Hoe om te gaan met een nerveuze onzekere hond?

Ik ben best zelfverzekerde honden gewent, honden die af en toe op hun plaats gezet moesten worden.
Maar nu vroeg ik mij af hoe je eigenlijk moet handelen bij een nerveuze onzekere hond, je kunt daar toch moeilijk boos op worden als de hond wat verkeert gedaan heeft, dat maakt het alleen maar erger denk ik dan.. 

Dus nu mijn vraag voor jullie, hebben jullie tips voor mij?
Voor bijvoorbeeld angstplasjes binnen in huis, wat je dan moet doen, bij wegkruipen etc.

upje,, ben ook benieuwd

Kalmerende signalen lezen, begrijpen en daar op reageren.

Ruimte geven, straffen doe ik sowieso niet, en oefeningen om het zelfvertrouwen op te krikken.
Hoe, dat ligt aan de hond zelf.

Sowieso altijd relatie versterkende dingen doen. Zoals uit de hand voeren, borstelen(als ze dit leuk vinden), en simpele oefeningen samen doen.

Verder ligt het geheel aan de hond wat je moet doen en wat niet.

Er heel veel rust en kalmte inbrengen.

Wil je wat meer vertellen over de situatie? Welke hond (ook leeftijd), wanneer etc. Wat weet je van het ontstaan van de angst?

Wat wil je precies weten?

Heel kort, angstplasjes heb ik altijd genegeerd en even buiten zicht opgeruimd.

In welke situaties doet dit gedrag zich voor en wanneer kruipt hij weg? En als hij wegkruipt wanneer komt hij dan weer tevoorschijn en hoe gedraagt hij zich dan? Zoekt de hond ook steun bij een veilig mens?

Ik vind het altijd heel lastig om met deze summiere info en sowieso zonder echt de situatie te zien er iets zinnigs over te zeggen.

Als je bij een nerveuse onzekere hond corrigeert berijk je idd niets.
Je moet dan dus positief gedrag belonen. Prijs hem iedere keer als hij het goed doet.

Let op de lichaamstaal, ga niet over hem heen hangen, aai niet bovenop de kop, maar onder de kin, en best alleen op zijn verzoek. Heb veel geduld, laat zien dat je te vertrouwen bent. 

Leer de lichaamstaal goed kennen, kalmerende signalen zijn hierbij erg handig. Lees het boekje eens van Turid Rugaas, dan zie je hoe je hond met jou communiceert.

Versterk zijn zelfvertrouwen door denkspelletjes te doen. Maak het niet te moeilijk, zorg dat hij succes behaald. Daardoor groeit zijn zelfvertrouwen.

In elk geval je houding en bewegingen rustig en kalm houden en niet al teveel aandacht aan de hond gaan geven.
Hem lekker laten wennen zonder druk, nog geen commado's e.d. maar als hij eraan toe is wel een leuk spelletje. Niet naar hem toe lopen, maar zelf laten komen. Hem in alle rust laten eten. Zulke standaarddingen, belangrijk is dat de hond zelf zijn tempo bepaald en alle tijd krijgt die hij nodig heeft.

Angstplasjes gewoon negeren, het wegkruipen ook, in een stabiele rustige omgeving komt hij vanzelf wel weer kijken. Af en toe rustig positief toespreken of/en op een afstandje bij hem gaan zitten lezen oid kan ook goed werken.

In mijn beleving maken honden trouwens geen fouten maar zijn het de baasjes die dat doen.'

Rustig zijn, je hond over dingen heen helpen door afentoe even naast hem te gaan zitten en te zeggen het is goed ventje (kalmeren , dus niet van '' ach gos ben je zo zielig het komt allemaal wel goed hoor '' en hem compleet doodknufellen ) .
Ook moet je proberen een goede roedelleider te zijn ( dus hij moet jouw vertrouwen ) zo kom je ook al een heel stuk verder.
Hem gewoon mee naar buiten nemen ( niet sleuren !) en net doen alsof er niks aan de hand is mag ook wel is helpen.
ook doet de hond het zelf zich er af helpen , heb ik het idee Buddy is namelijk ook vrij onzeker ( nerveus ) hij was in het begin ( nu soms nog een beetje ) nogal onzeker tegenover honden.
Wat al gauw soms oversloeg in angst agressie : naar honden grommen , ze proberen te bijten.
En sinds kort elke keer als er een hond komt dan gaat buddy naast me zitten ( doet hij uit zichzelf ,heb ik hem nooit geleerd) en dan laat hij gewoon een hond aan zich snufellen.
En nou doet hij niet meer zo tegen andere honden.
Het enigste waneer buddy nog gromt is als een andere hond heel druk / dominant op hem afvliegt.

Ben het met Dobry en al de anderen eens.

De hond de tijd geven! Vergeet training of oefeningen maar , maar laat de hond het zelf doen. Langzaam groeit hij groter, en gaat ervaren dat dingen niet meer overweldigend en eng zijn , door de ervaringen die hij of zij opdoet in de loop van zijn leventje.

Kwint was een behoorlijk onzeker pupje die niet zo goed gesocialiseerd was in Hongarije.
In huis was er geen vuiltje aan de lucht , maar eenmaal buiten was het een bangerik. Bij het minste of geringste, piepen en blaffen,terugtrekken en niet meer willen lopen. Was al blij dat hij blafte , omdat dit voor een hond ook een manier is om te ventileren.

Met heel veel geduld, ook draagpartijtjes, want op de arm was lekker veilig, gingen we de wereld verkennen. Maanden heeft het geduurd tot hij eindelijk normaal aan de lijn liep om te wandelen en uitgelaten te worden.

Het enigste wat ik deed aan trainen was shapen. Zogauw hij iets liet zien , van zit naar af of komen werd dit beloond. Alles op zijn initiatief. Hij zocht en zoekt nog altijd de veiligheid bij mij.
Alle honden waren eng, op Ixy na. Nu loopt hij vrolijk aan de lijn , ziet hij iets wat hij niet vertrouwd , stop hij, ik wacht geduldig tot hij weer alles op een rij heeft in zijn koppetje en zelf weer verder loopt, ook als het regent dat het giet!
Alleen met geduld is hij zo geworden zoals hij nu is. Een vrolijke blije puli, die al héél wat hondenvriendjes heeft, de lieveling is van iedereen. Hij komt er wel, maar zonder dwang, , zonder harde woorden , en aangepast aan ZIJN kunnen.
Ik vond dit veel moeilijker als een hond die je moet remmen, maar we zijn op de goede weg , iedere week zie ik resultaten.
Kwint is nu 9 maanden, ik gebruik een homeopatisch middel om rust in zijn koppetje te creeren, en hij is nu ontvankelijk genoeg om korte trainingssessies met hem te doen, wat hij geweldig vindt.
Deze pup was in een pupgroep of training op vroege leeftijd volkomen tenonder gegaan, en ik ben blij dat ik hem te tijd gegeven heb om in zijn tempo te leren leven! Het is een laatbloeiertje!

Als je gaat oppassen zoveel mogelijk de hond negeren en met rust laten. Hij komt vanzelf naar jou toe.

Laat de hond ook altijd eerst 1 keer komen met de baas zodat ze aan de luchtjes kunnen wennen. Dit is ook handig voor jou, want zo blijven de mensen die hun hond willen dumpen bij je, weg.

Alles rustig aan, en met eten werken, dat is altijd een goede motivatie om uit het hoekje te komen.

Ik sluit me aan bij Gerdine.

Als het gaat om een oppashond zou ik deze zoveel mogelijk z'n eigen gang laten gaan. Terugtrekken en angstplas geen aandacht geven en zeker niet corrigeren. Plasjes ook buiten zicht van de hond opruimen. Corrigeren is niet aan de orde, de hond moet vertrouwen krijgen en corrigeren helpt daar niet aan mee. Probeer de situatie zo in te richten dat de hond geen 'fouten' kan maken.

Veel kalmte en rust uitstralen en daar steun bieden waar de hond er om vraagt. Steun is er gewoon 'zijn'.

Geen druk op de hond, dwingen tot contact en/of commando's geven. Laat maar 'schuiven' op zijn manier en tempo.

Shapen, zoals Annelies beschrijft (kende die term niet) heb ik ook gedaan.

Verder zou ik ook de hond niet aan teveel extra prikkels blootstellen. Nieuwe omgeving en mensen is al meer dan genoeg. Dus korte, zelfde saaie poep en pies rondes.

Komt de hond uit z'n coconnetje kun je lekker wat korte snuffel en speurspelletjes doen zonder al teveel druk. En misschien lekker een kong om even mee bezig te zijn.

Komt vast goed allemaal.
Succes en Plezier.

Mira was een nerveus hondje toen wij haar kregen. Ze heeft in haar eerste 6 maanden van haar leven alleen maar binnen geleefd en toen kwamen wij haar halen. Gelijk een autorit van 2,5 uur. Ze stuiterde de hele auto door en blaffen en piepen. Als je met haar ging wandelen sprong ze om je heen en tegen je aan. Ik kon haar wel snel zonder riem laten lopen, ze zou je echt niet kwijt raken. Ze sprong juist zowat in je. Wat heb ik gedaan? Mira vond de bal gelijk erg leuk. Dus ik nam vaak een bal mee met wandelen. Wij zijn gewoon alles met haar gaan doen, regelmatig mee in de auto, lekker in de duinen wandelen, mee op visite, op gehoorzaamheidscursus. Al heel snel ging het heel goed met haar. Na een week vond ze de auto bijvoorbeeld al helemaal geweldig. Het alleen blijven en het slopen is best wel een probleem geweest. Nu na een jaar is ze een stabiele hond en kun je je bijna niet voorstellen dat ze zo'n slechte start heeft gehad.

Ik heb ook last van een onzekere hond.
Het gaat vaak goed, maar hij blaft als er mensen aan komen.
dit is uit onzekerheid, niet uit territorium drift.
hoe denken jullie dat ik dat het best moet afleren?

Sam is van zich zelf uit behoorlijk onzeker. I merk dat het bij hem heel belangrijk is om de rust zelve te zijn. Iedere opwinding voelt hij, dus het is belangrijk dat je rust uit straalt. Heel consequent en rustig ongewenst gedrag aanpakken, maar met name gewenst gedrag de hemel in prijzen.
met Sam moet je er ook echt voor waken dat je hem niet overvraagt, een aantal keer een commando geven dat hij niet begrijpt kan hem behoorlijk van slag maken. Langzaam alles een beetje uitbouwen, en geregeld 'weggevertjes' vragen om zijn zelfvertrouwen te sterken. Als je merkt dat iets niet loopt, gewoon weer een tandje terug en het later opnieuw proberen. (en natuurlijk opblijven letten dat je wel de zelfde, eerlijke ne consequente lijn blijft trekken).
Ook speuren en behendigheidsdingetjes doen hebben bij hem erg gewerkt om hem zekerder te maken en: het gaat al een heel stuk beter. Hoe hij zo onzeker gekomen is is mij nog steeds een raadsel, maar langzaam en zeker wordt het een echte hond