Hond is jaloers of ziet vriendin niet als hoger in rang? Oplossing?

Maar een hond is meer een geurendier dan een zichtdier en hij zal eerder reageren op de geur die mensen uitscheiden dan hoe ze eruit zien. Een hond ruikt letterlijk wat je diepste 'emotie' is bij iets. Als twee mensen elkaar begroeten dan ruikt de hond als het ware de positieve geur die het menselijk lichaam uitscheid (feromonen volgens mij). Dus dan is het blaffen om ze uit elkaar te halen ook helemaal niet nodig. 

TS: ik vermoed dat je te maken hebt met een hond die behoefte heeft aan duidelijke regels, consequentie en een ranghogere baas. Ik zou voorlopig geen trekspelletjes meer doen en duidelijke regels maken en daar ook consequent in zijn. Voorlopig niet te veel commando's aanleren maar eerst even een band opbouwen door er voor je hond te zijn en hem het vertrouwen te geven dat jij de baas bent in huis en dat jij dus alle verantwoordelijkheden van hem af neemt. Ik denk dat je hond daar een stuk relaxeter van zal worden. 

Waar wonen jullie precies? Misschien dat we een goede hondenschool aan kunnen bevelen.

Even over trekspelletjes, mijn hond wordt daar heel wild van en je zou er ook nog bijna bang van worden. Wij doen nu na drie jaar pas heel af en toe een trekspelletje en dan ook nog maar heel kort. Ik zou ook geen trekspelletjes doen met je hond voorlopig.

Ik begrijp dat je met hem naar een speelweide gaat? Zelf zou ik dat ook nog even niet doen, tenzij je daar alleen bent met je hond en je in alle rust samen een spel kan doen.

We gaan inderdaad naar een speelweide (verschillende) vandaag zijn we naar de losloopweide geweest en dit ging SUPER! Hij doet het goed met andere honden en op die losloopweide kan ik hem echt 'afmatten'
door met takken te gooien. Dikke fun! Het doet hem zichtbaar enorm veel deugd! Zelfs koekjes intresseren hem dan niet meer, als ik die leuke tak maar werp!

De trekspelletjes hebben we hard verminderd en steeds gestopt voor het uit de hand zou kunne lopen. Ik heb nog even een trekspel gedaan, niet te lang maar het lukte eigenlijk perfect. Ook begon hij een trekspelletje met een andere hond EN DIE HEEFT HIJ LATEN WINNEN!! (dat was de eerste keer dat 'iets' anders won dan hijzelf).

Het kussen gaat af en toe ook zonder de hond reageer! Geen idee hoe het komt maar het lukt.
Die kerel moet gewoon zijn plaatsje nog vinden, begrijpelijk he! 

Bedankt,
Groetjes,

Rik

Ook ik ben geen fan van trekspelletjes en wild doen met ballen en tennisballen/stuiterballen, worden honden vaak heel erg door geprikkeld, wild, geen stop > overprikkeld.

En uitspraken als, je moet je hond juist niet of juist wel laten winnen bij een trekspel.. weet ik ook niet hoor, wat ik daar van moet vinden..

Kijk, met een een zoekopdracht of een andere opdracht, wat de hond zelf moet uitvoeren, daar kan prima bij gestimuleerd en aangemoedigd en geholpen worden, maar dat gedoe bij een trekspel.. weet nie hoor..

Ik geloof er zeker wel in dat er veel gebeurd met geuren en feromonen,maar hoe weet jij zo zeker dat zij op dat moment echte liefde uit-geuren?
Komt bij, ze hebben de hond net,en kunnen ook alles heel spannend vinden,een geadopteerde hond in huis.
Ik weet in ieder geval van mijzelf dat ik ook 3 kwart jaar goed van slag ben geweest toen ik Mila kreeg en ook van de ene nieuwe ervaring in de andere viel waarbij ik ook onzeker werd enz enz enz...nou daar zullen ongetwijfeld nog veel meer geuren bij zijn komen ,als ik in die tijd met mijn vriend zou zoenen.

Ik zelf ben/was een stresserig mens,andere feromonen dan iemand die bijvoorbeeld (misschien wel Rik en zijn vriendin) een hond een enorme uitdaging vindt,en enorm veel zin in heeft en zelf van de gehele nieuwe situatie een onwijze kick krijgt en ook lichtelijk hyper wordt van de nieuwe grote gebeurtenis in zijn leven/hun leven.
En dit laatste kan een hond ook veel sneller laten reageren,hetzelfde laten reageren zoals hij nu eigenlijk doet.


Ookal is de geur natuurlijk heel sterk ontwikkeld,nog steeds werken de ogen ook mee en alle taal die een hond zelf kent en denkt te herkennen,en dit ook koppelt aan mensen gedrag.

Op zich zijn trekspelletje best leuk en nuttig.

In het geval van Rik zou ik daar nog even mee wachten totdat jullie elkaar beter kennen--in rust-- en dit spel weer oppikken over een maand of 3.

Een trekspel kan voor mij ook helpen om de hond zelfbeheersing te leren.
Eerst leer je je hond wat 'los'betekend.
Dan kun je gaan spelen samen,vindt je het genoeg of te hard,dan zeg je 'los'.En dan kun je ook nog je omkeren en weg lopen en zeggen 'klaar',dat kan later allemaal helpen als je denkt dat een spel te druk wordt met honden of een andere situatie met jou in de mens/hond relatie.

Verder kan het trekspel voor een onzekere hond ook helpen lekker los te komen,met jou durven te stoeien en de hond ook het touw laten houden.
Op de grond gaan zitten en de hond weer vriendelijk bij je roepen(ohhh laat eens kijken dan,wat mooi!!!!->met een leuke /speelse uitdagende stem)dan leert hij jou helemaal vertrouwen dat er zelfs gedeeld kan worden.

Gewoon dus lekker relaxt met je hond omgaan.Zo bouw je wederzijds respect op.

Voor zover ik begrepen heb begint de hond te blaffen e.d. op het moment dat de TS en zijn vriendin elkaar begroeten, ik mag toch aannemen dat ze dat niet doen met bruisende gevoelens van haat tegenover elkaar. Trouwens, ze hoeven ook niet bomvol 'liefdegeuren' te zitten, begroeten kan net zo goed even snel zo van 'hai schat, leuk je weer te zien'. Maar ik begreep dat de hond daar ook vervelend op reageert. Dan denk ik eerder aan jaloerzie, ondanks dat alles nog nieuw is. 

Natuurlijk werken de ogen ook nog steeds mee maar ik ben wel van mening dat een hond zich heel vaak laat leiden door de neus ipv door het zicht. Voorbeeldje: een hond die ineens gaat blaffen naar iemand die tijdens het wandelen op jullie af komt lopen. Voor het zicht lijkt die persoon niks raars te doen maar het kan best zijn dat hij met een verkeerde intentie (en dus met bijbehorende geuren) op jullie af komt en dat ruikt de hond. En wat te denken van het vriendelijk lachen naar een hond en de hond die je terug likt en aangehaald wil worden. In principe is lachen bedreigend omdat je duidelijk je tanden laat zien. Maar toch reageert de hond (van pups af aan als het goed is) al positief op het lachen en het opvolgend aanhalen. Terwijl lachen in cominatie met aaien en knuffelen (inclusief het gezicht naar de hond drukken) helemaal niet zo positief is als het gaat om lichaamshoudingen. Toch prikt de hond daar door heen omdat de geur die een mens op dat moment uitscheid niet bedriegt. Net zoals dat een hond door een niet gemeende bravoure of kwaadheid heen prikt. Dat zegt toch wel iets over hoe erg een hond zich laat leiden door geur en hoeveel waarde hij daar aan hecht.

Ik had het niet speciaal over gevoelens van haat,maar dat er meerdere optie's zijn in gemoedstoestanden dan alleen maar liefde omtrent een zoen.

De voorbeelden die je geeft kunnen ook meerdere kanten op.
Jij hebt het over blaffen naar iemand die recht op je af komt lopen die op zich niks raars vertoont,maar de hond blaft op geur...
Als ik naar mijn eigen hond kijkt,dan zit ik met een onzekere hond ,niet het totaal niet als prettig ervaart als (vooral) mannen recht op haar af lopen (maar die zijn vaak ook wel wat van plan,ineens willen gaan aaien of zo,dat ziet ze gewoon)Of mannen die ineens stil gaan staan en tegen mij praten.Die vallen voor haar uit hun rol van passerend mens.Dit vindt zij dreigend.
Zij doet voor mij wel heel veel op zicht,ze kijkt heel goed naar hoe mensen bewegen.
Wat op dat moment de geur doet in haar hoofd kan ik natuurlijk echt niet na peilen,omdat mijn neus bij lange na niet zo optimaal werkt,is voor mij dus ook niet controleerbaar,maar haar gedrag/lichaamstaal ten aanzien van het mens wat ons nadert is voor mij wel controleerbaar,dat kan ik snappen ,omdat het 'tastbaar'is.

Daarom zeg ik,zeker weten dat geur mee speelt,maar dat is voor mij als mens gewoon hélémaal niet haalbaar om iets mee te kunnen.
Het is iets om in je achterhoofd te houden,maar het blijft giswerk op zo'n moment.

De lichaamstaal daar kan ik wel wat mee op zulke momenten.Daar heb ik mij op kunnen inlezen.
De geur van een mens en hond zitten voor mij op een heel ander niveau,ligt te ver uiteen om daar echt concreet iets mee te kunnen op die momenten.Het is voor mij niet meetbaar.

Raar maar waar, mijn kinderen deden het vroeger als ze klein waren, zodra wij knuffelden, wurmden zij zich ertussen. Mijn zoon is inmiddels een kop griter dan ik ben en slaat nu beide armen om ons heen.

Ik zie vaak wel enige gelijkenis tussen honden en kinderen. Wil de hond er niet gewoon ook graag bij zijn?
Mijn hondjes staan te springen en te trappelen als ik thuis kom. Ik kan bijna geen stap meer zetten. Ik geef mijn man een knuffeltje, dan mijn zoon een begroeting en dan de honden. Maar ja 2 kilo per hond, dat kan niet zoveel beginnen.

Ik ben heel benieuwd wat uiteindelijk bij jou zal gaan werken.

Maar dan nog... Op het moment dat twee mensen elkaar begroeten staat de hond daar buiten, dat is iets heel anders dan dat iemand op een hond af komt lopen. Ik blijf erbij dat ik veel in het gedrag zie van deze hond dat wijst op jaloerzie maar goed, zoveel mensen zoveel ervaringen.

Ja dat zal altijd het verschil blijven in jou verhaal en mijn verhaal,bij jou is een hond iets dat naast een gezin staat,en bij mij is een hond iets dat in een gezin staat.

Waar slaat dat op? Wat een achterlijke opmerking, bah.

Ja, daar geef ik je wel gelijk in.
Dobber en ik zijn het ook niet altijd eens , maar dat mag toch! Wil toch niet zeggen dat haar hond buiten haar gezin staat? Ze is net altijd heel erg bezig met lezen en interpreteren van hondengedrag en proberen hier in mee te gaan. Ze lees dit gedrag vaak anders dan ik, hahaha, en heeft daardoor een andere aanpak, maar doet wel heel veel moeite voor haar hond, heb ik zo de indruk, hoor...

Dank je, Christel . Ik ben ook van mening dat je het niet altijd met elkaar eens hoeft te zijn. Zolang we met elkaar fatsoenlijk en respectvol kunnen discussiëren is er geen probleem what soever. Ik heb nu eenmaal vaak een andere mening, interpretatie en aanpak dan de gemiddelde HP'er en ik ben het regelmatig niet met mensen eens. Maar zolang we als volwassenen met elkaar in discussie kunnen gaan is er denk ik geen probleem.

Bedenk je dat vertrouwen en leiderschap hand in hand gaan . Een hond heeft pas vertrouwen in je als jij een leider bent voor je hond. En dat vertrouwen hoort gebaseerd te zijn op respect voor jou als leider. Dus richt je eerst even op het creeren van een band tussen jullie. Wees duidelijk in je regels, consequent in het navolgen en heb heel veel geduld met jullie nieuwe hond.

Vertrouwen en respect moet van twee kanten komen, ipv het concentreren op regels (van een mens uit gezien) zou ikzelf me eerst liever concentreren op elkaar goed te leren kennen, goed te letten op wat voor signalen de hond afgeeft, hoe zijn lichaamstaal is en gaan in het tempo wat de hond aangeeft aan te kunnen.  Dus niet alleen vanuit de mens denken maar ook wat de hond daarbij ervaart en wat het voor hem betekend. Iemand die je begrijpt, daar zal je sneller iets voor willen doen dan iemand die alleen regels opstelt.

Niet dat er geen regels hoeven te zijn. Prima als er wat regels zijn, maar die moeten nooit onder druk doorgevoerd worden, er rekening mee houdend, dat de hond het misschien nog niet begrijpt, er misschien nog niet aan toe is, misschien net iets belangrijkers (naar zijn mening) aan zijn hoofd heeft, misschien je nog niet genoeg vertrouwd om een regel te kunnen opvolgen, misschien teveel druk in je stem en of gebaren hoort en ziet, etc. etc.
(dit misschien ten overvloede geschreven ')

Eens met, Dobry. Stel in deze kennismakingsperiode nog niet te veel regels in, alleen de nodige 'huisregels' zoals het niet op de bank mogen, niet markeren in huis e.d. en nog niet regels als het zitten gaan als je stil staat tijdens het wandelen etc. Laat de hond eerst maar tot zichzelf komen en de kat uit de boom kijken. Waarschijnlijk zal de hond zodra die kat uit de boom is (misschien over twee weken al) wel vrijer worden in huis en de bestaande regels uit gaan testen. En dat is het moment dat je vooral heel veel geduld moet hebben en duidelijk moet bieden aan de hond als die bezig gaat met uittesten en extra duidelijkheid vragen.