mama? vrouwtje? baasje?

Het woord 'mama' heeft anders voor veel mensen (ook voor mij) een veel grotere betekenis dan alleen het verzorgen hoor.

Ja hoor, schuldig, hondenkindjes, baasje en vrouwtje, maar mijn moeder is wél Oma, en paps is Opa.
Ennuh, alleen de kerst -kaarten??
Ik schrijf álle kaarten, uit naam van ons allen!!

Ik gebruik ook mama en papa, ooit begonnen als plagerijtjenaar mijn vriend, is blijven hangen . Bij de eerste honden hebben wij zelfs geboortekaartjes gestuurd, als grapje. Iedereen zat in de kinders, wij kregen regelmatig de vraag wanneer ze bij ons zouden komen dus... Meeste mensen moesten wel lachen, sommigen konden het niet waarderen. Hun probleem!
Mijn ouders zijn opa en oma maar de fokkers ook...
Ze staan bij ons vaak op de kerstkaart, maar dan.als foto voorop!

En oh ja, het zijn ook mijn kinders, die met vier pootjes en een vachtje. Ik vind de Ameikaanse term wel leuk; furry kids

Mireille

Och hoe je jezelf ook noemt, feit is dat je in ieder geval de verantwoordelijkheid voor het leven en welzijn van de honden hebt, net als bij kinderen. Dus in dìe zin.................

Verder zijn kinderen dan weer een hoofdstuk apart, maar dat is een andere Page.

ik heb kinderen en hondenkinderen
ik ben voor mn hondenkinderen het vrouwtje en voor mijn mensenkinderen mama.
en voor mn man ben ik hare majesteit

als ik bijvoorbeeld met de hondjes loop en ze zijn los aan het rennen en ik wil ze gaan aanlijnen dan roep ik bijvoorbeeld wel"jongens kom hier!"
Erg verwarrend als mijn jongens mensenkinderen meezijn, maar die snappen het gelukkig.

Voor een ander zeer ingewikkelt denk ik, maar voor ons een zeer apparte constructie die wel werkt

Bij Fenna hebben we het nog niet eens over vrouwtje of baasje, haha. Hier gewoon onze namen. Mijn ouders en broer zouden me echt uitlachen als ik ineens vrouwtje of mama ging zeggen, haha.
Dus ik zeg gewoon;
IK ga straks met je lopen hoor
Ipv;
Vrouwtje/mama gaat straks met je lopen hoor.


haha

Bij ons is het gewoon vrouwtje of baasje.Maar mijn moeder vraagt altijd hoe het met haar kleinkinderen ( Baco en Dani) gaat.
Wij zeggen wel eens gaan we naar opa? of oma? Dan springen ze op, om zo snel mogelijk naar ze toe te gaan.

Bij ons is het redelijk ingewikkeld!Voor onze eerste hond (Napoleon) is mijn mama "'t vrouwke" ik en mijn broer zijn "de kindjes" en mijn papa was "'t bosske".
Toen ik mijn eigen hond kreeg werd ik zijn "vrouwke" en mijn mama werd "mammie" en mijn broer blijft echt "'t kindje"
Voor Charlie (de hond van mijn broer, officieel gezien dan) ben ik ook "'t vrouwke" en is mijn mama "mammie" en mijn broer "'t kindje".

Niet dat wij onszelf zo noemen hoor! Wij zeggen nooit "Mammie gaat nu naar de winkel en Mammie is zo terug" Dat zou een beetje te ver gaan naar mijn mening.

Hier zijn die namen vooral om naar die persoon te gaan "Marcel ga naar mammie" of om iets te gaan geven "Vooruit Charlie ga 't aan mammie geven zuh" of "Kom Napoleon we gaan't kindje wakker maken!"

Voor ieder bevel word ook steeds de naam van de hond gezegd om geen verwarring te scheppen.
Ze zijn ook snel met namen leren, zo kennen ze ook de naam van mijn vriendin "Anja", mijn grootmoeder "moeke" 
Maar alle kinderen die hier over de vloer komen zijn "kindjes", met een uitzondering, mijn mama's petekind word "Jack" genoemd, ook als we iets tegen de honden zeggen. Al gaat kindje vaak sneller :p

(wauw wat nen uitleg! sorry daarvoor)

Haha ik ben ook "mama" voor Chelsea, en op kerstkaarten staan onze namen erop.. Maar ik ben alleen met mijn hond hè, dan doe je dit eerder denk ik.. Maar al zou ik later wel een gezin krijgen dan zet ik ook Chelsea erbij, ze hoort toch bij het gezin?

Maar ik zeg niet vaak mama over mezelf.. Ik zeg met eten wel "mama lekker eten maken?!" haha

Bij ons is het zo:

Ik ben gewoon Nikki. 

Mijn moeder gewoon mama.

Mijn beide oma's gewoon oma.

Mijn opa is opa en baasje. 

Ben helemaal niets eigenlijk. Kom, hier, ga je mee, eten.. Alles is lekker kort maar krachtig wat dat betreft.

Verder ben ik wel altijd aan het uitleggen waarom iets niet mag. Sta ik weer: Nee, op de stoep lopen want straks wordt je aangereden.. Dat soort dingen. Ach bij de eerste nee is het al klaar maarja he.

Ik ben zelf vrouwtje en mijn moeder is vrouwtje twee. Alleen zeg ik dat eigenlijk niet vaak tegenover Bobby. Ik bedoel, ik zeg niet 'vrouwtje gaat dit of dat doen', maar geef gewoon duidelijke commando's, of hoef alleen maar op een bepaalde manier te bewegen of naar Bobby te kijken en ze snapt al precies wat ik bedoel.
Maar als ik bij mijn moeder ben zeg ik wel vaak, 'ga naar vrouwtje twee' en dan weet ze wie ik bedoel. Alleen denk ik niet dat een hond echt het verschil goed hoort tussen 'vrouwtje' en vrouwtje twee', dus waarschijnlijk gaat ze ook naar mijn moeder als iemand zegt 'ga naar vrouwtje'. Tja, dan ben ik dus eh, nou ja, gewoon ikke.

Kaarten onderteken ik ook vaak met de dieren erbij. Mijn moeder heeft ook wel eens voor de grap de namen van de honden erbij gezet en dan 'plus aanhang' en voor die 'aanhang' een tekeningetje met wat vlooien erbij gemaakt.

Tegenover de honden zeg ik altijd vrouwtje.
Maar mijn moeder is weer Oma voor de honden. Dit was zo gekomen omdat mijn Malthezer bij mijn moeder is geboren. En mijn moeder zichzelf nog wel is vergiste omdat Dhani van haar is geweest om kom maar bij vrouwtje te zeggen.
Dus hebben we er Oma van gemaakt.

Maar tegen over 1 van mijn katten zeg ik wel vaak moet mama je pakken? ( dat betekend knuffelen, en dan gaat ze op haar rug liggen )

Nee hoor haha. hier is het baasje en vrouwtje.. Is de baas daar? 
En als we naar m'n ouders gaan zeg ik in het bijzijn van mn ouders: we gaan lekker naar opa en oma toe!:P Dat vinden ze niet grappig haha..

Als mijn vriend thuis komt met de motor en ze hoort dat, dan zeg ik altijd "daar is pappaaaa!" en dan wordt ze blij, blijer, überblij!

Mijn ouders zijn ook 'opa en oma'. Toen ik zondag even iets bij mijn moeder moest afgeven liep ze even mee naar de auto (waar mijn vriend en Mellow zaten). Ik stapte in en zei "daar is omaaaaa!" en dan wordt ze ook helemaal blij.

Mijn broertje heeft eigenlijk geen naam, ja gewoon zijn eigen naam, geen 'oom' of wat dan ook.

En ja, ik praat ook tegen Mellow op straat. Geen hele gesprekken over hoe stom het was op mijn werk, maar wel dat ze netjes heeft gewacht of heel braaf was door niet te blaffen ofzo. Geen hele lange zinnen, gewoon "goed zooo" of "knappe hond hoor".
Bij de stoeprand, waar ze altijd moet wachten ("wacht") beloon ik haar ook nog steeds even.
Ik merk dat ze fijner meeloopt als ik af en toe tegen haar praat ("ja, dat is een vliegtuig" of "ja, poesje is lief").

Ook als ze bang is praat ik tegen haar: "hee bange poeperd, dat is ook raar he, een pratende auto" (vorige week maandag, busje wat door de wijk reed en keihard omriep dat alle kinderen naar veldje X moesten komen voor leuke waterspelletjes). Doodsbang was ze, maar ik drong op dat moment totáál niet tot haar door.
Bij onweer is ze ook zo bang, dan houd ik mijn hand op haar borst, praat rustig tegen haar en laat haar af en toe even zitten. De laatste keer dat ik dat deed en ze zó verschrikkelijk bang was, was het na 3 keer zitten en 20 meter verder weer over. Liep ze weer gewoon mee

En als anderen dat praten raar vinden: jammer dan, soms bén ik ook raar

Juist dat tegen haar praten, veel belonen (soms met een snoepje, vaak met mijn stem) heeft gezorgd dat we zijn gekomen waar we nu zijn (van bang hondje tot hond met soms best een grote bek ).
En dát vind ik het belangrijkste, dat het voor óns werkt.
Dat ik dan over 'papa en mama' en 'opa en oma' praat, ach, niemand die daar last van heeft