hond in laten slapen

ik had 2 honden,een kleintje dempsy van 8 jaar en 6 maanden,kruising boernfox,jackrussel en keeshond,en laisa waarvan de moeder ras labrador was en de veder kruising labrador en hazewind.
ik ben nooit strang geweest voor mijn honden en had laisa ook niet echt onder controle wat luisteren betreft,zeker niet altijd als hij losliep,de laatste 2 jaar werd laisa steeds agressiever naar andere honden toe bij het uitlaten,ook dempsy kreeg steeds vaker een snauw van haar en vaak wilde hij echt aanvallen en moest ik zorgen dat ze bij elkaar uit de buurt bleven,afgelopen vrijdagavond was ik even de kamer uit,ik had dempsy een paar brokjes op de bank neergelegt waar zij ze altijd kreeg.laisa dr bak stond altijd gevuld klaar.ik was net de kamer uit toen ik laisa en dempsy heftig tegen elkaar tekeer hoorde gaan,dus ik heb me terug gespoed en laisa stond op de bank boven over dempsy heen,dempsy kon geen kant op.ik heb laisa bij haar nekvel gepakt en haar aan de kant getrokken waardoor dempsy kon ontsnappen,en toen zag ik het pas,dempsy,s bloed spoelde heft ig en soms met veel druk uit haar neus,dus vlug dierenarts gebeld en ernaar toe met dempsy,wat bleek laisa had haar zo hard in de neus gebeten dat de bovenkaak van dempsy aan twee kanten was gebroken,reparatie was niet mogelijk,ze hebben haar aan de voorkant 5 tanden moeten trekken en het kaakbot moeten verwijderen,ik heb laisa gisteren in laten slapen,ik durfde hun nooit meer alleen te laten samen en ik moet er niet aan denken wat er gebeurt zou zijn als ik op dat moment niet thuis was,laisa naatr het asiel brengen wilde ik haar ook niet aandoen,als die haar al hadden willen plaatsen,dit leek me de beste oplossing ook voor haar,maar nu vertelde een vriendin van me die veel verstand van honden heeft,dat t mijn eigen schuld is dat laisa zo reageerde omdat ik nooit streng genoeg ben geweest en zij zich dus de baas voelde over alles en iedereen?daardoor voel ik me nu vreselijk schuldig en wil vragen of iemand hier misschien meer van weet.
laisa is vanaf 9 weken bij ons en dus samen met dempsy opgegroeit.graag een eerlijke mening

groetjes sonja

Hoi Sonja,

Misschien heeft je vriendin wel verstand van honden, dat weet ik niet, maar ze heeft in elk geval weinig verstand van verdriet. Wat een commentaar zeg, na zo'n pijnlijke en intens verdrietige gebeurtenis.

Twee teefjes samen, het kan goed gaan, maar als het misgaat, gaat het harder mis dan tussen twee reuen. Om met twee vechtende teefjes of reuen om te kunnen gaan, moet je vaak de hulp van gedragstherapeuten e.d. inroepen, en zelfs die garanderen geen resultaten.Het is gewoon een erg moeilijk op te lossen probleem.

Dus verwerk je verdriet door liefdevol afscheid te nemen van Laisa, we hebben daar een prachtige plek voor, hier op dit forum, waar je veilig je verdriet kunt uiten.

En begin je ooit weer aan een pup, bijv. om dempsey gezelschap te geven, neem dan een reutje, en volg ook een goede cursus met hem. Heb dan ook vertrouwen in jezelf, dat als je al fouten hebt gemaakt in het verleden, dat je die niet opnieuw zult maken.

Maar vooral, gun jezelf de uitlaatklep van het Afscheid en memoriam hoekje van dit forum. Je zult merken dat het je goed doet,

Met lieve groet,

Linda.

Hoi Sonja,

Ik moet Linda gelijk geven, érg pijnlijk commentaar van je "vriendin"....
En vooral goed getimed...

Teven zijn inderdaad meer gemeen en fellere knokkers dan reuen...

Als Laisa al gehoorzamer was geweest, dan had dit altijd kunnen gebeuren...
Zeker als er eten in het geding is...

Ik hoop dat Dempsy weer snel op de been mag komen..

Lieve groet, Ilja
High-five van *Sterre*

Lieve Sonja,

Ik kan vanuit hier niet oordelen, wil dit ook niet, over hoe jouw relatie is mbt tot je vriendin.

Wat ik wel kan beoordelen is dat je een uitstekende relatie moet hebben met je dierenarts. Hij heeft de ernst en noodzaak ingezien, anders wordt er echt niet zomaar een spuitje gegeven. Volgens mij ben je heus weleens met een van je honden bij je DA geweest. Een goede DA kan na twee bezoekjes al inschatten wat voor 'vlees' hij in de kuip hebt. Met andere woorden: als het aan je opvoedingsmethode had gelegen dan had je DA je daar wel op geattendeerd en het voorstel om je hond te laten inslapen nog even gelaten voor wat het was.

Dit is niet het geval en daaroom vind ik de opmerking van je vriendin niet passend. Aangezien je je DA achter je hebt staan zou ik mij niet zo schuldig voelen. Wel verdrietig, want ik ben er van overtuigd dat je er alles aan gedaan hebt wat in je mogelijkheden lag.

Ken je het spreekwoord: van twee kwade het goede kiezen? Dat is in jouw geval gebeurd. Beide optie's gaf problemen. Je honden samen kon echt niet meer. Dat is duidelijk. Inslapen wilde je feitelijk niet. Dan moet je uit die twee de beste keuze maken. Voor je andere hond en voor jou is dit een veel veiligere situatie.

Ik hoop echt dat je hier een vorm van vrede en rust in kunt vinden. Je hebt het goed gedaan en dat zegt een 'echte' hondenkenner!!

p.s. ik heb maar ongeveer 30 jaar ervaring...maar ook ik leer elke dag nog bij!

Lieverd, vanuit hier wil ik je oprecht heel veel sterkte toewensen met de verwerking van het verlies van je hond. Dat heb je nu wel nodig. Heel veel liefs, Wilma

Hey Sonja,

Ik wens jou heel veel sterkte toe bij dit zware verlies, en Dempsy veel beterschap. Ik hoop vanuit de grond van m'n hart dat alles terug goed komt met haar!

Veel liefs,

Melo, Luna en Rocky

Hoi Sonja,

Ik kan me voorstellen dat je jou schuldig voelt na zo'n opmerking van je vriendin. Is ook niet erg tactisch als je net je hond in hebt laten slapen! Maar ze zal het misschien niet zo bedoeld hebben....Sommige mensen kunnen raar reageren op het nieuws dat je je maatje hebt moeten laten gaan.....Juist net de mensen waar je het totaal niet van zou verwachten....

Ik snap jouw keuze wel. Het is niet niks wat er gebeurt is en ik kan me heel goed voorstellen dat het vertrouwen in je hond dan weg is. Je schrijft zelf al dat ze de laatste 2 jaar steeds agressiever werd naar andere honden....Zo iets wil je niet nogmaals meemaken en je dierenarts zal achter je hebben gestaan. Je hebt een keuze moeten maken en deze keuze is nooit makkelijk en brengt altijd achteraf schuldgevoelens met zich mee. Om welke reden je jouw hond ook hebt moeten laten gaan....Probeer het een plekje te geven. In jouw situatie kon je niet anders....en trek je het commentaar van andere niet aan. Niet iedereen snapt de situatie...

Ik wil je heel veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd en ik hoop dat je andere hond snel hersteld. Ga je zelf niets verwijten....Je moest een keuze maken, die niemand graag maakt!

Liefs Monique

bedankt allemaal voor jullie lieve reactie,s dat doet me goed,ik zal ze nog vaak lezen en proberen niet meer zo aan mezelf te twijfelen,met dempsy gaat het redelijk,ze mist laisa want als ik haar even alleen laat gaat ze huilen,dat heeft ze nog nooit gedaan,maar met heel veel liefde en aandacht jomt dat wel weer goed,bedankt allemaal en heel veel liefs en een knuf voor jullie honden

sonja