Wie koos na overlijden voor een hond van hetzelfde ras? Wie bewust niet?

Zoals de meesten onder jullie ondertussen wel al weten, moest ik mijn allerliefste Labradormeisje 5 maand geleden laten gaan.
Omdat ik haar zo'n schitterende hond vond, sta ik op de wachtlijst voor een Labradorpupje wat over een week of 3 geboren zal worden.
Maar afgelopen week kreeg ik van vrienden het aanbod voor een pupje van hun Border collie die binnen een week geboren zal worden.
Ik heb nog nooit zelf een Border collie gehad, wel al een paar maal te logeren gehad. Ik vind het leuk dat je hen 300x in alle onstuimigheid kunt laten apporteren en agility en schapendrijven lijken me erg leuk.
Maar ze hebben niet datgene waarmee Labjes me zo aan het lachen kunnen maken: dat grappige vanalles en nog wat rondsleuren, die watergekte en die levenslust waarmee ze kunnen spelen enkel en alleen om het plezier van het spelen zelf: met vriendjes of op hun eentje in een simpele plas water. Wat dat laatste betreft, weet ik wel dat Borders ook heel graag spelen, maar ik heb de indruk dat het bij hen meer volle ernst is, een beetje zoals je amateur-badmintonspelers hebt die het vooral voor het plezier doen (Labjes) en amateurspelers die winnen minstens even belangrijk vinden (Borders).

En toch twijfel ik, omdat ik merk dat ik heel graag een pupje wil dat zo goed mogelijk op mijn overleden hondje lijkt. Ga ik niet vooral voor een Labje omdat het me het gevoel geeft daardoor een stukje mijn hondje te kunnen terugkrijgen? Of is het toch meer omdat ik het in het algemeen zo'n leuk ras vind?
Ik weet best dat ik mijn hondje niet terugkrijgen kan en ga daarom met opzet voor een ander kleurtje.
Maar zal ik toch niet teveel vergelijken en teveel hopen dat het pupje zoveel mogelijk dingen hetzelfde doet als mijn Caedlih?
En ga ik dan niet beter voor een ander ras zodat ik die hoop en die verwachtingen niet zal hebben?

Ik zou graag jullie ervaringen horen, zowel van mensen die voor hetzelfde ras gegaan zijn als mensen die dit bewust niet gedaan hebben.

wij hier willen graag allemaal verschillende rassen ( omdat we toch willen ervaren hoe een ander ras is )

maar als je een ras hebt waar je echt gek mee bent en je weet hoe het karakter etc. is dan kan je zeggen van ik neem hetzelfde ras .

Mijn vriendin had 2 Berner Sennens, en daarvoor ook al eentje.
Laatst is de oudste overleden, en omdat BS niet zo heel oud worden twijfelden ze heel erg of ze een ander ras moesten kiezen, want ze wilden wel weer een 2e hond.
Ze hebben uiteindelijk toch voor een BS gekozen omdat het echt het ras is waar zij van houden.
Dus nu hebben ze hun 4e BS in huis gehaald.

Bobo was geen echt ras en mijn huisige hond ook niet toch verschillen bobo en Harley D. dag en nacht in echt alles. ik heb er niet bewust voor gekozen maar harley koos mij. ik weet niet of ik in de toekomst een klein pluizig wit hondje weer zou uitkiezen, de tijd zal het leren

Al mijn keuzes waren en zijn gebaseerd op een gevoel, een klik, de chemie was er direct
Ongeacht de reden of de omstandigheden zijn mijn keuzes niet ras gerelateerd

ik kom altijd weer op een duitse herder uit of een kruising duitse herder, ik houdt nu eenmaal van dat ras en alle andere honden zijn leuk en lief maar kruipen niet in mijn hart.
Maar ik krijg nooit meer de herder terug zoals mijn allereerste herder was. Mijn Asta waar ik mee kon lezen en schrijven, die alle uren van de dag en ook de nacht bij me was.
Toch blijf ik bij dit ras en zie in elke herder een heel klein stukje Asta terug.

ik zou het ras nemen wat het meeste ligt. Dus waarom geen labje als je dat super gelukkig maakt.Ik denk dat je bij een bc misschien spijt krijgt dat ze geen lab is.

Ik denk ook dat je nuchter genoeg bent om te weten dat je oude hond niet vervangbaar is. En een nieuw labje heeft weer zijn eigen gekke streken waar je verliefd op wordt.

Ik heb nu wel een ander ras dan 15 jaar geleden, maar dat is omdat ik nu ook andere verwachtingen heb van mijn hond (mijn man is overleden, mijn kinderen zitten op kamers (kot)

Hallo floortje, ik heb bewust voor het zelfde ras gekozen maar ook in een ander kleurtje, en ik kan je wel vertellen dat geen ene hond het zelfde is,
En natuurlijk heb je wel eens dat je denkt en zeg tegen elkaar dat deed onze andere hond ook,
Ik heb de mazzel gehad dat spero een heel ander karakter heeft als onze vorige hond dus dat kan ook .
Waar onze hond een heel rustige hond was, die al vanaf dat we hem hadden los mee kon lopen, is dat bij spero totaal niet aan de orde.
Spero is echt een adhdje en vind alles maar dan ook echt alles leuk, en ziet dan ook alles als spelen.
Dus natuurlijk heb je dingen die je tegenkom van ja dat deed me andere hond ook in het begin vond ik dat niet fijn, maar nu 2 jaar later kunnen we er om lachen. en neem je een ander ras zullen er ook dingen van vergelijking voorbij komen, dus ik denk dat dat een overweging is die je moet maken.


Groetjes henny en een poot van spero

Ik heb hiervóór oa een schotse collie gehad en nu heb ik een sheltie en twee schotse collies.
Nee ik heb niet de neiging om te vergelijken met mijn vorige, maar het is natuurlijk wèl zo dat ze bepaalde manieren hebben en ik noem dat "collie manieren" wat mij heel erg aanspreekt
Ik ben dan ook helemaal verzot op de schotse collie/sheltie.
Ik vind alle honden lief en leuk maar ik zou daar niet voor kiezen.

Sukses met jòuw keuze

Ik ben ook iemand die enorm voor het ras is gevallen, ik heb vroeger een labrador gehad (blonde)
en ik heb nooit een andere gedachte gehad om een andere ras te nemen. en als ik er nog een hondje bij wilt, zal de volgende weer een Labrador zijn.

En ik begrijp wat je bedoelt ze kunnen je om het kleinste ding een glimlach op je gezicht verschijnen.
ze moeten maar iets in hun mond nemen of heel lomp bewegen, dan ben ik toch elke keer verkocht.

Ik zou zeggen, denk wat het beste bij je past, jij moet hem/haar opvoeden en er toch wat jaren mee leven
maar zoals ik lees heb je zo'n mooie ervaringen gehad met Caedlih. En het is niet dat je een nieuw labje wilt om Caedlih te kopieren, maar omdat je net zo'n mooie ervaringen heb gehad.

Veel geluk met je zoektocht

Ik blijf altijd bij de cane corso

Onze 1e was een Amerikaanse Cocker, nooit geen riem bij nodig gehad. Ging zelfs mee winkelen en bleef buiten wachten tot ik klaar was en samen gingen we naar huis. Onze 2e was een Ierse Setter, enorm lief maar liep constant weg, hoe vaak wij hem wel niet hebben moeten halen bij het dierenasiel. Daarna kwamen onze 2 labjes, reutjes en allebeide zwart, geweldige beesten en altijd veel plezier mee gehad. Meneer nummer 5, een beagle, iedereen zei: nou dat zijn weglopers, krijg je een hoop problemen mee. Niets minder waar, liep altijd los en ongelooflijk lief voor onze kleinkinderen, had altijd enorm veel geduld met ze. Nu hebben we een Basset Fauve de Bretagne, zoals wij zeggen een doedel, alles wat los en vast zit moet ie meenemen, en loslopen gaat ook redelijk goed al voor een reutje van net één jaar. Ik wil met mijn verhaal alleen maar tegen je zeggen, ieder beest heeft zijn charme, en alles op zijn tijd. Als je graag weer hetzelfde ras wil moet je dat doen. Maar wil je een een ander ras, ga daar dan voor. Altijd dat doen wat goed voelt. Het enigste wat het hondje wil is een baasje die van hem houdt. En de herinnering aan je andere lieverd doet daar niets aan af. Veel succes!

Nee ik geloof niet dat een ander ras beter bij ons past dan een lab... Ondanks da caper onze eerste hond is heb ik it altijd geweten....

een hond kies je voor zijn karakter..
en of dat karakter nu in een labje-jas zit of een BC jas..... tja..
jij moet kijken welk karakter je het meeste aanspreekt / bij je past en daarvoor gaan...

Al 20 jaar hetzelfde ras.
Sinds ik de Griffonnetjes heb leren kennen ben ik verkocht zogezegd. Na het overlijden van Sharey zijn mijn ogen hier en daar afgedwaald naar een paar leuke bastaardhondjes en een Amerikaanse Cocker, maar mijn hart verlangde opnieuw naar een Griffonnetje en dat werd verhoord. Op het heftigste punt van een dilemma (kiezen voor een heel mooi hondje uit Spanje of wachten op een geschikt Griffie) ging die avond de telefoon en kwam Brando in mijn leven.
Een trouw hart wordt door honden beloond, zou je kunnen zeggen.

Je kunt bij een hond niet alleen naar karakter kijken. Kijk naar de rasstandaard. Niet iedere labrador zwemt grasg. Ken er 2 die t water echt niet ingaan.... H ligt er ook aan wat jij wil dden met je hond. Een border vereist meer lichams beweging en uitdaging als een lab...

Onze eerste hond was een bouvier die wij kregen als 3e gezin op de leeftijd van 5 1/2 jaar, geweldig lief beest.Toen hij overleed heeft het zeker een jaar geduurd voordat we weer aan een hond in huis dachten.Ditmaal wilden we een pup.Na ons helemaal ingelezen te hebben kwamen we uit op een labrador.Rebel was een rustige en lieve Lab die opgroeide in ons gezin met 3 jonge kinderen.Toen hij overleed waren we kapot van verdriet en heeft het 5 jaar geduurd voordat we weer " op zoek gingen". En weer kozen we voor een labrador.Twinkle is het tegenovergestelde van Rebel maar wat ze gemeen hebben is die heerlijke kop met die blik. Helemaal verslingerd zijn we daar aan.We zijn nu eenmaal gek op honden maar voor ons is de lab favoriet met zijn plus en minpunten.

Hartelijk bedankt voor de vele reacties.
Ja, ik vind border collies leuk. Maar als ik eerlijk ben, zou mijn keuze voor een border op dit moment gebaseerd zijn op de veronderstelling dat ik het dan misschien makkelijker zou kunnen aanvaarden dat het mijn Caedlih niet meer is. Als ik jullie reacties zo lees, zal dat echter geen verschil maken.
En dan ga ik toch liever voor een Labje.

Wat Brokkel zegt: gaan voor een hondje waar je een klik mee hebt, deed me beseffen dat ik dat ook in een nestje Labjes waarschijnlijk wel zal doen. Hoeveel testen ik misschien ook zou bedenken om te kijken of er eentje tussenzit met hetzelfde karakter, uiteindelijk kies je toch op je gevoel.

En wat Marian zegt: dat ze in elke herder een heel klein stukje Asta ziet: dat vind ik een troostende gedachte.
Net zoals ik het troostend vind dat anderen zeggen dat de opvolgers/rasgenootjes van hun eerste hond dan wel niet dezelfde hond zijn, maar wel dezelfde "manieren" hebben.

En wat ik wil doen met mijn hond? Graag hetzelfde als met mijn Caedlih: veel wandelen, spelen, laten apporteren, knuffelen en dagelijks lachen met grappige acties en snoetjes.
Misschien ook agility, maar dat hangt van mijn gezondheid af. Schapen drijven lijkt me ook erg leuk, maar ik heb het nog nooit gedaan, weet dus niet of het me in werkelijkheid ook zou liggen.

Wel fijn dat er verschillende mensen zijn die zeggen dat ze gewoon "gevallen" zijn voor de "typische manieren" van hun favoriete ras en dat dit los staat van hun verdriet om hun allereerste hond. Misschien moet ik er maar op vertrouwen dat dit ook bij mij het geval kan zijn.

Onze eerste hond was een Golden retriever, helaas is die overleden en ik heb direct gezegd dat ik geen Golden weer wilde hebben, we hebben nu 2 flatcoated retrievers zijn eigenlijk dezelfde honden en ook weer niet.

Ja maar niet bewust of misschien wel we zagen een foto en we waren verkocht

ik had voor onze bc sem ook een labrador,, wij hebben bewust niet voor nog een labrador gekozen omdat je hem gaat vergelijken met je oude labrador, dan vonden we niet eerlijk naar de nieuwe hond toe.

Ik heb weer een Golden genomen, na onze vorige Golden.

We hadden eerst een kruising, maar dat krijg je nooit meer terug. Toen werden we met een babbeltruc beroofd en had die dief erg veel belangstelling voor onze (destijds in 1998 dure) computer. De volgende dag ben ik acuut naar het asiel gegaan en Chico mee genomen. Ja, natuurlijk was het een match. Natuurlijk werd er gekeken of ik geschikt was, aangezien hij kinderen had gebeten en wij geen kinderen hebben. Mijn vriendin had een labrador gehad, dus ik kende het type hond.

Toen Chico overleed was ik compleet van mijn stuk. Ik viel compleet uit mijn dagelijkse ritme. Ik wilde weer een hond, maar liefst een kleinere, want dat is makkelijker meenemen en goedkoper in onderhoud. Maar mijn vader wou per sé weer een Golden, dus hebben we weer een Golden.

De eerste tijd haal je de namen door elkaar, maar dat had ik bij Freya en Chico ook en die leken niet op elkaar. Bovendien zat daar 3 jaar tussen. Op de een of andere manier is je hoofd gewend aan "de hond = Chico" en dus noem je een ieder welke hond dan ook... Chico. Maar na een tijdje is dat dus andersom en heb ik het als ik het over Chico heb wel eens dat ik de verkeerde naam noem. Dat heeft niets met vergelijken te maken, maar alleen met gewoonte.

Doet Dobby wel eens dingen die Chico ook deed? Jazeker. Maar hij is ook heel anders.

Neem ik hierna nog een Golden? Nee. De kosten van onderhoud lopen de laatste jaren zo op dat ik een kleinere hond wil. Ook lijkt het me praktischer om een kleinere hond te nemen die ik op fiets of ooit eens scooter mee kan nemen zodat ik niet afhankelijk ben van een auto. Tenslotte, Chico kon op een gegeven moment bijna niet meer lopen, en dan is een Golden tillen/ondersteunen zwaar. Dobby heeft epilepsie en gaat dat een keer mis... ik kan hem niet tillen. Daarom de volgende keer écht een kleiner ras.

Ik wil toch ook verschillende rassen ervaren.
Toch als ik alleen ga wonen met Vino en ik kan het aan om een 2de in huis te halen ga ik voor een asiel hondje uit het asiel waar ik vrijwilligers werk doe.
En ik denk dat het waarschijnlijk wel iets herder achtig zal zijn waar ik het meeste op val


Ik heb nog verschillende rassen op mijn lijstje die je niet veel ziet in het asiel en daar zal ik dan wel een pup van kopen.
zoals
Boston terier
chinese naakthond
Beauceron
en
pitbull

na het overlijden van onze labrador (bruin), hebben wij ondanks het verlies toch vrij snel weer gekozen voor een labrador. voor de nieuwe pup wel bewust gekozen voor een ander kleurtje, een zwarte. in de praktijk ziet de nieuwe pup er heel anders uit qua kleur, maar het karakter is ook heel anders. onze vorige hond was een schat maar ook een adhd-er en super leergierig. de nieuwe pup is sowieso rustiger maar ook een beetje 'dommer' haha, daar moeten wij altijd wel heerlijk om lachen. kortom elk nieuw/ander dier dat je ook in huis neemt zal anders zijn.

Hoi Floortje
We hebben elkaar al meerdere keren ontmoet in topics
Goed om te lezen dat je weer een hondje krijgt
Mijn vriend en ik krijgen als alles goed gaat in mei ook weer een pup in huis
We hebben niet voor hetzelfde ras gekozen omdat we anders te veel gaan vergelijken met Rocky en dat willen we het beestje niet aandoen zou ook niet eerlijk zijn
Dus hebben we voor een sharpei gekozen daar krijgen we in mei een pup van als het goed gaat
Ik hoop dat je wat aan dit antwoord hebt als er nog vragen zijn hoor ik het wel of stuur je me maar een PB-tje of een krabbel
Gr Marian

Hoi Floortje,

Wij hadden ook een blonde lab, onze Bas, een ontzettend rustige, kalme goedzak die we helaas na 10 jaar hebben moeten laten inslapen. Ik miste hem ontzettend en wou even geen andere hond, maar een goeie maand later heb ik opnieuw voor een lab gekozen: Yago, een choco lab deze keer, en hij is helemaal anders dan Bas, ze zijn absoluut niet te vergelijken.
Natuurlijk zijn er momenten dat ik denk 'dat deed Bas ook', of 'dat zou onze Bas nooit gedurfd hebben', maar dat heeft iedereen wel eens en het heeft niets te maken met het ras.
Eigenlijk is mijn verhaal helemaal hetzelfde als dat van Henny en Spero, tot en met het ADHD-gehalte van Yago!

Ik wens je veel plezier met je nieuwe huisgenootje, ongeacht het ras dat je kiest.

Groetjes,

Lydia en Yago

Toen mijn Stabij Spranky overleed wilde ik graag weer een huisgenootje.
Ik woonde nog thuis en we hebben toen besloten een kat te nemen, mijn Spaik

Toen ik op mezelf woonde met Kas en we gingen zoeken naar een hond gingen we op zoek naar een ras wat bij ons paste.
Ik kon mezelf helemaal niet vinden in weer een stabij of wetterhound, een Basenji is het geworden en ik ben dolgelukkig dat we daarop uitgekomen zijn.

Nogsteeds denk ik weleens om ooit weer een Stabij te hebben maar ik voel dan toch gemis gelijk, maar als onze oudste basenji overlijdt komt hier echt zeker weer een basenji, dat is gewoon ons ras.
Ik denk dat ik geen stabij wil weer omdat Spranky mijn eerste eigen hond was, ik met hem mijn pubertijd heb overleeft en hij voor mij één van de weinige ALLERbelangrijkste personen/dieren in mijn leven was.
Ik heb toen het ras niet uitgekozen trouwens, misschien dat dat ook meespeelde.

eens een newfoundlander, altijd een newfoundlander.

Dat geldt bij mij voor ene Landseer.
Ze zijn toch allemaal uniek, en net dat wat ik leuk vind aan het ras, is bij de meeste Landseers hetzelfde.

.. Mijn eerste hond was een Rottweiler..

Ik kan het zelf niet aan denk ik om weer een rottweiler te nemen..

Ben nu helemaal blij met mijn amerikaanse bulldog! Toen de eerste overleed wilde ik heel graag weer een bulldog..
Nu had ik mijn 3e al weer voor de 2e overleed maar de kans dat er hierna ( over 15 jaar mag ik hopen haha) weer een bulldog komt is heel erg groot!