Mijn honden elkaar opeens niet meer en vechten met elkaar, HELP!

heel heel heel vervelend !
Ik weet waar je het over hebt al had ik dat niet met teven, maar met 2 reuen. Dodelijk vermoeiend is het ook gewoon.

Wij hebben alles gedaan om het te voorkomen en dat is gelukt.
*De aanstichter kreeg als laatste eten
*als laatste een snoep
*alle speeltjes de deur uit
*geen kauwbotten oid of ze moesten gescheiden zijn
*aandacht en dan de aanstichter als laatste

Ik ben er een paar keer tussen gesprongen om ze vast te grijpen. Weet dat iedereen er daar ook niet mee eens is, maar heb ze allebei goed in het nekvel vast gehad en dan moest ik de aanstichter ook goed vasthouden,want anders dan zou hij er zo weer op afduiken. Na een aantal maanden was het gewoon goed duidelijk dat ik de baas ben hier in huis en het is dan nu ook al 8 mnd geleden dat er iets is voorgevallen.
Wat ik wil zeggen is dat de aanhouder wint. Houd vol en het komt echt wel goed, maar het zal tijd kosten, maar de investering is het meer dan waard

... maar de "aanstichter" is toch niet altijd diegene die uitvalt? Ik zou eerst toch heel goed proberen te achterhalen wat er speelt tussen beide honden. Het kan evengoed zijn dat Hond 1 te brutaal of onbeleefd is t.o.v. Hond 2 en Hond 2 dan uitvalt, om Hond 1 te corrigeren in z'n ongepaste gedrag. Als je net Hond 2 dan gaat straffen, riskeer je dat ie nog nijdiger gaat worden omdat ie onheus behandeld wordt, en Hond 1 zich onterecht gesteund voelt.
Het lijkt me hier vooral om duidelijkheid te draaien, zowel voor honden als voor mens. Waarover gaat dit, en wat zijn de regels waaraan iedereen zich te houden heeft. En pas dan kan je zien wie er nu over de scheef gaat, en welke hond de regels niet respecteert.

Ik heb het hier ook wel gehad tussen de heren toen ze gingen puberen. Je zegt, het komt uit het niets. Toch is er meestal wel iets te zien. Ik let altijd heel erg op staren, vertraging in het bewegen, stilstaan. Er treed een soortgespannen stijfheid op, net vooraan de 'klap' . Die probeerde ik te doorbreken.

Waar ik de mist in ging; je leest wel eens dat tussen honden die elkaar fixeren, doorlopen, een kalmerende signaal is. Ja, ertussen gaan staan kan helpen, maar dan moet er wel zodanig veel ruimte tussen zitten, dat je zeniet aanraakt. Want het zijn net gespannen springveren, als je ze aanraakt, gaan ze soms ook af, dwz exploderen ze. Probeer toch echt uit te vogelen waar het om gaat,want ik ga era,tijd vanuit dat je zoveel mogelijk moet voorkomen dat ze de gewoonte ontwikkelen om te vechten.

Ik lees bij jou een opvallend ding, althans het valt mij op, dat een van je honden zich er steeds tussen wringt als je de ander aandacht geeft. Leidt da tot geruzie? Dat is iets waar ik altijd heel duidelij ik ben; ik bepaal wie er aandacht krijgt. Als ik Spot aai en Shadow komt er ook bij en Spot gromt, dan sta ik op en loop weg. Als ik Shadow verwelkom,heeft hij hem niet weg te sturen. Verder zijn deuropeningen genoemd; als ze op elkaar klappen als ze samen door de deur moeten, dan zou ik beginnen met ze beiden te laten zitten en dan een voor een te roepen door de deur.

Misschien kun je nog interessante info halen uit dit stuk

http://www.suzanneclothier.com/the-articles/aggression-some-reasons-behind-it

En verder vind ik deze ook boeiend

http://www.suzanneclothier.com/the-articles/why-not-take-candy-baby-if-he-lets-you

Succes, het is altijd vervelend als het mot is in huis...

Overigens heb ik nooit Shad op zijn rug gewerkt, wel hem vast gehouden tot hij ontspande of hem in bench of kennel gestopt (dat ging dan niet altijd geheel vrijwillig, nee..)

Inge, misschien even a shot in the dark... maar je zegt dat je denkt dat het iets met territorium te maken heeft. Verder is Myra (de hond die uitvalt) 2 maanden geleden loops geweest... het zou schijnzwangerschap kunnen zijn, dat ze haar 'nest' verdedigt... Zie je andere tekenen zoals: onrustiger zijn in huis (lijkt alsof ze iets zoekt), speeltjes verzamelen of andere voorwerpen bij zich nemen, pieperig zijn, meer aanhankelijk aan jou, graven, ...

Ik denk net als Cristel (en dat doe ik wel vaker ) dat je wel rekening moet houden met schijnzwangerschap.Hormonaal zit het dan gewoon niet lekker.Daardoor kan ze ook veel heftiger zijn in haar reacties als anders .
vr gr

wou even laten weten dat het vanavond erg goed ging! Ik weet dit zegt niks maar het geeft me gode hoop! Ze zijn elkaar wel 4x langs elkaar gelopen en niks gebeurd! Dit was vanochtend en vanmiddag al aanleiding voor Myra om te vechten! Dus hoop dat het morgen ook goed gaat  Ik heb er weer een beetje vertrouwen in!!

Mocht je echt de handen in het haar hebben; schroom niet om contact op te nemen met een gedragstherapeut. Daar zijn ze voor.

Hopelijk blijft het beter gaan.

Pas wel op met het op de rug leggen... Ben er zelf absoluut geen voorstander van. Naar mijn mening kan het je relatie met de hond finaal verpesten...
Maar goed, ieder z'n eigen manier. Nogmaals, hopelijk blijft het beter gaan, en anders raad ik je aan toch de hulp in te roepen van een gedragsdeskundige. Zij zien misschien dingen die jij over het hoofd ziet.

Mooi dat ze niet angstig is. Zo'n relatie wil je natuurlijk niet met je hond hebben.

die schijnzwangerschap zou idd best eens kunnen ,teven kunnen dan aanhankelijker worden en andere teven minder dulden om zich heen . Ik heb dat ook 1 keer mee gemaakt ,ik lag op de bank en cookie lag op me en angel wou ook erbij komen liggen ,normaal gesproken geen probleem maar nu kreeg ze me toch een knauw .Heb wel even een flinke heej gezegd tegen cookie .Angel begreep het en ging alweer een stuk verder liggen . (mede dat cookie een blik had van wegwezen ) ook eten geeft dan meer irritatie's Heb cookie trouwens ook van me afgezet ,dit gedrag ga ik niet belonen/goedkeuren ondanks dat het hormoontjens zijn .

Een hond valt niet 'zomaar' aan. Er zijn altijd aanleidingen die kunnen trickeren tot een gevecht. Wij mensen missen deze minimale signalen omdat dit de kleinste dingen kunnen zijn die voor ons heel makkelijk over het hoofd worden gezien. Het kunnen zulke kleine signalen zijn dat wij deze niet eens waarnemen.Of een aanleiding die wij gemist hebben ofwel geen aanleiding zien. Een leider valt wel aan alleen lijkt het voor ons of er totaal geen aanleiding is.

Moet je honden het zelf uitlaten zoeken, ja en nee. Dat ligt aan het gevecht en hoe heftig het gevecht is. Is het een bokspartijtje laat ik het uitvechten, is het een serieus gevecht haal ik ze uit elkaar wat overigens niet makkelijk is. Honden die serieus aan het vechten zijn horen niets, zien niets zitten zo hoog in hun drift dat alleen het gevecht nog telt.

Voor ons mensen lijken gevechten eng dit omdat dit met veel geluid gepaard gaat. Uiteindelijk valt het met verwondingen altijd wel mee.

Ik heb hier 3 teefjes, voor mij betekent dit altijd opletten zowel binnen als buiten. Alle drie hebben ze een zeer kort loontje en geeft geen van de dames het ooit af of toe. De oudste teef duld moeilijk andere teven om haar heen en houdt niet van onrust. Als er in haar ogen onrust is valt zij onherroepelijk aan om de andere hond tot rust te manen. Vaak zijn het voor mij duidelijke signalen, soms wat minder duidelijke signalen dus kan ik een gevecht meestal wel voor zijn. Neemt niet weg dat ik soms de kleinste signalen mis en een gevecht ook niet zie aankomen. Ik weet in ieder geval dat het nooit zomaar is. Binnen moet ik veel meer opletten als buiten simpelweg omdat de ruimte ontbreekt dat ze elkaar kunnen mijden. In principe plaats genoeg maar voor honden is het dat niet altijd. Buiten hoeft een konijnenkeuteltje al genoeg te zijn om een gevecht te trickeren. Samen ruiken en dan net dat willen wat de ander ook wil ect ect. Dus aanleidingen zijn er altijd te vinden alleen moet je dat leren zien.


Buiten hebben ze overigens genoeg ruimte om elkaar te mijden, binnen ontbreekt de ruimte vaak en moeten honden leven in een beperkte ruimte.

Ja de reuen hebben de naam ,maar laat die teven maar schuiven.
Een vrouw is in alles meer is een gezegde,nou dit geldt zeker voor teven.
Na 2 teven te hebben gehad,toch maar weer gekozen voor een reu,en ik moet zeggen het bevalt me weer prima,want meiden onder elkaar Pfffff.

Off topic
Ja temperament en verdraagzaamheid bepaalt een hoop,maar als de meiden echt vechten dan gaan ze er voor en ze hebben een geheugen voor die dingen vergeten en vergeven zie ik weinig gebeuren.Maar bij reuen wel.

Wat een rot situatie zeg.
Tja en teven kunnen erg zijn.
Mijn 1e hond was een herplaatser kwam bij een fokker vandaan waar zij vocht met een andere teef maar ook echt vechten ze zou die andere teef echt naar de andere wereld helpen.
We hebben dit ook met eigen ogen gezien hoe geficseerd ze was op die andere teef terwijl er nog 12 andere honden liepen maar zij pikte steeds haar eruit.
Na allerlei trainingen GTs en zelf heropvoeding bij Martin Gaus was op het moment thuis weer vechten is ze ze dus herplaatst bij ons, nooit geen problemen gehad met haar.

Nu reuen en totaal geen last zijn elkaars beste vrienden kunnen niet zonder elkaar de mutsen.

Ik hoop dat je tot een goede oplossing kan komen mischien met behulp van een goede GT om samen eens goed te kijken waar en waneer het mis gaat en de juiste stappenplan op te stellen zodat je hier goed aan kan werken.
Heel veel succes

Even voir de duidelijkheid , mijn teven waren altijd lief voor elkaar, dat jullie niet denken dat ze eerder ook ruzie hadden nooit eigenlijk. Vandaag is het hier in huis weer helemaal normaal , kan ze weer samen knuffelen en myra lijkt te weten dat ze onder aan de roedel staat ! Heb ook nooit gedacht dat mijn teven elkaar zouden verwonden of afmaken , mr ze hadden wel heftige ruzie of gevecht ney wat je het wilt noemen. Mar ben super blij dat alles nu goed is met mijn lieve schatjes !!