Rouwproces hond?

Ik heb zondag mijn zwarte duitse dog moeten laten gaan aan de gevolgen van spondylose.
Nu is mijn witte dog overduidelijk in de rouw.

Heeft iemand van jullie ervaring hiermee en hoe uitte zich dat?
En hoe gingen jullie hiermee om??

Mijn teckeltje had dat erg toen wij onze eerste hond op jonge
leeftijd in moesten laten slapen.

Zij was wat 'zeikerig'.. hangerig, overenthausiast of juist nergens
zin in.. ineens heel leergierig.. gewoon vreemd.. ze was op het begin
gewoon heel erg aan het zoeken.

Voor jou heel veel sterkte bij dit verlies

Dank je wel.
Hoe reageerde jij op dat gedrag??

Esther, houdt jouw dog van knuffels? M'n zusjes hondje vond namelijk heel veel steun bij een knuffel die ik als troost had gekregen van familielid. Zelf nu nog, 1,5 jaar later, is deze knuffel nog steeds alles voor haar.

En wil je ook nog heel veel sterkte toewensen. Doet zoveel verdriet en gemis is zo groot...

misschien een nieuw maatje om haar er boven op te helpen en op te fleuren.

toen mijn konijntje overleed, werd mijn moeders konijn minder energiek, bewoog amper, hij at in principe alleen maar.
een paar weken terug hebben mijn ouder mijn kitten overgenomen (vriend bleek allergisch) en sinds dien is mijn moeders konijn steeds levendiger geworden. Hij hopt nu weer vrolijk rond
Het gaat hier niet om een hond, maar wie weet helpt t bij jouw hond om hem een maatje te geven in een bepaalde vorm

Zo hebben mijn ouders het ook gedaan bij hun hond.Bij deze hond werkte dat prima.
Sterkte met het verlies van je trouwe viervoeter!

ik reageerde lief, steunend.. ze kon het ook echt gebruiken.
niet straffen en negeren.. gewoon lekker bij je pakken, en dikke knuf
geven en een aai over de bol.

wat ik ook deed was mijn teckeltje letterlijk OVERAL mee naar toe,
dat leidde haar af en daarmee vergat ze haar 'verdriet'. Ook weet ik
dat een hond de overleden hond een soort van vergeet als hij deze
niet meer ruikt.

dus misschien is het een idee als iemand met je andere hond gaat
wandelen en dat een ander het huis dan even flink uitsopt.

Mijn oma hond is deze zomer overleden. De andere honden waren erbij en waren erbij tien we haar begraven hebben.Ze zijn van slag geweest door onrustig in huis te zijn.
Ik denk dat het verl uitmaakt dat ze het stervensproces kunnen volgen. Wie weet zoekt jou hond de dog en begrijpt hij het niet.

Ik heb wel direct alles schoon gemaakt om luchtjes en geurtjes te verwijderen en de spulletjes weggehaald.
In mijn beleving hielp dat ook net als zelf 'gewoon'. Door te gaan.

Het is zo vreselijk om een hond te verliezen, ook voor de honden die achterblijven.
Ik wil je veel sterkte wensen in deze tijd.

Mijn Jack russel is van de herfst ook thuis overleden en mijn moeder had haar tijdelijk in de schuur gelegd zodat we haar smiddags naar het crematorium konden brengen. Mijn andere hond slaapt bij mij op de kamer en die heeft dus niet mee gekregen dat ze dood gegaan was. Ze heeft de hele ochtend lopen zoeken naar haar, heel onrustig. Toen had ik gelezen dat honden ook afscheid moeten nemen dus ik mijn overleden hondje in de tuin gelegd en mijn andere hond erbij gelaten. Ze rook eraan sloeg met haar poot op het lichaam en rook weer en ging toen naast me staan. We hebben haar nog even laten liggen zodat mn andere hond nog even tijd had om het te verwerken en haar daarna naar het crematorium gebracht.Daarna was mijn hond niet meer onrustig en zoekende, wel heel erg rustig en op zichzelf maar dat is ook de leeftijd en het alleen zijn. Door haar leeftijd hadden we besloten geen nieuwe hond erbij.
Ik heb wel nieuwe kussens gehaald omdat de oude naar dood roken(ze had alles laten lopen).

Waarschijnlijk heeft jou hond geen afscheid kunnen nemen en snapt ze het niet. Steun door middel van veel aandacht of een nieuw vriendje zal waarschijnlijk veel helpen.

Evengoed nog heel veel sterkte met het verlies!

http://www.patriciamcconnell.com/theotherendoftheleash/helping-a-dog-through-a-loss

Hier staan veel tips, kom je er niet uit, laat het weten dan zal ik een verkorte vertaling maken

Mireille

Mijn hond heeft wel meegekregen dat het over was..
Hij voelde de pijn van de ander feilloos aan..

Toen we thuis kwamen heb ik hem aan mij laten ruiken omdat ze ook die geur oppikken als de hond overleden is..

Ik heb express mijn handen niet gewassen toen we daar weggingen..
Voor mijn andere honden..

Ik heb nu zoveel mogelijk geuren weggehaald en geef hem lekker afleiding.
Zo zijn we vanmorgen lekker naar het bos geweest saampjes zonder de pup.
De pup heeft er niet zo'n last van.

Ik neem hem nu overal bij mee en verwen hem ff lekker.
Maar probeer ook de dagelijkse dingen weer op te pakken..

Want we moeten door..
OOK HIJ...

Maar ik geef hem wel de mogelijkheid om te rouwen..

Sterkte Esther, voor jullie allebei. Je aanpak klinkt goed hoor.

Mireille

Bora heeft heel veel moeite gehad toen Dodo overleden was. Ze wilde in eerste instantie niets van me weten, liep buiten strak naast me, en keek regelmatig om of Dodo er nog niet aan kwam.van honden moest ze even niets van weten. In huis maar ook buiten heb ik haar zoveel mogelijk met rust gelaten. Als ze achterom keek zei ik haar gewoon, dat Dodo weg was, en riep haar dan. Heel langzaam ging het beter met Bora. Toch heeft het lang geduurd voordat ze weer in haar normale doen was. Ik kreeg de indruk dat ze een beetje in haar rustige gedrag is blijven steken en ben toen naar een homeopaat gegaan die wat druppels heeft voorgeschreven. sindsdien heb ik mijn Bora weer terug, levendig en vrolijk. Sterkte ermee. Overigens is het bij elke hond weer anders.

Ach allereerst veel sterkte met het verlies.
Maar ik denk dat je het goed hebt gedaan hoor.
Ik heb het ook zo gedaan toen de mijne overleed. Hier wist rooie ook al dat ze het niet zou redden. Ze zijn een paar dagen onafscheidelijk geweest, tot 2 dagen voor het (onverwachts) inslapen, ineens namen ze afstand van elkaar, zelfs niet meer op elkaar liggen.
Rooie is ongeveer een weekje down geweest, heb haar dan ook veel meegenomen. geknuffeld zodat ze zich even "speciaal" voelde.
En vaak (of ze t weet) staat ze even bij de urn te snuffelen.
Ze werd wel ineens erg oud, toen minx er niet meer was