Taiko's achtergrond

Taiko werd door zijn vorige eigenaren afgestaan omdat hij niet alleen kan blijven en dingen stuk bijt.

Toen ze hem binnen brachten was heel zijn lijfje bedekt met klitten.
En die hebben ze dan in het asiel verwijderd.
Maar toen was het me dus al duidelijk dat hij verwaarloosd werd.

Ik had hem al een paar keer gepaseerd toen ik met de andere asielhondjes was gaan wandelen.
En op een bepaald moment heb ik mijn hondje en dat van mijn zus genomen toen zij ging wandelen met Taiko (die toen nog Poffie heete).
Het klikte meteen tussen Dempsey en Taiko en toen Taiko mij aankeek met zijn mooie lieve oogjes was ik op slag verliefd.
We hebben toen Dempsey, Romi (hondje van men zus), Roula (hondje van men moeder) en Taiko op de wei gezet om te kijken wat ze zouden doen als ze los waren.
En ook dat ging super !!!
Daarna ben ik meteen de adoptie papieren gaan invullen en heb ik hem diezelfde dag nog mogen meenemen

Heel snel merkte ik dat hij niet alleen verwaarloosd, maar ook mishandeld werd bij zijn vorige eigenaren
Hij had een enorm trauma in zijn zij van een stamp en vorige week heb ik platen moeten laten nemen van zijn pootjes omdat hij al een hele tijd mankt en het werd alleen maar erger.
Wat blijkt...
Hij heeft een aangeboren misvorming (die normaal enkel bij grote rassen voorkomt) in zijn linker elleboog waar nooit iets is aan gedaan.
Door die misvorming zijn er vele bot fragmentjes die los zitten in zijn elleboog en daardoor heeft hij dus nog meer last.
Hoogstwaarschijnlijk mankt hij al zijn hele leven.
Ik heb het besproken met de DA en de enige manier om hem te verlossen van die pijn is een operatie.
Die moeten we nog plannen omdat de DA juist met vakantie ging.
Aan zijn rechter elleboog ontdekte de DA ook nog een breuk die al half geheeld was.
Nog een bewijs meer dat hij werd mishandeld
die breuk werd hoogstwaarschijnlijk veroorzaakt door een stamp tegen zijn pootje

Al snel merkte ik ook dat het heel moeilijk zou worden om hem op te voeden tot een geweldig en lief hondje !!!
Hij beet me en viel me echt aan vanaf de eerste dag.
Maar ik heb hem een nieuwe kans gegeven op een nieuw leven en daar hou ik me aan !!!
Hij blijft bij mij tot zijn dood !!!

Toen we thuis kwamen van de eerste wandeling heeft hij meteen de katten begroet en omdat hij daar achter zou jagen hield ik het toch wat in het oog, maar dat was totaal geen enkel probleem
De konijntjes heeft hij pas een week later ontmoet en ook dat ging super !

In het begin viel hij me zowel binnen als buiten aan en ging hij me echt enorm testen.
Ik ben zo snel mogelijk begonnen met hondenschool.
In het begin ging dat totaal niet !!!
Hij beet me constant, daagde me uit en als hij ontsnapte kregen we hem zo goed als niet meer te pakken.
De 2e les ging al beter, maar hij bleef me een paar lessen lang uitdagen en bijten.
Een paar lessen later was het gedaan met aanvallen tijdens volgoefeningen, maar viel hij me wel aan als ik met hem probeerde te spelen of het speeltje nog maar liet zien.
Nu (iets langer als 4 maanden) luisterd hij al heel wat beter.
Hij viel me niet meer aan.

Sinds kort valt hij me terug aan en probeert hij me weer te testen in hoever hij kan gaan.

Dit door een paar gebeurtenissen die heel kort op elkaar volgde.

De eerste gebeurtenis was met nieuwjaar.
We waren een vroege avondwandeling aan het maken zodat ze niet tussen het vuurwerk hun plasje zouden moeten doen.
In de verte waren ze wel al aan het schieten en sommige waren ook in de straat achter ons.
Maar geen van de hondjes reageerde op de knallen.
We komen het hoekje om bij ons en komen in de straat van de buren die op dat moment juist buiten stonden om een vuurpijl de lucht in te schieten.
Ik hoor een vrouw in dat groepje zeggen wacht tot die hondjes weg zijn.
Dus wij gaan voort en dan vlak achter ons steken ze dan toch die pijl op.
Die pijl knalde vlak boven ons en Taiko en Romi waren in alle staten.
Ze waren helemaal in paniek.
Die buren zagen hoe hard ze in paniek waren en vonden er niets beter op om nog een vuurbom (eentje die tegen de grond een luide knal geeft) achter aan te steken.
Natuurlijk schieten die 2 nog meer in paniek.
wij (ik en men zus) geprobeerd om hen wat kalm te krijgen, maar we kregen ze niet kalm en we kregen hen ook niet meer vooruit.
Ze bleven echt stokstijf van de schrik ineengedoken op de grond liggen.
Ik heb toen Taiko opgepakt en men zus nam haar hondje op.
We zijn toen zo snel mogelijk naar huis gegaan.
We hebben de TV wat luider gezet zodat ze de knallen minder hoorde.
Maar nog steeds waren ze enorm bang.
Dus heb ik me midden in de kamer op de grond gezet (waar we de knallen het minst hoorde) en ze bij mij genomen.
Toen zijn ze wat gekalmeert.
En tegen 2 a 3 uur konden we as gaan slapen toen ze helemaal terug kalm waren.

Sindsdien heeft Taiko enorme schrik van alle luide geluiden.

En overlaatst heeft er een Tervurense Herder hem gebeten op de hondenschool.
En sindsdien heeft hij schrik van alle vreemde honden.
En ook terug van vreemde mensen.
Want in het begin was hij ontsettend bang van vreemde mensen.

En door die 2 gebeurtenissen is hij wat hervallen in zijn slechte gewoonte.

Maar ben er weer volop aan het werken aan zowel de vreemde honden, vreemde mensen en luide geluiden.

We gaan zoveel mogelijk naar de hondenweide, daar heeft hij toch al een nieuwe vriend gevonden in een Golden Rettriever en is hij ook ineens in contact met vreemde mensen die hem af en toe eens aaien.

En voor zijn angst voor luide geluiden heb ik nu een CD gekocht van Martin Gaus.
Ik hoop dat het werkt

Binnenhuis is Taiko een echte schat, een echte knuffelbeer
Heel af en toe haalt hij eens uit naar Romi als zij wat dicht in zijn buurt komt, maar voor de rest is hij een echte schat in huis.
Enkel buiten moet ik nu bijna vanaf 0 terug beginnen met hem.

Als hij zijn angst voor luide geluiden heeft overwonnen zal het al heel wat beter zijn !!!

Taiko op de eerste dag bij mij


Taiko na een goede trimbeurt


Taiko samen met Rob (zijn nieuwe vriendje op de hondenweide)


Mijn 2 schattjes

je mag fier zijn hoor wat een verbetering nu hij bij je is en leuk dat je hem een tweede kans wil geven

Als je die foto ziet van Taiko toen hij de eerste dag bij jou was en nu, wat een verschil !!

Ik vind hem zo'n leuk hondje !! En met jouw goede zorgen, is hij het gelukkigste hondje ter wereld geworden!! Hoop dat zijn pootje vandaag weer beter is, want hij mankte gisteren toch wel weer wat hé !

Maarre...Tibo is niet tevreden hoor...Taiko op foto met een concurrent

@ Marie-Rose: hij is idd heel hard veranderd kwa uiterlijk, maar ook kwa karakter.
Vandaag gaat het weer wat beter met zijn pootje.
Maar of hij er veel last van heeft kan ik niet goed zien, want hij laat niet snel zien dat hij pijn heeft.

Ik heb nog geen foto van Tibo en Taiko.
Dus volgende keer mijn camera meenemen en foto nemen van hen en dan kan ik volgende keer een foto van Tibo en Taiko erbij zetten

Dat is afgesproken, want Tibo wil niet vergeten worden Twee ex-asielhondjes bij elkaar

wel een heftig leven achter de rug zeg!

maar wat een schatjes zijn het geworden zeg!

Wow,... wat heeft die bij jullie een geslaagde make-over gekregen .

Fijn hoor!