Wat is een goede hondenschool?

Ik heb een heel fijn gevoel aan onze hondenschool overgehouden. Kleine groep van 5 mensen, 1 instructrice die tevens gedragsdeskundige is en therapie-honden opleidt en een stagaire erbij.

De pups werden nooit onder druk gezet, op geen enkele manier. Slipketting was taboe en clickeren was een pré.
Pups mochten gerust gaan liggen tussen de oefeningen door, of even snuffelen. Ze kunnen immers nog niet zo lang hun aandacht vasthouden.

Toen we aan het hoofdstuk "af" begonnen wilde Lola dat beslist niet, zelfs voor gedroogde zalm ging ze niet liggen. Ik heb alles uit de kast gehaald, maar ze deed het niet. Ik heb er met onze instructrice over gesproken want Lo was een zeer werkwillig hondje, dus we snapten het niet. Bleek dat ze de zandbodem van de hal te koud aan haar blote buik vond en hebben we "af" aangeleerd op een dekentje. Dit was allemaal geen probleem.

Verder leerden de pups door een blikkengordijn lopen (lege conserveblikjes aan linten die lawaai maken), en moesten we allerlei oefeningen doen zoals elkaar begroeten en een hand geven, paraplus werden tevoorschijn gehaald, rolstoelen leerden ze mee omgaan, en ook wat beginselen van behendigheid zoals rustig over de brug lopen, de tunnel en door een band.

Niets onder dwang en elke pup op zijn of haar eigen tempo.

Toen we bij de jonge hondencursus waren belandt kregen we ook huiswerk mee. Dat vond ik enorm leuk en goed omdat het je dwingt thuis ook iets met je hond te ondernemen. We hadden een grabbelpot met briefjes waarop oefeningen stonden en hoe je deze aan moest leren. Na een week thuis oefenen kon je dan op cursus laten zien hoe ver je was gekomen.

Helaas moest ik er mee stoppen na 2 en een half jaar omdat de vriendin waar ik altijd mee carpoolde overleden is. Ik kon het niet meer opbrengen om te gaan.

Ik ben met Shadow weer begonnen bij de school waar ik eerst les had omdat ik wil werken aan zijn gedrag naar andere honden toe. De school is verhuisd en ik vind de plek nu veel minder prettig. Ten eerste moeten we een open trap op naar boven, met een haakse bocht erin. Shadow durft niet, gaat lopen krabbelen en het begin van een les met een file van honden, opgewonden geblaf van sommigen is niet echt een moment om hier rustig aan te werken. Dus draag ik hem maar.
De groep is zeven honden, maar de hal is kleiner en lager dan de vorige met een slechte akoestiek en ik hoor daardoor maar de helft van wat de trainer zegt. Shadow vond het gisteren volgens mij nog wel leuk, hij sprong in de auto en begon het laatste stukje te zingen, maar ik ben echt doodop als ik thuis kom. Voor hem is het ook wel heel spannend, gisteren bv af op afstand moeten oefenen maar hij wil helemaal niet af met die drukte om hem heen. En hij hoeft eigenlijk van mij dan ook niet. Ik weet niet, dit gaat me weer teveel om trucjes leren die ik in het dagelijks leven niet gebruik... Het voelt allemaal een beetje geforceerd aan, maar misschien komt dat ook wel omdat ik me op de plek niet op mijn gemak voel..

Mireille

Wat ik belangijk vind aan een hondenschool is dat de instructeurs gediplomeerd zijn. Ook de instructeur als persoon vind ik belangrijk.
Ik zelf train nooit met corrigerende hulpmiddelen zoals een slipketting. Dit zou ik alleen doen als het echt niet anders kan.

Ik probeer altijd te trainen door slecht gedrag te negeren en goed gedrag te belonen (werkt effectiever dan straffen).

Ik vind dat een groep uit maximaal 6 honden mag bestaan om genoeg aandacht en begeleiding te krijgen.

Ook vind ik het belangrijk dat iedereen zelf beloningen mee mag nemen, en niet verplicht is brokken van de hondenschool of sponsor te gebruiken.

Het terrein moet schoon zijn, dus niet onder de urine/ontlasting en praktijkles moet aangevuld worden met theorieles.

Een Martin Gaus hondenschool waar woon je ?

Ik denk dat het heel persoonlijk is, ik ben meer van een positieve opvoeding, terwijl andere mensen meer van een andere stijl van opvoeden houden.

Aaah zo jammer dat Wim verongelukt is.... da was een kei van een voorzitter.... die zou dat nooit in zijn hoofd gehaald hebben