begin van het einde???

Indy ging bovenverwachting goed, nadat helaas de diagnose maligne lymfomen gesteld was, met een tumor in de anaalklieren. Haar nieren zijn voor minimaal 80% kapot en haar milt en lever functioneren slechter, ook verliest ze snel spiermassa.Ze was zelfs weer 1,6 kg aangekomen ( na bijna 4 kg. afgevallen te zijn). Het lopen ging weer wat beter en ze was weer levendiger, maar sinds gister is ze ontzettend winderig, heeft echte spuitpoep, kan het plassen slecht ophouden. Contact met de da gehad, maar hoefde niet te komen, hij denkt dat dit nu toch de aftakeling is, ze krijgt 2x daags Prednoral en heeft nog steeds geen pijn. Komt iemand deze verschijnselen bekend voor bij lymfkanker?

Geen idee, Bettie. Heel veel sterkte van ons

Ik heb mijn hond vorig jaar september moeten laten gaan.
Hij had ook lymfklierkanker, op het moment dat de diagnose werdt gesteld was het al helemaal uitgezaait.
Bangoo kreeg ook prednoral hij heeft hier heel even een opleving van gehad.
Hij kon ook zijn plas heel slecht ophouden, en plaste ook heel vaak en veel.
Mij is verteld dat dit een bijwerking van de prednoral was.
Ik heb hem, helaas, 2 weken na de diagnose in moeten laten slapen
Ik wens je heel veel sterkte!

Pien bedankt, Indy leeft al 2 maanden in  "reservetijd". Ik merk dat je dan even wilt vergeten dat ze zo ziek is, nu worden we weer met de neus op de feiten gedrukt. Maar zolang ze geen pijn heeft en nog zo helder is als ze momenteel is wil ik nog van elkaar genieten.

Bettie, wat verdrietig... je hebt de diagnose dus al gehad, geniet van dr zolang het nog kan, en zij van jou..

voor jou Bettie, heel veel sterkte en hoop dat je een goeie keuze kan maken als het zover is.

Ik denk dat reacties van anderen een steun en gevoel van begrip voor je kunnen zijn.

Maar in wat je hierboven zei heb je zelf heel veel samengevat. Ik wens je toe dat je nog een hele poos zonder erge pijn van elkaar kunt genieten.

Veel liefs, nog veel geluk en ook sterkte voor in de toekomst gewenst.

Kylie, jij ook heel erg bedankt voor je lieve woorden.

jee wat erg,
heel veel sterkte,
geniet van het beessie zolang het nog kan

Dat doe ik zeker, we genieten elk moment nog heel veel van elkaar.

wat een rot situatie bettie, ik ben niet bekend met eventuele bijverschijnselen in deze. Heel veel sterkte, en geniet van de tijd die jullie samen nog hebben !
groet.

Bettie, zal er allemaal bijhoren, verzwakte darmen en blaas...
Ga op je eigen gevoel af.
Zolang er geen pijn is, kun je het aanzien, hoe voelt Indy zich hierbij? Voelt ze zich niet schuldig als ze alles zo laat lopen?(iets wat ze anders nooit zou doen)
Wat speelt er in dat hoofdje...als we zouden weten he...

sterkte

Saskia, ze laat het gelukkig (nog) niet in huis lopen, de tuindeur is overdag steeds open en als het niet anders kan doet ze het dus in de achtertuin. Maar ik laat haar nu heel vaak even een kort stukje lopen naar een grasstrook om haar te laten poepen. 's Avonds laat wordt ze nog eens extra uitgelaten en 's nachts moet ik altijd ook even naar de wc en laat ik haar nog een keer in de tuin. Ze laat tussendoor ontzettend veel winden, dus ik denk wel steeds dat ze het heeft laten lopen, maar dat is tot nu toe alleen een luchtje ( en wat voor een....) Ze drinkt ook veel water en we vinden soms wel een dikke plas in huis, het is ons opgevallen dat dit vaak net voor of tijdens het eten is, dus nu laten we haar vlak voor dat ze haar eten krijgt nog plassen, maar dit is niet altijd afdoende. Zo zie je de aftakeling dus steeds meer toeslaan. Ze wil niet veel meer lopen, alleen kleine stukjes, ze begroet ons nog wel erg enthousiast en ik kan niet merken dat ze pijn heeft. De da zegt dit ook en verwacht ook niet dat ze pijn zal krijgen. Ze is ontzettend gefixeerd op alles wat eetbaar is, ze lijkt de hele dag wel honger te hebben, denk dat er nog maar weinig voedingsstoffen uit het eten gehaald worden door haar lichaam, vandaar dus ook waarschijnlijk het vele poepen. Wat is dit moeilijk.

Bettie,
Bangoo was ook ontzettend winderig, en stinken....werkelijk niet te geloven.
Ook wij hadden dag en nacht de deur naar de tuin voor hem openstaan, dit was in september dus wij zaten hier met onze dikke truien aan.
Maar op het laatst was zelfs die paar meter te ver voor hem
Hij liet dan zijn plas lopen en dat waren echt hele grote plassen (idd door het vele drinken)
Je kon merken dat hij dit zelf erg vond
Ik vond het vreselijk voor hem, dat hij zich 'schuldig' voelde.
Ik had gewoon standaard een paar badhanddoeken klaar liggen om het ergste nat op te nemen, waarna ik er met de dweil overheen ging.
Ik ruimde het altijd 'opgewekt' op, hem vertellend dat het helemaal niet erg was...dat hij heel braaf was
Ik had dit 'ongemak' er graag bijgenomen als ik daardoor Bangoo langer bij me had kunnen houden.
Waarschijnlijk zul jij hier ook zo over denken.

Ik heb toen ervaren dat je ziet wanneer het genoeg is.
Ook jij zult dit, hopelijk pas over een hele tijd, ervaren.
Ondanks dat ik het vreselijk vond, en nog steeds vind, heb ik er vrede mee.
Ik mis hem nog iedere dag, en ook nu weer lopen de tranen over mijn wangen...maar het was genoeg, het was goed zo.

Ik wens je nogmaals heel veel sterkte en kracht toe!

Pien, het is dus helaas heel herkenbaar voor jou?

Ons criterium was tot nu toe, als Indy pijn krijgt laten we haar inslapen, maar er kunnen ook andere redenen zijn , zonder dat ze "echt" pijn hoeft te hebben dat we toch besluiten om haar te laten inslapen. We merken dat ze erg kortademig begint te worden, ze haalt adem of heeft ze minstens een half uur lopen spelen, hollen etc. Maar dat heeft ze dus echt niet. Ze heeft continu honger en is heel erg gefixeerd op eten, hierdoor geeft ze zichzelf veel te weinig rust. Er hoeft maar een papiertje te knisperen en mevrouw staat alweer bij je. Haar ogen zijn dof, staart hangt vaak naar beneden, terwijl een gezonde keeshond die altijd fier in een krul op de rug draagt. Ze kan nog maar kleine stukjes lopen. Dus volgens mij nu echt het eind in zicht...??

We zitten nu weer te twijfelen of we haar wel thuis willen laten inslapen. dit leek ons de beste oplossing, lekker inslapen in haar vertrouwde omgeving. Maar Indy is altijd al erg onrustig als we visite krijgen, veel blaffen en heel alert op alle bewegingen, vreemden ( en zelfs ook veel bekenden) kunnen/mogen haar ook niet aanraken/aaien/aankijken. Toen ze 2 maanden geleden heel erg ziek was door de kanker, was ze ook zo versuft dat ze alles liet begaan, toen hadden we dus ook besloten om haar thuis in te laten slapen, nu ze Prednoral krijgt is inmiddels haar felheid naar andere mensen weer helemaal terug, het zal haar dus heel onrustig/angstig maken als er thuis een da komt om haar een spuitje te geven, ik ben zo bang dat ik haar dan echt in die laatste fase met dwang in bedwang moet houden en of dat wel zo fijn voor haar is???? wie heeft hier tips voor.

ik hoop dat je toch nog even van haar kunt genieten ,haar knuffelen en tonen hoeveel je om haar geeft!
ik zelf zou alles thuis laten gebeuren ,bij mij is het niet zo geweest door omstandigheden,maar ik vind het heel erg ,ik denk dat thuis nog altijd het beste is voor ons maatjes,in hun vertrouwde omgeving
toch veel sterkte met eventuele beslissing die je zal moeten nemen

Even een update:

Het gaat sinds zaterdag slechter met Indy, ze loopt mank, ontlasting is wisselend dun en geel of steviger en bruin, ze poept bijna de hele dag door, volgens mij verteert ze het eten heel slecht, ze eet dus wel, maar neemt er weinig voedingswaarde uit op. Ze hijgt nog steeds, krijgt uitslag in de nek en rond de mond.
Vanmiddag weer met haar naar de da geweest, waar het manke lopen vandaan komt is niet echt duidelijk, we moesten even een stukje buiten lopen, ze wil het pootje echt niet belasten, maar geeft ook bij aanraking/betasten geen pijn aan ( 1 keer een heel licht piepje). Maar volgens da moet ze er toch wel pijn aan hebben.
Het hartje en de longen klinken nog steeds goed. Maar hij zegt ook, wanneer is het genoeg hè? We hebben afgesproken een week de prednison te halveren, want ook de prednison kan het hijgen en vele eten veroorzaken en ik kreeg voor een week pijnstillers mee. Volgende week dinsdag heb ik dan een belafspraak met de da, als er dan niks verbeterd is aan de toestand van Indy dan maken we op korte termijn een afspraak om Indy in te laten slapen. Het mank lopen kan ook komen doordat er uitzaaiingen in de botten zitten, er kunnen foto's gemaakt worden, maar wat voegt dit te weten nog toe? Ze krijgt nu pijnstillers, dus pijn zal ze er niet aan hebben en als het dus een overbelasting of verdraaiing is dan kan dat na een week weer beter zijn. Ook de huidproblemen kan van alles zijn, maar hier wou hij zich nu niet op richten door bijv. zalfjes ofzo voor te schrijven, ze krabt er niet aan en heeft er zo te zien zelf geen last van, ik voelde het toevallig omdat ik haar lymfklieren toch regelmatig bevoel. Ik ben het helemaal met de da eens dat we nu ( uiterlijk) een week aan gaan kijken hoe het gaat en dus de andere (bij)klachten even zo laten.

Ik de spreekkamer lag heel toepasselijk een stapel boekjes met de titel: "zijn we niet te vroeg?" Overdenkingen over het in laten slapen van het dier dat al enige tijd "aan het laatste hoofdstuk" bezig is. Geschreven door Hugo van Duijn.
Hier staan veel dingen in die voor mij nu zeker gelden.

Ik hou jullie op de hoogte.

Wanneer is het tijd...blijft een moeilijke vraag...
Jij moet uiteindelijk beslissen Bettie, en als Indy nu spontaan zou sterven in haar slaap; dan zou je zeker zijn...maar zo simpel gaat het niet...

sterkte

Ach Bettie wat vreselijk naar
Het enige wat je nog voor Indy kan doen is het haar zo comfortabel mogelijk maken en zorgen dat ze geen pijn heeft.
Wanneer is het genoeg?
Ik heb al eerder gezegd dat je zal ervaren wanneer het genoeg is.
Helaas, ik wou dat het anders was, komt dit moment steeds dichterbij
Heel veel sterkte! en een hele dikke knuffel voor Indy

Veel sterkte Bettie. We denken hier aan jullie. geef je twee vrienden een dikke knuffel van ons!

Wat moeilijk toch, je ziet aan alles dat het steeds slechter gaat, maar je vraagt je af of ze pijn heeft,een hond laat bijna niet zien dat hij/zij pijn heeft.Pas als het echt niet meer gaat dan laten ze het zien omdat ze dan bijna niet meer overeind kunnen.De beslissing is aan jou,het baasje.Vraag je af of Indy nog kwaliteit van leven heeft of dat het wachten is tot jij denkt dat het zover is.Ik kan het van hier uit niet beoordelen,dat kan jij alleen,maar zo te lezen is helaas het einde niet ver weg.Neem op tijd de juiste beslissing, ik wens je daar heel veel sterkte toe.

Hallo,
Wij hebben vrijdag te horen gekregen dat onze golden retriever 'Troy'Lymfeklierkanker heet en dit op een leeftijd van 2 jaar en 6 maanden .Hij zit dus in stadia 4 en type b.
Op dit moment gaat het redelijk hij eet terug en er zit terug leven in We hebben aan hem dus niets gemerkt tot begin vorige week
Ik hoop hem een nog zo aangename tijd te geven maar als hij te slecht word laten we hem inslapen

Sterkte Mentens...zo jong...

Dank je wederom voor je lieve woorden.
Het is zeker dat het afscheid steeds dichterbij komt, maar alle extra tijd die we nu op een hele fijne hondswaardige manier nog gehad hebben neemt niemand ons meer af. Die fijne herinneringen zullen altijd in ons hart blijven.

Hierover heb ik het gister ook uitgebreid met de da gehad. Hij wil Indy ook zeker niet laten lijden, maar hij vind haar nu nog te goed om in te laten slapen. Haar hart en longen klinken helemaal goed en hij is zeker geen voorstander van onnodig een leven te verlengen, maar sommige klachten die Indy nu heeft ( zoals het hijgen, het ontzettend vele eten/drinken en poepen/plassen) kunnen een bijwerking zijn van de prednison en daarom hebben we afgesproken de prednison te halveren en het dan nog een week aan te zien, knapt ze dan niet op dan spreken we op korte termijn een datum af om Indy in te laten slapen. De pijnstillers die ze nu een week krijgt zijn voor haar linkerpoot waar ze ineens mank mee loopt, dit kan natuurlijk een uitzaaiing zijn van de kanker, maar dit is niet te verwachten bij lymfekanker dan verwacht je het eerder in de longen en die klinken schoon, als het een verdraaiing of verrekking is kan de pijnstiller haar even wat rust geven naast het feit dat we nu alleen nog korte stukjes met haar gaan lopen. Alles is dus volgens mij weldoordacht gedaan en we kijken het daarom nog een week aan. Maar het feit is er dat het eind nu echt nadert.

Ik heb even mee gelezen. Wil je heel veel sterkte wensen! Dé beslissing blijft lastig, maar zoals ik lees. Kan ik niet anders dan er vanuit gaan dat je de keuze met veel liefde maakt. Dat is het belangrijkste.

Sterkte!

Lisah, de beslissing blijft zeker lastig, maar ik heb gelukkig nu al wel besloten dat we Indy toch thuis in laten slapen, dit is wel haar thuis. Ze zal het huis nog tot het einde willen bewaken en dus zeker blaffen als de da komt, maar dit moet dan maar, ik wil haar bij mij op schoot in ons eigen huis in laten slapen, daar zal ze uiteindelijk toch het rustigste zijn.

Ik wil je heel veel sterkte wensen Bettie, het blijft altijd moeilijk..., al weet je dat je het beste doet voor Indy....
Koester de mooie momenten samen...., en nogmaals sterkte....

Mooie keuze. Ik wist niet dat dat ook bij de mogelijkheden hoorde. Erg fijn dat het kan.

Ja Lisah, als je een da hebt die met je meedenkt en meeleeft behoort het gelukkig tot de mogelijkheden om hem of haar thuis te laten komen als het zover is.Het is al zo moeilijk en thuis ben je in de omgeving die vertrouwd is voor je hond, en kan het in alle rust gebeuren.

Heel lief van je, en ja, al zal Indy het huis bewaken,... toch mooi als ze tot aan het eind zichzelf kan zijn. Maar het kan ook dat ze de situatie aanvoelt en rustig blijft. Hoe het ook komt, het is mooi dat je in de eerste plaats aan haar denkt. Ze heeft haar leven geleefd in een liefdevolle omgeving en daar zal ze ook afscheid nemen. Jullie weten hoe ze is en mochten haar helemaal leren kennen. Als het zover komt dat ze ingeslapen wordt dan zal haar leven af zijn, volledig zijn. Ze heeft haar afdrukken in deze wereld en onuitwisbaar in jullie hart gezet en blijft daar voor altijd jullie hondje, je lieve Indy.

Maar voor nu, alle wensen dat je geen pijn hebt Indy en dat je nog geniet van elke knuffel.