verlatingsangst asielhond!

Hoi allemaal,
We hebben onze hond bruno nu 3 weken geleden uit het asiel gehaald. Het is een australian shephard van ongeveer 4 jaar.
Het gaat eigenlijk heel goed, hij is erg gericht op ons en hij wil het graag "goed" doen. Bruno luistert goed en loopt niet weg en is héél makkelijk om mee te nemen in de auto of visite etc. Voor ons echt een super hond dus!
De eerste nacht was hij flink onrustig, veel piepen, blaffen en janken etc. daarna heb ik beneden op de bank geslapen om hem een veilig gevoel te geven, de 2e nacht was hij 1,5 uur wisselend aan het janken daarna helemaal stil. Alle nachten hierna niks meer gehoord, zover dus goed.
Overdag hebben we het alleen laten interval geoefend. Dan een paar uur met het hele gezin naar boven of even naar de buren. Dit ging meestal goed, heel soms even piepen.
Na twee weken zijn we 3,5 uur weg geweest, hij lag te slapen toen we terug kwamen ( en de buren hadden niks gehoord)
Dus we dachten dat alles oke was en hebben hem daarna weer véél meegenomen,we hadden 3 weken vrijgenomen om veel met bruno bezig te zijn en hem te leren kennen...
Morgen begint het gewone leven weer met 3 dagen werken, dan is hij ongeveer 4 uur alleen.
Nu zijn we vanavond 3 uur weggeweest en toen we terug kwamen was hij heel hard aan het janken en blaffen, hij was super onrustig en helemaal hyper toen we binnen kwamen. We hebben hem genegeerd en op de plaats gelegd en pas weer aandacht gegeven toen hij weer rustig was.
Bruno is de verdere avond best van slag af geweest waardoor ik nu stress heb voor de toekomst.
Hoe moet het nu als ik morgen moet werken? en hoe geef ik hem zelfvertrouwen dat we weer terug komen? ik heb nu geen tijd meer om in hele kleine stapjes te oefenen...
zal deze verlatingsangst erger worden als hij nu 3x per week 4 uur alleen is?
ik hoop dat jullie tips hebben voor mij en bruno!

gr mariaa en bruno

Hoi Mariaa,

Je hebt één foutje gemaakt, en dat is dat je tussen het opbouwen van het alleen zijn en het alleen laten voor langer dan vier uur Bruno weer een tijd lang overal mee naar toegenomen hebt. Dat is de enige fout, en idd een vervelende. Het alleen zijn moet je rustig opbouwen, en er moet zoveel mogelijk routine in zitten.

Een hond die ochtends rustig blijft terwijl jij gaat werken, zal onrustig en angstig worden als je hem 's avonds alleen laat, zeker één met een asielverleden. Dat 's avonds alleen blijven is dus iets om apart rustig aan te leren.

Toch denk ik dat hij er echt wel aan zal wennen om 3x per week vier uur alleen te zijn, zoveel is dat niet. Ik zou toch even aan je werk vragen of je tussendoor even naar huis mag, dat je bijv vijf uur werkt waarvan je één uur besteed om even thuis je hoofd om de hoek te steken. Bruno is dan twee keer twee-en-een-half uur alleen.

De tweede ochtend werk je dan drie uur, en ga je naar huis, en de derde ochtend werk je gewoon vier uur.

Niet het meest ideale recept, maar het valt te proberen omdat je eerst wel met succes het alleen zijn hebt opgebouwd. En het voorkomt veel problemen.

Verder kan het handig zijn om een babyfoon te regelen en iemand die bij jou in de buurt woont te vragen om via babyfoon op je hond te passen. Dat is de oplossing voor als hij ook na deze week nog jankt en blaft.
Daarbij spreek je met die persoon af dat hij/zij af en toe bij je hond gaat kijken, maar dan alleen als hij minstens tien minuten stil is geweest (anders leert hij: zodra ik jank, komt er iemand kijken). Ook dat bouw je dan uit tot twee uur, drie uur, vier uur.

Je hebt babyfoons met een bereik van drie km! Er is vast wel een hondenliefhebber binnen die omtrek van je huis die dit een paar weken voor je wil doen! Zeker voor een asielhond!

Met vriendelijke groet,

Linda.

P.S.

Vergeet trouwens niet om je tv of radio aan te zetten, liefst op zenders waar je normaal gesproken naar kijkt/luistert als je thuis bent. Vaak scheelt dat. Een hempje met jouw geur eraan in zijn mand, een Kong gevuld met lekkers, snoepjes die je in huis hebt verstopt, en waar hij naar op zoek kan gaan als hij zich verveelt, al die beetjes helpen.