mama? vrouwtje? baasje?

Denk ook dat het te maken heeft met hoe je tegenover opvoeden en je honden staat in z'n algemeenheid... Zijn ze je hondenkindjes of je honden. Ben zelf niet zo van de 'strenge' aanpak. Natuurlijk moeten ze wel luisteren maar echt gehoorzaamheid tot aan het hoogste niveau doen zul je mij niet gauw zien doen. Zelfde geldt dus ook voor mijn omgang met mijn dieren. Zijn mijn hondenkindjes en zal ze dus ook vertroetelen en verwennen zoals ik zelf ook gewend ben van huis uit. Ik ben bijvoorbeeld als mensenkind zijnde ook altijd flink verwend met veel speelgoed om mee te spelen en ben ook nooit grootgebracht met termen als 'regels zijn regels' en 'voor je ouders dien je respect te hebben'. Heb het wel hoor, dat respect! En hou me ook zeker aan bepaalde 'regels' (maar deze zijn me echter nooit echt zozeer voorgeschreven) en stelde al mijn spullen jong als ik was altijd zeer op prijs maar in diezelfde geest voed ik mijn honden op (en zou ik ook mijn toekomstige kinderen, als ik deze zou krijgen dan, opvoeden). Wel consequent maar toch ook als mijn vriendinnen en niet zozeer rang lagere dus. Klink ik nog een beetje logisch zo ? Hahaha!

Merk vaak dat mensen die niet zo van woorden als 'baby' of 'mama' zijn tegenover honden ook meestal de mensen zijn die toch wat meer de houding hebben dat een hond als hond behandeld dient te worden en je deze niet te veel mag vermenselijken (oftewel verwennen zoals wij dit dan wellicht noemen ). Is helemaal niks mis mee even voor de duidelijkheid, heb ik ook helemaal niks op tegen! Maar is gewoon een ietsjes andere aanpak volgens mij en denk dat dat het grote verschil is tussen mensen die woordjes zoals ‘mama’ voor jezelf als hondeneigenaar ‘gek’ vinden en mensen die hier niet zo over denken.

Vandaar ook dat je het een of het ander niet gek kunt noemen in mijn ogen, is gewoon anders/verschillend...
Oftewel mijn bedoeling met dit hele verhaal is dus eigenlijk... Trek je niet te veel aan van wat anderen vinden van hoe jij je honden behandeld. Zolang je goed voor ze bent heb je niks om je zorgen over te maken. Of je jezelf nu als baas ziet of als hondenmama .

Bedoel dit overigens absoluut niet beledigend naar iemand toe, is geen kritiek op een bepaalde aanpak maar gewoon een filosofie hopelijk wordt het zo ook opgevat (ben soms nogal filosofisch dus dacht laat ik eens wat gedachten uittypen, LOL)…

Hier noemen we ons en elkaar gewoon bij de voornaam tegen Junto als dat nodig is. Maar inderdaad mijn ouders zijn wel 'opa en oma'. Soms groeten we met poot of lebber van Junto en grappen we over 'tante' M en R.

Bewust zeg ik niet mama of papa echter wil ik tegenwoordig wel eens tegen mijn dochter zeggen baasje komt zo en tegen de hondje mama/ papa komt zo

In principe ben ik vrouwtje en mijn vriend baasje op de verwarring van mijn kant na hihi.

Hier is het. Mama
Klinkt. Nu heel gek nu ik het hier lees

Ha,ha,ha, doe lekker waar jij je goed bij voelt hoor!
Mama ben ik voor mijn kinderen, voor de hond (en de katten) ben ik ''de vrouw''
Als Rocky iets doet wat ik niet leuk vind zeg ik wel eens gekscherend: ''een beetje lief zijn voor je pleegmoeder jij!'' maar daar blijft het bij.
Toch snap ik het gevoel jezelf mama te willen noemen naar je dier toe wel hoor!
Want: je bemoederd ze toch ook?
Opvoeden, verzorgen, aandacht... daar gaan als van naturen ''ouderlijke'' gevoelens mee gepaard, zo dus ook de titel, mama!
ik zelf kan me er niet zo in vinden mijzelf mama tegenover de hond te noemen.
Maar ik heb er niets op tegen (en begrijp het ook wel) als anderen dit wel leuk of prettig vinden.

Vooral doen waar jij je het beste bij voelt, zoals al eerder gezegd is in dit topic weten je honden toch niet de betekenis van de namen, ze weten alleen dat je jezelf of je partner er mee bedoelt

Ik was naamloos voor Bijou, hahaha, omdat ik altijd met haar samen was. Ik noemde wel iedereen in de omgeving bij de naam, en dat wist ze dan al snel perfect. Mama en papa waren dus mijn ouders, wel zo handig. Honden kunnen heel snel een naam linken aan de juiste persoon, dat vind ik heel knap.

Hier worden ook namen genoemt vooral van de kinderen.
En ik ben voor mijn schatjes Moeke en mijn man Baaske.
Ja en dat gaat prima zo ik vind het ook wel schattig.

zeker niets mis mee! maar ook hier zeggen we baasje/vrouwtje

Iedereen zegt waar die zich het prettigst bij voelt, daar is niks mis mee.
Ik ben voor de honden Mary of ik.
Mijn idee hierachter is dat als ik mama zeg, ik 'n actie van mij  afschuif naar een "titel", terwijl het toch ècht Mary is die ....doet. In tegenstelling tot wat Wichita zegt, heb ik het gevoel dat ik dan dichter bij de honden sta, omdat ik van uit "mij" handel en "ik"/Mary dus verantwoordelijk ben/is voor mijn handelen, en daarmee leg ik het dan ook bij mezelf.

Off topic, ik heb dat ook met mijn kinderen zo gevoeld.
Zij wilden graag "mama" zeggen dus werd ik ook zo aangesproken. Dat was voor hun normaal, maar als ik iets voor ze deed of iets vond, praatte ik altijd vanuit "ik vind"of "ik zal" enz enz, om dezelfde boven genoemde reden.


Maar ja, ik spoor dan ook niet.

Hier ook baasje en vrouwtje of onze namen, en voor de kinderen de namen.
Maar als je mama en papa gebruikt, zijn eventuele kinderen dan broer en zus van de hond(en)?

Lekker doen wat jij wilt, trouwens.

Wat een leuk topic!
Ik noem mezelf altijd Inge omdat ik vrouwtje een beetje oud vond klinken

Omdat ikzelf mijn vader ook bij zijn voornaam noem, heet hij voor Jelle ook gewoon Ad.
Mijn moeder daarentegen noemen we oma. En als ik zeg: "Gaan we naar oma." dan zit meneer al piepend voor de voordeur.
Mijn moeder noemt Jelle overigens haar harig kleinkind

Hier bij ons ook een vrouwke en baasje

Ha,ha, dit is zeker een leuk topic.
Bij ''het vrouwtje'' zie ik ook altijd een kromgebogen, oud mensje voor me, hi,hi,hi! Dus ben ik ''de vrouw''.

ik ben ook schuldig ik zeg altijd mama of moeke komt zo terug.en bij elke kaart die ik verstuur of email zet ik altijd jazzy en poppy erbij.ik vind het wel gezellig klinken.kom maar bij moeke en ik trek me niks aan van wat andere zeggen.zo heb ik ook verschillende koosnamen voor jazzy en poppy.en dan vaak hebben mensen commentaar.tja dat is dan hun probleem.

Ik heb mijn hond ook wel eens een tshirt aan gedaan en een petje op gezet voor de foto, maar dat vind ik niet hetzelfde als type chihuahua in jurkjes rond laten hossen.

Bij onnodig bedoel ik hiermee vooral: medisch/welzijns niet noodzakelijk.

Hier ben ik gewoon Lucy, mijn moeder is vrouwtje, mijn vader is opa en zijn vaste oppasadres is oompie Bryan en Tante Ghislaine. hahahha..

Op kerstkaarten staat ook Diamond's naam onder met ernaast een pootafdrukje

Ik vind praten tegen je hond sowieso leip
Ook al doe ik het wel eens haha, dan zeg ik meer dingen als kom, kijk eens, dat soort dingen. 
Maar van die mensen die hun hond uitlaten en hele verhalen vertellen..

als ik met mijn honden loop praat ik meestal tegen mijn vriend hahahaha
vind hele verhalen tegen een hond vertellen ook wat ver gaan en ze begrijpen er ook helemaal niks van zijn veel liever lekker aan het snuffelen haha
maar ik praat weleens tegen een hond heb namelijk een shih-tzu die ik pas toen hij 4 jaar was kreeg en het beestje was nooit gewassen en dus heel bang hiervoor
maar merkte wel dat als ik met een rustige stem wat dingetjes tegen hem zei hij rustig werd
maar dan beperk ik het ook wel tot dingen zoals: dat is lekker he word je weer een mooie jongen en doe maar rustig en gebeurd niks

@Wichita,

Ik ben 'het vrouwtje', mijn vader is 'de grote baas' en mijn moeder 'het andere vrouwtje' en mijn broertje als hij er is 'baasje'. Dit gebruik ik alleen thuis of bij familie/vrienden. Ik vind het nogal kinderachtig klinken namelijk.
Mijn zus noemt zich altijd mama, dat vind ik persoonlijk wel heel ver gaan! Maar ieder zijn ding hoor.

Even off-topic: @Wichita
Toen ik voor het eerst bij jou was, vond ik het inderdaad even wennen dat je gewoon Monique zei, maar aan de andere kant maakte het voor mij wel makkelijker om ook gewoon Monique te zeggen, dat ben ik helemaal niet gewend namelijk. Zelfs tegen mijn ouders zeg ik nog u, soms jij.

Hier is het ook gewoon "vrouwtje"  en   "baasje".
vrouwje ben ik zelf en baasje is mijn man

Hier ook een mama en papa.
Ik noem mezelf eigenlijk nooit wat, maar als ik zeg: waar is papa? Gaat Google meteen naar mijn vriend huppelen.

Ik vind het wat makkelijker dan Gerard. (Haha, ik heb altijd wat moeite met de G en R uitspreken, en al helemaal in 1 woord. )

Ik heb er nooit bij stilgestaan maar dat doe ik dus bij alle dieren.
Mijn moeder is dan ook gewoon oma.

ehm nee... dat gaat idd iets te ver haha

Mijn man is het baasje en ik ben het vrouwtje. Het baasje kan je moeilijk het mannetje noemen.
Een hond is niet mijn kind,maar een huisgenoot.We zijn papa en mama van onze kinderen en niet van de honden. Maar noem je zelf zoals jij het wil.
Je hebt het over je vriend,ik weet niet of je ook kindjes wil,want dan wordt het wel een beetje vreemd.