Wat betekent dit ‘aanblaffen’ ?

 Ik zou de hond in eerste instantie aangelijnt houden en daarop trainen zodat ze kort bij je is en je direct op situaties kunt reageren. Zodra je ziet dat ze gaat fixeren direct de aandacht naar je toe halen door middel van zelf achteruit lopen op een drafje met het commando hier (blij roepend). Zodra ze dit goed doet direct belonen. Zodra dit goed gaat en ze de aandacht op die momenten aan jou gaat geven kun je met een steeds langere lijn gaan trainen. tot uiteindelijk de hond een gewoonte ervan gemaakt heeft goed naar je toe te komen.

Pff wat ben ik blij dat ik niet de enige ben met dit gedrag, ik had een weekje geleden hier een topic over geopend.
Mijn hond van twee vertoont dit gedrag ook, los in het bos en dan vooral naar mensen die in zijn ogen iets vreemds doen, vissers met een karretje, mensen die paddestoelen zoeken etc. Tevens doet hij het ook naar andere honden, vooral grotere. Hij blijft wel op gepaste afstand staan, maar dan nog. Ik zie het ook als onzekerheid/angst.
Ik baal er ontzettend van, hij is niet meer terug te roepen. Zelf ga ik ook gespannen rond lopen, weet dat ik dat niet moet doen, maar ja...
Ik vind het gewoon ook een beetje eng, ik ben bang voor de reactie van de andere honden, het gaat altijd wel goed, er volgt daarna meestal een sociaal snuffel gebeuren. Ik merk wel dat ik nu juist situaties wil ontlopen, ook honden waarvan ik al bij voorbaat weet dat hij gaat aanblaffen, ook niet goed.
Ik heb hier een gedrags therapeut voor bij gehaald en we hebben in het bos gelopen, hij gedroeg zich bijna voorbeeldig, haar advies was proberen hem voor te zijn en te roepen en click en beloon en juist voor deze moeilijke dingen dan een mega beloning!
Maar het lukt gewoon heel vaak niet om het voor te zijn. Het lijkt ook wel of het verergerd.
Ik wil hier graag Bach voor gaan gebruiken, zodat hij wat rustiger/minder onzeker wordt. Zeker met het aankomende vuurwerk gaat dit gedrag verergeren, dan wordt hij echt gestresst en gaat het heftiger worden en kan ik weer van voren af aan beginnen. Ik lees graag mee, maar ben ook wel een beetje opgelucht dat ik niet de enige ben!
Heeft iemand goede ervaring met Bach

Ik lees even mee omdat Quincy dat ook wel eens heeft zie mijn topic "plotseling blaffen naar mensen" en hij blaft dan ook niet naar iedereen, maar naar sommige mensen en dan niet snel onder appèl te krijgen, heel génant . Thuis blaft hij ook naar bezoek, ik laat hem even snuffelen en stuur hem dan naar de mand om tot rust te komen. Ondertussen blijf ik gewoon in gesprek met mijn bezoek, vraagt ze de hond te negeren. Dat werkt tot nu toe heel goed.

Mikey blaft ook uit onzekerheid. Maar bij haar weet/voel ik gewoon dat ze niet zal bijten. (als iemand zich gewoon normaal gedraagd natuurlijk)
Ik vraag buiten wel eens aan mensen of ze bang zijn en zo niet of ze graag even willen blijven staan.
Wat bij haar dan helpt is dat ik ipv tussen Mikey en de persoon in naast deze persoon ga staan en dan komt Mikey steeds dichter bij. Wel belangrijk is dat deze persoon haar eerst negeert en niet probeert te aaien of haar aankijken enzo. Als ze minder blaft en dichterbij komt ga ik op mijn hurken en dan aai ik dr een beetje. Meestal wordt de spanning dan minder en gaat ze even snuffelen. Als dat is gelukt laat ik die persoon een paar koekjes geven en vaak is het dan weer goed.
(Heel soms kunnen ze haar dan ook aaien, maar blijft Mikey erg gespannen dan blijft het bij een koekje en dan bedank ik vriendelijk en lopen we door

Helaas valt het niet mee om mensen te vinden die zo willen meewerken, maar het is wel al een paar keer gelukt.

Zijn mensen zelf bang of 'raar' dan probeer ik ook Mikey's aandacht zoveel mogelijk op mij te krijgen en lopen we er met een ruime boog/afstand voorbij. Het blaffen negeer ik dan comleet maar zodra ze stil is en naar mij kijkt krijgt ze een klein brokje.

Bij Mikey is het al een heel stuk minder dus ik denk dat het wel helpt. Misschien heb je er iets aan.

Gr. Alexandra

Kobus deed dat ook veel. Het wordt nu steeds minder. Toch een kwestie van onzekerheid, denk ik. Ik doe veel aandachts spelletjes met Kobus tijdens de wandeling en probeer hem zodoende steeds beter op mezelf te focussen. Ik probeer ook zo goed mogelijk "door zijn ogen te kijken". Wat triggert hem en waar loopt hij rustig langs? Bij geringe twijfel roep ik hem bij me en laat ik hem kunstjes doen ( aandacht voor mij ). Ik doe dat expres ook regelmatig als er niks aan de hand is, om te voorkomen dat hij de link maakt : "baasje roept, dansje doen, er is dus iets engs". Bij Kobus werkt dit zo goed dat ik nog maar zelden in de problemen kom. Ik kan alleen niet, wat ik andere mensen wel zie doen, druk telefonerend of smsend door het bos lopen zonder aandacht voor mijn hond. Gelukkig vind ik dat niet erg. Ik vind al dat gespeel alleen maar leuk!

Ik heb mijn hond geleerd dat als er een fietser, jogger, wandelaar, kinderen etc etc. aankomt dat dit betekend dat ze naar mij moet komen. Ik was daar heel erg consequent in en probeerde alles te zien zoals zij het zou kunnen zien, aangezien mijn hond wel bekend stond dat ze kon bijten. Dan kan je dus geen enkel risico nemen. Ze had het al snel door en leek het ook fijn te vinden. Wij gingen dan afhankelijk van de situatie, even snuffelen, een boog maken, een spelletje doen. Ze kwam al snel zelf naar me toe als er iemand aankwam. Nu is ze rustiger en zelfverzekerder buiten, en zou niet meer uitvallen, ze weet nu dat ik haar niet in situaties laat komen die ze niet aankan.