Héél lang verhaal: gewoon even hart luchten voor nieuwe energie!

Aangezien er op dit forum veel mensen actief zijn wiens meningen ik graag lees, en waar ik me in kan vinden en van leer, zal ik een poging doen mijn verhaal hier neer te zetten.. Ik zit momenteel wel te wachten op een frisse wind en hernieuwde energie, want ik merk aan mezelf dat ik ‘vast’ zit. Ik weet niet eens wat ik nu precies wil vertellen, en op welke reacties ik hoop, ik denk dat het een wirwar van hersenspinsels wordt.

Ook vind het eigenlijk maar niets om me nu zo kwetsbaar op te stellen en eigenlijk toe te geven dat het niet gaat zoals ik wil, maargoed, als dit zorgt voor goed advies: graag! Het is niet eens ss dat ik momenteel echt een ‘probleem’ heb, het is vooral even een kwestie van het hart luchten!

Korte samenvatting: wij hebben thuis 2 honden,Cookie: een teckelteef van 2 jaar, en Tess: een x Hollandse-mechelse herderteef van bijna 1 jaar. Ze zijn allebei 2 heel bewuste keuzes geweest van mij en mijn vriend. Van thuis uit allebei honden gewend (herders) maar toch nog vele uren gespendeerd aan research voordat we überhaupt begonnen aan onze eigen huisdieren. Allebei overtuigd van het positieve opvoeden, altijd op 1 lijn gezeten en hier vele uren werk in gestoken. Met beide honden verschillende cursussen gevolgd bij Martin Gaus, onze vakanties volledig op het opvoeden van de honden gericht, blijven lezen en ontwikkelen, blijven analyseren en bespreken wat de beste aanpak is in specifieke gevallen, blijven geloven in al het positieve en een goede ontwikkeling.

Vermoeiend: mensen blijven overtuigen van onze positieve aanpak, mensen uitleggen waarom ze zich moeten houden aan onze regels wanneer ze bij onze honden zijn, mensen die het niet begrijpen en/of van ‘de oude stempel’ zijn vol geduld uitleggen wáárom we het op deze manier aanpakken, wát de uiteindelijke voordelen er van zijn, en waárom de oude manier (leesomineren en fysiek straffen) niet werkt in onze ogen. Het kost veel energie om een ander pad te bewandelen dan de rest en keer op keer te moeten uitleggen wat je doet, waarom je dit zo doet, en voor je gevoel sta je je vaak te verdedigen en word je uiteindelijk weggezet als ‘softie’. So be it.

Begrijp me goed: ik kan meningen die ik er niet toe vind doen, naast me neer leggen. Ik doel dan op ‘goedbedoelde’ adviezen die doordrenkt zijn van dominantie en een keer flink straffen ‘zodat ze het wel begrijpen’. Nee, dit is niet ons ding, zo doen wij dat niet. Klaar. Vermoeiend blijft het echter wel, nu we onderhand 2 jaar verder zijn en het nog steeds nodig is.

Echter merk ik bij Tess dat ik het af en toen niet meer weet. Tess in mijn ogen: een jonge, gevoelige er erg lieve hond, maar met veel onrust in haar lijf én veel pit. Dit uit zich vooral in het cónstant alert zijn. Zelfs wanneer we denken dat ze slaapt, staat ze 9 van de 10 keer meteen op zo gauw mijn vriend of ik opstaan. Het is niet zo dat ze ons in huis overal achterna loopt, ze is verder erg zelfstandig. Tijdens het wandelen is álles interessanter, en 'draaft' ze de helft van de tijd, met haar oren recht overeind, helemaal gefocussed. Auto’s , fietsers, joggers, katten: het is een hel om tegen te komen. Ze gaat 9 van de 10 keer door het lint en wil ze najagen. Een ander punt wat ik erg vervelend vind is het opspringen en happen naar mensen die op bezoek komen of die we tegenkomen tijdens het wandelen, ondanks dat we hier altijd zo mee bezig zijn om dit om te buigen.

Het is niet leuk als je altijd mensen wil laten inzien dat positief het beste werkt, en mensen vervolgens zien hoe je hond uitvalt tijdens het wandelen en bij mensen in de kleren hangt. Soms denk ik dan echt: zou het anders zijn geweest als we haar gewoon hadden opgevoed met de ‘oude methode’? Dus wel een keer goed boos worden, en dat het dan over zou zijn. Ik weet uiteindelijk dat dit ook niet werkt, ik ben ook maar een mens en ook wel eens tegen haar uitgevallen (verbaal) en ik zie dat dit totaal niet werkt en haar alleen maar opgefokter maakt.

We hebben een consult gehad met Nelis Verhoeven, omdat we handvaten wilden, hoe we het best met haar als individu om konden gaan. Om te weten wat ze nodig had, wat we haar het beste konden bieden. Nelis is hier geweest, en concludeerde dat er niets mis met haar was. Natuurlijk fijn om te horen, in principe wisten we dit wel, maar wilden we meer concrete tips. Deze hebben we ook gekregen, hier zijn we mee aan de slag gegaan. Ook zijn we daar op locatie geweest om te wandelen met Tess en de dochter van Nelis. Op het aangeleerde signaaltje wat we haar van te voren moesten leren om aandacht te vragen, reageerde ze toen heel goed. In mijn ogen vrij logisch, de hele rit zijn we niets tegengekomen dus ze was vrij ontspannen. Echter in de thuissituatie zijn we weer terug bij af. Hier wil ik nu verder niet te diep op ingaan, we zijn er hard mee aan het oefenen.

Ik wordt alleen langzaam aan totaal verward van alle informatie die ik krijg. Ik heb altijd een hoge dunk gehad van mijn instructeur bij Martin Gaus. Een topinstructeur,rustig, kon altijd alles logisch en helder verwoorden en uitleggen, goed met honden. Hier hoorden we bijvoorbeeld dat we niet teveel tegen Tess moesten praten tijdens het wandelen, niet te veel prijzen om niets, omdat ze hier juist zenuwachtiger van zou worden. Van Nelis kregen we echter te horen dat we veel te weinig zeiden tijdens het wandelen, we moesten haar meer belonen met onze stem.

Op het forum las ik vaker de tip van het aandacht vragen met een balletje, als je hond niet te paaien was met snoepjes. Dit hebben we met Tess geprobeerd, en inderdaad: op het piepballetje reageerde ze áltijd! Deze zetten we dus ook in bij moeilijke situaties met bijv. fietsers. En ja, dit leek het enige wat werkte. Ze was afgeleid, kreeg het balletje, en 9 van de 10 keer had ze geen oog meer voor de fietser. Van Nelis moest het balletje er echter meteen uit, en moesten we het kliksignaaltje aanleren. Dit hebben we gedaan, echter reageert ze maar half op het kliksignaal, en vroeger metéén op het piepballetje. Was dit dan echt zo fout, vraag ik me nu dan af…

Uiteindelijk willen we de honden met z’n 2en uit kunnen laten. Met Martin Gaus zijn we daar toen mee begonnen, volgens hen moest dit ook kunnen uiteindelijk. Volgens Nelis moeten we haar voortaan apart uitlaten, en niet meer dan 20 min. Ook mag ze eigenlijk liever niet los, terwijl ze dit wel kan op de juiste overzichtelijke stukken. Ze is dan ook relax en komt als je haar roept. Daarbij is Nelis niet van de commando’s, terwijl we bij deze uiteraard wel hebben geleerd bij Martin Gaus. Ook lees ik vaker van je hond laten zitten om rust te brengen, wat in mijn ogen logisch leek..maar dit is dus ook een commando. Ook het ‘hier’ roepen is een commando, welke we beter konden vervangen door de andere kant op te lopen als we wilden dat ze kwam. Zelf vond ik het commando ‘hier’ echter toch iets wat ik er in wilde houden, ivm veiligheid. Nu weet ik dat ik niet alles klakkeloos over hoef te nemen en er vooral uit moet halen wat voor mij werkt, maar verwarrend is het wel.

Ook hebben we altijd geleerd, zowel bij MG als bij Nelis: positief gedrag belonen, negatief negeren, zelfbelonend gedrag proberen te voorkomen. Tess wordt altijd enthousiast van mensen. Ze rent er meteen naartoe, springt een paar keer en hapt meestal ook. We zeggen altijd dat mensen de hond moeten negeren en pas mogen aaien als ze netjes gaat zitten, wat ze vaak ook doet áls mensen haar maar negeren. Ook zeggen we ze dat ze de armen bij hun lijf of over elkaar moeten houden, en hun lichaam moeten wegdraaien als ze tegen ze opspringt. Mooi gezegd, maar praktijk leert dat mensen uit reactie altijd anders reageren. Zo hing ze laatst bij mijn broer in zijn nieuwe trui, waardoor hij natuurlijk boos roept: “Hey, die hond hapt!” en probeert haar eraf te krijgen. Wat Tess alleen maar enthousiaster maakt…

En op zo’n moment wordt ik moedeloos. Daar sta je dan met je: “Je moet haar negeren!” En iedereen vraagt zich op zo’n moment af waarom ik niets doe. Natuurlijk probeer ik haar dan af te leiden, maar delf het onderspit. En denk op zo’n moment ook wel eens: Verdomme, wat sta ik hier nu af te leiden, ze hééft ook gewoon niet in andermans kleren te hangen .En zelf ben ik ook ‘boos’ op zo’n moment. Boos omdat ik de situatie niet onder controle heb. Boos, omdat ze mensen tegen zich in het harnas jaagt met haar gedrag.

En dan zit ik op het punt waar ik nu zit: ik pleit altijd voor de positieve, rustige benadering, de lange weg die uiteindelijk zijn vruchten afwerpt, en toch is Tess zoals ze is: ze is druk, opgefokt, springt en hapt naar mensen terwijl we altijd zo ons best hebben gedaan om haar dat af te leren. Ze gaat door het lint als ze fietsers/joggers etc ziet, heeft ons zelfs in haar ‘rage’ een paar keer gegrepen (niet bewust, en niet doorgebeten. Dit laatste was ook de druppel waarom we contact hebben gezocht met Nelis. Hierna heeft dit zich gelukkig niet meer voorgedaan.)

Soms ben ik het ook gewoon zo móe dat ik haar cónstant af moet leiden, alles voor moet zijn, constant op mijn hoede moet zijn. Wandelingen samen met Cookie gaat dus niet omdat we eerst aan haar ‘problemen’ moeten werken en moeten zorgen dat ze rustig wordt buiten. Wat wel betekend dat wij hier 8 keer per dag met de honden aan het lopen zijn. Soms wordt ik er echt verdrietig van en vraag ik me af wat ik nu moet doorbreken, welke tegenstrijdige adviezen moet ik nu opvolgen, is het gewoon iets wat overgaat met de leeftijd? Is het puur omdat ze zo jong is en aan het puberen?

Gelukkig kunnen we aan Cookie zien dat het uiteindelijk wel werkt, zij is nu 2 en op dezelfde manier opgevoed, en een lief en goed luisterend hondje. Zij bewijst gelukkig dat het uiteindelijk wel werkt. Ik denk dat ik ook gewoon af en toe ongeduldig ben, dat het me niet snel genoeg gaat. Maar daarbij niet moet vergeten dat ze nog zo jong is.

Gelukkig ben ik ook in staat de verbeteringen te zien die er zijn, want heel veel dingen gaan tegenwoordig een stuk beter! Voor iedereen die het hele verhaal heeft gelezen, voel je vrij om te reageren op datgene waarmee je denkt dat je kunt helpen!

(Laat ik trouwens nog duidelijk vermelden dat het niet de bedoeling was om me negatief uit te laten over Nelis Verhoeven, ik sta achter zijn methode met kalmerende signalen en heb ook veel aan zijn consult gehad! Het heeft alleen voor wat verwarring gezorgd door de andere info die ik al had. Zijn tip om Tess ook meer mentale uitdaging te bieden grijpen we ook met beide handen aan: vanaf morgen gaan we mantrailen!)

wauw........ erg lang ja.

Wel he? Heeft me ook zeker een uur of 2 gekost.. Werkt wel verhelderend!

als jij hier je energie hierin kwijt kan, dan is het goed toch.

twee uur, je had het heel beknopt neer kunnen schrijven en tijdens de berichtjes van anderen er wat aan toe kunnen voegen, nu is het lang lezen.

Misschien is het zo dat een bepaalde aanpak bij de ene hond/ras werkt en bij de andere niet.
Je zou dan misschien kunnen kijken wat dàn het beste bij jou en de herder past, om vervolgens weer even opnieuw te beginnen.


Ik wens je heel veel sterkte.

Ik weet het, daarom van te voren ook gewaarschuwd Nu lees ik zelf altijd heel snel, dus vind het nooit zo'n probleem. Als het maar in correct Nederlands en met de nodige leestekens en alinea's is geschreven tenminste! Ik was ook bang dat ik dingen zou vergeten, wilde dat het 1 compleet verhaal werd. Haha, ik weet dat er nu ook een hoop mensen af zullen haken wegens een enorme lap tekst, maar met de mensen die wel de moeite nemen ben ik al erg blij

Dat is een heel verhaal. ALs ik het goed begrijp kom je in de war door verschillende informatie.

Volgens mij ben je goed bezig alleen het duurt lang, je zult geduld moeten hebben en dat kan frustrerend werken en dan ga je zoeken of er iets anders is.
Je zou eens aan Sandra en Zonnetje kunnen vragen hoe lang zij er over gedaan hebben om weer blij te kunnen zijn.

Die frustratie dat anderen iets anders denken heb ik ook hoor maar dan als instructeur.
Ik heb er drie jaar over gedaan voordat ik alle vormen van traditionele trainingen achter me kon laten. En somsss heb ik het nog even moeilijk./ Maar dan ga ik ervoor zitten en denken wat is nu waar? Dan ben ik toch heel blij dat ik voor de kalmerende signalen heb gekozen.

Is jou vraag nu dat je meer begeleiding zou willen? Want dat vind ik wel nodig als je je hond wilt veranderen. De meesten zijn toch wel 5 maand tot 1 jaar bezig.

Het probleem is met de positieve aanpak, en de Nelis aanpak, dat je een lange adem moet hebben.
Blijf lekker op je gevoel afgaan. Je weet het wel. Maar het duurt.
En die frustratie die ken ik.. Ik heb net zo'n stuiterballetje, 70 kilo kwijlend enthousisiame.. Zie dan maar eens je bezoek zo op te voeden dat ze de hond ook echt negeren. Vaak kijken ze toch, of steken een hand uit, en daar ga je.

Toch moet je wel blijven geloven in de methode die je nu kiest denk ik. Je voelt je er goed bij, het lijkt te werken, het enige probleem is de omgeving. Ben sterk genoeg om daar tegenin te gaan,, voor je hond, hoe moeilijk ook.
Je kunt Nelis toch nog altijd om advies vragen? Doen hoor! Als je het even niet meer ziet zitten, kan dat wel helpen.

Kijk uit dat je niet terugvalt in je oude methodes. Dat is erg moeijlijk. Je zie niet snel genoeg resultaat, zie je wel het werkt niet, en je bent weer terug bij af. Hou vol.

Voor een buitenstaander is het erg makkelijk om te oordelen, maar jij weet toch hoe het echt zit? Ben dan maar assertiever naar die andere mensen toe en neem je hond in bescherming, die kennelijk een emmertje heeft wat snel overloopt.

Nogmaals, heel bekend die frustratie, maar als je ermee kan omgaan, gaat het wel terugbetalen.
Wij zijn nu een half jaar bezig bij Nelis, we zijn er met Fedor gaan speuren, en eerlijk is eerlijk, hij kan al veel meer hebben dan 6 maanden geleden. dus uit ervaring, het werkt wel, als jij streng genoeg naar jezelf en je omgeving kan zijn, en genoeg geduld kunt opbrengen.

@ Mary: ik geloof inderdaad dat iedere hond anders is, en dat adviezen ook gelden voor specifieke gevallen. Echter ben ik er wel van overtuigd dat een positieve en rustige benadering uiteindelijk bij iedere hond meer opleverd dan fysieke overheersing en dwingen. Positief opvoeding duurt naar mijn inziens alleen soms iets langer, omdat je meer geduld moet hebben. Het is ook maar net wat iemand wil met zijn hond. Veel mensen vinden het voldoende als de hond uiteindelijk gewoon luisterd, ongeacht de manier waarop dit gebeurt. Uiteraad vind ik dit ook belangrijk, maar de band met mijn hond komt op de eerste plaats. ALs dit stabiel en duidelijk is, komt dat luisteren ook. Zowel MG als Nelis zijn van het positieve opvoeden, wanneer je dan weer tegenstrijdige adviezen hoort wordt het moeilijk kiezen wat nu het beste is voor jouw hond.

Lang verhaal, maar ik heb het wel helemaal gelezen.
Ik denk niet echt dat ik je kan helpen, het valt mij wel op dat ik volgens mij soortgelijke problemen met soortgelijke herderachtige hier al eerder heb zien voorbij komen op het forum.
Er zijn hier meerdere mensen op het forum met Mechelse herders, een aantal hebben er zelfs meer dan één. Misschien is het raadzaam om hun een PB'tje te sturen, met de vraag of ze dit topic willen lezen en of ze misschien tips voor je hebben.
Ik zie zelf wel dat ik meer bij de Martin Gaus taktiek zou aanhaken, dan bij die van Nelis Verhoeven, maar dat is per persoon verschillend denk ik. Ik zou bijv. altijd mijn hond gewoon willen roepen, als ik wil dat die bij mij komt.

Succes!

Oh ja, ik denk dat leeftijd zeker een rol speelt. Mijn éne Dober was ook een dolenthousiasteling en door gewoon vol te houden, en te blijven herhalen is hij toch rustig geworden op de momenten dat het noodzakelijk was.

Hey Annika,

Zo dat heb ik allemaal braaf gelezen
Wat me opvalt in heel het relaas zijn jouw momenten van onzekerheid in combinatie met de toch wel stugge houding van je instructeurs. Ik vind het nooit goed als een hondentrainer zich vasthoudt aan 1 enkel inzicht en daar dan maar op blijft hameren.
Zo zeg je dat Tess het geweldig deed met dat balletje en dat de trainer dit dan verbiedt en aan z'n clicker vasthoudt. Dan zeg ik: weg met die clicker! Kies wat heb best past/werkt bij je hond en jezelf!
Ook als het loslopen met je hond goed gaat: doen! Concentreer je op al wat WEL werkt bij je hond, en geniet hier dan volop van. Laat de spanning van je schouders glijden, en geniet hoe die meid van jou door het bos of weide rent en dan wel aandacht voor je heeft.
Wat de mensen betreft: het is idd veel moeilijk om mensen iets duidelijk te maken, dan een hond. Niemand die zo slecht luistert als een mens!
Negeren, afleiden, allemaal goed en wel, maar je moet je hond ook leren welk gedrag je nu wel van haar verlangt.
Ik zou met deze hond gaan werken aan een 'rust'. Dus de afstand tot de prikkels vergroten (op grote afstand van een fietspad gaan staan, bijvoorbeeld). De hond aan de lijn en rustig blijven staan. Ze kan gaat trekken, piepen, springen, maar je blijft gewoon staan. Op het moment dat ze kalmeert beloon je haar (hoeft niet met snoep, mag ook gewoon met je stem). Gaat ze erbij liggen en zie je dat ze rusitg wordt, beloon je haar. Stilaan kan je afstand verkleinen.
Deze methode kan je eigenlijk overal toepassen, ook bij bezoek thuis.
Maar zodat ze weet dat wat jij van haar verlangt 'rust' is. Dat jouw bezoek dan bij wijze van spreken een half uur aan de voordeur moet wachten tot jij komt opendoen omdat je eerst binnen hebt gewacht tot je hond rustig werd, dan is dat maar zo. Het moet nu gewoon heel duidelijk worden voor je hond.
Doe elke dag zo'n korte trainingen, in combinatie met dingen waar je dan samen van geniet (zoals dat loslopen).

Zoals je zelf al aangaf: dit is mijn persoonlijk advies, ik weet natuurlijk niet of het voor jouw hond zou werken...

Ik lees (als ik het goed lees) voornamelijk verwarring over welke methode je nu het beste kunt gebruiken.
De een zegt dit, de ander dat.
Wat ik zou doen, ik ben dus geen expert of trainer, is de dingen toepassen die het meeste succes opleveren.
Dit kan dus betekenen dat je het wandelen op de manier van Nelis Verhoeven volgt, veel praat..maar toch voor de afleiding je piepbal gebruikt.
Er is niet een kant en klare oplossing voor ieder probleem, je zult zelf moeten ontdekken wat de beste manier is.
Waarom zou je dan niet uit verschillende methodes de dingen toepassen die jou verder helpen?

@ Mimi en Zonnetje: bedankt voor jullie fijne reacties! Het klopt ook precies, ik wéét dat dit de juiste methode is, mijn vriend weet het ook en samen staan we er vierkant achter al zolang dat we Cookie hebben, maar met Tess is het gewoon écht lastig af en toe (het verschil tussen teckel en herder ) waardoor we af en toe echt even tot 10 moeten tellen.

En ja, het is vooral de druk van de omgeving. Ik weet dat ik sterker ben dan dat, dat ik sta waar ik voor sta, maar af en toe vind ik het óók vervelend als Tess voor de zoveelste keer in de kleren hangt of mensen op de fiets de stuipen op het lijf jaagt. Maar dit had ik wel even nodig: een peptalk

Hallo Annika,

Kijk je wel eens naar Ceasar? (dogwhisperer)
Vaak is daar de hond niet het grootste probleem, maar het baasje.
Dat hoeft bij jou niet te zijn, maar je hebt t wel over een wirwar van hersenspinsels.
Je hond pakt die energie ook op. Is dus ook onrustig.
Krijgt Tess wel genoeg beweging?

En over boos worden: vroeger op school, leraren die boos werden hadden de boel niet onder kontrole, en kregen het dus nog zwaarder te voortduren voor de klas. Ik maak vaker baasjes mee die boos en gefrustreerd eindeloos hun hond kommanderen, wat totaal niet helpt.

Lichaamstaal?

Groet Laurens en Sjors onze heidewachtel

Ik ken het zooo goed... Dat gevoel als ik weer eens de lijn om een lantaarnpaal moet slaan omdat Fedor die blik van die gestresste collie niet kan uitstaan... Ik ga door de grond af en toe... Maar ja, hij kan er niks aan doen blijf ik maar denken.. En een jaar geleden was zelf de lantaarnpaal omver gegaan

ik vraag me ook af waarom je hond maar 20 minuten per keer mag wandelen? het lijkt alsof hij een bonk energie is en dan mag hij maar 20 minuten uit? als ik zo met mijn hond omga is hij ook helemaal hyper, hij kan dan zijn energie toch niet kwijt?

anders kan je allerlei soorten denkspelltjes met hem doen, snoepjes/bot verstoppen en noem maar op...

ik denk dat een groot deel van je probleem hier ligt.
waarom zou hij niet los mogen lopen? Wij hebben hier een uitlaatgebied (omheind) als hij dan niet weg kan, mag hij toch best even lekker rennen?

Beste Ilona,

Het is juist voor deze hond al erg veel.
Deze hond is overprikkeld, lange wandelingen zullen het probleem alleen maar groter maken.

Denkspelletjes zijn wel een goed idee, maar als je bij Nelis ben geweest heb je die tip al gehad denk ik zo.

Alle mensen die de moeite nemen: super! Het doet me echt goed om dit te lezen. Je weet hoe het zit, maar af en toe dwaal je af in een negatieve spiraal en heb je mensen nodig die je weer doen beseffen hoe het zit.

Ik moet ook een beetje afstappen van het zwart/wit denken, óf MG óf Nelis. Mijn punt is dat ik precies wil weten waarom iets wel of niet werkt, wáárom iets wel of niet goed is. Bij Nelis denk ik dan: dat zal wel uitgezocht zijn, waarom dit niet slim is of beter niet kan, dus dan wil ik me het liefst helemaal overgeven aan die manier. Terwijl sommige dingen toch een beter effect hebben op Tess, dan de manier die hij me aan de hand doet.

Zo vraag ik me af met dat piepballetje: is dat in principe niet precies hetzelfde: een piepballetje, of je klikgeluidje met je tong om de aandacht te vragen? Natuurlijk, je tong heb je altijd bij je en je balletje misschien niet, dus dan is een kliksignaal leren slimmer. Alleen Tess reageerd gewoon beter op die piepbal, dus dan denk ik: tsja....

Ik heb je hele verhaal doorgelezen en proef idd twijfels en frustratie, de een beweert dit en de ander dat en kritiek is gauw gegeven door mensen die helemaal niet begrijpen wat je eigenlijk probeert te doen. Hartstikke goed dat je het beste wilt voor je hondjes!

Ik denk dat je goed bezig bent, misschien te krampachtig, of misschien wil je het te goed doen of te snel gaan.

Wat je al weet zeg ik nog maar eens, ieder is anders, iedere hond is anders, voor het begeleiden van een hond als Tess, zijn ook denk ik geen algemene regels, behalve goed kijken wat de hond aankan.
Zelf ben ik een groot voorstander van afstand scheppen in situaties die de hond nog niet aankan, en liever alleen in rustige gebieden wandelen totdat de hond inziet dat wandelingen leuk zijn en ontspannend. Dan kan je weer een stapje verder, de wandeling iets langer maken, met iets meer afleiding.
Ook het bezoek houdt afstand desnoods gaat de hond lekker de bench in met een lekkere kluif of kong (mits haar dat rustig maakt natuurlijk)

Ik zou zeggen, laat even lekker alles bezinken en rusten en train even niet, maar ga je concentreren op de leuke dingen van een hond hebben, lekker in een rustige omgeving samen een zoekspelletje doen, een oefeningetje doen, lekker genieten van je hond.

Zou een speurcursus ook niet iets voor jullie zijn?

Probleem met het piepballetje is, dat je je hond juist weer triggerd om hyper gedrag te laten zien.
Vandaar dat klikken misschien beter is. Je moet nu juist rust in je hond brengen.

Heb je de boeken vanTurid Rugaas gelezen? Zo niet, dan toch echt een aanrader voor jullie.

@ Ilona: de tip van 20 min. wandelen per keer begrijp ik wel, juist om wat Zonnetje zegt, daar gaat het me ook niet om. Het is inderdaad dat ze te overprikkeld is buiten, té lang en té druk is juist niet goed dan. Het gaan er om dat ze mentaal haar energie kwijt kan (dus meer speuren, vandaar dat we ook gaan mantrailen) ipv fysiek. Tess kan bij wijze van een uur aan een stuk rennen (bij wijze van spreken) maar is dan nog niet moe, maar wél ontzettend vervelend. Laat haar 10 minuutjes mentaal bezig zijn en ze is knock out Dus ja, hier zijn we mee bezig. Wel fijn dat je meedenkt!

@Laurens en Sjors: Nee, ik kijk niet naar Ceasar, dan vreet ik mezelf alleen maar op van frustratie Vaak is Ceasar zelf nog het grootste 'probleem'.. Wel klopt het natuurlijk van die lichaamstaal, en ja, dat is iets waar ik me erg van bewust ben. We proberen zelf ook altijd zo bewust mogelijk rustig te zijn, voor zover dat kan. Dus diep ademhalen voordat we gaan wandelen, en de rust bewaren in huis Tess reageert hier het beste op. En over dat boos worden: klopt ook wat je zegt, dit helpt niet. Maar dat doen we dus ook niet, mocht dat niet helemaal duidelijk zijn.Dit is alleen bij hoge uitzondering en hoge frustratie, maar we weten dat dit niet werkt nee.

Bij de piepbal heeft de hond geen aandacht voor jou maar voor de piepbal. Je ruilt de ene opwinding voor de andere. En dan wordt ie niet kalmer.

@ zonnetje,

Ik begrijp dat de hond dat overprikkelt raakt, maar juist als je geen energie kwijt kan raak je ook overprikkelt. dan ga je juist dingen zoeken om geprikkeld te raken. Ik zeg ook niet dat je midden op de dag moet wandelen, maar net zoals Christel benoemt zijn er echt wel meerdere tijden per dag dat er bijna niemand loopt, of dat er een plekje is waar bijna niemand komt...

en geloof ik me ik ben daar zo onderhand expert in nadat ik een aantal maanden lang allerlei hondjes moest mijden i.v.m. boris zijn poot

dus ik denk dat het best goed is om naar andere manieren te kijken zodat hij zijn energie kwijt kan, m.i. kan je anders ook niet met je hond werken als hij daar de rust niet voor heeft

joggen s ochtends vroeg in het bos, doe ik 1 of 2x per week ook, je komt geen sterveling tegen, en je bent lekker met zn tweetjes bezig en je komt heerlijk moe maar voldaan thuis. Maar van nadenken heeft een hond ook veel voldoening, je moet er een balans in zien te vinden.

Ik zou zeker geen 20 minuten in een omgeving vol prikkels gaan trainen, ik denk dat je dan alleen maar verder van huis komt, ze leert daar van mijn mening eerder van dat wandelingen stressvol zijn, eerst maar rust brengen in de hond zou ik zeggen.

@ Christel: we gaan ook altijd wandelen in een overzichtelijk stuk waar we alles zien aankomen, waar het zo rustig mogelijk is. Echter om daar te komen moeten we even de straat uit, en laten daar vaker die vervelende fietsers langskomen! En helaas zie ik hier ook savonds om 10 uur nog katten

Inderdaad zal het idee met dat piepballetje zijn dat ze daar hyperder van raakt dan de klik van Turid. Echter wordt ze hier uiteindelijk wel rustiger van, lastige keuze dus. Haar boek 'Kalmerende signalen' heb ik ook ja, een aanrader!

We gaan dus inderdaad starten met een cursus mantrailing, ik ben érg benieuwd wat dit voor effect gaat hebbben. Het punt met andere zoek/denkspelletjes thuis echter is dat Tess snel afgeleid is door iets anders, en het al heel gauw niet meer interessant vind.

mantraining? is dat niet juist nog meer opwinding? (geen kritiek ik probeer alleen mee te denken)

Een hond is een neusdier en zal denk ik van speuren veel meer voldoening hebben?

Ik denk ook dat je niet alles zwart wit moet denken. Ikzelf kijk altijd wat wijs is en bij de mensen mogelijk is. Ik ben zelf ook niet altijd zo'n prater tegen de honden ( afkomstig van de traditionele manier) maar merk wel dat Bora het fijn vindt dat ik wat tegen haar zeg.

Wat het lopen betreft, daar zou ik met Nelis over hebben hij zal daar een reden voor hebben en dat zal uitgelegd zijn. Feit is dat als je een energieke hond hebt je door nog meer te lopen nog meer energie krijgt.

Wat mij opvalt is dat honden die nog niet genoeg reageren op het geluidje, er nog niet aan toe zijn in moeilijke situaties te reageren. Stress speelt bijna altijd een rol, die moet eerst weg anders wil het niet. Ik heb eens een hond gehad die niets aan wilde nemen, uiteindelijk nam de eigenaar een blikje van c1000 mee en ja hoor dat nam hij aan. Daarna ging het snel beter met hem.
Voor mij heel herkenbaar. Eshter kan daar over mee praten, ik wilde ook altijd alles precies weten in de opleiding van de kalmerende signalen. Echt hoor het naadje van de kous wilde ik weten. Zo simpel is het soms niet dat je het precies kunt zeggen. Met je gevoel moet je gaan werken dat is het antwoord dat ik steeds kreeg en nu weet ik wat dat is!!