Lady is overleden

Mijn allerliefste Lady is op 22 juni jl overleden. Zij was mijn alles. Toen ik op 32 jarige leeftijd mijn man verloor kon mijn moeder mijn verdriet niet aanzien. Ze vroeg mij op een gegeven moment of ik mee wilde want ze wilde een andere hond als afleiding. Maar ondertussen had ze natuurlijk al lang voor dat ik meteen verliefd werd op Lady als ik haar zag en inderdaad... Haar vorige eigenaresse moest haar weg doen omdat zij ms had en lady het niet kon hebben dat ze haar baasje pijn deden (spuitje of iets anders). Lady zag mij en legde meteen aan bal voor mij neer. Ik was ook meteen verkocht toen ik haar kopje zag. Ik nam haar mee en de volgende dag kwam ik huilend van verdriet om mijn man naar beneden en huilde op de trap. Daar kwam mijn troosthondje lady en legde haar pootjes op mijn schouders totdat ik rustig werd heel appart en haalde daarna haar bal. Ik had weer leven mijn huis . Toen mijn moeder ook een jaar later overleed kon ik ook weer mijn verdriet kwijt.  Ik nam haar overal naar toe, speelde met haar, de bossen in mee naar de zee naar vrienden enz. Ze was best ondeugend als je even weg was had ze je thee opgedronken. of had je boterham al van je bord afgenomen. Ook de afwasmachine vond ze zeer interresant. Ze kreeg elke zondag een geklopt eitje waar ze dan helemaal voor klaar stond. Als ze we naar zee gingen kreeg ze bij het strandtentje een fricandel. Toen ik  een nieuwe partner kreeg was ze meteen dol op hem alsof ze wist dat hij net zo,n hondengek was als ik. We paste onze vakantie aan naar Lady naar de zee dus heerlijk vonden we dat en zij ook. Helaas werd ze blind maar ze ging daar heel goed mee om. Ze wist de weg in huis en in haar omgeving. Heel appart dat ze ze blind ze was gewoon op de bank kon springen en nog van het leven genoot. Zelfs met een bal spelen nog nog omdat ze de bal rook als je het gooide op het gras waar niets in de weg stond of op het strand. Ze ging dan op het geluid af of de geur. Maar je merkte naarmate ze ouder werd dat dat ook minder werd en daardoor helaas geen balspel meer.
Vorig jaar was heel vreemd ze kreeg last van haar schudde ermee en kreeg creme in haar oren ze viel wel eens om. Toen aan zee werd het steeds erger op vakantie en ze werd misselijk moest overgeven en toen kwam het ergste ze raakte in paniek en haar ogen tolde alle kanten op en haar hoofdje was zeer schuin. Bij de dierenarts werd ze meteen aan het infuus gelegd en kreeg spuitjes met iets met co ... volgens mij om de druk uit haar hoofd te krijgen. Toen ik haar achter moest laten brak mijn hart. Vele kaarsjes thuis aangestoken ik dacht echt dat ze het het niet ging halen. Maar nee hoor sterke lady vocht en vocht en mocht naar huis. Haar hoofdje nog wel scheeft maar dat ging steeds beter en na ongeveer 3 weken was ze weer de ouder ongelooflijk.Dit was juni vorig jaar. Nu dit jaar ging ze nog heerlijk 15 maart mee naar zee . Lekker wandelen en graven in de duinen en lol hebben dat haar bal naar beneden rolde.... 25 april haar verjaardag (15 jaar) maakte ze nog mee. Ergens in mei schudde ze weer met haar oren en hoofd alsof ze pijn aan haar oren had en at ze niet wat ze eerst wel deed. De dierenarts heeft haar Prednison gegeven maar zei toen al dat het een hersenkwestie zou zijn. Heel raar ook vroeger at ze alles, tomaten (vond ze leuk als dat spletste in haar bekje), appel, komkommer, kaas, wortels echt alles behalve rauwe vis en nu trok ze bij alles haar neus voor op. Het enigse wat ze soms luste was avondeten of een fricandel. Maar dat deed ze ook niet meer. Ze liep steeds slechter en sliep steeds meer stond zomaar in een hoekje te straren maar kwispelde nog wel als ze ons nog rook of enigzins hoorde. Alleen vanaf deze week kon ze maar een stukje lopen en alleen veel drinken . Donderdagavond kon ze niet meer op haar achterpoten bijna staan. Haar even uitgelaten kon niet meer opstaan en moesten haar dragen. Smorgens stond ik op lag ze voor haar mand en heb haar in mandje gedaan. Toen kwam mijn partner naar beneden begroette haar en even later zei hij kreeg ze een soort verstijving en paniek. Meteen zijn we naar dierenarts gegaan en die zei ze is echt op ze heeft pijn (waarschijnlijk hersens). Toen kon ik kiezen of valium en mee naar huis waarschijnlijk dat ze dan helemaal verslechterde en heel veel pijn daarna kreeg of.... en dat was een moeilijke zeer moeilijke beslissing maar voor haar moest ik het doen. pffffffffffffffffff. De dierenart had een speciale ruimte ze kreeg een spuitje om te slapen en daarna wanneer wij er aan toe waren (nooit dus) haar laatste spuitje gelukkig dus niet zoals bij een mens nog zo,n vreselijke laatse adem geluid. Het leek alsof ze sliep en ze heeft er niets van gemerkt. Wij wel heeeeeeel veel gehuild daar. Maar we mochten zolang daar blijven als we wilde en elke keer werd er gevraagd hoe het ging enz. De diererarts zij blij te zijn dat wij haar niet meer wilde laten lijden. Maar dan nieem je haar meer naar huis legt in haar eigen mandje dan ga je kapot. Ik werd zo overmand door verdriet dat ik geen lucht kreeg . Dan het afscheid nemen voor altijd haar nog veel aaien zeggen hoeveel je van haar houd , haar aanraken, knuffelen en oh oh wat deed dat zeer. Haar begraven met haar balletjes, een brokje, een foto van ons en in haar kleedje gelegd en haar begraven bij de vlinderplanten. Dan de stilte in huis geen getippel meer van haar nagels op de vloer, geen zwaaiem met haar staart geen lady op de bank. Dan kom je naar beneden de volgende dag geen lady die je begroet au wat doet dat pijn. Je vlucht uit je huis gaat wandelen praat over haar in het bos. Je komt terug weer die pijn van gemis. Je slaapt snachts niet. De wereld gaat langs je heen. Gelukkig veel mails en kaartjes van mensen die je verdriet respecteren om je hond.
Volgens mij was Lady een kruising tussen een Jack russel en een Basenji ik ben benieuwd of iemand dat weet en of iemand ook zo,n hond heeft.
Lady had ook een website waar je heel veel foto,s van haar kan zien. www.hond-lady.nl

Lieve lady ik mis je en vergeet je nooit meer!! Love you!

Amaai wat een verhaal.
Maar zo een verhaal met heel veel mooie tijden en plezier.
En nu allemaal emoties en verdriet. ik zit hier met tranen die over mijn wangen lopen te lezen, maar je hebt haar een waardig afscheid gegeven zonder nog pijn te moeten hebben . je kleine meisje kijkt met veel trots terug van hier boven naar jou als een bedankje.Afscheid nemen is een hele moeilijke beslissing en ik weet hoe je nu voelt, het heeft tijd nodig om te verwerken. ik wens je dan ook heel veel sterke met dit verlies van Lady.

Slaapzacht Lady.

heel veel sterkte :-(((

Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd!

kan je alleen maar heel veel sterkte wensen

Ik begrijp dat dit Lady meer voor je was dan alleen een hond. Ik hoop dat je in tijd het grote verlies een plekje kunt geven.

Heel veel sterkte

Rust zacht Lady

Veel sterkte, jullie hebben mekaar heel gelukkig gemaakt en de liefde was heel groot en wederzijds dat merk je direct..

Heel veel sterkte met dit grote verlies

Pffff wat erg voor je ook ik heb tranen in me ogen, vind het heel erg voor je maar voor lady is het beter zo, nu heeft ze geen pijn meer en jij heb veel mooie herinneringen aan haar! heel veel sterkte!!

Geloof me ik weet wat je mist...


gedichtje....


liever dan lief,
zoeter dan zoet,
beter dan goed,
alleen zo kan ik mijn liefde voor jou beschrijven,
ik hou van jou mijn hartendief

wij wensen jou heel veel sterkte

Vreselijk om je allerbeste vriend te missen. Heel veel sterkte met het verwerken van dit grote verdriet!

Ook van mij heel veel sterkte gewenst.

Wat verschrikkelijk moeilijk moet het voor je zijn om Lady te moeten loslaten na zo'n vol en hecht leven samen. Goed dat je hier je verhaal opgeschreven hebt en ik wens je heel veel sterkte.

Heel veel sterkte met jullie grote verdriet !
Rust zacht lieve Lady !

Dat valt niet mee om je vriendinnetje te moeten missen, er is een gat gevallen in je bestaan, en het lijkt er nu op dat dat altijd zal blijven bestaan. Maar niets is minder waar, opeens ga je dingen zien die je vervullen met herinneringen, dingen die je samen met Lady hebt ondernomen, langzaamaan vult het gat zich weer met alle mooie en lieve herinneringen aan je mooie meisje, tot die tijd is het gemis heel zwaar maar wacht maar dat moment van het vullen komt er echt weer.Tot aan die tijd wens ik je heel veel kracht en steun om hier door heen te komen.

Rust zacht lieve Lady.

Ik heb met tranen in mijn ogen je verhaal gelezen.

Ik kan je enkel heeeeeeeeeeeel veel sterkte toewensen.

Heel veel sterkte en kracht gewenst met het verlies van je maatje.

Rust zacht lieve Lady ...

Zo mooi geschreven...verdriet groot...

veel sterkte !

Toen ik alles aan het lezen was over Lady kwam bij mij ook terug alles naar boven over Thibo ook blind van zijn 8 jaar en op bijna zijn 15jaar moeten laten inslapen de druk in zijn kopje was teveel.
Ik leef echt met jullie mee en wens jullie heel veel sterkte toe.

Heel veel sterkte met het verlies van Lady

Rust zacht lieve Lady

Wat een prachtig verhaal! De tranen rollen over mijn wangen, ik begrijp je zo goed. Ik voel zo met je mee..

Ik wil je heel veel sterkte wensen.

Rust zacht lieve Lady

Heel veel sterkte

Angelique, wat een mooi en bijzonder hondje! Wat hebben Lady en jij veel samen doorstaan, nare en veel mooie momenten. Dat maakt o.a. zo'n hechte band...onbeschrijflijk hoeveel steun en liefde je dan krijgt.

De pijn om lieve Lady is zo groot en intens. Gemis zal er altijd blijven, maar wat Heleen schrijft..kan ik alleen maar beamen. Er komt een tijd dat je alle mooie herinneringen voor je gaat zien. Dat het laatste moment van pijn etc..bij Lady niet je gevoel overheerst.

Ik vluchtte ook een lange tijd uit m'n huis. Vond het afschuwelijk om in een leeg huis thuis te komen, en als ik dan thuis bleef haar gezelligheid en warmte niet te voelen.

Fijn dat je omringt bent met mensen die jouw verdriet en pijn om Lady heel goed begrijpen. Die steun kun je nu heel goed gebruiken.

Wens je heel veel sterkte!

In wat voor moeilijke tijd heb je Lady ontmoet! Ze heeft je leven weer mooier gemaakt.

Wat heeft je moeder er goed aan gedaan je met Lady in contact te brengen. Naast haaar eigen fijne wezentje heeft ze je zeker nog vaak doen terugdenken aan die dag... aan dat sprankeltje geluk dat weer je leven binnentrippelde... en aan je moeder die wist dat je dit nodig hadt.

Lady heeft later je vriend leren kennen en het klikte ook. Jullie werden een gezinnetje... Je vriend is er nog en deelt mee in het verdriet. Misschien iets anders dan jij... Maar hij weet wat Lady voor je betekende.

Niets blijft duren en het is zo triest dat je nu afscheid moest nemen. Maar er is blijkbaar een tijd voor alles. En je kon haar niet langer laten afzien. In haar slaap is ze heengegaan... Ze hoefde niet meer bang of in paniek te zijn... niet meer wezenloos naar een muur staren.

Wat heb je je verhaal vol mooie gevoelens neergeschreven Angelique..

Je lieve meisje heeft je gelukkige dagen bezorgd en jij hebt haar die mooie thuis gegeven. Ik wens je toe dat je na de rouwperiode met een gelukkig en dankbaar gevoel kunt terugdenken aan die mooie tijd, dat mooie wezen van Lady. Ga ervan uit dat alles wat gebeurt is ook zijn sporen achterlaat in het universum. De band die jullie hebben blijft voor altijd.

Ik wens je heel veel sterkte en stuur jou en je lieve mooie Lady in gedachten een knuffel.

LIeve mooie Lady, dierbaar kind, rust maar zacht , want wat heb jij moeten doorstaan samen met je vrouwtje.
Nu vlucht jij, lief baasje je huis uit, dat is zo herkenbaar, .. het buiten willen zijn, waar zoveel herinneringen liggen.
Het niet slapen ,niet eten, zijn zo herkenbaar. Het rouwen is een onzegbaar moeilijk proces, van huilen, loslaten en bij je houden. Houd haar bij je met je hart, in blijvende herinnering en ik wens jou heel veel kracht, maar vooraal veel steun van anderen, die tijd maken voor jouw verhaal, jouw verdriet, en die jou het gevoel mogen geven dat je er NOOIT alleen voor staat,
Lady is altijd bij jou.
veel sterkte, en kracht en als je wilt pb en, doe het gerust als je je eenzaam voelt,

hartelijke groet, Georgette

[

Iedereen zo enorm bedankt alvast voor de lieve reactie,s. Ik merk dat ik helemaal kapot ga. krijg vaak geen adem meer als ik aan haar denk. Ik kan niet meer in de kamer bijna zitten of in de keuken. Overal mis ik haar om me heen. Elke avond gaf ik haar een kusje en als ik naar boven liep riep ik love you. Ook spelen er zoveel dingen door mij heen van verdomme 15 maart is ze nog mee naar zee geweest heeft ze nog lekker gewandeld een fricandelletje gegeten. Wanneer verdorie is er iets gebeurd. Waarom ging ze niet meer eten, opeen dat dronkemansloopje, heeft ze al eerder iets gehad, vragen vragen vragen. Als ik haar geen spuitje had laten geven. De pijn die ze smorgens kreeg de tong uit haar bekje de angst en volgesn mij de pijn het machteloze en waarom ze verdomme dat nog kreeg. Misschien soort herseninfarct?? Vreselijk die beslissing om haar leven te beindiggen. Alles heb ik geprobeerd om haar op de been te helpen, vloeibaar voeding, prednison, spuitjes met druivensuiker, een paar maal naar dierenarts, gevochten gevochten en nu dat vreselijke gemis. Nergens geen zin in hebben. Haar willen ruiken, knuffelen, haar zoveel willen zeggen hoeveel ik van haar houd haar zoveel mis. Mijn leven nu stil staat.

ik heb het gelezen met tranen in mijn ogen.maar lady heeft toch nog een heel mooi leven gehad.mijn jazzy is kruising jack russell basenji.hij word in september 3.