Héél lang verhaal: gewoon even hart luchten voor nieuwe energie!

We proberen al bewust de drukke tijdstippen te mijden met wandelen, en dit gaat best goed. De grootste opgave is inderdaad meer rust in dat koppie krijgen. Ze kan ook rustig zijn terwijl ze wel even lekker kan rennen en uitrazen, dus dit laten we haar ook doen. Maar dan niet meer 45 minuten zoals we eerder deden, dan was ze vaak ook helemaal opgefokt op de terugwas, en was het teveel geweest. Het gaat echt om balans.

Ik ben echt zo blij met deze reacties! Ga alsjeblieft zo door!

Zelf moet ik nu helaas naar de bokstraining, maar ik kijk meteen weer als ik terug ben! Superbedankt voor jullie meedenken en tot straks!

@ Dobry: Mantrailing, niet mantraining Dit is ook speuren

Ik denk dat het balletje "niet mag" omdat daar een stressvolle lading op zit...terwijl NV er zo'n beetje om bekend staat inmiddels een hele boel wel op stress te gooien (al dan niet terecht) en dat dus wil minimaliseren.

Heb trouwens het gevoel dat jij (stiekem) best wel last hebt van die andere meningen van de "hardere" "oude stempel" Het is zo'n prominent stuk in je tekst. En dat komt je natuurlijk niet ten goede, niet op de laatste plek omdat jouw hond deze onzekerheid, of stress, het conflictgevoel, ook bij jou kan waarnemen.

Je zegt een hele gevoelige hond te hebben, dat wil ook zeggen dat je daar niet hard tegen Kunt zijn...houd dat vooral goed in je achterhoofd, doe je dat wel gaat je hond er namelijk aan onderdoor.

Zelf beloon in nauwelijks, en eigenlijk nooit met snoep, ik ben in die zin niet iemand die de "positieve opvoeding" aanhangt. Maar ik houd wel altijd rekening met het kunnen van mijn hond, alsmede de mogelijkheden van de mensen om me heen. Hangt jouw hond bij andere mensen in de kleren omdat ze hem niet negeren...lijn de hond lekker aan. Je vraagt dan niets van je hond wat deze je niet kan geven, en je schakelt tevens de "aandacht" van die andere mensen uit.

Ook ik zou niet inzetten op het piepballetje, maar ook niet op het aandachtsgeluid (de klik) ik zet altijd in op mezelf, wie ik ben en wat mijn intenties zijn. Ik gebruik mijn stem, mijn lichaam (vriendelijke aanraking, contact maken) Het aandachtsgeluidje is een stuk conditionering, en vind ik daarom eigenlijk vermijden van een probleem door een andere stimulus er doorheen te gooien. Die prikkel werkt tijdelijk, maar neemt niet het onderliggende probleem weg en dat is zonde omdat je de hond opzadelt met een permanente tekortkoming.

In plaats daarvan zou ik gaan oefenen op zelfbeheersing, op internet zijn daar best veel trainingen voor te vinden. Als je de hond ook als onzeker ervaart kun je ook daar aan gaan werken...snuffelspelletjes, en problemen opzoeken met je hond waarvan je weet dat hij ze aankan (om zelfvertrouwen op te doen) Het belonen van positief gedrag, negeren van negatief gedrag en voorkomen van zelfbelonend gedrag is maar een aspect van de opvoeding. Je zult ook moeten gaan investeren in hoe jouw hond de wereld om zich heen, alsmede zichzelf, ervaart.

@ilona, als je goed leest, zeg ik toch ook dat je wel op een andere manier je hond moe moet maken. Allicht.
Maar dat hoeft niet altijd met wandelen te zijn, dat is mijn punt. Als je gaat proberen om ze fysiek moe te maken, kweek alleen maar meer conditie, en bij sommige honden lukt dat nooit. Die krijgen jou fysiek moe, maar jij hun niet.

Mantrailen is idd speuren, daar worden ze op een hele gezonde manier moe van.

Als jouw ervaring is dat ze daar rustiger van wordt, wat houd je dan tegen? Dat is toch jòuw ervaring met haar?
Doe gewoon wat voor jou goed voelt en wat werkt voor hààr èn voor jou.

Wat ik zelf ook wel doe als ik denk dat een hond daar voor in aanmerking kom, is doorsturen naar een homeopaat die werkt met Bach remedies en accupressuur als ondersteuning.

@ zonnetje,

Dat klopt, maar ik was al aan het typen voordat ik jouw stukje gelezen had. En ik heb zelf toch ook benoemd dat dit door middel van spelltjes e.d. kan. Ik merk dat ik soms iets aan het typen ben en ondertussen staan er dan al zoveel reacties weer boven

Ik ben het met je eens dat zeker zo'n hond niet snel moe te krijgen is en dat ik eerder de tong op de schoenen heb hangen haha...maar ook het snuffelen onderweg etc maakt erg moe.

iedereen ook zijn eigen ding toch?

Mimi, heb jij echt de ervaring dat dat helpt?

oops verkeerd gelezen sorry

Ik ben een tijdje met Nanu op training geweest om het zich leren beheersen en rustig blijven bij prikkels. Daar werd zij dus on-waar-schijn-lijk moe van!
We leerden haar rustig blijven, eerst op afstand, dan dichterbij, dan prikkel vergroten, enz. Zij moest zich dan 'inhouden' en kalm blijven. Wel, dat hield ze meestal geen uur vol, dan zakten haar ogen zowat dicht!
In de auto naar huis: slapen! En eenmaal thuis: uren op haar bank, en maar slapen!
Het vergde een hele grote inspanning en concentratie van haar om zich zo te beheersen, dus misschien is dit toch ook echt wel iets voor jouw hond.

Wat helpt? Van accupressuur worden ze ontspannender van. Het is een vorm van massage net zoals TTouch. en Bach remedies? ja bij veel honden werkt het. Maar ik kan niet inschatten of dit ook voor de hond van Ännika zal werken.

Bij Bora ben ik vorige week begonnen met accupressuur omdat ze wild werd van de katten die hier rondliepen. Ze is al veel rustiger, ik kan haar nu sneller rustig krijgen.

Eigenlijk zijn we nu net zo erg als al die mensen om haar heen
Je wil gewoon horen dat je goed bezig bent toch?
Je bent goed bezig

Gaan wij weer allemaal tips zitten geven

Je hebt er al heel wat gehad, nu nog wat geduld en volhouden, en dan komt het vast goed

Ik snap hoe je je eigen voelt met al die tegenstrijdigheden in de opvoeding.
Zelf heb ik het er ook moeilijk mee...ik weet het niet hoor al die positiviteit in de opvoeding van een hond.

Ik ben één keer op de MG-cursus geweest en ik had toen genoeg gezien. Het heeft maar 3 kwartier geduurd en ging naar huis met een onvoldaan gevoel en met een pupje die volgevoerd was met snoepjes.
De meeste mensen zullen het wel allemaal geweldig vinden, maar voor mij werkt het niet zo.

Mijn pupje beet ook in kleding (het heeft me al een jas gekost) ook beet hij in de handen van iedereen en ik maar zeggen negeren en omdraaien, alles er voor gedaan om het allemaal op een positieve manier te doen. Ook de kat moest het ontgelden, steeds maar weer afleiden etc. etc.

Al die goedbedoelde adviezen ten spijt...ik doe het wel op mijn manier.

Dus sinds kort gewoon weer op de ouderwetse manier (daarmee bedoel ik stem verheffen en als hij bijt mijn hand een klein eindje in zijn bekje steken wat hij als onprettig ervaart) en het helpt!
Ik doe dit nu een weekje en echt hij is al een stuk rustiger en hangt niet meer in mijn jas en bijt niet meer in handen.

Zodra hij weer in de fout gaat is een UHH genoeg.

Misschien werkt een positieve opvoeding op termijn ook wel, maar dit werkt veel sneller en ik voel nu al de sterke band met hem, waar ik een week geleden dacht....zucht....hoe moet dit nu verder gaat het nu super

Als ik jou was zou ik dit ook eens gaan proberen...zo krijgt de hond voor mijn gevoel toch meer respect voor je.

Tja Aleida, het is natuurlijk mooi dat jij je daar beter bijvoelt. Helaas werkt het heel goed als je hondengedrag onderdrukt door te corrigeren. Alleen op lange termijn zul je er last mee krijgen. Wat kan is dat je hond niet meer durft omdat die straf krijgt maar het vervolgens af gaat reageren op andere honden, andere mensen, huidklachten en darm klachten kan krijgen.

Het is ook niet dat de hondvriendelijke manier niet werkt bij de hond van Annika maar ze is zelf wat gefrustreerd geraakt omdat anderen haar onzeker maken. Dat is toch wel iets anders dan waar jij het over hebt. Bij pups zul je nog veel meer geduld moeten hebben dan bij volwassen honden.

Heb ook braaf het hele verhaal gelezen.
Het is lastig, en ik zag dat je al veel adviezen en dergelijke hebt gekregen
Ik denk ook inderdaad dat sommige dingen misschien niet bij alle honden helpen en soms een iets andere aanpak nodig hebben in bepaalde situaties. Zelf denk ik dat je zelf ook goed kunt inschatten wat voor jullie het beste werkt en wat niet, de ervaring heb je.
Zelf ben ik ook aan het kloten met het enthousiast opspringen als er bezoek binnen komt, mensen komen binnen en zien een dolblije hond rond stuiteren, en het bezoek opvoeden is nog moeilijker dan Indy opvoeden merk ik....

Heel herkenbaar verhaal. Maar volgens mij ben je al een eind op weg.
Of ik je kan helpen weet ik niet, maar bij mij hielp het volgende wel.
Zelf heel rustig blijven en dat ook uitstralen naar je hond.
Indy luisterde los niet of nauwelijks, dan ook niet teveel loslaten maar aan een lange riem. Dat heeft wel geholpen, ze is nu 1 jaar en 10 maanden en kan nu redelijk los. Prikkels waar ze niet gord mee om ging zoveel mogelijk vermijden.

Je hond is nog hartstikke jong en kan nog een boel leren.

De opmerking van Christel vond ik heel treffend, mensen luisteren het slechtst. Dus die mensen overtuigen van jouw opvoedmethode is heel lastig.

Succes.

Zo, ik ben er weer! Even alles bijgelezen, wat geweldig dat er zoveel gereageerd wordt! En ik vind het fijn hoor, om zoveel goedbedoelde tips te lezen! Hier wordt ik niet onzeker van, omdat ik weet dat (tenminste bijna) iedereen hier uitgaat van datgene wat het beste is voor de hond.

Het regende net: hét uitgelezen moment om met Tess een wandelingetje te maken, want dan is het rustig Ik had eerst even alle reacties gelezen, en ben daarna gaan wandelen. En wat me opviel voordat ik naar buiten stapte: hey, ik heb er weer even écht zin in! Dat is lang geleden kan ik je eerlijk zeggen, dat ik écht zin had om met Tess te gaan wandelen! En dat voelde dus goed

Ja, misschien trek ik het me stiekem wel wat aan, die meningen van de 'oude stempel'. Met name omdat ik steeds meer ging denken: hoe sterk sta ik hier nou met mijn verhaaltje, terwijl mijn hond bij andere mensen in de kleren hangt en niet ophoud als ik dat wil? Sja....

Ik denk dat het gewoon even een opeenstapeling is: Tess was een erg moeilijke pup, beet echt in álles toen ze hier kwam, hing óveral in, ging soms veel te ver met Cookie, was ontzettend energiek en nergens bang voor, en dreef je tot het uiterste. Echt een draak van een pup, en puber. Pas met zo'n 9 maanden konden we zeggen dat er een beetje rust in kwam,en verbetering....Die maanden heb ik echter ontzettend op mn tenen gelopen om alles zo goed mogelijk te doen. En hierna ook, toen bleek dat ze als 'oudere' hond ook wat trekjes had waar aan gewerkt moest worden.

Ze is een echte uitdager, we moesten (nu iets minder gelukkig) echt álles in huis wegleggen, want anders had ze het te pakken, en ging ze slopen. Loslaten deed ze dan ook niet, ook al had ze dat echt goed geleerd. Vaak begon ze ook tegen je te blaffen om uit te dagen en ging ze lekker door. Pff, maar dat is gelukkig al een stuk minder!

We hebben eigenlijk dus nooit echt rust met haar gehad. Daarbij kwam dus ook al heel snel het na willen najagen van alles wat bewoog, waardoor je dus ook nooit een relaxte wandeling had. Dan is het soms heel moeilijk om áltijd positief te blijven. Je bent constant op je hoede. En je wilt zó graag álles goed doen, want anders ben je bang dat het alleen maar erger wordt. Je traint telkens zo hard, maar je ziet bijna geen verbetering. Ik begon echt tegen de wandelingen met haar op te zien. Ging het een paar dagen best goed, dan ging het vervolgens weer een dag waardeloos, en vergat je die goeie dagen al snel.

De laatste maanden gaat het in huis tenminste een stuk beter. Wij kunnen onderhand met haar lezen en schrijven. In huis is ze een schat van een beest, ook lekker rustig. Bijten naar ons doen ze sowieso niet meer, ze daagt ook bijna niet meer uit. Met mijn broer en zijn vriendin die hier ieder weekend komen, gaat het nu voortaan ook erg goed, puur omdat zij precies weten hoe ze in elkaar steekt en wat ze moeten doen. Daar probeert ze in het begin ook nog wel eventjes uit als ze binnenkomen, maar dit is binnen een paar tellen afgelopen en dan is ze rustig. Alleen bij ander bezoek vind ze het nog erg lastig, maar dat is net wat jullie zeggen: het bezoek is nog het moelijkste op te voeden!

Super dat je weer wat bijgetankt bent, het gaat vast goedkomen met jullie.

Even een reaktie op Aleida

ik lees vaker dat mensen positief vertalen als: je hond negeren bij wat in onze ogen fout gedrag is en verder doelloos volproppen met snoepjes.
(Ten eerste maakt een hond geen fouten maar de baasjes deze, een hond daarvoor in de bek knijpen vind ik niet ok, ik zou daarmee ook niet doorgaan, dat hij dit nu pikt wil niet zeggen dat hij dit ook zal blijven doen. M.i. leer je een hond daar niet mee dat je te vertrouwen bent.)


Hieronder een link, waar uitgelegd wordt wat er precies bedoeld wordt met positief je hond begeleiden.

http://www.hondenpage.com/honden-encyclopedie/wid_442-Positieve-Opvoeding.php

Ik heb niet gezegd dat ik mijn hond in zijn bek knijp, maar mijn hand een ietjes in zijn bek steek wat hij als "niet prettig" ervaart, dus de volgende keer zou hij mij niet meer bijten en dat klopt ook. Zoals we allemaal ervaren gaat een hond zo'n onprettige ervaring uit de weg en dat heeft niets met vertrouwen te maken hoor.

Het is idd jammer dat een 'positieve opvoeding' vaak gezien wordt als 'geen opvoeding'. Terwijl ik net vind dat een positieve benadering veel meer creativiteit en denkwerk van de 'baas' eist, en je er dus ook veel meer training en energie in steekt.
Het is als ingesteldheid makkelijker te straffen en te corrigeren (niet dat het beter werkt!), dan een manier te bedenken om het gedrag op een positieve en vriendelijke manier om te buigen.
Met volproppen met snoep heeft dit niks te maken. Als dit in een school zo wordt aangeleerd, zijn ze daar ook niet goed bezig.

Iderdaad een heel verhaal heb ok niet alles gelezen hoor eerlijk gezegd
Maar ik zou zeggen , misschien een beetje minder krampachtig en gewoon op je eigen gevoel afgaan, laat je niet intimideren door wat anderen allemaal zeggen
Doe gewoon op een ontspannen manier waar jij je goed bij voelt

Groetjes Ciska en Douwe

Het was een lang verhaal om te lezen maar super duidelijk hoor. ik zie het voor me.Weet niet of ik je kan helpen maar zo alles te hebben doorgelezen kreeg ik het gevoel wat mij ook overkwam:ik wil het allemaal te goed doen en onderbewust ben je daar dan zo mee bezig dat een gevoelige hond dat toch oppikt.
Ik ben gaan accepteren hoe onze hond is,superenthousiast maar nog een peuter die dingen wilt of juist niet gezien zijn leeftijd(hoop dat je het een beetje begrijpt wat ik bedoel)En op een gegeven moment ben ik gaan genieten van wat hij wel goed deed/kan.
Ik probeer zoveel mogelijk leiding te geven en balans te zoeken tussen rust en aktiviteit.Die van ons heeft heel veel slaap nodig en net als een klein kind zeg ik dan: gaan we lekker even slapen in de bench, je bent moe en zonder dwang gaat hij dan heerlijk slapen.
Hij is nog niet zover dat hij zelf zijn rust pakt en zelf zijn plekje op gaat zoeken maar dat komt wel, ik ben al blij dat we het nu zien wanneer hij aan zijn rust toe is en hem daar in kunnen begeleiden.

Ik wens je veel sterkte toe en twijfel niet aan jezelf, het is jouw hond.

wauw wat herkenbaar wat je schrijft .

ik heb presies het zelfde gezeten als jij .

ook omdat ik zo voor het positieve opvoeden ben . hel goed op gelet heb in de pup tijd dat ik het allemaal maar goed zou doen .
ik zag mensen aan modderen in het park dat ik dacht jeetje waar zijn die mee bezig .
ik wist wat ik deed . leerde elke dag weer .en toch werd vito ook in zijn puber tijd zo lastig ,uit vallen , vechten en niet los laten , en zo kwam ik ook bij nelis terecht .
die mensen die maar aanmodderen met hun hond hebben trouwens nooit geen probemen ook erg frusterend haha
maar goed ik heb de zelfde adviesen gehad van nelis , ik moets ook me gedachte helemaal om gaan gooien zoals bv meer geestelijke spelletjes te doen , niet aan de fiets laten rennen ,geen bal spel , aan de lange lijn uit laten enz enz ,
ik heb dat lang vol gehouden en ik zag stukje bij beetje dat vito vooruit ging .
zie mijn topic filmpjes Rockanje . hoe vito reageert op een andere hond .
Vito is echt vooruit gegaan ,nu moet ik wel eerlijk zeggen dat ik hem ook weer met de bal laat spelen en ook soms met hem fiets dan merk ik wel dat hij inderdaad wel wat hyperder word ,
maar het zit nog zo in me hoofd vast geroest dat een hond ook veel lichamelijke beweging moet hebben .

uiteindelijk heb ik geprobeerd me eigen onzekerheid aan de kant te gooien en meer op me gevoel te gaan vertrouwen , dara door kreeg ik zelf vertrouwen en straal ik dat ook naar vito uit .

dus ik denk dat jij ook even aan je zelf vertrouwen moet gaan werken en ook een stuk eigen gevoel moet gaan gebruiken en volgens mij komt het dan helemala goed met jou liefde voor dieren .

ps ik heb alle andere antwoorden niet gelezen daar zullen vast hele goede tips bij zitten ,

succes maar kop om hoog ,rechte rug je doet het super goed

Als deze manier van positief trainen niet werkt, dan werk een andere manier van positief trainen misschien wel. Dat jullie Cookie nu zo'n lieve hond is betekent niet dat als Tess op dezelfde manier opgevoed word ze zich dan hetzelfde gaat gedragen als Cookie.

Ik krijg uit je verhaal (ja, ik heb het helemaal gelezen ) een beetje het idee dat Tess veel vrijheid krijgt om haar eigen ding te gaan doen. Maar kennelijk kan ze daar helemaal niet mee om gaan. Het is aan jou om het gedrag van Tess in goede banen te leiden. Grenzen en regels duidelijk maken, wat mag wel en wat mag niet. Wat is ongewenst en wat is gewenst. En voorkom dat Tess ongewenst gedrag kan laten zien. Als jullie weten dat ze op gaat springen bij visite, zet haar dan even vast tot ze rustig is. Luistert ze niet als ze los is? Houd haar dan aan de lange lijn.

Tess laat dit gedrag niet zien om jullie te testen of zo. Ze is juist bezig met jullie te vragen wat wel en niet mag. 'Wat zijn mijn grenzen'? En alleen door grenzen te testen kom je er achter waar ze precies liggen. Het is jullie taak om de goede antwoorden te geven op Tess haar vragen. En soms zul je daarbij ook duidelijk moeten maken dat iets niet mag. Moet dat dan met geweld? Natuurlijk niet, juist niet. Maar de grenzen moeten wel duidelijk gemaakt worden want Tess moet weten waar ze aan toe is. Wat haar rechten en plichten zijn simpel gezegd. Misschien is jullie manier van opvoeden niet duidelijk genoeg voor Tess en wil ze meer zekerheid wat ze van jullie kan verwachten. Mijn tip is dus om vooral rustig en kalm te blijven en Tess duidelijk te maken wat wel en niet mag op een rustige manier zonder fysiek geweld.

Het is nog steeds een groot misverstand, dat positief opvoeden betekend dat je geen grenzen stelt.
Ik denk juist door deze hond kort te houden, hij niet leert hoe hij met de situaties om moet gaan die hij tegenkomt.
Maar ja, dat is et he verschil tussen de roedelmethode en kalmerende signalen..

Ik zeg niet dat binnen het positief opvoeden (rare definitie eigenlijk want ik vind de roedelmethode ook een vorm van positief opvoeden maar goed) geen grenzen gesteld worden. Daarbij zeg ik ook niet dat de hond kort gehouden moet worden. Ik zeg wel dat de grenzen misschien duidelijker gemaakt moeten worden dan dat ze nu zijn en dat het overtreden van grenzen voorkomen moet worden door aan te geven waar die grenzen liggen. Dus niet over de grens laten gaan en dan pas ingrijpen, maar voordat de hond over de grens gaat al aangeven dat hij op het punt staat iets te doen wat jij niet wil. Dat betekent praktisch vaak dat de hond een periode wat korter gehouden word dan normaal, maar betekent dat direct dat hij geen prikkels krijgt of zo? Lijkt me van niet .En hoe meer de hond leert en hoe meer hij zijn problemen over kan geven aan de baas, hoe meer vrijheid hij krijgt/AAN KAN.

De vraag is in hoeverre jij wilt dat de hond weet met bepaalde situaties om te gaan. Ik heb in bepaalde gevallen liever een hond die er NIET mee om weet te gaan en hulp bij mij zoekt dan een hond die er juist wel mee om weet te gaan en mij dus helemaal niet ziet staan. En wat als je een combinatie van die twee hebt? Een hond die er niet mee om weet te gaan EN de baas niet ziet staan...? Ik denk dat het dan beter is als de hond in zijn 'onkunde/onmacht' de hulp bij de baas gaat zoeken. En hoe meer de hond in gaat zien dat de baas het voor hem op kan en wil lossen, hoe meer vrijheid de hond ook kan krijgen. Maar daar is wel een bepaalde verhouding voor nodig, een bepaalde relatie tussen hond en baas. Waar dus de spanning van de hond afgenomen word, juist omdat de hond niet de situatie zelf aan hoeft te pakken/op hoeft te lossen. Dat is ook een manier van met een bepaalde situatie omgaan, alleen hoeft de hond daar niet zelf voor het probleem op te draaien maar de baas... Juist door de hond te veel vrijheid te geven werk je probleemgedrag in de hand. Een kind geef je ook niet direct volledige vrijheid om te doen en laten wat ie wil. Dat komt pas met je jaren naarmate het kind volwassen word.

Ik denk dat juist door een hond te veel zelf op te laten lossen je het gedrag van de hond van de TS in de hand werkt. Moet de hond dan ineens zo weinig mogelijk prikkels hebben? Nee, natuurlijk niet. Maar de eigenaren moeten wel duidelijker zijn, beter aangeven wat gewenst en ongewenst is. Dus: meer grenzen aangeven en waar nodig de hond korter houden voor zolang nodig is (daar moet je dan dus wel aan trainen). En de reden dat ik dat noemde was omdat de TS kennelijk met positief opvoeden werk en de hond toch niet goed daarop reageert. Dus misschien is dit niet de manier waarop deze hond behandeld wil worden en krijgt hij op te veel vragen geen antwoord.

Ik heb ondertussen al vele manieren avn trainingen gegeven, maar voor zover ik weet moet je altijd je grenzen aangeven. Dat is bij kinderen maar ook bij honden. Ook als je met kalmerende signalen werkt geef je zelf aan wat je wel en niet wilt. Ik kan op afstand niet zien of lezen of Annika niet haar grenzen stelt. Dit zal haar nieuwe trainer haar kunnen vertellen omdat die de hond ziet. Ik hoop Annika dat je nu verder kunt en weer wat meer ontspannen wordt en je niet onzeker meer laat maken.

Als deze manier niet werkt.
Hij werkt wel, er is alleen meer tijd voor nodig.
Als ik het verhaal van TS goed heb gelezen staat ze zelf wel achter deze methode, maar is het moeilijk vol te houden onder druk van buitenstaanders. Wat jij nu doet is er weer een ander methode tegenaan zetten. Ik denk niet dat TS daarom vraagt, even los van over jij en ik het eens zouden worden over de methode (dat denk ik niet, maar dat geeft niet)

Als TS zich in de gegevEn methode kan vinden en de indruk heeft dat het in principe wel werkt en bij haar past, dan heeft ze vooral peptalk nodig om het niet op te geven. Tips heeft ze genoeg gehad, daar ligt het niet aan. Het moeilijkste is het consequent vol te houden.

Ik zou zeggen laat dat Gegauswaus links liggen en probeer Ceasar Milans methodiek eens..
Succes..