DD schijnzwanger na draak van eerste loopsheid, hoe verder?

Onze Duitse Dog Mackenzie is nu een jaar en net voor het eerst loops geweest, echter was het een zeer zware loopsheid waar zij zelf niet echt prettig onder was.

Kleine terugblik op haar verleden:
We hebben haar met 6 maanden overgenomen uit een gezin waar zij niet op haar plaats zat.
Een gezin met 3 kinderen, een labrador en 2 teckels in een vakantiehuisje... Dochterlief wou een DD en de ouders kochten er eentje voor haar uit een pretnestje. Ze moest toch maar weg, want ze werd te groot. (Duh... Je schaft een DD aan!!)
Verkeerde voeding, beweging en opvoeding in de eerste levensmaanden tot 6 maanden hadden ervoor gezorgd dat we een neurotisch wrak kregen met vergroeïingen aan de achterhand (doorgezakte heupen, zwaar koehakkig en hazentenen), totaal geen spiermassa, moddervet en het arme ding kon niet eens haar achterpoten strekken. Ze kon niet rennen, dat werden rare hazenhupjes en een klein duwtje tegen haar flanken zorgde er al voor dat ze omviel. Bang voor grote honden e.d...

Al met al, na een hoop ellende en extra zorg werd ze met de dag stabieler en krachtiger. (Niet meer doorgezakt, ze kan draven, rennen en spelen! Nog wel wat koehakkig en hazentenen, maar dat krijg je er bijna niet meer uit. We zijn al heel ver binnen 6 maanden!!)  Nu werd ze voor het eerst loops en hoe!! Zwaar bloedverlies (en ook echt zwaar), neurotisch, zenuwachtig en onze reu werd steeds beschermender over haar, omdat ze zelf geen raad wist met haarzelf (wij hebben onze reu vanwege haar laten castreren half maart, ondanks zijn topstamboom!)
Vorige week voor het eerst weer los en onze reu vloog een herder aan die alleen wou snuffelen zonder bijbedoelingen, die was al 5 jaar gecastreerd!! Vanwege haar dus...

Apart uitlaten is zowieso geen optie, de reu vertikt het een stap te zetten zonder haar, en zodra zij de reu niet ziet raakt ze volledig in paniek. Hoezo Jut en Juul?? Slapen is ook innig in elkaar verstrengeld...

Anyway, de loopsheid is over, maar nu is zij schijnzwanger. Wat nou niet echt helpt als je een nestje kittens van bijna 5 weken in huis hebt... Tepels en melkklieren heel erg opgezet en alles jatten wat los en vast zit om te bemoederen. (inc de kittens, wat zowel moeders als de kittens zelf niet grappig vinden...) 

Wil ik haar dit de komende loopsheid nog een keer laten meemaken? Nee...
Maar... Hier komt het probleem! Het betreft een extreem groot ras dat de hormonen nodig heeft om goed uit te groeien, zowel mentaal als fysiek! En volledig uitgroeien duurd bij een DD wel 3 jaar...

Wat is wijsheid??? Toch laten steriliseren na 3 maanden na eerste loopsheid, of toch later vanwege het ras? Hoe zit dat met incontinentie en/of gedragsproblemen, of zelfs groeiproblemen??
Zowieso zal de sterilisatie als dat doorgezet word, plaatsvinden als zijnde laprascopie!!

Dus... Help mijn dilemma!! Graag ervaringen van mensen die bij voorkeur ook een DD hebben laten helpen, of een ander groot ras.

Ik lees de reacties graag!!!

Niemand?

Ik heb dan wel geen DD maar een klein Jack Russeltje...

Hier wel een heftige schijnzwangerschap NA haar sterilisatie. Na een nacht of 3 bijna niet geslapen te hebben door haar gehuil (ik had haar 'kindjes' afgepakt, dat waren 3 piepspeeltjes) heb ik bij de DA Galastop opgehaald, ik moet zeggen dat werkte vrij snel!

Verder geen problemen van de sterilisatie die laporascopisch was.

Maarja Jet is maar klein, Mack heel groot. Jet is al uitgegroeid, Mack dus nog lang niet. Misschien kun je nog een loopsheid aankijken, om te zien hoe het dan gaat. Denk dat ik dat zou doen als ik een DD zou hebben. Maar ik kan natuurlijk niet zien hoeveel last Mack ervan heeft...

Edit: Jet was net 6 maanden toen ze loops werd, daarna ook een kleine schijnzwangerschap.

Dat is mijn probleem ook waar ik tegenaan loop, ze is nog niet volledig uitgegroeid en ze heeft al zo'n achterstand gehad.
Maar tegen de tijd dat ze volledig uitgegroeid is, dan is ze 3.
Zodoende dilemma, dilemma

Inderdaad, erg lastig! En om nou nog 2 jaar zo'n heftige loopsheid mee te maken is ook niet alles.

Wie weet is het de volgende loopsheid een stuk minder heftig.

Laten we het hopen, we gaan weer starten met Bach bloesem druppels om weer even wat rust in dat koppie te krijgen en dan kijken hoe het loopt. Ze kan in ieder geval weer los en lekker rennen, dat scheelt al een hele hoop gehyper.
Ze loopt ook niet overdreven met spullen te leuren, ze is wel geïnterresseerd in de kittens maar laat ze toch wel redelijk met rust.
Alleen die melkklieren zitten me niet lekker, erg grote tepels en echt van die melkzakjes. Je voelt de melkklieren  ook duidelijk zitten. Is dat normaal na loopsheid? We hebben altijd een reu gehad, dit is de eerste teef die we hebben dus tja. Je hebt wel loopsheden meegemaakt met andere honden van vrienden e.d. maar die hadden dit allemaal niet, vandaar dus de twijfels of alles wel goed is.

Een beetje rust in het koppie is inderdaad niet verkeerd!

Jet haar melkklieren waren ook heel erg opgezet en ze gaf ook melk. Opzich niks om je zorgen over te maken. Alleen niet teveel over haar buik wrijven enzo, zodat er ook niks gestimuleerd wordt. Het trekt vanzelf weer weg.



Deze foto is de dag na de sterilisatie, hier zijn de tepels al wat opgezet, dit werd de dagen daarop steeds erger.

Ik geloof dat ik haar dan toch zou laten steriliseren, heb er geen ervaring mee want heb altijd reuen. '
Maar als je haar goed in de gaten houd met beweging en voer moet sterilistatie toch wel kunnen.
Als je nog 2 jaar zo door moet is ook zielig voor haar. En ze hebben al niet zo`n lang leven de schatten.

ik denk t zelfde als judith, ze zijn er maar heel kort (naar verhouding)
zij en de rest vd 'roedel' zouden als je nog 2 jaar wacht dit (iig) nog 4x(!) moeten doormaken..is dat het waard..? Ik denk dat je idd al goed bezig bent van alles op te vangen en te verbeteren en dat je haar een groter plezier doet, en de rest, met nu laten helpen.

Maar hier ook alleen 1 reu ervaring (de rest van mn ervaringen waren van mn ouders of van 3den) maar die laten de honden vaak ook al met een jaar tot 1,5 helpen..

Ik zou haar de rust geven en die (eventueel nog aan te maken) hormonen haar ontnemen/besparen.

Geeft meer onrust dan voordeel gok ik.

Goed, daar kom ik dan aan met mijn Chihuahua ', uhum....

De eerste loopsheid was echt een drama te noemen, ze was er ontzettend ziek van (letterlijk fysiek ziek), vooral de eerste week. Gevolgd door schijnzwangerschap, dus ik heb echt een flinke tijd mijn lol opgekund.

Net toen ze weer enigszins "normaal" in haar ritme was, hoppa - de zes maanden later, weer loops - zucht.... Zag er verschrikkelijk tegenop (vooral voor haar), maar het is 100% meegevallen en stond in nul verhouding met de eerste keer. Eigenlijk heb ik het niet eens gemerkt dat ze loops was (zo schoon hield ze zichzelf).

Ook al heb ik dan geen groot, maar een klein Hondje, ik zou zeker de keuze van sterilisatie afwachten tot na de tweede loopsheid. Misschien gaat het dan veel beter en heeft ze er minder last van. Ze heeft natuurlijk nu in ene een hormonenfestival wat losgebarsten is, dus ja, daar zal ze even aan moeten wennen (op alle vlak).

Heel veel succes met de overweging bij dit dilemma gewenst en hoop dat het ook voor haar de volgende keer minder erg is. Heeft de dierenarts misschien ook al een advies uitgebracht?....

Mijn advies: 3 maanden na de loopsheid laten steriliseren! Pony en Zus zijn beiden na de eerste loopsheid gesteriliseerd. Hebben met beide honden geen problemen gehad door de sterilisatie. Pony had last van enorme schijndracht..drama...drama...drama...aan de hormonen etc. want het stopte niet. Daarna gesteriliseerd en geen problemen meer gehad. Zus had baarmoederontsteking...en dus is het hele zaakje eruit gehaald. Zij had natuurlijk flinke medische klachten, maar er is niets gestagneerd of verkeerd gegaan in de groei.

Wat het best is om te doen, kan ik je helaas niet zeggen. Ik kan je enkel meegeven hoe het bij onze hond ging:
zij was ook erg ziek van het hele loopsheid-gebeuren. Overgeven, niet meer willen eten, beinvloeding van de reukzin, lusteloosheid, na de loopsheid een hardnekkige vaginale infectie en dan een mega-schijndracht met alles erop en eraan: piepen, gezwollen melkklieren, melkproductie, zeulen met alles dat voor 'pup' kon dienen, weer overgeven, weer veel gewichtsverlies, enz, enz. Dus het arme dier was zo'n 3 maanden ziek. Ik vond haar nog te jong om te steriliseren en heb dus een tweede loopsheid afgewacht.
De 2e loopsheid zelf viel redelijk mee, ze voelde zich wel niet lekker, maar het ging. De schijndracht erna was weer heel heftig en deze keer wou ze echt niks meer eten en werd ze mager en depressief en dan hebben we besloten haar 3 maanden later te laten steriliseren. Toen was ze meteen van al die problemen verlost.
Toch ben ik achteraf gezien blij dat ik nog een 2e loopsheid heb afgewacht. Want als ik zie hoe ze lichamelijk (en geestelijk) nog is uitgegroeid op dat half jaar tijd, denk ik dat dat voor haar toch ook wel belangrijk was.
En er zijn ook honden waarbij de 1e loopsheid heel heftig is, en waarbij het daarna erg goed gaat, dus dat kan ook. Dus misschien heeft ze 'geluk' en is ze er later nooit nog ziek van.

Hmm, ok.
Vanaf nu dat ze net uit de loopsheid is/komt (haar kalkoen flubberd nog steeds ergens halverwege der knieën...) ga ik 3 maanden afwachten hoe ze eruit komt.
Als haar karakter en gedrag mooi stabiel is en niet zo achterlijk neurotisch en overdreven hysterisch, laat ik haar wel helpen. Zij kwam zelf al uit een pretnest, moet er niet aan denken dat ze losbreekt aan de riem (ze weegt meer dan 70kg) en ik vind haar terug met een reu aan der kont...
Merk ik echt aan haar gedrag dat ze nog te "kinds" is, dan wacht ik de 2e loopsheid af. Ze zal zelf aan moeten geven wanneer zij er klaar voor is, ik kan/mág dat niet voor haar beslissen vind ik.

Iedereen heel erg bedankt voor het meedenken, zodra de term "wat is wijheid" valt zijn er altijd meningen verdeeld. Daarom ben ik ook wel blij met totaal verschillende antwoorden zodat je nooit een overhaaste beslissing maakt. Met mijn Plan de Campagne zit ik precies in het midden, we kijken aan hoe het gaat en beslissen daarna.

Dat is inderdaad moeilijk om te beslissen...

Wat ik zou overwegen (je moet het eens aan je da vragen of zoiets mogelijk is)

Is haar toch te laten steriliseren, en nadien gecontroleerd hormoonsubstitutie geven.
Dat klinkt omslachtig, maar zou je op deze manier geen evenwicht krijgen tussen het uitgroeien en het voorkomen van een te zware loopsheid.

Doggen worden al niet zo oud, haar laten afzien is ook niet nodig, gezien haar verleden...

Ik heb al jaren geen teef meer, maar zou het een optie zijn om aan de dierenarts te vragen of ze geen prikpil kan? Of valt de prikpil de hormonen ook aan die normaal gesproken voor een evenwichtige groei zouden zorgen?

Dus als opties:
-steriliseren
-uitzitten
-prikpil ter overbrugging? Als is het maar 1 keer, ze is dan toch 6 maanden ouder!

Je kan allicht vragen of het een optie is!

Prikpil is zware dosis; remt de aanmaak van oestrogeen en progesteron.
Met substitutie bedoel ik vrouwelijk hormoon gedoseerd teruggeven, terwijl de 'overproductie' weggenomen is.(verwijdering van eierstokken)

Trouwens; na de eerste loopsheid zeggen dierenartsen dat de hond toch stopt met groeien; hoe zit dat dan met doggen, of geldt dat eigenlijk vooral voor de reuen?

@Wilma:

Prikpil is zowieso geen optie, dat werkt allerhande kanker in de hand en is echt chemisch vergif. Dat wil ik echt niet in mijn hond stoppen. De kans op mammatumoren en baarmoederkanker e.d. verhogen aanzienlijk.

@Saskia:
Onze DA is totaal geen voorstander van castreren/steriliseren, alleen indien noodzakelijk. Net als chemische rommel, wil hij ook liever niet. (bv inentingen zijn ieder jaar niet nodig, aan de hand van titerbepalingen pas iets toedienen) Hij is ook hollistisch arts, dus die hormoonbalans zal hem wel aanstaan. Je hebt een middel van "puur hormoonbalans", wellicht de operatie en samen met dat supplement dat dat de uitkomst kan/zal bieden. Ik zal morgen even bellen en overleggen wat het beste te doen is.

hier 4 (kruising herder) teefjes van 5 maanden laten steriliseren omdat ze geen hormonen konden gebruiken, hadden amper eten gehad en maanden in een kooi opgesloten gelegen. Konden niet lopen zo mager en geen enkele spier te vinden. Nu zijn ze 3 weken geleden gesteriliseerd, bij mij komen wonen, eindelijk eten en nog meer dan voldoende ook en ze beginnen te lopen en te spelen. En ze zijn de afgelopen week gegroeid als kool en ook hun gewicht begint weer ergens op te lijken. Sterilisatie doet meer goed dan kwaad hoor. Tuurlijk zal er een enkele hond problemen krijgen maar dat is nu eenmaal het risico. Niets is zonder gevaar maar bijna altijd heeft de hond er veel baat bij. Ik zou dus in jouw geval zeggen....DOEN

succes!

en laat weten wat hij ervan vindt.(wil graag weten hoe hij dat ziet, hij kent ook de problematiek)

Okee, wist niet dat de prikpil zo slecht was. Ik probeerde alleen out of the box te denken voor meer opties. '

Ik denk dat mijn DA er toch wel in meegaat dat het beter voor haar is. De uiterlijke groei (qua hoogte) stopt meestal inderdaad na de eerste loopsheid. Mentaal en uitdijen qua spiermassa gaat door tot een jaar of 3.

Ook vanwege haar verleden en achterstand die ze gehad heeft, denk ik ook dat het voor haar lekkerder is als ze dat hormoongedonder niet meer heeft. Echter worden teven vaak feller na sterilisatie, zodoende wil ik even afwachten of ze de lieve sullige Mack weer wordt over een paar maanden die ze was. Nu kan ze echt af en toe een draak zijn voor andere honden, maar ik wijt dat puur aan haar hormonen momenteel.

Ik weet het Wilma!

Sja soms heb je aparte gevallen. Ik ben normaal ook een voorstander van eerst uit laten groeien maar is dat altijd wijsheid?

Ik ben geen DA en het juiste advies kan ik niet geven maar toch zou ik er in dit geval voor gaan. Bij Faya laat ik het ook direct na haar eerste loopsheid doen. Die wacht alleen eeuwig met loops worden, de slimmerik.

Tuurlijk, waardeer ik ook!
Onze reu hebben we ook al eens chemisch laten castreren om het effect te zien van een castratie voor hem, maar het risico voor teven vind ik het niet waard.

Ik denk dat sterilisatie in combinatie met gedoseerd oestrogeen teruggeven de beste oplossing is.
De oorzaak waardoor teven na sterilisatie feller worden is het wegvallen van de oestrogeen, maar wel de aanmaak van testosteron. Ik hoop ook echt dat het mijn lieve meisje blijft!
(afgelopen weken waren een drama, zijj was echt een bitch naar andere honden en de reu was helemaal van het padje en zelfs agressief! naar andere honden, met name reuen. Terwijl er geen grotere goedzak bestaat dan hij! Hij is ook maar net 2,5 maand zijn ballen kwijt natuurlijk, de hormonen zijn nog wel aanwezig, duurd ook nog wel even...)