Lady is overleden

ook jazzy is voor mij meer dan een hond.het troosten doet hij op dezelfde manier.ik wens je heel veel sterkte met dit verlies.

Tranen rollen over mijn gezicht!
Iedereen weet dat je als mens ''hopelijk'' je hond overleefd, maar ''Oh'' wat valt het zwaar als het moment daar is.

Ik wil je geen adviezen geven want als iemand weet wat ''verlies'' betekend, ben jij het wel!

Ik kan je alleen maar sterkte wensen in dit verdriet en gemis.

1 ding wil ik je meegeven: je hoeft je nooit te schamen voor je tranen, ook niet als het om een huisdier gaat.

Een dikke knuffel voor jou en een kusje in de lucht voor jouw lieve, dappere moppie.

Wat een mooi en intens verdrietig verhaal ieder die dit leest en een hond heeft verloren zal het als heel herkenbaar ervaren.

Heel veel sterkte met het enorme gemis van Lady.

Het is fijn de reactie,s en het delen. Ik wil zeker voor Lady een grafsteen of iets dergelijks dat heeft ze verdiend.

Inderdaad weet ik helaas uit ervaring wat rouwen is en verlies. Het lijkt ook wel alsof ik alles verlies waarvan ik ga houden zo voelt het soms aan. Laat nu wel meteen de tranen komen omdat ik gelukkig een partner heb waar ik het heel goed mee kan delen. Mijn partner hield net zoveel van Lady en andersom. Als we naar zee gingen tilde hij haar helemaal de zware duinovergang op en lady genoet dan als een echte lady. Dan kon ze tenminste op het strand lopen. Zo appart ook ondanks dat ze blind was wist ze dat we vroeger op een gegeven moment schuin gingen naar een bepaalde plek in de duinen waar ze dan met de bal kon spelen, lees de bal af kon laten hollen. En zo blind als ze was ging ze opeens schuin lopen richting duinen zo appart zo slim.
Ik woon ik een dorp en veel boeren zullen ons raar vinden zo,n rouwproces. Bij boeren gaan dieren kapot . Kan me niets schelen laat ze denken. Wij zijn goed voor dieren en dieren zijn kwetsbaar, lief trouw en aanhankelijk.

verdrietig. heel veel sterkte........en echt je hond blijft altijd met je verweven....geef het een goed en mooi plekje bij je in je hart.

Lieve Angelique, trek je niets aan van mensen die jouw verdriet niet snappen. Mijn eigen moeder is zo iemand. Toen mijn kat verongelukte had ik hem in een mandje gelegd en zat ik met mijn gezicht in zijn vacht te janken!
Mijn moeder zei: het is een kat hoor! Kom op, volgende week heb je een nieuwe!

Ik kan niet begrijpen dat mensen er zo tegenover kunnen staan. mijn Kat ''Tooske'' had 9 jaar bij me in huis geleefd, een echte vrijdoos en al mauwend stond ze soms minuten lang tegen me aan te kletsen.
Koppies geven was haar hobby, vooral bij de kinderen.

Hoe kan zo het je onbewogen laten wanneer je zo'n diertje moet verliezen!!!!

Ik zie het maar zo: je bent geschapen als mens, in staat met de rijke eigenschap om ''lief te hebben''
Wanneer diegene die je liefhebt je ontvalt, dan lijd je verdriet en pijn, een normaal gevolg.

Jij hield zielsveel van Lady, nu is ze weg en dus heb jij het volste recht om om haar te rouwen. Laat alle anderen inderdaad maar denken wat ze willen. Dit is jouw leven, jouw gevoel en jouw verdriet!

En bedenk, jij bent een rijker mens dan al die nuchtere boeren om je heen. In jouw leven heerst w.s veel meer liefde dan bij hun!

De pijn die wij soms moet lijden, is de prijs die we betalen voor alle liefde die we mochten ontvangen!

Misschien ben jij er bij gebaat om een mooi grafje voor Lady te maken. Met wat leuke plantjes, of leg er een mooi gedichtje bij.
Maak zelf een (tijdelijke) grafsteen voor haar. Met een grote kei, dakpan of een plaatje hout.

Maak het zoals jij het mooi vindt. Schilder haar naam erop met een hartje erbij, dat moet jij helemaal zelf invullen.

Het hoeft natuurlijk allemaal niet hoor!

Persoonlijk kon ik daar veel emotie in kwijt en heeft het me wel geholpen.

xxxx

Fijn om te lezen dat je verdriet en gemis deelt met je partner. M'n vriend en ik delen dat ook, hij is een grote steun voor mij en heeft me regelmatig opgevangen als er weer allemaal nare gedachtes in mij opkwamen en ik mezelf daar in verloor en gek liep te maken.

Wij hebben ons hondje ook begraven. Bij iedereen is dat natuurlijk anders, maar wij vinden er heel veel troost aan en rust in om haar grafje mooi te maken. Gaan ook zeker 1 à 2x per maand naar haar grafje toe op de begraafplaats. Helaas hebben we geen tuin, maar gelukkig begraafplaats gevonden die helemaal voldeed aan onze wensen en precies bij Salsa past. Dicht bij het strand waar zij ook zo dol op was.

Onlangs heeft m'n vriend als verrassing voor mij mooi fotoboek bij Abelli laten maken. http://www.albelli.nl/foto-boek?utm_campaign=GA_fotoalbum-AG_fotoalbum-KW_fotoalbum_b&gclid=CI-68eqO6bACFU4lfAodBEpV0g

Ja wij willen ook een soort grafje maken het liefst in zeestijl maar waar en hoe. Ja mensen kunnen me toch reageren: van dan schaf je toch een andere aan. Pfff moet er niet aan denken. Vrienden van mij hun hond is een week van te voren overleden op een vrijdag en zaterdag hadden ze al een ander.
Wat vervelend dat je eigen moeder dat zei. Het is geen koelkast die je aanschaft en weer een nieuwe koopt vreselijk. Wij hebben hier katjes in de tuin die we verzorgen. 1 ervan ging de dag voordat lady stierf (ze is ook tam) tegen haar aanlopen alsof ze wist dat ze stierf. Ze liep ook mee als we Lady uitlieten.

Angelique, kijk anders even op m'n profiel bij foto's. Daar staat een foto van het grafje van Salsa. Misschien doe je ideeën op. En als je vragen hebt, mag je me altijd een pb sturen.

Klinkt heel mooi en heel toepasselijk! Wij hebben er ook dingen geplaatst die speciaal met Salsa te maken hebben, zoals het gietertje waar ze altijd uit dronk bij m'n moeder thuis.

Wij hebben ook niet meteen haar grafje mooi gemaakt hoor, kon ook heel veel dingen nog niet aan. Foto's bekijken/uitzoeken vond ik de eerste tijd heel moeilijk. Dus jullie moeten het pas doen als jullie er klaar voor zijn en je gevoel zegt dat je eigenlijk direct naar het strand wil gaan om zand te halen.

@ Angelique: Jullie hebben Lady in jullie tuin begraven?

Dan heb je alle vrijheid haar grafje aan te kleden zoals jullie dat willen.

Luister naar je gevoel en denk er niet te moeilijk over. Een bedje van scherp zand met lekker veel schelpen geven al helemaal de strandsfeer.

Trek eens een pluk helmgras uit duin vandaan en plant deze bij Lady.

Doe het gewoon helemaal in de styl die bij lady paste, en die ken jij het beste!

Ik ken veel mensen met een ''dierengrafje'' in hun tuin. Ik vind dat alleen maar mooi en een eerbetoon.

En ja, mijn moeder begrijpt dit niet. Ze zal nooit een dier tekort doen hoor, maar ze is gewoon erg emotieloos op dit gebied (heb ik gelukkig niet geërfd van haar)

Veel sterkte!

heel veel sterkte met het verlies van lady

Ja Angelique, ik ben ook zo'n gevoelig mens!

Toen mijn vader en mijn nichtje van 2, beide in dezelfde maand 'onverwacht' overleden, dacht ik: nu zal ik voortaan vast minder huilen om dieren, want dit verdriet is zo veel groter!

Nu zal ik de dood van een dier vast meer relativeren!

Toch is mijn gevoel onveranderd gebleven.

Laatst raapte ik een gehavend roodborstje van de straat. Het arme diertje leefde nog.
Ik hield hem in mijn hand, zo klein, zacht en teer en het had vast pijn.

Ik voelde zijn mini hartje bonzen, en toen... stopte het.

De kleine kraaloogjes sloten en het kopje zakte voorover.

Ik heb staan huilen met dit kleine levenloze diertje in mijn hand en heb me daar geen moment voor geschaamd!

Het is wie ik ben!

Beste Angelique: alles op zijn tijd aangaande het grafie van Lady. Als het moment daar is dat je er meer mee wilt gaan doen, weet je het vanzelf.

Op dit topic mag je van alles over haar vertellen, dat kan ook erg helpen.

Misschien ga je haar ooit weer ontmoeten, wie zal het zeggen.

Wat een verhaal wat een pijn.
Zit hier met tranen in mijn ogen je verhaal te lezen, dat voor iedereen die het meegemaakt heeft om een dier te moeten laten gaan heel herkenbaar is.
Wat heb jij verschrikkelijk veel meegemaakt en moeten doorstaan.
En gelukkkig hebben de meeste mensen wel begrip voor je en steunen jou in je verdriet.
Bij mij komt na het lezen van dit verhaal nog sterker dan het al aanwezig was het verdriet van onze Falcor weer boven.
Dus ik weet heeeeeeeeeeel goed hoe jij je voelt en wat je nu doormaakt.
Wil je daarom ook heel veel sterkte wensen en ik hoop dat je ooit met een glimlach terug kunt denken aan Lady.
Lieve Lady rust zacht, je hebt je rust verdiend!
Dag mooi meisje.

Ja dieren die sterven is zo erg. Als ik ooit aan zeehondjes denk met die knuppels vreselijk dat mensen dat kunnen doen.  Heerlijk dat jij ook zo van dieren houd en een gevoelsmens bent. Ik zelf heb ook bijna alleen vrienden die van dieren houden en er zelf hebben. Het is zo fijn om hier op deze forum te kunnen delen. Ik kom tot niets alleen maar aan lady denken. Laat dat gewoon even toe.

Dat komt omdat je in de rouw bent. Het heeft je nog helemaal in de greep, een verwerkingsproces.

Vertel eens een warme herinnering over Lady?

Beste Angelique. Hoe gaat het nu met je?

Weer een paar daagjes verder... t'zal vast nog heel pijnlijk zijn en de leegte nog zo voelbaar.

Ik heb alle foto's en verhaaltjes van jou meisje gezien en gelezen, heel mooi en wat had ze een prachtige snoet!

Wat moet het afscheidt zwaar geweest zijn toen zij voorgoed ging slapen. Fijn dat jij tot het laatst bij haar bent geweest zodat ze rustig kon indutten.

Kun je er voor je eigen gevoel een beetje vrede mee krijgen dat ze gegaan is?

Zie ook mijn topic: hondenfluisteraar bij de laatste levensfase.

Veel sterkte toegewenst!