Oh jee, wij doen 'te vee'l' voor onze honden! :)

Haha Monique, een heerlijk boers gezegde, daar kan ik me goed in vinden! Sja, wat is goed. Dat vult dus iedereen voor zichzelf in

Ik ben 70+ en mijn wereld is idd erg klein geworden door het overlijden van vrienden en kennissen.
Ik zou heel graag nog willen reizen, andere landen en steden bezoeken maar dat zit er door gezondheids problemen jammer genoeg niet meer in.
Ruim een jaar geleden zat ik echt te verstoffen in huuis, kwam alleen nog voor de boodschappen buiten.
Ik heb toen heel bewust voor een herplaatser gekkzen en zo kwam Rocky bij me wonen.
Heerlijk, weer er op uit met de hond. Frisse lucht snuiven en af en toe eens een praatje met andere hondenmensen.
Rocky heeft mijn leven beslist rijker gemaakt.
En mijn portemonnee armer doordat hij van alles mankeerde.
Verwen ik hem? Waarschijnlijk in de ogen van anderen wel.
Versvlees, waarvoor ik een vrieskast gekocht heb. En hij geniet van zijn eten, geweldig toch.
Snacks zelf drogen, waarvoor ik een droogoventje gekocht heb. En wat vindt hij ze lekker.
Vakantie? Dat is voor mij toch al heel moeilijk. Maar nu vind ik dat niet erg meer omdat hij er is.
Ben ik nu wereldvreemd? Dacht het niet. Door internet blijf ik redelijk opo de hoogte van wat er zoal in de wereld gaande is. Wordt er over mij geklets? Zal best wel, maar kletsen doen ze hier toch wel over de buren, daar kan ik me echt niet druk over maken.

En als ik op mijn sterfbed terug kijk kan ik in ieder geval zeggen dat ik een verwaarloosd hondje nog een fijne tijd heb gegeven met aandacht, verzorging en goed voer.
En dan kijk ik beslist niet terug naar al die dingen die ik nog had willen doen maar niet kon.

Wauw Truida, wat leuk om te lezen! En mag ik even zeggen, dat ik met volle overtuiging kan zeggen dat je op mij ook absoluut niet wereldvreemd overkomt? Ik had ook nooit, maar dan ook nooit, aan je manier van schrijven afgeleid dat je 70+ bent

Wat mooi !

@ Fay: ik ben het wel met jouw standpunt eens hoor!
Ik heb zelf ook katten en een hond en ik zie ze als aanvulling en fijne verrijking van mijn gezin.
Mensen waarbij hun dier het middelpunt en het belangrijkste figuur in hun leven is, vind ik persoonlijk wat ongezond.
Mijn buurvrouw is zo iemand (vind ik dan), zij gaat vrijwel nooit naar een verjaardag of feestje omdat dat zo ongezellig is voor haar hondjes als ze s'avonds alleen zijn.... Uhhhmmm.. ik bedoel maar, niet zo gezond, toch?
Wij zijn ook wel eens op bezoek geweest bij mensen met een rottweiler ''wat dan natuurlijk een gezellig avondje moest gaan worden''
nou, er werd meer tegen die hond geluld dan tegen ons!
Het was Kelly hier en Kelly daar, Kelly mocht niet dit en vooral niet dat. En dit moest ze leren, en dat moest ze doen, en dit was braaf en dat weer niet. En terwijl Kelly de rottweiler het constante middelpunt was, zaten mijn man en ik met een glas wijn in ons handen maar wat naar buiten te kijken. De baasjes hadden het zo druk met het socialiseren van hun hond, dat ze er zelf asociaal van werden! Nou sorry, het is niet laat geworden die avond.
Ha,ha,ha, nou, ik snap jou dus wel hoor Fay!
En toch ben ik zelf ondanks mijn nuchterheid een enorme dierenvriend. Ik vind dieren om me heen ''heerlijk'' en ik houd zo ontzettend veel van ze! Als een van mijn dieren ziek is of pijn heeft ben ik daar zelf ook beroerd van!
Ik heb veel voor ze over. Maar toch loopt er in mijn leven een duidelijke scheidingslijn tussen mens en dier.
Ik denk dat jij dat ook wel zo bedoeld.

@Suzan;

Er zullen ook mensen die het doen zoals jij beschrijft, deze mensen hebben dan heel erg veel over voor hun hond en vinden hun hond heel belangrijk!

Ik vind dat er een soort middenweg kan zijn, wat minder naar feestjes en weekenden stappen, een hond kan best even alleen zijn af en toe, niets mis mee (mits goed aangeleerd! ) maar ik ben wel van mening, wij als mensen kiezen voor een hond dus moeten we de hond zoveel mogelijk geven wat kan (de hond heeft er immers niet om gevraagd ) en rekening houden met de hond waar kan!!

Er zijn natuurlijk ook mensen die gewoon niet van verjaardagen houden
Natuurlijk ga ik wel naar mijn ouders en broertje, maar de rest kan me gestolen worden.
Sowieso zie ik de rest van mijn familie eigenlijk nooit. Familie van mijn vriend ben ik niet zo over te spreken, dus die hoef ik ook niet te zien (schoonouders leven beiden niet meer).

Ik ben dus dus gewoon lekker vaak thuis bij het hondje, lekker beetje spelen, beetje bankhangen.
Heerlijk!

Nu nog geraniums in de vensterbank en het plaatje is compleet