Wat moeten we doen?

Onze hond Quincy, een Golden Retriever van 12 jaar, is ernstig ziek. Ze is al maanden snotterig en heeft nu sinds 14 dagen bloedneuzen. Gisteren heeft de dierenarts geconstateerd dat ze een tumor heel diep in haar neus heeft, waar niets aan te doen is. Ze heeft door de vele bloedneuzen bloedarmoede. Verder is ze er niet ziek van. Ze is wel wat afgevallen en ze wordt wat slomer, maar ja ze is 12 jaar.
Het advies van de dierenarts was om haar te laten inslapen. Ik heb haar gisteren toch weer mee naar huis genomen, ik kon nog geen afscheid nemen. De dierenarts gaf het advies om wel binnen nu en 2 weken de beslissing te nemen, ook ivm de bloedarmoede, die als de bloedneuzen aanblijven erger wordt. Maar ik kan het niet, wij kunnen toch niet gaan beslissen wanneer ze dood gaat.
Wie heeft hier ervaring mee?

Ik heb er geen ervaring mee, maar als het mijn hond was zou ik zeker de overweging maken of het voor haar nog wel prettig is om te "rekken". Natuurlijk kan het zijn dat ze misschien nog wel een jaar of langer te leven heeft, maar of het voor haar zo prettig is met deze klachten die erger worden....Tsja, het blijft lastig, want waar doe je goed aan?

Heb je de punten al duidelijk op papier gezet? Dan heb je misschien een wat beter overzicht over wat de keuzes zijn.

Heel veel sterkte ermee, het is niet niks zon keuze.

Hele zware beslissing, ik weet er alles van, heb vorig jaar onze sharpei in laten slapen, die was net 5 jaar.


Ik wilde ons maatje niet laten lijden, ik ging naar de dierenarts met de gedachte dat hij een verstopping had, toen na foto s bleek dat dat niet het geval was, moest ik wachten op de bloeduitslag, daaruit bleek dat zijn nieren gestopt waren en dat hij zichzelf zo aan het vergiftigen was, ik had hem mee naar huis kunnen nemen, misschien voor twee dagen....dat heb ik niet gedaan, ik heb hem gelijk in laten slapen....ik wilde hem zo onnodig lijden besparen, dus ik heb idd beslist wanneer hij dood ging....

heel veel sterkte....

Beste Daan, helaas heb ik hier ervaring mee, wij hebben de beslissing afgelopen 2 januari voor onze Lizzie moeten nemen toen ze ziek was.
Ze had waarschijnlijk een tumor in de rug, we hebben haar met liefde laten gaan, puur omdat we zielsveel van haar hielden en nog houden.
We wilde onze lizzie daardoor niet laten lijden.

Wij kunnen natuurlijk niet voor jou beslissen, maar weet dat Quincy een goed leven bij jullie heeft gehad, ze is 12 jaar, natuurlijk had je heel graag haar nog wat jaartjes bij je gehad, maar liefde is ook dat je haar laat gaan, het laatste stukje houden van.....

Heel, heel veel sterkte met deze hele zware beslissing...

Weet je of ze pijn heeft? Of heeft ze al een pijnstiller gekregen. Het is nooit leuk om deze beslissing te moeten nemen, maar toch vind ik wel dat je naar het advies van de dierenarts moet luisteren. Het zou egoïstisch zijn om haar langer in leven te laten, wetende dat ze misschien straks wel verder moet lijden. Als je er niet achter staat, zou je om een second opinion kunnen vragen bij een andere dierenarts. Soms moet je uit liefde voor je maatje deze verdomd moeilijke beslissing maken. Kijk goed naar je hond. Is ze nog vrolijk, gaat haar staart nog wild op en neer, kan ze nog goed mee? Neem even je tijd om aan het idee te wennen dat ze er straks niet meer is. Het komt hard aan als je dit advies krijgt! Blijf realistisch! Je maatje is niet onsterfelijk en zal je niet kunnen overleven. Dit is gewoon het minst leuke aan het hebben van een hond. Er komt een tijd dat je afscheid moet nemen van je kanjer. Helaas heb ik het zelf ook al meerdere malen meegemaakt! Ik mis mijn lieve kanjers nog bijna dagelijks, maar gelukkig heb ik nog 2 kanjers in mijn leven! Die verzachten de pijn en het verdriet...Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.

Jeetje ja dat is moeilijk.
Ik zou hem ook niet onnodig laten lijden en 12 jaar is al een hele leeftijd.
Van de andere kant zou je nog een andere dierenarts kunnen raadplegen en kijken wat dìe vindt/ zegt/aanraadt?

Heel veel sterkte ermee, het is een zware keuze.

Wat verschrikkelijk moeilijk om dit bericht te krijgen. Als het vast staat dat er niets meer aan  te doen valt moet je heel goed nadenken of je tot het uiterste wil gaan en daar mee wellicht je hond laat lijden.Ik denk dat het voor jezelf en voor je hond verschrikkelijk is om het proces "gewoon" af te wachten.
Het is een hele moeilijke keus, maar persoonlijk ben ik van mening als je weet dat er echt niks meer aan te doen is om hem dan verder lijden te besparen en binnen afzienbare tijd die laatste stap zetten. Heel veel sterkte!!!

Soms moet je, juíst uit liefde voor je dier, besluiten dat zijn einde gekomen is.

Mijn ouders hebben dit 3,5 jaar geleden gedaan met Max (was pas 9). Hoe blij hij ook nog was, hij was graatmager, viel soms gewoon om, hield geen eten binnen.
Het was heel moeilijk, maar voor hem het beste.

Als de bloedarmoede steeds erger wordt door de vele bloedneuzen denk ik ook dat je niet te lang moet wachten.
Een hond die wegkwijnt en aftakelt en steeds een beetje meer sterft, dat is ook niet alles.
Uiteindelijk gaat ze misschien wél pijn krijgen, uitvalsverschijnselen en weet ik veel wat. Denk dat het dan al te lang heeft geduurd.

Mijn mening is om nu nog even lekker van haar te genieten nu het nog kan. Lekker een wandelingetje (het is mooi weer) en dan het onvermijdelijke: voorbereiden op het einde.

gelijk toen je schreef over de bloedneuzen en zo dacht ik gelijk al hier aan.

Ik ken het, heb het ooit bij een hond mee gemaakt. Hier is helaas niks aan te doen en het zou alleen maar erg worden. Zeker als de tumor ook het bot heeft aan getast.

Je zou nog, naar een andere dierenarts kunnen gaan, maar ben bang dat je het zelfde te horen krijgt.

Heel veel sterkte!

Groetjes Bianka

Bedankt voor al jullie snelle reacties.
De dierenarts zegt dat ze geen pijn heeft, dus pijstillers heeft ze niet. Wel heeft ze al 5 weken antibiotica achter de rug, maar dit heeft weinig geholpen. De tumor veroorzaakt de bloedneuzen, die zijn vervelend. Maar als de bloedneuzen aanblijven dan wordt de bloedarmoede erger en krijgt ze daar last van. 
Ze is ook al een oude hond, maar volgens mij heeft ze nog wel plezier in het leven. Daarom is het ook zo moeilijk.
Als ze morgenvroeg niet meer wakker zou worden, zou ik daar vrede mee hebben, maar om die beslissing voor haar te moeten nemen vind ik echt verschrikkelijk! Om te weten dat je naar de dierenarts gaat en dat ze niet meer mee terug naar huis gaat.

Dat is ook verschrikkelijk. Ik vond het al verschrikkelijk toen ik te horen kreeg dat het einde voor poes Puk nabij was (op wonderbaarlijke wijze knapte ze weer op, dus ze is nog lekker bij ons).

Maar op een bepaald moment is het humaner om hiervoor te kiezen dan om te wachten tot ze zelf gaat (met eventuele nare pijnen erbij).

@Daan nu je er zo voorstaat, komt er een moment dat je "weet" wat je moet doen.
Tot dàn, geniet nog zoveel mogelijk van d'r.

nogmaals sterkte.

Natuurliijk wil je geen afscheid nemen van je hond. Maar je weet ook dat het zo niet langer kan en dat het alleen maar erger wordt. Wanneer je hond niet lijdt kun je de beslissing nog even uitstellen, maar voor hoe lang. Misschien wordt het voor jezelf alleen maar moeilijker. Koester de mooie jaren met je hond. Precies een jaar geleden stonden wij voor dezelfde beslissing. Wij kozen voor de hond en hebben haar laten gaan, hoe ongelooflijk moeilijk dat ook was. sterkte met je beslissing.

dit is echt het vreselijkste moment in je leven met je hond of poes , ik heb het inmiddels nu 4 keer meegemkt 2 honden en 2 poesen alhoewel het van mijn hond alweer 3 jr geleden is springen de traen weer in me ogen , ze was ook 12 ik dacht echt dat ik er nooit overheen zou komen maar dat arme beestje had pijn was op dus heb der laten gaan, en afgelopen zomer me lieve glowy de poes die ik al 18 jr bij me had ojee wat voelde dat klote dat meisje had tumoren overal in der lijfje ik heb vreselijk om der gehuilt maar heb der vrede mee omdat ze allemaal een geweldig leven hebben gehad maar ik begrijp jou ook echt heel goed ,vooral omdat ze nu nog geen pijn hebt is het moeilijker denk ik maar j de pijn gaat ze krijgen dat ben je dan voor maar goed denk er rustig overna en geniet van je hond zolang het nog kan knuffel der veel,
heel veel sterkte

Het moment dat je die beslissing neemt, is natuurlijk ook verschrikkelijk! Je zou ook kunnen vragen of je dierenarts het bij jou thuis kan doen. Dan is de hond toch in haar vertrouwde omgeving. Juist als je hond nog vrolijk is en weinig klachten laat zien, is het lastig! Maar een hond laat nu eenmaal niet snel merken dat hij/zij ergens last van heeft. Als ze het wel laten merken, is het vaak al heel erg! Ik zelf heb 3 keer deze beslissing moeten maken. Ook ik had bij alle 3 de keren liever gehad dat ik ze een keer dood gevonden had, maar achteraf zeg ik wel eens dat een geplande afscheid veel mooier is. Je kan je maatje begeleiden op zijn/haar laastste lange reis! Je kan haar vast houden, haar knuffel, haar laten voelen dat je haar steunt! Ik weet dat ik bij alle 3 mijn honden enorm gehuilt heb voor ik de beslissing nam, maar het moment dat het gebeurde was ik sterk! Dat was ik aan mijn kanjers verplicht....Ik heb ze alle 3 uit liefde laten gaan! Bij Morris is het nu pas 2 maanden geleden....Hem mis ik nu het meeste! Toch ben ik blij dat je deze keuze kan maken! Een hond hoeft niet onnodig te lijden! Ook al blijft het voor ons baasjes verdomd moeilijk om die keuze te moeten maken....Ik wens je nogmaals sterkte. Knuffel haar nu nog zo veel mogelijk, doe nog zo veel mogelijk leuke dingen, praat met haar en als jij er klaar voor bent, laat haar dan uit liefde gaan! Dat verdient ze.