Vraag, leeft een hond wel of niet met het verleden???

Kijk geregeld Dog Whisperer en volgens Cesar leeft een hond in het heden en niet in 't verleden.
Intressante theorie maar klopt dit nu echt??

Ik heb ruim een half jaar geleden een pittige puberperiode met Diesel gehad waarbij ook een aantal vechtpartijen zijn geweest.
Met 1 hond heeft hij zelfs 2x gevochten de eerste keer was Diesel 7-8 maanden dat dit hondje h'm greep en de 2e keer was hij ongeveer 13 maanden.

Door heel veel te trainen met Diesel en bepaalde plekken te vermijden waar we eerst altijd wandelde kan ik nu zeggen dat ik een tophond heb, zeer sociaal kan eigenlijk weer met alle honden, laat ik het zo zeggen hij is al een half jaar vecht-vrij.
Loop weer in grote groepen honden zonder enkel 1 probleem.

Maar nu het volgende, doordat het zo goed gaat loop ik de laatste 2 maanden weer meer op de plek waar toen gevochten is met dat hondje.
Tot nu toe hun nog nooit gezien tot vanmorgen, zie hun in de verte aankomen en lijn Diesel aan we lopen samen verder met nog 2 andere honden en mijn andere hond deze blijven gewoon los.
Zij ziet ons ook en lijnt haar hondje ook aan, ik doe net of we gaan trainen, stukje volgen aandacht vragen goed belonen perfect maar na het paseren heeft hij toch zijn gehele rug omhoog staan.
Loopt niet te ficseren of zo want hij houd keurig zijn aandacht bij mij, ja voor een voertje doet hij alles.

Maar toch die reactie, een half jaar niet gezien en dan toch die hele rug omhoog.

Hoe kun je dit verklaren.
Leeft een hond nu wel met het verleden of alleen in 't heden zoals Cesar beweerd

Het zou misschien het niet mogen van die hond kunnen zijn....dus instinctief....heb ik ook wel eens, komt iemand tegen nog nooit gezien en het gevoel hebben, jou mag ik niet....
Zo laat onze Jack altijd bij 1 hond zijn borstel zien en heeft er nooit mee gevochten, nog niet in de buurt geweest, dus dit denk ik dan....

ik weet wel zeker dat een hond een duidelijke herinnering  kan oproepen . ik merk het elke dag bij baylee. als een man haar aaien wilt. tussen  8 en negende week bij haar vorige eigenaars heeft zij een knal voor haar kop gehad van de man des huizes omdat baylee aan de salontafel had geknaagd. nu kan bijna geen enkele vreemd haar kop aaien . ze draait hem altijd weg. alleen mijn vriend en ik en mijn schoonfamilie die zij kent mogen aan haar koppie komen . honden kunnen zich wel degelijk een traumatische gebeurtenis herinneren

dat wat jij hebt mee gemaakt met je hond is..ervaring. niet het verleden.

zoals wij mensen in het verleden kunnen leven, doet een hond niet, maar wel deelt tie de ervaringen.

een hond die een goede baas gehad heeft, en voor een drie jaar naar een ander gaat, en zijn baas weer terug ziet, herinnert zijn baas zich, maar of dat verleden is ? dacht ik niet, dat zijn ervaringen.

Ik denk dat een hond zich heel goed dingen uit het verleden kan herinneren.

Zijn de dingen van mensen niet ook ervaringen uit het verleden wat herinnert wordt?
Zonder ervaringen geen herinnering uit het verleden.

tuurlijk zla een hond zich dingen herinneren, en dingen nog associeren..
trauma's kunnen ook bijblijven...

maar ze blijven niet leven in het verleden in de zin van piekeren zoals wij mensen dat doen.
steeds denken: o jee dit..wat als dat..

ik denk dat dat bedoeld wordt methet leven in het nu en niet het verleden, beter weet ik het even niet te verwoorden

Ik vraag me dit ook wel eens af inderdaad. Heeft een hond echt herinneringen?
Een hond leeft vooral in het hier en nu denk ik. Wanneer krijg ik mijn eten? Wanneer gaan we wandelen? Echt een verleden meetorsen zoals mensen dat kunnen, kent hij niet denk ik. Maar blijven piekeren over bepaalde zaken die ooit fout gegaan zijn, dat is echt iets menseigen .
Maar toch hebben ze soms vervelende ervaringen opgedaan die ze niet vergeten. Mijn hond heeft ooit haar neus gestoten aan stroomdraad bij de buren. De rare mensen hadden hun tuin ermee omrand omdat hun hond wegliep. Zoë vond het altijd leuk te snuffelen door het hek heen met die hond, tot er opeens stroom op stond. Janken! Nu is ze niet alleen als de dood voor het hele huis, maar ook voor die hond! Ook al lopen we er al maanden langs zonder dat er iets gebeurd.
Schijnbaar verandert er iets in hun koppie, door de geuren, wat ze zien en horen op dat moment. Dat slaan ze op. Ze gaan er zoals mensen niet over piekeren en slechter van slapen, maar denken er toch weer aan op het moment dat ze de situatie herkennen.
Toch kun je een hond echt breken door zo naar tegen hem te doen dat hij in alle situaties angstig is, of juist agressief. Krijgt hij een nieuw baasje, neemt hij toch dit gedrag vaak mee. En soms is hem met alle liefde en goedheid van de wereld geen gewenst gedrag meer aan te leren. Hoe kan dit dan?

In het heden leven is niet hetzelfde als geen herinneringen hebben. Zo herkenden onze honden bepaalde plekken op vakantie, ook al waren we er jaren niet geweest, wisten de ze nog de weg. Een hond waarmee ze onaangename ervaringen hebben gehad herkennen ze ook, net als bij jou hond gaan dan de haren omhoog. Maar ze zijn er nu mee bezig en liggen niet vanavond te herkauwen wat er gebeurd is. Als iets geweest is,is het wel voorbij en kleurt het niet de rest van de dag.

Mireille

Ik denk dat je het vermogen van een hond moet zien zoals mijn ervaring met vuur. Blijkbaar heb ik toen ik klein was een kantoorgebouw van beneden tot boven af zijn fikken. Mensen sprongen uit de ramen om aan de vlammen te ontsnappen. Ik was 3-5 ongeveer.

Ik ben altijd bang geweest van vuur. Ik wist bij god niet waarom, maar bij scheikunde durfde ik de bunsenbrander bijna niet te gebruiken.

Ik wist niet waarom, maar was wel bang. Ik denk dat honden dingen zo ook ervaren.

Denk inderdaad ook dat bepaalde geuren, mensen, plekken herinneringen kunnen opwekken bij de hond.

Lijkt me ook niet dat Diesel nu nog ligt na te denken wat hij met dat hondje had kunnen doen vanmorgen

honden kunnen volgens mij net als mensen trauma's oplopen en wanneer ze er dan later mee geconfronteerd worden kunnen ze bvb angstreacties vertonen