel een hond die heel goed met kleine honden overweg kan, hij vind kleine honden het leukst.
Ondanks ik wel veel keffers tegen kom, die ook in zijn nek zitten.

Bedankt om jullie verhaal te delen. Het doet echt goed om te weten dat er meer mensen zijn die bijna hun hondje kwijt waren. Het doet me denken aan een soort AA groep maar dan voor hondjes die een aanval hebben overleeft. Ik hoop dat er nog meer reacties komen!

@shauni.ja die gil achtervolgde me als een soort echo.heel erg.ik heb jazzy de 1e nachten niet meer los gelaten.tranen heb ik gelaten in zijn vacht.
dat beeld liet me gewoon niet los.het was vreselijk.
ik ben dan ook zo blij dat hij helemaal hersteld is en dat hij weer de ouwe jazzy is.maar zoiets moet je ook verwerken.het is me nogal wat.jazzy onder het bloed ik onder het bloed,poppy die gelijk naar jazz rende om zijn wond te likken,zij ook onder het bloed.toen als een speer naar de da en toen ik thuiskwam kwam bij mij de naschok zeg maar.ohhhh wat heb ik gehuild zeg.ik kon niet meer stoppen.het is toch je hond,je alles,wat je bijna kwijt bent geraakt.en poppy was zo lief voor jazz.hij kreeg af en toe een lik van haar en dan ging ze weer liggen.ze kwam echt bij hem kijken en aan hem ruiken.en als ze zag dat hij rustig was,gaf ze hem een lik.zoooo lief.maar zoiets neemt tijd om te verwerken.sterkte