York & York = uhhh, Bork???

Toen op Valentijnsdag mijn meissie het leven schonk aan zes kleine meissies, was al vanaf dag 1 duidelijk, dat 1 van de meissies een behoorlijke grote meis zou worden.
Nu is mijn teefje destijds gedekt door mijn eigen reutje, en aangezien hij groter en forser is, dus echt verbaasd was ik niet, de dame in kwestie had nu eenmaal meer genen van paps, kan toch?
De naam Bolle werd haar meegegeven, en ze ontwikkelde zich tot een flinke pup.
Een eigen willetje had de dame in kwestie ook al zeer snel, ze bleek zich niet alleen qua grootte te onderscheiden van de rest.
Daar waar de rest nog wat onvast op de pootjes stond, stampte zij doelgericht door de ren, doelgericht, om zo veel mogelijk rottigheid uit te halen.
Zo moest ik, toen ze eenmaal aan de pap waren, er voor zorgen dat de bak waarin het eten werd geserveerd, een zware bak was, want de tupper-schaal die me ideaal leek qua grootte en diepte, was letterlijk en figuurlijk te licht bevonden, als het de Bolle te druk werd aan tafel, nam zij eenvoudig de tafel mee naar een rustiger hoekje, om daar in alle rust, want het duurde altijd even voordat haar zusjes doorhadden waar ze de bak mee naar toegenomen had, haar buikje rond te eten.
Het kwam ook echt wel eens voor dat ze (nog) geen honger had, maar de Bolle dacht vooruit, en nam de bak mee in de werpkist alwaar ze 'm dan trachtte te begraven, onder de kleedjes.
Helaas werd haar actie soms opgemerkt door een waakzame zus, die dan driftig aan de andere kant van de bak ging trekken, wat meestal resulteerde in een omgekiepte bak, in de werpkist, over alle kleedjes, en alle pups.
Maar de Bolle was ook diegene die haar kennis maar al te graag wou delen, met haar suffige zusjes, en alle tijd nam om ze te leren, hoe ze bijvoorbeeld via de hoek naast de werpkist, door zich strak in de hoek te drukken en dan met haar achterpootjes af te zetten tegen de zijwand van de kist,uit de ren te klauteren, zodat ik ineens zes dames op strooptocht door mijn woonkamer had, en natuurlijk was ik, een mens moet ook douchen en aankleden, op dat moment niet in de kamer.
Dus toen ik weer de woonkamer inliep, leek het wel of er een oorlog was uitgevochten, álles wat ze te pakken hadden kunnen krijgen was grondig geïnspecteerd, mijn schoenen, die ik de avond ervoor van mijn voeten had gepeld, mijn sloffen die ik beneden had uitgetrokken omdat ze gevaarlijk groot zijn om de trap mee op te lopen, een armvol wasgoed, snel van de lijn getrokken omdat er wat druppels vielen, het stapeltje tijdschriften onder de salontafel, en een doos met oude kranten naast de ren, om de vieze kranten in de ren snel te kunnen vervangen, en tenslotte de grote planten die her en der in de kamer op de grond stonden, omdat ze te groot waren voor de vensterbank of te hoog om op een tafeltje te zetten.
Natuurlijk wisten ze niet hoe ze weer in de ren moesten geraken, dus de plasjes en hoopjes, die ze normaal in de ren op de kranten zouden doen, waren nu lukraak over de hele kamer gedaan, met daarin dus alles wat ze van de plek hadden kunnen slepen, inclusief de schone was, ze waren toen ik binnenliep echter druk doende met het uitgraven van de planten, en de aarde bleek ook buiten de pot, op de grond dus, zeer de moeite waard, getuige de wijze waarop het door de kamer verspreid lag.
Kleine hondjes hebben veel rust nodig, maar niet de Bolle, welnee, als haar zusjes eens sliepen, verveelde zij zich al snel, en trok ze haar zusjes aan de staart en soms zelfs aan de oren uit de kist, gespeeld moest er worden....
Het was voor haar een feest, toen zij als eerste een tuigje aankreeg, en ze mee mocht naar buiten, zo werd haar honger naar nieuwe ervaringen, een beetje, gestilt.
Autorijden, wandelen en mee op visite, zij was de eerste die mee mocht, alles greep ik aan om haar maar flink te vermoeien opdat haar zusjes (en ik)een moment van rust konden krijgen.
En toen begon ze te groeien, niet in de breedte, nee, in de hoogte, amper zeven weken was ze al net zo groot als haar moeder!
Haar vacht is ook een verhaal apart, ze heeft een soort van spiraalpermanent in haar boven vacht, en al is ze net langdurig geborsteld, ze ziet er altijd uit of ze in een storm heeft gelopen, haar ondervacht is wollig, pluizig en......
SPIERWIT!!!
Haar voorpoten lijken korter als haar achterpoten, en haar mollige lijfje heeft plaatsgemaakt voor een lang dun lijf, daaraan vast die hoge, ogenschijnlijke ongelijke poten, haar grote (hang) oren, en door de vele kruinenvalt haar haar alle kanten uit, waardoor haar witte ondervacht goed te zien is.
Daar waar ze altijd haantje de voorste was, is ze nu een echte held op sokken, alles wat haar vreemd is zal ze in 1e instantie voor op de loop gaan, en ik zeg loop, maar denk volle galop, oren plat op het koppie, maar zodra ze een paar bekende benen tegenkomt, hangt ze volop in de bremsen, draait zich om, en maakt zich (nog) gro(o)t(er), en kijkt dan omhoog of ze zeggen wil "ik sta je bij hoor".
Maar als het op moed aankomt, moet je bij haar zusje wezen, Kruumeltje, de kleinste van het nest, maar voor de duvel geen bang, zij stort zich zonder na te denken, overal op en in, en is zeer beschermend waar het haar grote zus aangaat, en de Bolle vindt het wel prima zo.
Ze heeft eigenlijk het meest weg van een kruising tussen een Bouvier en een York, om een beetje een indruk te wekken.
Ik heb haar al verschillende keren kunnen verkopen, want behalve dat vreemde lijf, haar streken, en haar moed is ze bovenal, verschrikkelijk lief, onze Beau-Beau, onze Bork.............

Heerlijk verhaal Bee heb gelachen dus erg goed geschreven !

Wat een geweldig leuk verhaal, ik zie het al helemaal voor je de hele familie aan de wandel in je kamer

Leuk verhaal, ik zag het helemaal voor me die puinhoop in je huis na uitbraak van alle pups. Veel plezier met je boeffie.

de natuur is zooo schoon!

Geweldig, wat een leuk verhaal, en goed geschreven, zo duidelijk en helder dat je het echt voor je kan zien.

Het lijkt wel het sprookje van het lelijke eendje welke uitgroeide tot een prachtige zwaan, ik was wel benieuwd naar een foto van uhh bolle? Beau? Ga eens even op je profiel kijken misschien dat er iets staat.

Heel veel plezier en geluk met de pientere pup, als ik het goed begrijp blijft ze bij jou of heb ik het verkeerd?

Gr. Mack

Ik vind je verhaal erg leuk geschreven.

Leuk verhaal Bee!