Wat een leuke wandeling had moeten worden........:'(

Wat een leuke wandeling had moeten worden werd een drama, al na 5 minuten in de auto..........

Ik ga proberen duidelijk te vertellen, maar zoals jullie wel weten misschien kan ik lang van stof zijn. Ik zal proberen me in te houden. Ik wil heel erg graag julle advies wat ik nu moet doen om dit weer terug in goeie banen te leiden. Ik ben normaal niet zo snel van mijn stuk, vraag weleens advies omdat ik iets merk en een probleem vóór wil zijn,maar nu ben ik duidelijk te laat en weet ik het echt ff niet. Ik wil het dolgraag goed aanpakken!! en heel veel tijd insteken indien nodig. met de auto weg kunnen zonder problemen is voor ons erg belangrijk. (vakantie, lange wandelingen in het weekend, weinig losloopgebiedenin de buurt.)

We gingen op weg voor een wandeling naar ons favoriete losloopgebied hier 15 min. rijden vandaan.
Als normaal maak ik me dan klaar ( schoenen aan, vest aan, beloning mee, riemen bij de hand, auto sleutels gepakt) dat gaat heel rustig en Junto is tegenwoordig ook heel kalm. Vandaag ook. Buddy ook kalm. Niets vreemds.
We gaan naar buiten; zoals altijd rustig, Junto en Buddy mogen niet vooruit rennen, maar lopen kalm met mij mee.
We komen bij de auto; honden staan rustig op de stoep, deur open, beide erin. Rustig, niets aan de hand.
Ik ga zitten start de auto. Junto kijkt uit het raam, Buddy zit op de stoel. Zoals gewoonlijk.

Ik rijd rustig weg. ramen dicht, radio zachtjes aan.
dan begint het: Junto gaat staan, draaien, krabbelen aan de vloer.
Ik zeg: Junto nee, ga maar down. Junto gaat liggen.
Dit gaat ff zo door, maar Junto wordt al onrustiger en gaat hijgen. Hij zit in de achterbak en wil naar voren springen.
Levensgevaarlijk natuurlijk want ik zit alleen in de auto en ik wil hem perse niet bij mij op de voorstoel. Ik wil hem kalmeren en praat rustig tegen hem. Hij wordt al maar onrustiger.
Ik stop de auto langs de kant ( we zijn 10 minuten onderweg) Ik open de achterdeur van de auto als Junto rustig zit. Als hij echt kalm is maak ik zijn riem vast aan een ring in de vloer van de auto. Er staat geen spanning op de lijn als hij rustig blijft. Hij kan draaien zoveel hij wil. Hij wordt eerder belemmert door de ruimte in de achterbak dan door de lengte van de riem.
Als hij echt kalm is doe ik de deur dicht, stap weer in en ga weer rijden. 100 meter gaat het goed, dan weer onrust. junto wil naar voren komen springen, dit kan nu niet door de riem. Hij gaat wat onrustig liggen. Ik praat tegen hem, maar het helpt niet. Hij doet nog een poging naar voren te komen.

Ik stop langs de kant van de weg. Het is geen drukke weg, er wordt niet hard gereden maar er komen wel auto's en motoren langs. Op het moment dat ik uitstap en de achterdeur open doe komt er een tijd lang géén verkeer langs.
Junto hijgt, gaat wel zitten en kijkt naar alles wat beweegt en geluid maakt. Hij is duidelijk onrustig en gestressd. Ik maak de riem los van het oog, maar houd hem wel vast.
Junto doet geen poging uit de auto te komen. Hij lijkt wat te bedaren. Ik geef hem een beloninkje. Gedroogde pens. Hij neemt het aan. ik besluit de andeling voorgezien te houden en dit moment te pikken om te zien wat er aan de hand is en hem te begeleiden. Gat hij rustig zitten, komt er een auto en blijft hij rustig dan geef ik hem een pensstukje.
Zo blijven we wel een half uur staan. Steeds als er verkeer ( personen auto's en een enkele motor) langskomt kijkt junto hem na. hij neemt in eerste instantie de pensstukjes nog wel aan, maar op een gegeven moment niet meer. Voor mij een teken dat hij nog bang/gestressed is. hij blijft wel steeds in de auto zitten, zonder dat ik hem daartoe hoef aan te sporen.

we gaan de auto even uit om poten te strekken en zinnen te verzetten. Junto loopt wat angstig om me heen. gaat plassen en kruipt daarna weer tegen mijn been. Ik probeer wat te lopen, maar hij blijft gestressed.
Als hij bedaard is nodig ik hem uit in de auto te gaan. dat doet hij makkelijk. Hij zit in de auto, ik ga op t randje erbij zitten. Praat rustig tegen hem. als hij rustiger wordt doe ik de deur ff dicht. Hij reageert goed. Ik start de auto. Junto blijft kalm. Ik ga bij hem zitten en doe de deur dicht. Junto wordt onrustig. ik probeer gerust te stellen. Hij kalmeert iets.
We zitten ong 10 minuten zo. Junto gaat rustig liggen. We gaan weer even stap vor stap en heel rustig de auto uit, stukkie lopen en weer in de auto. Als hij in de auto wil gaan merkt hij de uitlaat en de luchtstroom daarvan op. hij kijkt er met een scheef koppie en naar voren gerichtte oren naar. Hij blijft even staan, maar gaat niet naar achteren. in mijn ogen vertoont hij geen angst maar nieuwsgierigheid. ( maar kan het mis hebben natuurlijk)Hij kijkt nog even en gaat dan in de auto. Ik geef hem weer pensje. Hij wil niet.

ik lbegeleid hem weer stapje voor stapje tot hij rustig ligt.
Als hij 10 minuten ligt ga ik voorin zitten en rijd ene klein stukje. Junto slaat direct in paniek.
Janken, hijgen, kwijlen krabben en voorin porberen te komen. ( kan niet, hij zit vast, maar heeft zeker genoeg ruimte om te draaien, liggen, zitten. Alleen als hij echt zijn voorpoten naar voren zet zal er spanning op de riem komen.

het is een vervelende weg terug geweest.
Alsik had gekunt was ik terug gaan lopen met hem en later de auto opgehaald. Helaas waren we daarvoor tever weg.

toen ik thuis de auto had geparkeerd heb ik eerst Buddy binnen gebracht. Zij is al die tijd keurig en beslist rustig gebleven!!
toen ben ik terug gegaan naar Junto, heb zijn riem los gemaakt en ben blijven staan. de achterdeur open, Junto staand in de auto, ik ervoor. Ik heb net zo lang gewacht ( ong. 30 minuten) tot Junto kalm was en ging zitten. toen hij niet meer hijgde, niet kwijlde, niet reageerde op alles wat langs kwam, geen aanstalte maakte uit de auto te springen. maar tot hij rustig ging zitten mij aankeek en zijn oortjes weer naar voren stonden en hij een pensstukje wilde aannemen. toen heb ik hem uitgenodigd uit de auto te komen. Dat deed hij. Zijn staart kwispelde weer en toen ik mijn hand in mijn zak stak zag ik weer de oude nieuwsgierige, gek op pensstukjes, opspringende en vrolijke Junto.

Ik heb hem rustig naar binnen gebracht. Binnen was hij weer de vertrouwde hond. Hij heeft even rondgelopen en toen heb ik hem in de bench gedaan. Daar ging hij zonder enig protest in. Deken erover en ik hb hem al 2 uur niet meer gehoord.

Nu mijn idee hierover:
een poosje terug ( toen het ook zo mooi weer was) zijn we met de auto weg geweest. tot die tijd was er echt niets aan de hand. Junto lag altijd rustig in de auto of keek uit het raam. Tijdens die rit van toen is Junto ergens van geschrokken ( ik denk van motoren die toen in grote getale met zwaar geronk langkwamen) hij zat ineens van achter in de bak pardoes op de voorstoel naast mij.
Ik moest toen ook stoppen om hem terug te geleiden naar zijn eigen plek.
Sinds die tijd is hij onrustig, maar zat nooit vast in de auto. gewoon los helemaal achterin (net als vandaag). Hij is sinds die tijd niet meer relaxed in de auto. het kleine ritje eens per week naar training is al onrustig, maar net te overbruggen. Das 10 minuten rijden. Ik heb het niet als beginnend probleem gezien, dus hem steeds rustg tegesproken en dan ging hij meestal wel liggen. Ik rijd altijd erg rustig met hem in de auto. Maar zit in de meeste gevallen alleen met hem in de auto. en veiligheid voor alles!! Junto gaat nog steeds graag mee, hij gaat ook zelf in de auto, rustig zonder problemen. Ik doe de deur pas dicht als hij rustig zit ( wat meestal wel zo is) Ik wacht met wegrijden tot hij op zijn gemak is. ( wat eigenlijk altijd zo is) dus bij het weggaan en wegrijden zijn nooit problemen geweest.
Als hij eruit mag gaat de deur pas open als hij zit en rustig is, eerder niet.

Nu heb ik het idee dat het voorval met de motoren de aanleiding is van dit probleem. Maar waarom het nu net vandaag tot zoiets uitloopt weet ik niet. Er is geen zwaar verkeer langs gekomen vandaag.

Wat moet ik doen om dit te begeleiden?? Het is echt sneu voor Junto dat tie zo van streek is en het zou erg fijn zijn als dit op te lossen is. Ik ben geduldig en zal er zeker tijd en moeite in steken!

Vond het lastig om het hele verhaal te lezen, het is vrij langdradig.
Kiwi vond de auto eerst ook behoorlijk eng. Ik ben gewoon stukjes gaan rijden en alleen maar naar leuke bestemmingen. Ik zou in ieder geval niet zo lang uitstappen en er zo iets 'groots' van maken.

je hebt het goed uitgelegd......wat je kan doen, het kan dat hij toendertijd geschrokken is van de motoren die langs zijn geraasd, en dat tie dat nu ieder ogenblik in de auto kan verwachten.

wat je kan doen, is iedere dag de hond achterin de auto zetten, vastzetten, en een blokje rond rijden, van vijf minuten, meer niet en langer niet. gewoon dan weer naar huis gaan, deur openen en braven, meer doe je niet, zet de radio zachtjes aan, desnoods praat je een beetje hardop zodat de hond denkt dat alles okee is, zo doe je dat een weekje, daarna als het goed gaat, ga je wat langer weg, zo voer je het langzaam op, altijd vastzetten in de auto zodat tie nimmer bij je kan komen, want dat vormt een groot gevaar voor jou, ook voor je hond natuurlijk. en langzaam dit op gaan voeren, kijken of dat dan lukt en de angst, want die heeft tie, minder wordt.


nimmer de vijf minuten de auto aan de kant zetten en uitstappen, vandaar niet langer dan die vijf minuten.

Graag bij 1 topic houden
de andere heb ik verwijderd

Zolang hij niet rustig mee kan in de auto zou ik dus ook niet alleen in de auto gaan.
jij moet op de weg letten en kan dan niet je aandacht aan hem geven.
Dit kan zorgen voor levensgevaarlijke situaties!!

ik ga mee met de tip van Willemijn maar zorg dan wel dat er een 2e persoon bij is die rijd.
1 voor de auto, 1 voor de hond en besteed niet teveel aandacht aan hem.
Door steeds te stoppen en hem aan te halen laat je merken dat er id iets aan de hand is en het eng is.
gewoon steeds korte stukjes rijden. uitstappen, lekker wandelen en weer terug zonder aandacht.

Misschien ook verstandig om een hondenrek in de auto te plaatsen om te voorkomen dat hij naar voren springt

omdat je maar vijf minuten weg bent, in die vijf minuten laat je je hond achterin zitten en stap je niet uit.
goed lezen, ik heb het over het tijdsbestek, van vijf minuten. en dan stap je niet uit, nee die vijf minuten als je hond paniekerig reageerd, spreek je de hond rustig toe, je bent dan vijf minuten later weer voor de deur. dan kan je uitstappen.

Je honden zitten los op de achterbank? Daar ou ik eerst wat an doen. Vel te gevaarlijk zeker voor een angstige hond! Tip van willemijn is prima maar zou eers zorgen dat de stilstaande auto al goed gaat. Gewoon iedere dag in de auto, starten en na een paar minutenuitstappen. En zo de stapjes uitbouwen. Altijd heel positief afsluiten!

nog even een tip. voor je.......het is tegenwoordig verplicht om te zorgen dat je hond niet naar voren kan komen, heel goed dat je hem vastgezet hebt aan een oog, maar voor jouw hond zou toch een hondenrek een uitkomst zijn.

Zoals je het beschrijft is juist goed beschreven hoe alles verlopen is en krijgen we een goed beeld.

Moeilijk probleem, ik heb zelf een hond die zo stresst in de auto, ze wil er al helemaal niet meer in. Dus het moet weer helemaal opnieuw opgebouwd worden bij ons.

Maar Junto wil nog wel in de auto, dan lijkt me de methode van Willemijn wel het proberen waard, misschien helpt het om de ramen waar hij zit te blinderen?
Of een afgedekte bench is misschien een optie?

Misschien dat een ondersteuning van een homeopatisch middel helpt, of een bach bloesem?

@ Sanne

excuus voor mij reactie. Ik ben van slag door het hele voorval. Is natuurlijk flauwekul omdat op jou af te reageren. sorry!!

Misschien is een bench in de auto de oplossing?

Dit is zoals mijn auto is. Alleen andere kleur en andere hond. helaas nog geen hondenrek. maar dus wel bevestigingsogen in de bodem waar Junto na zijn 1e paniek aanval aan vast zat met de riem.

BERTINE..... mag ook gezegd worden.

dank je Dorby

met mijn toch wel uitgebreide verhaal wilde ik eigenlijk ook in 1 keer de situatie goed neerzetten zodat ik niet allerlei reacties hoef te geven waar een 'stukje' van de situatie duidelijk wordt.

ben zelf niet zo'n voorstander van een bench in de auto. Ik voorkom er natuurlijk mee dat tie naar voren springt, maar wat me er aan tegen staat is dat het probleem er niet mee opgelost is. En dat die bench dan altijd maar in de auto staat ( die moet weer vastgezet worden etc etc.) ik gebruik mijn auto ook vaak voor veel grote spullen te vervoeren. En dan staat die bench in de weg. Juist deze auto met die diepere laadbak en toch een groot bodemoppervlak achterin én nog veel ruimte voor passagiers heeft de doorslag voor deze auto gegeven.
Ik ben bang dat Junto zijn bench thuis ook als eng gaat zien. De bench die thuis staat past niet uitgevouwen in dee auto, zo groot is die bench.
ik hoop gewoon met heel mijn hart dat ik met veel geduld en aandacht ervoor kan zorgen dat Junto het weer fijn vind in de auto. Een hondenrek had natuurlijk al lang gemoeten, daar heeft iedereen gelijk in. maar ook dat lost het probleem van de angst die Junto heeft niet op.

Ik ga dus zeker met de tip van Willemijn aan de slag.

Hoop dat ik zelf ook een beetje kalmeer want nu bonkt mijn hart in mijn keel. Brrrrrrrr

Mijn gedachte was dat Junto misschien in een bench die afgedekt is, zich veiliger voelt. Maar voor hetzelfde geld is dit helemaal niet zo natuurlijk....lastig.

De manier die Willemijn omschrijft heeft voor onze Wolf heel goed gewerkt.
Wij hebben Wolf opgehaald in een plaatsje dat voor ons een uur rijden was, hij had eigenlijk nog nooit in een auto gezeten, dus misschien was het niet helemaal een verstandige keuze maar hij moest toch mee. We zijn onderweg wel even gestopt voor een plasje enzo.
Tijdens de rit was hij wel wat nerveus, maar niet panisch.
Nadat hij 3-4 weken bij ons thuis was en zijn plekje had gevonden wilden we met hem naar het bos, maar hij wilde de auto dus niet in.
We zijn heel rustig gaan opbouwen, kleine stukjes rijden, steeds verder.
Nu is hij helemaal niet bang meer, hij springt zo in de auto, gaat rustig zitten, is wel heel enthousiast omdat mee in de auto leuke dingen doen betekend, maar blijft netjes achterin en het is allemaal veilig.

Ik zou zeker de manier die Willemijn omschrijft proberen, ik hoop dat het voor Junto net zo goed werkt als het voor Wolf heeft gedaan.

Wat fijn te horen dat dit voor Wolf zo goed heeft gewerkt.
We gaan er echt heel voorzichtig mee aan de slag. En nemen er alle tijd voor.
Het hondenrek gaat er zeker komen, heb er al eentje uitgezocht.
Ik hoop zo dat Junto het allemaal weer fijn gaat vinden. Het is voor hem tenslotte ook altijd iets leuk wat we gaan doen als we met de auto weg gaan. ( bos, training etc)

Ik denk dat bij hem die motoren echt de aanleiding zijn geweest, het viel me op (toen ik bij hem achterin zat) dat hij in de auto van het getril van de eigen motor ook angstig lijkt enhoe hij naar de uitlaat keek en deed toen hij buiten de auto stond. Of dat hij dat toch ook niet prettig vond....

We gaan oefenen en dan komt het vast goed.

ik zal nu heel hp wel over me heen krijgen maar ik geef totaal geen aandacht aan een angstige hond in de auto. Autorijden is normaal en je wendt er maar aan.
Nerveus, hijgen, kwijlen, trillen??? Jouw probleem , niet de mijne.
Naar voren springen? Ik duw ze net zo snel weer terug als dat ze naar voren willen.
Van alle 50 of meer honden die hier zijn gewest en degene die er nog zijn heb ik er nog 1 die erg kwijlt in de auto maar aangezien ik er geen punt van maak doet hij het nu ook bijna niet meer.
Ik zou dus ophouden met dat stoppen, aaien, kalmeren en in mijn ogen de angst bevestigen.