Héél lang verhaal: gewoon even hart luchten voor nieuwe energie!

CESAR MILLAN

HP heeft een positieve visie wat betreft omgang, begeleiding en opvoeding van honden. CM en zijn manier van met honden omgaan komt niet overeen met de positieve wijze waar wij als HP voor staan. Fysieke correcties of andere provocerende handelingen leveren een risico op voor het welzijn en veiligheid van de hond en de mens en zijn bovendien stressverhogend voor de hond. Om deze reden zijn wij tegen het promoten van dergelijke opvoedmethodes van CM op hondenpage.

Enkele voorbeelden van deze opvoedmethode welke niet zijn toegestaan; Een ‘hakje’ geven, ‘porren/prikken’ in de flank, een hond op de grond duwen en/of vastklemmen, corrigerende hulpmiddelen.

Vragen over de methode van CM zijn toegestaan ook hier weer om bij te dragen aan een stuk bewustzijnsvergroting en wij zullen in beperkte mate een enkele discussie hierover om die reden niet uit de weg gaan. Het staat hierin het moderatorteam vrij om een topic te sluiten als zij van mening zijn dat de discussie een provocerend karakter krijgt.

Zoveel mensen, zoveel meningen.
Ook ik doe het op de softe wijze, en krijg daar vaak genoeg negatieve reacties op. Ik ben gestopt met uitleggen waarom. Ik heb vanalles geprobeerd, lief, boos, met voer, met speeltjes, bedenk het maar en ik deed het. Ik ging met tegenzin naar buiten met de reu, wat krijgen we nou weer.... Toen zag ik het `licht` en ging op mijn gevoel af. Zoals ik eerder al schreef is mijn oudste hond een `trauma`doggie, straffen werkt tegen me. Ging hij nog meer achter alles aan wat bewoog, vooral trimmers en fietsers. Ik ben toen begonnen met handgebaren naar de hond, dat vond hij zeer boeiend. Je zag hem denken... `Doet zij nou?` Samen met hem heb ik een eigen techniek ontwikkeld, wat ook de jonge teef boeit. Hij let goed op, hij leest me als het ware, en ik hem uiteraard. Sindsdien gaat hij los waar het kan, laat fietsers/trimmers met rust. Als ik mijzelf onzeker voel, je hebt wel eens zo`n dag , dan blijft ie vast, wat hij geen probleem vindt, dat houdt in spelletjes aan de lijn.
Wat ik eigenlijk bedoel te zeggen is dat je een manier moet vinden die bij jou en je hond past, al ga je op je kop staan, als dat werkt en je bent er happy mee, waarom niet?

Wat kun je je onzeker voelen bij het opvoeden van een hond en ojee wat zijn er veel mensen die het altijd beter weten langs de zijlijn.
Ik weet er alles van toen Diesel bij mij ging puberen wat een onuitstaanbaar figuur werd het en ja hoor daar kwam iedereen met z'n adviezen maar nooit werd er eens gezegd je bent op de goede weg alleen maar comentaar.

Ik ben van alles en iedereen afgestapt wel gewoon door blijven trainen op de hondenschool we moesten even door die zure appel heen en ben gewoon gaan doen wat m'n gevoel me ingaf.

Al het gedrag wat ik niet goed vond werd volkomen genegeerd en ben heel erg positief gedrag gaan belonen, wandelingen lang met m'n clicker en zak vol met leverworst.
Hele stukken in de auto zitten om in gebieden te lopen waar ik weinig tot geen honden tegen kwam zodat die prikkel helemaal weg was genomen (mannelijke puber die ook wel van een knokpartijtje hield)
Ik ben sinds een maand of 3 deze weg ingeslagen en moet je zeggen het bevalt mij prima ik bepaal wat wel en niet werkt bij mijn hond en niet de buurman of iemand die een keer CM zit te kijken en maar beweerd dat ik m'n hond meer moet corigeren.
Stapje voor stapje merk ik dat er vooruitgang inzit en nu kan ik alweer lopen in gebieden waar we weer meer honden tegen komen.

Ik heb me verdiept in kalmerende signalen hierdoor ben ik anders gaan kijken naar honden kan nu al redelijk goed inschatten wat voor ontmoeting het gaat worden met de andere hond.

Eigenlijk wat ik hiermee wil zeggen ga even terug naar de basis en naar je zelf bedenk waar jij je eigen prettig mee voelt laat je niet continue beinvloeden door ander mensen en ga op je eigen manier aan de gang het heeft mij heel veel rust gegeven en dat merkte ik gelijk terug in 't gedrag van m'n hond.

Heel veel succes met je mooie kanjer

Heb niet alles gelezen ...
Maar als ik las over het piepballetje dacht ik van ... je moet toch niet alles doen volgens de theorie ? Als dat nu werkt bij jou.
Je moet leren wat jezelf wilt en niet wat een boekje of instructeur oplegt.

Bijv: Op de hondenschool zeiden ze me om de hond altijd links van je te laten lopen, ben daar uiteindelijk gestopt, 't was daar helemaal niet leuk. En nu moet mijn hond helemaal niet links van me lopen. Wat maakt mij dat nu uit, als er geen gevaar is? Hiermee wil ik gewoon zeggen dat je moet doen en leren waar jezelf goed bijvoelt.

Annika,
Van wat ik hier op het forum heb gelezen is Nelis een zeer goede GT, met goede adviezen. Echter, dit zijn adviezen, richtlijnen. Géén regels. Wat voor de ene hond hartstikke goed kan werken, werkt bij de andere hond voor geen meter. Het is een beetje uitvogelen wat bij jouw hond nou het beste past.
Ik ben ook helemaal voor de positieve methode, dat wil zeggen; belonen wanneer iets goed gedaan wordt, negeren wanneer iets fout gedaan wordt. Maar soms Kobus zo'n klier dat ik eens een keer goed boos wordt. En dat werkt, heel goed zelfs. Begrijp me niet verkeerd: ik doe niet aan fysieke correcties of iets dergelijks! Maar ik spreek hem eens streng toe, een felle "hé!" of "nee!" doet bij hem goed zijn werk.
Ook dit is een geval van: uitvogelen wat het beste bij je hond past. En daar hoeven geen lijflijke straffen bij te pas te komen hoor!
Bij sommige honden werkt het heel goed, uitsluitend negeren als ze iets doen wat niet mogen. Maar als ik dat hier doe, zo heb ik gemerkt, wordt er over me heen gelopen. Hij respecteert me niet meer, doet alles wat niet mag en als ik niet naar hem luister, doet ie ook eens flink vervelend tegen mij.
Dat is er nu wel bijna uit, gelukkig. Ik laat niet meer over me heen lopen.
Ik ben heel erg lang lief en beloon hem waar ik kan. Maar als hij te ver gaat, dan zal ie het weten ook. Zónder fysieke correcties dus!

Zo, even snel bijlezen in mijn pauze, dus kan nu niet te lang op alles ingaan Alweer veel reacties, echt, dit geeft een boost!

Laat ik even duidelijk maken dat ik absoluut achter 'mijn' positieve methode sta, suggesties als: "Probeer Cesar Millan eens" zijn absoluut aan dovemansoren gericht! Het is inderdaad zoals je zegt Iris: het zijn richtlijnen. Ik denk dat ik daar wat moeite mee heb, dat ik het inderdaad zo goéd probeer te doen 'volgens het boekje' dat ik moeite heb met loslaten of voor mijn gevoel proberen en aanmodderen, omdat ik bang ben dat ik dan niet duidelijk genoeg ben, en Tess in verwarring breng. Toch neem ik niet alles blindelings over, zo werd me ook getipt dat ik kon wegkijken wanneer Tess iets te geinteresseerd werd tijdens het eten (doet ze gelukkig zelden)....ja hahaha! En dan zou mijn bord leeg zijn dus...hier maken mijn vriend en ik nog wel eens grapjes over: "Neenee, gewoon wegkijken!"

Vanavond gaan we met haar mantrailen, ik ben zo benieuwd of ze hier goed op reageerd, en hier haar energie in kwijt kan!

Toch ben ik ontzettend blij met haar, laat ik dat vooral nog benoemen! Ze is een heerlijke aanhankelijke hond, is sociaal met andere honden, daar heb ik niets over te klagen. Ze is gewoon jong, en onbezonnen. En puberend! En af en toe heb je als honden-moeder dan even zorgen over je 'kinders' en moet je soms stoom afblazen en een peptalk krijgen...ik voel me in ieder geval weer een stuk beter sinds ik dit topic heb geopend! Het is net wat hierboven werd genoemd: tijdens de hele opvoeding wordt je constant door andere gezegd wat je fout doet, bijna nooit worden de positieve veranderingen opgemerkt!

Hallo Team

Mooie site! lees soms wel eens de forums. Heb een keer een topic gestart (iets over wilde konijnen) en een keer gereageerd.
Heb gisteren ontdekt dat de site geen fan van CM methode. (alsof CM konstant aan t porren is)
Bij ons thuis werd onze hond als pup fysiek gecorrigeerd: niet door ons maar door onze KATTEN.
Hij heeft als pup enkele malen kennis gemaakt met scherpe kattennagels (nadat ie hun grenzen niet respecteerde). Hij heeft daar geen trauma aan over gehonden, sterker nog: als we m'n uitlaten (hond is nu puber) lopen onze 2 katers mee gezellig en liggen met de hond samen naast elkaar op de bank.
Ik bedoel ermee te zeggen dat niet alle honden tere gevoelige zieltjes zijn die niet kunnen incasseren.
Wou ik ff kwijt

succes met de site, hoop dat er veel mensen en honden baat en plezier aan hebben!

Groet Laurens en Sjors onze heidewachtel en katten

Hoe was het op de mantrailing?

Dobby van mij was ook een groot brok onrust. Toen ik privétraining ging doen zijn we 4 maanden bezig geweest met rust brengen. Het probleem hier was dat mijn hond obsessief ging zwemmen, en zwemmend jagen. 10-20 minuten achter elkaar, en niet luisteren. En dat kon 2-3 keer per wandeling gebeuren. Tel daarbij op dat hij epilepsie heeft... Privétraining dus.

Rust brengen deden we door alle dingen die onrust gaven aan te pakken. Bijvoorbeeld de deur uitgaan en weglopen. Honderden keren gedaan. Onrust? Meteen terug naar huis.

Buiten gaat dat niet zo snel, dan ben je van huis en je rent niet 10 minuten naar huis als "straf" of noem het een negatief signaal. Dan zette ik hem vast aan een lantarenpaal of boom. Ik liep 4 meter weg en keerde mijn rug toe. Als hij ging zitten haalde ik hem weer op. Werd hij hyper, liep ik weer weg. Hekken met punten zijn ideaal, daar mik je zo de lus van een riem overheen.

Helaas is de tragiek dat Dobby pas écht tot rust kwam toen hij kon loslopen en zijn energie kwijt kon, dus dé 100% oplossing voor ons was het niet. Het was wel een stapje in het hele proces. Al moet ik zeggen dat hij vroeger ook wel eens achter fietsers en joggers heeft aangejaagd, en dat sinds hij losloopt niet meer doet. Hij heeft genoeg te doen en heeft die actie niet meer nodig als uitlaatklep.

Heb je wel eens geprobeerd Tess vast te zetten aan een boom/hek/paal als ze uit haar dak ging en een stukje weg te lopen? Stopt ze, dan heeft ze misschien het gevoel de "roedel" beschermd te hebben, of ze doet het misschien omdat ze denkt dat je dat gedrag wil. Die kennis is handig, maar ook is zo'n time-out een neutraal soort signaal dat dit gedrag niet geaccepteerd word. Negeren ++ zeg maar. Ook geen indirecte, verkeerd geïnterpreteerde "steun" via riem of het in de buurt zijn van de baas.

Zo, net terug van de 1e les mantrailing!

Pfoe, ik geloof meteen dat Tess kapot is, ik ben het in ieder geval wel. Eerst de 20 minuten rit ernaartoe, via de snelweg. Tess constant op scherp met de voorbij sjeesende auto's. Dus weer aan de gang met afleiden. Ze was al behoorlijk gestresst toen we er aan kwamen. Het was in een bos (duh). Helaas zijn we veel joggers en fietsers tegengekomen daar, en een ruiter.. voor Tess enorm moeilijk. Zoveel zien we er nog niet als we hier een hele dag buiten zijn...Helaas kwam daar ook al een enorme bonk stress van bovenop. Toen de andere honden eerst aan de beurt waren is mijn vriend even met Tess gaan wandelen, maar ze was al helemaal hyper. Uiteindelijk toch in de auto gedaan, hier werd ze wat rustiger. Toen ze eenmaal aan de beurt was was ze in mijn ogen wel enthousiast. Ze pikte gauw op wat de bedoeling was en ging snel met haar neus naar de grond om te speuren. Dus dit was goed voor haar!

Echter heb ik 'gezekerd' met haar moeten lopen tijdens het speuren, omdat ze anders als een dolle vooruit ging. Dit was echter wel met meerdere honden zo, een bekend verschijnsel. Puur enthousiasme en er voor willen gaan. Hier voelde ik me even niet zo lekker bij, aangezien we echt aan het oefenen zijn thuis met het niet trekken en rustig zijn aan de riem. Wel werd gezegd dat honden uiteindelijk het onderscheid maken tussen trainen (dus mógen trekken) en wandelen. Dit hoop ik dan maar

Kortom: het speuren vond ze leuk, echter was de omgeving en de rit ernaartoe voor haar erg stressvol. Daarom vind ik het dubbel. Ik ben erg benieuwd hoe de volgende les over 2 weken verloopt, dan hebben we ook minder theorie en moet ze ook minder wachen. Ben benieuwd of het dan ook zo druk is met joggers en fietsers/mountainbikers. Mijn vriend en ik hebben het er wel meteen over gehad, dat dit inderdaad goed voor haar is dit speuren, maar als blijkt dat dit op deze manier to much is en het haar 'ontwikkeling voor meer rust' in de weg staat, we het misschien toch pauzeren tot ze ouder is en meer kan hebben, en we ondertussen zelf thuis en in haar vertrouwde rustige omgeving meer doen met geurspelletjes.

Een beetje dubbele ervaring dus, met Lola loop ik ook tegen zulke dingen aan en is het altijd een dilemma, wat is wijsheid en wat niet.

Misschien is het toch nog iets te vroeg voor haar, en moet er eerst meer rust in de hond gebracht worden, misschien is het gewoon even wennen en moet je wel doorzetten, dat is vanaf hier niet echt te beoordelen vind ik.

Ik denk dat ik het wel volgende week nog eens zou proberen en de dag daarvoor en de dag zelf, heel rustig aan zou doen, verder niets ondernemen.
Morgen ook maar lekker een rustig aandag, ze heeft enorm veel te verwerken gehad.

Zou bach bloesem ter ondersteuning niets voor haar zijn?

Als je bang bent dat ze het trekken tijdens het speuren ook tijden s het wandelen gaat doen, kan je dit misschien oplossen door een halsband te gebruiken bij het wandelen, en voor het speuren haar een tuigje aan te doen. Dan weet ze duidelijk: tuigje aan: ik mag trekken!
Soms helpt dat voor een hond om een onderscheid te maken (wordt ook toegepast bij sledehonden)

Heyhey ,

Morgen heeft ze inderdaad verplicht 'rustdag' Echter zou stress nog zeker een dag of 5 rond blijven stromen in het bloed, maar aangezien Tess helaas constant op spanning staat, weet ik ook niet of dat het verschil gaat maken...

Bach bloesem ga ik me inderdaad verder in verdiepen, heb hier laatst ook al iemand een PBtje over gestuurd, die hier vaker mee heeft gewerkt. Dus dit houd ik zeker in mijn acherhoofd, maar bedankt voor de tip!

Wat kan het helpen, even je hart luchten. Ik heb je verhaal met intresse gelezen.
Heb geen idee hoe ik je kan helpen maar kan je wel steunen.
Zet hem op, geduld en je zal zien dat het steeds wat beter gaat.
Geloof in jezelf, geloof in je hondjes, dan komt alles op zijn pootjes terecht..

Dank je wel Marpi voor je lieve woorden!

Hoi Annika,

Ik wil je in ieder geval becomplimenteren met hoe erg je je best doet je in te leven in jouw honden en de hondentaal enz enz.Jouw honden hebben gewoon een top baasje aan jou en je vriend.

Wat ik lees is dat je je veel te druk maakt over wat een ander vindt van jou idee van opvoeden,dat brengt echt een stukje spanning mee naar je hond toe,die voelt dat wel een beetje,dat jij het héél graag goed wilt doen met haar.(ik denk misschien ook dat iets meer spanningen hebt bij het goed willen opvoeden van een grotere hond dan met een kleinere hond,snap je wat ik bedoel??niet dat je je kleintje niet net zo goed hebt opgevoed ,maar dat je in je toch in je onder bewuste weet dat als het mis gaat er met een grote hond meestal meer schade is dan met een kleinere hond..??)Probeer wat een ander ervan zou denken los te laten,en jij hoeft jou manier niet steeds uit te leggen,de mensen hoeven alleen maar te doen met JOUW hond wat jij wilt

Je maakt het jezelf te moeilijk vind ik.Als je visite krijgt dan mag je haar ook in een bench doen(heb je die?)dan voorkom je dat er heel veel mis kan gaan,wat je niet graag ziet gebeuren.Of gewoon aanlijnen en de visite duidelijk laten merken dat er gaat gebeuren wat jij wilt en dat is dat ze haar negeren.En dat is voor jou vele malen makkelijker te verwezenlijken als ze aangelijnd is of in de bench zit.
Als je kiest voor aanlijnen,dan leg je haar bij jou op haar kleed met een lekkere kluif.Dan heb je alweer een hele andere ingang.

Voor het opspringen naar vreemde mensen buiten zou ik gaan kiezen voor haar elke keer(de komende maanden)aan te lijnen zodra je mensen ziet aankomen,loop met haar ineen bocht om de mensen heen,vraag rustig haar aandacht(oefen ook haar naam thuis extra,zodat ze nog meer positieve associatie krijgt daarmee),beloon haar met een koekje.Hoe vaker zij nu meemaakt dat jij haar om de mensen heen leidt hoe meer dat gevoel gaat afzwakken om direct naar mensen te gaan en uitgebreid te gaan bespringen.In een later stadium loop je weer langs de mensen en leidt je haar afdoor aandacht te vragen,daarna kun je weer een stapje verder en hoef je haar niet meer aan te lijnen en zal zij reageren op jou aandacht vragen en kun je zo langs de mensen lopen.En dat kost gewoon tijd.Dus raak niet moedeloos hoor.

Zeker speelt haar leeftijd mee hoor,houdt dat in je achterhoofd,het komt echt wel goed
Zeker hoe jij met haar omgaat.

Wat Nelis zijn tips getreft,haal eruit waar je iets mee kan.Ik heb ook veel van hem geleerd,maar heb echt niet alle tips gebruikt.Ik gebruik ook mijn 'commando's' voor Mila,maar ik zeg alles heel kalm of gebruik zelfs handgebaren.Je houding erbij vind ik belangrijk,je lichaam wat afwenden,ogen kleiner maken.Hurken nodigd de hond hond ook heel erg uit om te komen.
Ook zou ik geen koekjes meer hoeven te gebruiken volgens Nelis,misschien wel...maar ik vind het prettiger voor mijn hond als ze wel beloond wordt,ik houdt zelf ook van een salaris krijgen voor mijn werk Zonder dat zou ik absoluut niet gemotiveerd zijn om te gaan werken.
Ik heb het idee dat jij ook in een drukke stad woont.Nelis woont dacht vrij landelijk,heeft een heel groot stuk grond,waar hij zijn honden ook veel neuswerk laat doen en wandeld dan met ze aan de lijn,daardoor hoeft hij ook geen commando's te gebruiken.Dus voor mij is dat een andere situatie,niet vergelijkbaar met als je in de stad woont.
Maak je er echt niet druk om dat het zo tegenstrijdig klinkt wat je nu van 2 kanten hebt gehoord,je doet het prima,je moet alleen je draai nog iets beter vinden.
Zoek naar een weg die een goede balans creëerd voor Tess tussen Rust,geestelijke uitdaging,en lichamelijke beweging.

Als voor jou en Tess het piepbeestje goed werkte dan houdt je dat aan,als jij niks kan met het klik geluidje dan kun je het ook niet goed uitdragen,iets wat je hond ook merkt.Ik denk wel dat een piepbeest sommige honden in 1 keer van de 0 naar de 10 kan laten schieten,daar moet je wel mee uitkijken,want dan komt er een stukje stress bij voor je hond.Tess klinkt wel een beetje nog als een hond met 'overfocus',maar jij kent je hond het beste(ik lees alleen maar en vertel gevoelsmatig wat ik eruit haal)

Ik heb de andere stukjes nog niet gelezen,dus misschien zijn er als dingen gezegd die ik zeg.Ik hoop dat je weer wat energie hebt gekregen van dit topic

De twijfel lijkt me logisch. Misschien is het even wennen voor beiden. Bora trekt ook enorm met het speuren, vooral als ze mij bezig ziet, want ze zal en moet. Verder in het gewone leven niet. Ik denk dat ik me daar geen zorgen om zou maken. Misschien dat je kunt overleggen of ze iets kunnen zoeken waar minder afleiding is. Het is mooi dat je dit probeert en als het nu nog ietsjes teveel is wil dat niet zeggen dat het blijft.

bora was met name met het werken van de dummy een en al passie. Dit kon ze niet aan omdat ze alle dummy's het liefst zelf wilde hebben. Ik ben toen ook een tijdje gestopt en later stap voor stap ben ik zelf met haar gaan werken.Die passie heeft ze nog wel maar nu ze ouder is heeft ze meer beheersing. Het speuren ben ik nog maar pas mee begonnen en dat was voor ons beiden even zoeken.

Wat ik op de les zie, dat als honden hun "slachtoffer"niet zien vertrekken veel rustiger zijn. Misschien dat je dat de volgende keer al kunt doen. Ik vind het erg knap wat jullie doen, ga lekker door en succes.

Trouwens, qua piepbeestje vs geluidje... waarom niet een tijdlang alletwee gebruiken? Dan gaat Tess het ene geluid met het andere associëren (á la Pavlov) en kun je misschien later toe met alleen het geluidje. Of niet, da's ook geen ramp.

Ik herken wel wat je schrijft over de stress bij het speuren. Maar, ik heb voor ons de keuze gemaakt om toch door te gaan. Want:

Hij is niet zo gestressd dat hij niet meer speurt. Als hij dat niet meer zou doen, dan is de stress te hoog.

Juist het snuffelen in een stressvolle omgeving is denk ik positief, ik hoop dat Fedor leert dat die dingen zoals honden fietsers en paarden niet zo erg zijn, want hij is gefocussed op iets anders. Dat zie ik tenminste bij ons gebeuren.

Het zijn iedere keer weer positieve ervaringen. Ook al is het veel, ennzijn ze erg onder de indruk, het is wel allemaal positief.



Ga lekker zo door, en laat je niet gek maken door de buitenwereld.

Annika, ik heb enkel jou eerste verhaal gelezen.
Goh, je doet wel heel erg je best, misschien een beetje té.
Ik ben zo niet voor de methodes van de ene of de andere. Heb jaren en jaren geleden boeken gekocht over Martin Gaus, ik was er redelijk snel klaar mee. Bovendien heb ik al gehoord dat hij ondertussen met andere methodes werkt, tja, zo goed weten ze het dan allemaal?
Ik denk dat je informatie in overvloed hebt en dus inderdaad niet meer goed je hoofd weet staan op de duur, je zou voor minder.
Mijn advies, laat het allemaal wat bezinken. Probeer tot rust te komen en misschien volgt dan je -inderdaad nog zeer jonge hond- vanzelf wel. Wil het niet te perfect hebben meid.

Een wandeling doen zonder stress en zo weinig mogelijk commando's, dat zou ik doen. Laat je hond eens de weg kiezen, op een plaats waar het mogelijk is natuurlijk. Lap alweer een advies

Wat betreft het trekken bij mantrailing en het wandelen, als je het goed aanpakt maakt je hond er heel snel onderscheid in hoor. Als wij hier gaan speuren doen we dat aan de lange lijn om te voorkomen dat wegsprintende konijnen een te grote verleiding voor Dobber betekenen. Maar als Dobber speurt trekt ze ook wel wat aan de lijn hoor, vind ik niet erg. Zolang ze als we stoppen dat ook maar accepteert en weer rustig naast me komt lopen zonder trekken. Ik laat Dobber niet zomaar beginnen met speuren. Ze moet naast me blijven lopen tot ik het commando voor speuren zeg ('ga maar zoeken'). Dan pas springt ze vooruit met de neus aan de grond. Als we dan genoeg door de moddervelden gebanjerd hebben geef ik het commando voor naast en lopen we rustig het veld af en dan moet ze ook direct het gras en de geurtjes weer negeren. Als ze in zo'n geval de neus aan de grond zal zetten corrigeer ik met 'nee'.

Je hond kan dus prima leren om tijdens het speuren te mogen trekken en tijdens het wandelen niet, maar dat zul je wel duidelijk moeten maken. Dat kan oa door verschillende tuigjes, maar persoonlijk doe ik het liever met de stem.

Mijn vriend merkte gisteren op dat Tess tijdens het wandelen weer erg trok, en ik moet zeggen dat het mij vandaag helaas ook opviel. Nu was dit wel vooral in het begin tijdens het uitlopen van de straat, wat ze altijd al spannend vind. Dus wie weet beeld ik me teveel in, en valt het uiteindelijk mee.

Soraya, Nelis woont inderdaad lekker landelijk, een klein half uurtje van ons vandaan, lekker dichtbij dus! Zelf wonen we trouwens niet in een drukke stad (hell no!) mocht dit zo lijken, maar in een rustig kerkdorpje. Het is hier dan ook niet superdruk, woon ook in een erg rustige straat waar eigenlijk alleen bestemmingsverkeer komt. Maar toch is iedere fiets en auto er helaas al eentje teveel

Toen ik net ging wandelen kreeg ik het toch weer eventjes wat lastig. Ze heeft wat fietsers de stuipen op het lijf gejaagd, zelf de auto's die ze normaal gesproken aardig weet te 'negeren' waren nu allemaal te veel. Dit kan nog stress van het mantrailen zijn, in mijn ogen.

Tijdens die wandeling ging ik me even een paar dingen afvragen; namelijk: in hoeverre doe ik haar hier een plezier mee? Natuurlijk, je hond moet beweging krijgen, en ze wil ook graag naar buiten! Maar voor bijvoorbeeld het poepen en plassen hoef ik niet te gaan wandelen. 9 van de 10 keer is ze te bezig met alles om zich heen, dat ze echt niets doet. Ze kan het dan echt lang ophouden. Omdat ze vaak in de tuin komt overdag, doet ze het dan altijd op haar hondentoillet in de ren. Tijdens het wandelen doet ze bijna nooit iets. Verder zijn de wandelingen voor haar zo'n stressvolle aangelegenheid...het is alleen wel aardig als we echt niets tegenkomen, of juist als we een leuke hond treffen waar ze even mee kan spelen. Dan ben ik blij dat we zijn gegaan! Natuurlijk moeten we dit allemaal gaan trainen, en dat wil ik ook heel graag! Maar ik vraag me af hoeveel goeds ik er nu mee doe, door zonder échte aanpak met haar te wandelen, alleen omdat dat in mijn ogen zo 'hoort'.

Hier moet je toch even opletten dat je niet teveel je eigen gevoel projecteert. Als een hond niet graag zou gaan wandelen, zou ze wel dralen, proberen terug naar huis te keren, niet mee de deur uit willen, enz.
Het is niet omdat ze hyper en springerig en gefocust is op alles en nog wat, dat zij het niet leuk vindt. Dat jij dit niet prettig vindt en het graag anders zou hebben, begrijp ik. Maar je mag er niet zomaar van uit gaan dat het voor je hond ook een probleem is.

Los daarvan. Als trainingen en oefeningen en verschillende aanpakken echt niet werken, moet je misschien eens even overwegen om een schildkliertest te laten doen. Ik ken een hond die super-nerveus was de hele tijd. Er mocht geen blaadje vd bomen vallen of ie veerde al op. Bleek dat de schildklier niet goed werkte, medicatie gekregen en het is nu een hele andere hond! Waarmee ik niet wil zeggen dat dit bij jouw hond daarom ook zo is, maar als je echt de indruk hebt dat geen enkele aanpak helpt, is een kleine bloedtest natuurlijk weinig moeite...

Ik doe er ook nog eentje bij