Wie maakt bij jullie de beslissing tot 1e 2e of meerdere hond?

hoi hoi,

Ik vroeg me af wie er bij jullie beslist (in een relatie) tot nemen van een eerste of een nieuwe extra hond.
Ik ben iemand die niet zonder dieren kan en het liefst zoveel mogelijk (verantwoord) om me heen fijn vind.
Nu is het zo dat mijn partner van Surinaamse afkomst komt en vroeger niet eens een hond in huis wou hebben!
Hij kwam er echter snel achter dat ik er doodongelukkig van werd en na 3 jaar kreeg ik eindelijk mijn lang verlangde hond!
Nu zijn hij en Amigo de grootste vrienden en zijn ze echt onafscheidelijk (soms betrap ik ze zelfs samen op de bank wat dus echt verboden is!

Amigo is nu 2,5 jaar oud en ik vind het tijd voor een maatje voor hem En niet alleen dat , maar mijn intentie was om te gaan sporten (behendigheid en schapendrijven) met amigo , maar door meerdere factoren lukt dat niet.
Daardoor voel ik toch een gemis en dat vind ik erg jammer.

Nu beloofde mijn partner me dat als we zouden verhuizen ik mijn tweede hond mocht nemen , maar inmiddels zijn we sinds November verhuist en nu krijg ik te horen dat hij niet wist dat we zo snel zouden verhuizen.

Hij verteld me ook dat ik wel een tweede hond mag nemen , maar dat hij het niet ziet zitten om met 2 honden op stap te gaan en hij is een echt vakantie mens en hij geloofd dus niet dat je oppas voor 2 kan vinden.

Hij wil wel een tweede hond , maar nu krijg ik te horen dat hij dat wat vind als amigo "oud" is.

Ik leg me er dus tijdelijk bij neer , af en toe ziet hij ook hele leuke honden dus die dag komt er wel , maar wanneer... af en toe!

wie beslist er bij jullie? jij , hij/zij of jullie samen?

Zulke beslissingen nemen we samen, ik ben wel degene die zulk soort voorstellen doet

Hoi Ashley,

Wat herkenbaar is dit! Jouw partner en de mijne konden wel familie wezen

Zelf ben ik tussen de dieren opgegroeid. Honden, katten, konijnen, fretten, hamsters alles hadden we. Mijn man is niet zo van de dieren. We hebben nu 1 kat en 1 hond. Ik wil er dolgraag 1 of 2 honden bij. Mijn man heeft dit heel lang niet gewild. Hij is nu al wel een tijdje om, maar dat heeft lang geduurd.

Het is dat ik aan hardlopen doe en het niet prettig vind om 's avonds laat nog over straat te gaan (soms kan dat niet anders) en met een grote hond aan mijn zijde lijkt mij dat geen probleem meer. Bovendien mis ik een maatje met hardlopen en behoort canicross dan ook tot de mogelijkheden. Mijn huidige hond vindt dat nou eenmaal helemaal niets.

Maar het heeft lang geduurd voordat mijn man volledig achter een tweede hond stond. En ik wilde wel dat hij er volledig achter zou staan, anders schiet het niet op. Dat is nu het geval en volgend jaar gaan we op zoek!

Ik hoop dat je man nog van gedachten veranderd! Het is echt heerlijk om meerdere honden om je heen te hebben en sporten met je hond, zoals behendigheid is echt heel leuk!

Ik had een hond toen wij gingen samen wonen, toen die er niet meer was was ik echt doodongelukkig en daarom is Jessy nu hier Mijn vriend is ook niet echt een hondenpersoon.

Nu is Jessy aardig groot en hebben we echt geen ruimte voor een 2e maar zo nu en dan zeg ik als we een groter huis met tuin hadden..... dan maakt hij het af ... nam je zeker een 2e hond.

Ach ik ben allang blij dat ik 1 hond heb
En als hij echt nooit een 2e hond wil leg ik me daar maar bij neer.
Ik heb wel 2 katten, die vind hij dan wel leuk En de jongste is net een hond dus heb ik toch 1,5 hond

Haha wat grappig

mijn vriend is ook Surinaams maar als het aan hem ligt zitten alle asielhonden hier
Zodra ik hem ook maar een foto laat zien van een herplaatser, dan wordt ie al enthousiast en moet ik de hond gaan halen

Lijkt me dus duidelijk dat ik degene ben die beslist of er wel of geen huisdier bijkomt

Mijn vriend zegt: als ik er niet was had je er vijf en at je zelf niet om je honden vlees te kunnen geven in lagen ze vermoedelijk allemaal in je king size bed
Nu ja, mijn vriend is er dus een hond, daar zal het hier voorlopig bij blijven en in de keuken, niet in bed

Ik roep al heel lang dat ik een 2e hond wil maar Patrick ziet het niet zo zitten.
Kan ik ook wel begrijpen 1 is makkelijker dan 2.

Zolang we het niet samen eens zijn komt er niks bij helaas.

Wij beslissen samen en maken ook samen de keuze van welk ras en welke fokker

OOk het kiezen van de pup doen wij samen, maar mijn stem weegt dan net iets zwaarder, want ik moet ze opvoeden en trainen.

hier ook beslissingen samen draag het vaak wel zelf aan maar als hij het niet accepteerd dan gebeurd het ook niet
soms doet ie wel wat extra in het zakje als ik het maar zelf doe en verzorg noem maar op hij is wel hondenmens ik doel dan ook dat er al een konijn loopt en 2 vogels en daar doet hij dus niks voor hij doet alles voor de hond rest is bij hem niet belangrijk , het mag keurt ook goed maar onderhoud en schoonmaak doet hij niet is mijn verantwoordelijkheid hahahaha met liefde er voor over hahaha heb een goeierd getroffen hahaha

Na 10 jaar zeuren hebben mn ouders eindelijk toestemming gegeven. T was alleen toen net voor de winter dus moest tot het voorjaar wachten. Toen het eindelijk goed weer was wisten ze nog niet wat voor ras enzo.. Ik heb de knoop doorgehakt door te bellen voor een labrador. Gewoon gezegd dat ik zaterdag voor n hond ging kijken of ze mee gaan.. haha en t is m geworden, onze lieverD! Maar 1 is wel genoeg.. zoveel ruimte hebben we hier niet.. Nu kan niemand meer zonder gelukkig maar

mijn vriend is ook een minder grote dierenliefhebber dan ik, hij heeft geen problemen met dieren maar hij zei al wel dat moest hij nu een vriendin gehad hebben die geen dieren wou dan zou dat voor hem geen probleem geweest zijn, nou dat zit dus wel ff anders bij mij, hier thuis hebben we ook bijna alles gehad dus dieren horen er voor mij gewoon bij.

We hebben al enkele afspraken gemaakt voor als we alleen gaan wonen, we nemen maximum 2 honden, daar is hij momenteel heel duidelijk in en daar ben ik ook tevreden mee.
Met andere dieren zou ik ook veel meer willen dan hij, dus hij gaat wel steeds degene zijn die beslist of er iets bijkomt of niet.

Tja die keus maak ik altijd zelf, daar heb ik mijn partner niet voor nodig, in de jaren met mijn man heeft hij maar 1 keer de honden hoeven voeren, omdat ik net bevallen was, ik regelde zelf de oppas, legde alles klaar, zorgde voor het voer, liet ze uit, deed alles zelf, heb zelf de hondenhokken gebouwd toen en de kennel, hij heeft nooit last gehad van de 7 honden die we toen hadden.

Daarbij ik bemoeide me ook niet met zijn hobbie wat ook handen vol geld koste, nu nog als ik nu een partner zou treffen, die heeft niets te zeggen over de honden, anders kon het wel eens heel vervelend worden.
Het zou anders worden als ik de verzorging zou verzuimen of dergelijke, maar dat gebeurd niet, ken slecht tegen troep en rotzooi.

Zo gaat het hier ook, maar net als bij Rita weegt mijn stem zwaarder.
Ik heb altijd herplaatsers/asielhonden, ik ben wel degene die beslist welke hond er komt.
Wij hebben momenteel 2 honden en 2 katten en mijn man vind dit voorlopig genoeg.
Zou ik nog een hond bij willen hoef ik mijn man alleen maar in het asiel "los" te laten
Ik ben er zeker van dat hij dan toch met een hond thuiskomt

Ik! Maar ik geef mijn man het gevoel dat hij het beslist
Ik kan erg goed manipuleren en heb mazzel dat manlief daar niet tegen opgewassen is, ook al denkt ie van wel.

Dat is een beslissing die we samen maken. Maar wel aangestuurd door mij. Ik ben gek op honden en wil het liefst een hele roedel. Maar wel op de voorwaarde dat mijn partner er achter staat. Samen zorg je er toch voor. AL ben ik wel degene die tussen de middag thuis komt van het werk om de hond naar het bos te doen Ik wil heel graag in de toekomst een hondje er bij maar daar moet mijn partner zich ook in kunnen vinden.

Hahaha!! Helaas heeft mijn vent dat snel door

hier net zo een liefste er nog wel 1 bij maar dat zal ik de opa nie tmeer aandoen 1 pup kan hij nog wel aan maar 2 hahahahaa

Wij over leggen altijd alles samen want als de een het wel wil en de ander niet dat werkt niet
in een relatie.
We hebben vier hondjes en hebben altijd alles samen besproken en beslist maar ik heb wel het grooste deel van de op voeding en verzorging op mij genomen

Wij nemen die beslissingen ook samen, al ben ik degene die met dergelijke voorstellen komt meestal.
Voor Yuna en Fedor hebben we samen heel bewust gekozen en mijn vriend en ik dragen voor hen dan ook beide evenveel verantwoordelijkheid; voor de Rottweilerpup die we in de toekomst hopen te verwelkomen ligt dat iets anders, die neem ik volledig onder m'n hoede en in dat geval weegt mijn mening dan ook iets zwaarder.

We overleggen samen, maar ik ben wel degene die een hond wil en hij vond het wel moeilijk, omdat hij niet wist dat ik ooit een hond wilde.Vroeger ging het gewoon niet, maar nadat ons huisje afgewerkt is is het wel mogelijk.Heb hem er echt van moeten overtuigen, en ik zal dan ook degene zijn die er alles mee gaat doen.Van eten geven tot wandelen en naar de cursus ed.Ik ben een grote dierenliefhebber, maar mijn partner is degene die mij moet intomen,anders wint bij mij mijn hart in plaats van verstand.

Dit is een beslissing die wij samen zullen maken, en dan denk ik dat ik zelfs m'n vriend zou moeten afremmen

Ik zal er dolgraag een 2e hond bij willen maar doe dit om meerdere redenen bewust niet...
Maar af en toe zie ik hier een oproepje langskomen of kijk op bijv een site van een asiel of een site met buitenlandse adoptie hondjes en dan komen er soms honden voorbij waar m'n hart toch even sneller van gaat kloppen en een ahhh of ow, wat een lieverd! ontlokken waarop m'n vriend vaak reageert van, das idd leukerd of waarom probeer je het niet

Dus wieweet, ooit in de toekomst, maar voor mij/ons nu nog niet

hahaha ja dat probeer ik ook

wij (schoonzusje en ik) zijn voor mijn schoonmoeder (die tegenover ons woont) aan het rondkijken voor een geschikt hondje voor haar, vriend is tegen omdat ze ook niet meer de allerfitste is. En hij vaak voor haar vorige hond moest zorgen en uitlaten. Het geheim hier is om hem gelijk te geven, ja het is veel werk, ook voor ons, ja we moeten er echt goed over nadenken. En nee jij zou niets extra's hoeven doen.
Tegen de tijd dat schoonmoeder weer aan een nieuw hondje toe is, is hij zeker weten van mening veranderd, denkend dat dit zijn beslissing is en niemand hem daartoe gedwongen heeft.

Ja precies en dan de voordelen tegen de nadelen afwegen. Dat schoonmoeder toch wat gezelschap heeft, want tja anders zit ze ook maar alleen te zitten. Ze komt er wat vaker uit, dat zou toch ook wel erg goed voor haar zijn.
Ach en is het dan zo'n grote moeite als je dat kleine hondje 1 keer per dag voor een flinke boswandeling meeneem? Je gaat immers toch al met Lola. t Is toch familie he, dan moet je iets voor elkaar over hebben. Als het nou een ouder hondje is dan blijven jullie er ook geen eeuwigheid mee zitten als schoonmoeder onverhoopt komt te overlijden.

Nou zo pak ik dat in......en eerst sputtert mijn eega dan tegen, en uiteindelijk (vooral "het is toch je moeder he" ligt erg gevoelig) gaat ie overstag. En het leuke is dan dat hij denkt dat het zijn idee is.

Een dier in huis nemen daar moet ieder huisgenoot achter staan vind ik.
Dus je beslist dat samen, ook de kinderen.

Hahaha....zo doe ik dat ook....
Ik neem de uiteindelijke beslssing, en heeft manlief niets te vertellen...
( al denkt ie natuurlijk van wel... )
Mijn man is overigens wel STAPELGEK op mijn jongens hoor....

Ik beslis daar over. Mijn vriend wilde een oldtimer kopen en ik had gezegd: ok, maar als jij een auto bijkoopt, komt er voor mij een hond bij. Dus ik denk dat het waarschijnlijk de laatste auto is die hij koopt
Ik ben 5à 6 keer per jaar weg op weekend met mijn paard en dan zorgt hij voor Jerome, maar voor de rest is het altijd ik die ervoor kijk.. Ik zorg dat hij elke dag eten krijgt, dat hij zijn jaarlijkse inentingen krijgt,...
Hij zegt altijd: het is jou hond, dus jij moet er maar voor zorgen. Maar stiekem zie ik toch dat hij mijn Jeromeke echt niet meer zou kunnen missen!!

ik dacht dat alle dames het zo aanpakten

on topic;
ik had/heb 1 hond...met de wens er in de toekomst 1 bij te hebben.
nu heeft mijn vriendin 2 honden en hebben we er dus samen ineens 3
toch wil ik stiekem nog "mijn 2e hondje" en dat is gelukkig heel bespreekbaar, en zoiets moet je echt wel samen beslissen vind ik..je kunt niet 3 honden hebben, en dan een vierde die eigenlijk door 1 baasje helemaal niet gewenst is..
met zulke dingen moet je wel op 1 lijn zitten vind ik..het is niet iets simpels namelijk, je komt het constant tegen en wordt ermee geconfronteerd. dussss moeten wel alle neuzen dezelfde kant op staan

dat is trouwens ongeacht het aantal honden...1,2,3,4, 10

Het idee kwam van mij om een hond te nemen. maar de echte beslissing is natuurlijk samen gemaakt!
Mara is ook een super hulp in huis, gevallen spullen oprapen, spullen aangeven enz. deze hulp is nodig voor mijn moeder, Helaaaas mag ze de supermarkten niet in,, heb ook geen idee hoe dat op te lossen is..
Anyway, de hulp is er voor mijn moeder, het actieve en leergierige is er voor mij
lang nagedacht over het ras, maar wel Superblij met de uiteindelijke keuze, kan me geen betere kameraad bedenken dan mara is!

Het idee kwam hier van mijn man, toen het echter eenmaal zo ver was heb ik mijn kaarten wel zo gespeeld dat hij voor mijn keuze hond ging.
Dat had hij pas na een maand door, dat hij lichtjes gemanipuleerd was...
Nou ja, hij moet klagen, hij wilde toch een hond?

Maar ik vind wel dat je uiteindelijk allebei wel achter het idee van in hond in huis moet staan, wat Jeroen zegt, je loopt het dier wel constant tegen het lijf. (Geldt trouwens voor elk mogelijk huisdier vind ik.)