Wat vinden jullie van dit idee ?

Er is gelukkig nog geen reden om bang te zijn, dat Lucky (5)
binnenkort aan zijn einde zou moeten komen.
Maar ik kreeg gisteren het idee, om ALS het dan zou moeten,
nog enkele kauwreepjes mee te nemen.
Hij vindt die zo verschrikkelijk lekker !
Om hem dan nog één keer te kunnen verwennen
Kunnen natuurlijk ook andere dingen zijn; gewoon dingetjes die
hij/zij het lekkerste vindt.
Al zal het ook een hele karbonade zijn. Als je arme vriend(in)
maar een extra keer wordt verwend.

Tevens kan het voor jouw ook een troost zijn, wanneer hij/zij
zelfs DAT niet meer wil eten, hij/zij echt aan zijn/haar einde is,
en heb je meer zekerheid voor jezelf, dat het de juiste keuze is.


Ik kom niet zo vaak in deze rubriek, ik moet al gauw bijna overgeven
van de ontstane emoties, als ik de verhalen allemaal lees.

Iedereen die nu in rouw zijn: Ontzettend veel sterkte gewenst.

wij hebben onze hond vorige maand een paar stroopwafels gevoerd de avond voor ze ingeslapen werd en op de dag zelf heel veel koekjes gegeven ook door de kinderen uiteraard

Inderdaad mensen de laatste indruk, de laatste geste...maak deze, geef deze.. vanuit je diepste binnenste, overgoten met warmte en liefde

Ik heb 1x een hondje zien inslapen.
Dat was de hond van mijn ex schoonouders. De dag dat we haar lieten gaan heb ik haar de hele dag verwend met allemaal dingen die ze eigenlijk helemaal niet mocht
Gewoon een lekker broodje met smeerleverworst.
Kauwstaafjes.
Koekjes die wij ook aten en ga zo maar door.

Ik hoef er nu nog helemaal niet aan denken Yamin is 3 maar als het dan over een heeeeeeeele lange tijd zou gebeuren dan zou ik hem ook alles geven dat ie niet mag behalve chocola want dan wordt ie miselijk......

Op het laatste moment dat je je hond ziet moet je er wat leuks van maken. Dat kan je doen door hem te verwennen of iets te gaan doen dat hij altijd heel erg leuk vond. Veel sterkte en maak er een leuke dag van

Ik zouw ze ook alles geven wat ze willen maar een paar uur van te voren zou ik stoppen.
Dit omdat honden nogal ziek kunnen worden van de narcose de eerste spuit en je wil niet dat hij/zij nog moet overgeven op zijn laast.

Ik heb al een paar keer een hond moeten laten inslapen.

Maar ik heb ze nooit extra veel aan eten gegeven maar heel veel knuffels en kusjes.

toen ik wist dat mijn hondjes er niet lang meer zouden zijn,heb ik ze verwend met knuffels ,genoten van elke minuut dat we nog samen konden zijn
ik weet dat ik van mijn sloebertje elke dag opnieuw zag als een geschenk,nog een dag erbij ,kusjes knuffels dicht tegen me aanhebben dat was zalig al had dit ergens ook wel een donkere kant ,maar dat hebben we dan toch nog gehad tot aan die vreselijke dag dat...

Ben ook al wat hondjes kwijtgeraakt, maar als ik de -keus- had gehad om ze te verwennen en afscheid te nemen, wat ik niet kon, had ik ze ook wel wat lekkers gegeven, maar wel erom denken dat je ze daarmee niet ziek of zieker maakt, dat zou erg zijn.
Als ik t had geweten vantevoren had ik niet meer van hun zijde geweken...
Ze in een dekentje lekker bij me gedragen( met een chi kan dat) en elke minuut die er nog restte laten voelen dat ik er voor hun was, hun liefde geven, de rust van bij je zijn, bij je slapen, dat ze niet alleen waren...
Ik denk dat dat nog veel liefdevoller is dan een snack

Heb mijn hondje hopelijk laten voelen dat ik er voor haar was en hoe lief ik haar had/heb. Toen ze veel pijn had en in me kroop van de pijn haar dicht tegen me aangehouden, liefdevol tegen haar gesproken. De laatste 2 dagen kon ze niet meer op bed slapen, dus samen met haar naar de woonkamer verhuisd. Vriend op de bank, zij in haar mandje en ik er naastliggend op de grond. Familie die haar heel dierbaar waren afscheid laten nemen. Deze ook even alleen gelaten met haar zodat zij al hun gevoelens konden uitten.

Ze was gek op kip(filet). Dat hebben we voor gekookt en gegeven. Daar was ze al heel gelukkig en blij mee. Tuurlijk had ze andere dingen die ze nooit kreeg lekker(der) gevonden, maar niet gedaan....om de reden die Sylvia hierboven beschrijft. Was blij dat de heftige pijnstiller goed aansloeg, en ff minder pijn had. Stel dat ze van al dat eten was ze normaal nooit kreeg ging overgeven....

Ja, stel dat je weet dat het de laatste dagen of uren zijn... Dan zorg je ook dat je weet of ze misselijk gaan worden door teveel voer of bepalde dingen die ze niet verdragen.

Maar iets wat ze gerust kunnen eten en graag hebben ... Dan zou ik kosten nog moeite sparen om dat te kunnen geven.

Toch wil ik je zeggen Henk... Je kunt de droeve verhalen van andere baasjes lezen en er is veel kans dat je er ooit wat aan hebt... Dat het mee je beslissing bepaald. Misschien redt het zelfs ooit het leven van je hondje of omgekeerd... bespaar je een lange lijdensweg...

Maar behalve dat je die informatie ergens in je brein opslaat kun je best van dag tot dag leven met je hond. Vandaag zorgen dat je hem geeft wat nodig id (en nog wat extra's, zeker als dat iets gezonds extra's is... Een knuffel of een wandeling bijvoorbeeld).. Wat later komt kun je toch niet voorspellen en je kunt niet alles voorzien. Verder zijn ook geen 2 situaties exact hetzelfde.

Als het ooit zover komt dat je je maatje moet laten gaan.. na ziekte en operaties of door een plotse dood... Het belangrijkste zal zijn wat je band was met je hondje toen hij er nog was en wat je voor hem gedaan hebt toen het nog kon en belangrijk voor hem was... Voor jou : Nu dus.

Een hond is dan ook nog zo'n dankbaar dier. Als je morgen met hem knuffelt, een wandeling doet... speelt... z'n voer geeft. Dan voelt hij zich morgen de koning te rijk. En jij ook. Wat dat is belangrijk. Het kan niet elke dag feest zijn... Maar al de dagen dat het kan kun je er voor je hond een feest van maken.

Kylie, wat heb je dat zoals gewoonlijk weer mooi verwoord, en in mijn ogen naar waarheid verwoord.

Dank je Minoes.

Ik zie nu dat ik het een beetje slordig en vlug getypt heb. Maar deze topic van Henk is dé plek om ook hierover na te denken.

Niet alleen aan dat wat we nog kunnen doen als het noodlot toeslaat... maar ook aan datgene wat we kunnen doen terwijl het nog veraf lijkt en waarschijnlijk ook nog veraf is zoals Henk zelf schrijft.

Dit is in elk geval voor mij belangrijk. Natuurlijk sla ik ook al eens een wandeling over... Natuurlijk krijgt Kylie ook al eens een vlug geopend blikje in plaats van haar gewone voer en natuurlijk zeg ik ook al eens "nee, nu niet Kylie"...
En dan nog laat ik me soms door haar blik overhalen om alsnog m'n jas en schoenen aan te doen. Waar ik tijdens en na de wandeling noooit spijt van krijg. Integendeel.

Maar over het algemeen wordt ervoor gezorgd dat ze zich gelukkig voelt. Zo was het ook met m'n 2 vorige hondjes en ik weet uit ondervinding dat dat achteraf veel pijn en verdriet draaglijker maakt.

Valt reuze mee hoor. Lees mijn teksten soms na....en denk "oh nee, wat heb ik daar nu weer neergezet .

Koester wat je hebt, geef volledige liefde aan degenen die jou dat ook geven(zowel dier als mens). Voel je gelukkig als je ziet hoe dankbaar en blij je hond is...
Ondanks dat ik dat over het algemeen al deed, ben ik na het verlies van mijn hondje...mijn dierbaarste...nog bewuster van geworden.

Hahaha, die mooie liefdevolle blik inderdaad....Daar kunnen geen woorden tegenop!

Hallo allemaal, ben ik nog even.

Hele mooie reacties allemaal, en die van Kylie in het bijzonder.

Ik had net een heel verhaal geschreven, klik op ´voorbeeld´ zag dat ik nog iets wilde
aanpassen, wil terug gaan.... WEG !!! Kun je weer helemaal overnieuw beginnen.
Dat wordt dus niets.
Ik dacht nog, even met ´copy´ de tekst bewaren voor als er iets mis gaat....
Had ik dat gedaan, was er niet mis gegaan, doe je het niet, ben je alles kwijt.

Groeten,

Henk

Dat kennen we hoor... Een heel stukje typen, dan ergens iets gaan lezen ofzo... En weg is je tekst