Zoëy te zeker? happen en blaffen...

Hallo allemaal,

Een hele tijd ging het goed met Zoëy. Ze is een stuk zekerder geworden in de omgang met honden, na een groot trauma op de puppycursus.

Maar sinds de laatste tijd is het weer even mis..
Voorheen was het nekhaar omhoog en blaffen naar elke hond.
Nu moet en zal ze naar honden toe die we tegenkomen, op een heel zekere manier. Koppie omhoog, staartje helemaal in de krul en er naartoe. Ik laat dat niet altijd toe, maar soms ontkom je er niet aan (smalle straat o.i.d.). Als ze dan eenmaal bij die hond is, is het stokstijf blijven staan. De hond bekijken. Als de hond haar wil besnuffelen bij haar smoeltje is het ineens: "HAP!!" Dan snipt ze die hond. De hond deinst terug en Zoëy begint te blaffen.

Ze hoeft maar iets te zien of ze moet en zal er heen. Ook bij mensen die aan de overkant van de straat lopen. Dan gaat ze ook blaffen... voorheen liep ze gewoon door en was er niks aan de hand...

Als ik doorloop met haar (voorzichtjes en haar rustig toesprekend), springt ze als een kangaroo zijwaarts door het gras omdat de naderende hond en/of mensen interessanter is...

Ook haar huisgenootje (de kat), grijpt ze. De kat is ziek en wordt erg oud en verdedigt zichzelf niet meer.. Daar maakt Zoëy misbruik van en rent achter de kat aan en hapt haar ook. Laatst nog in het oortje van de kat (zit nu een kaal plekje).

Hoe kan dit nu ineens weer? Ik ben er niet blij mee...

Tips? Anyone?

Groetjes,
Helga en Zoey die denkt dat ze stoer is...

Happen en blaffen lijkt me meer onzeker gedrag?

Het lijkt me dat Zoey aan de ene kant wel heel graag contact met andere honden wil maar dit toch ook heel eng vindt.

Ik zou haar de eerste tijd alleen met honden die ze kent en vertrouwd laten spelen zodat ze veel positieve ervaringen opdoet.

De kat daar mag ze dus ook niet meer bij komen, of heel goed begeleiden totdat ze snapt dat ze rustig en voorzichtig moet zijn bij de kat.

Hoi Dobry,

Bedankt voor je antwoord! Het gekke is dat ze het ook bij Boomer doet, een reutje (shih tzu) hier uit de buurt waar ze normaal helemaal gek op was en waar ze ook mee speelde...

En dat gekke gespring zijwaarts dan? Het is een heel komisch gezicht, maar wel lastig...

Groetjes,
Helga

Ik heb inderdaad ook altijd begrepen dat happen en blaffen onzeker gedrag is. Onze Beagle doet het ook, alleen als beide honden aan de leiband zijn doet hij het. Is de andere los bijvoorbeeld dan doet hij het niet.

Laatst sprak ik er ook met de gedragstherapeut over en het zou onzeker gedrag zijn, bevestigde hij me nog eens.

Dat gespring herken ik, dat is uitlokken. Chica doet dat ook, terwijl ze wel kwispelt met haar staartje, links en rechts springen en dan wegrennen zodat de andere hond er achter aan gaat.

Ik denk ook at het onzeker gedrag is. Ik zie het hier aan mijn honden.
Hero is een hele zekere stabiele hond en blaft bijna nooit.(voor een terrier dan ) Finn is minder zeker van zijn zaken en blaft ook veel vaker. Vooral naar andere honden toe doet hij dat. Laat ik hem even snuffelen en de situatie ontdekken dan is het goed.
Bijten doen ze geen van beide.

Hoe reageert Boomer op haar gedrag?

Gaan ze dan samen lekker spelen of snauwt hij haar weg?

Het is echt iets van de laatste tijd. Voorheen speelde ze met zo'n hond..

@ Dobry: Boomer schrok zich een hoedje en deinste terug en deed verder niks. Dat sterkte Zoëy en ze liep stoer daarna weer met me mee..

@ Yvonne: Dat kangaroo-gespring doet ze ook als ze helemaal aan de andere kan van de weg mensen of een hond ziet lopen... en dat zit ze gewoon aan de riem...

Dus toch onzeker gedrag denken jullie? Ik dacht juist dat ze zichzelf heel wat voelde...

Verder niemand???

Mexx is vaak gegrepen en heeft zich nu 180 graden omgedraaid en gaat dus nu op alle honden af met een houding van 'kom maar, flink me eens wat'. Als een hond niets doet dan is er ook niks aan de hand en snuffelen ze en gaan of even rennen of uit elkaar, als een hond opspringt of uitvalt dan grauwt hij van zich af.
Als een hond ook dominant is dan is het even aftasten en dan uit elkaar.

Maar de hoge houding er naar toe kan bij haar misschien ook betekenen dat ze zich niet meer op de kop laat zitten en dat de aanval de beste verdediging is.

Dag Mexx, Dat idee heb ik ook heel sterk! Ik ken haar gedrag namelijk ook toen ze nog heel onzeker was...en dit is anders... Dit is echt van: "Kom maar op..met mij valt niet te sollen!!"...

Of ik daar nou zo blij mee moet zijn is een tweede... Haar vriendje Boomer had zo'n sip gezichtje...

Goed trainen met der dat ze elke keer als je een hond ziet bij je komt. Dat doe ik hier ook en dan laat ik hem terwijl ik hem aan zijn tuig (hij heeft er een handvat aan) vast heb, kennismaken met de andere hond en dan pas los.
Hier gaat het dan altijd wel goed.

Dat gespring op een afstandje is inderdaad ook iets wat Chica doet.
Een grote mond geven zo van "uh ik ben hier de baas" maar o wee als de hond te dichtbij komt.
Ik laat haar bijna altijd snuffelen als het andere baasje het goed vind en dan eventueel los en samen spelen.
Misschien heeft Zoëy toch een keer een nare ervaring gehad en dat ze van te voren een grote mond heeft om te laten zien dat ze niet bang is?
Ik vergelijk het met kinderen, want toen mijn zoontje net kon lopen is hij in elkaar geslagen door een jochie van 7-8 jaar. Te triest voor woorden. Toen hij met 2,5 jaar naar de peuterschool ging en daar aan kwam, sloeg hij alle kinderen met zijn tas met trommeltje er in. Zo van: "met mij geen geintjes, ik ben hier de baas!"

okeej, maar Zoëy komt nooit los... Ze is altijd aan de riem.

Wie heeft er tips?

oef ik weet het niet. Een gedragstherapeut misschien?

Hoi Helga,

Het is ongeveer 6 weken geleden dat Zoëy loops was. Het kan zijn dat ze schijnzwanger wordt.

Heeft ze een zogenaamd hangbuikje? Zijn haar tepels wat opgezet?

Groetjes van Esther

Hoi Esther,

Nee, een mooi strak buikje. Haar tepels zijn ietsje groter dan toen ze pup was, maar dat komt ook omdat ze helemaal volwassen is nu..

Kan ik ook nog aan andere dingen merken dat ze schijnzwanger is?

Ik snap dit gedrag gewoon echt niet! Het ging zo goed nadat we bij jou waren geweest...

Nu is ze gewoon echt vaak chagrijnig...

Hoi Helga,

Schijndracht/Hormonen kunnen rare gedragingen tot uiting hebben. Hier heb ik daar helaas ook mee te maken gehad. Sommige honden ondergaan het (de cavaliers met name) maar Tessa (kelpie) werd er erg chagrijnig van met als gevolg een gevecht met Laika.

Ook kan het zijn dat ze volwassen wordt (1,5 jaar) en dat ze weer een terugval krijgt.

Begrip tonen, boogjes lopen om andere honden, meer rust geven kan een oplossing bieden.

Als jullie live advies willen, dan roepen jullie maar.

Groetjes Esther

Trouwens...schiet me iets te binnen... Toen ze loops was en wij met haar hier op een terasje gingen zitten, was er vaak een buurthond. Een duitse Herderreu Kyno. Die was helemaaaaaaaaal verliefd op Zoëy. Ze rook lekker natuurlijk.

Die heeft ze een paar keer een flinke veeg uit de pan gegeven. En een respect dat ie voor haar had...
Echt wegsnauwen...

Zou dat er mee te maken kunnen hebben gehad? Dat ze zoiets had van: Hee, dat gaat makkelijk. Dan laten die stommem mannen me in ieder geval met rust?

Ja, het zou kunnen maar meestal als de hormonen weg zijn gaat dit gedrag ook weer weg.

Vandaar dat ik toch denk aan schijnzwangerschap.

Hoi Esther,

We gaan weer aan de slag met de kalmerende signalen. En proberen de honden wat te ontwijken. Hoewel dat heel moeilijk is, want het stikt hier van de honden.

Als we je weer nodig hebben, bel ik je!!

Ik ga me eens verdiepen in schijnzwangerschap... Kijken wat de symptomen zijn.

VErklaart dat dan ook haar gedrag naar de kat? Want dat kan ECHT niet... het arme ding is ziek en Zoëy grijpt haar gewoon...