Wie koos na overlijden voor een hond van hetzelfde ras? Wie bewust niet?

Hi Floortje,

Toen ik het stukje las dat de hond toch niet zwanger was en jouw reactie zag stonden de tranen ook in mijn ogen..
Wat heerlijk dat je nu straks toch het vooruitzicht hebt van een pupje in huis! Is het toch dezelfde fokker of een andere geworden?

Wij hebben 11 januari onze lab kruising verloren. En de leegte waarin je terecht komt is niet te beschrijven, hoewel ik weet dat veel hier het begrijpen. In eerste instantie zeiden wij dat we voorlopig geen hond wilden, maar de leegte die bleef en werd dus echt niet minder. Het slijt wel hoor je dan van een hoop mensen, nou dus echt niet..

Wij hadden een kruising lab en amerikaanse bulldog, zoiets krijg je natuurlijk nooit weer terug. Wij wilden wel weer een kruising terug van grote rassen en hebben die gevonden. Bradley(overleden) was zwart. In het nestje waar we gingen kijken zaten verschillende kleuren hondjes, er waren twee reutjes, en dat wilden we graag weer. De ene was zwart en de andere rood. We zijn voor de rode gevallen, er was een klik. Wij hebben gekozen vanuit ons hart, voor hetzelfde was de klik er meer met de zwarte geweest, had ik eigenlijk verwacht want die leek het meeste op Brad.

En ja, ook wij vergelijken Lycan met Bradley en ook hier geeft het troost. We willen en kunnen Brad nooit vergeten hij heeft 10 jaar deel uitgemaakt van ons leven. En ja, af en toe ben ik nog steeds verdrietig dat hij er niet meer is, maar dan staat daar dat kleine rode draakje je aan te kijken en ook dat geeft troost. Of Lycan komt weer uit de tuin te voorschijn met een stok die Bradley had verstopt in de bamboeplanten en dan lijken ze weer veel op elkaar zoals ze met die stokken spelen.

En zoals hier al veel is gezegd elke hond is uniek en heeft zijn eigen speciale dingen. Ik hoop dat je snel weer een pup mag gaan opvoeden en er weer heel veel plezier aan gaat beleven. Uit mijn eigen ervaring weet ik dat het de leegte die Caedlih heeft achtergelaten langzaam weer vult en dat je dan vooral nog denkt aan de mooie momenten die jullie beleefd hebben.

@Irene: hartelijk bedankt voor je medeleven en het hart onder de riem.

Ik vind eigenlijk wel dat je de leegte gewend wordt. Maar het blijft een leegte. Met een hond is het gewoon veel gezelliger.

Na jouw berichtje bedacht ik dat ik het aan mijn Caedlih te danken heb dat ik nu weet dat een Labje me zo goed ligt.
En dat het een voordeel is dat ze een rashond was. Een pup blijft toch steeds een gok, maar met een rashond kun je het karakter beter voorspellen.
Al vind ik nog steeds dat kruisingen zeker even leuk en even goed kunnen zijn als rashonden! Die van jou zien er zowel prachtig als hartveroverd leuk uit.

Wat fijn voor jullie dat Lycan jullie in de positieve zin aan zijn voorganger herinnert! Ik vind het nog steeds eng om voor een nieuwe hond te gaan, maar zoiets lezen geeft me meer moed.

En grappig dat je hem omschrijft als het "kleine rode draakje".

Het is deze maal een andere fokster. Ik mocht nog wel een pup uit een ander nest, maar de combinatie en de kleur (blond: te pijnlijk) lag me niet zo.
Dus is het een andere fokster geworden. Het leuke is dat het hun eerste nestje wordt en ze het dus even spannend vinden als hun pupkopers. Christine (de eerste fokster) is een lief mens, maar deze fokster ligt me beter omdat zij even gek zijn met hun honden als wij hier op het forum. En dan kun je fijn verhalen uitwisselen en lachen. Dan begrijp je meer wat de ander bedoelt.

Gisteren vertelde ze me dat de aanstaande mama wel eens loops aan het worden zou kunnen zijn. Ze is het niet zeker, maar we duimen gezamenlijk volop!!!

Ik merk dat ik (nog maar zeer recent) in een andere fase van mijn rouw terecht gekomen ben. Dat ik nu meer uitkijk naar een nieuwe pup voor al het spelen en wandelen wat we zullen kunnen doen (ik heb ondertussen al een emmer vol nieuwe speeltjes...) en minder omdat ik probeer Caedlih te vervangen.

Vorige maandag was Doby een maand bij ons.
Voor degenen die nog niet op de hoogte waren: een pup van wie de baasjes op het allerlaatste moment afgezegd hadden, waardoor wij veel vroeger dan verwacht een nieuw hondje in huis hadden.

En vandaag kan ik zeggen dat het een hele goede keus geweest is om terug voor een labje te gaan.

Waar ik voor gevreesd had, is uitgekomen: ik vergelijk mijn nieuwe labje de godganse dag door met mijn Caedlih.
Maar ik had geen angst hoeven te hebben dat dit nadelig zou zijn voor de nieuweling en mijn band met hem.
Want er zijn evenveel dingen die Caedlih deed die ik zo schitterend vond en Doby niet doet, als dat er dingen zijn die Doby doet en schitterend zijn om te zien, maar Caedlih dan weer niet deed.

En zoals Landseer ect en Irene zeiden: het is zo troostend dat Doby een boel dingen wel hetzelfde doet.
Net zoals het evenzeer troostend is dat hij die dingen steeds met een eigen variatie doet.
Zodat ik toch steeds weer op een leuke manier herinnerd word aan mijn Caedlih, maar ze tegelijkertijd haar eigen, unieke persoontje blijft en ik niet het gevoel heb dat ik haar "vervangen" heb.

En het is al evenzeer troostend om, zoals Irene zei, ondanks je verdriet, aan het schateren gebracht te worden door die pup, niet anders kunnen dan vrolijk te worden van die guitige snoet, weer te genieten van wandelingen en meegesleurd te worden in een spelletje.

Ik wou graag terug een speelse, knuffelige hond, en die heb ik. Ik wou graag terug een sociale hond, en die heb ik. Ik wou graag terug een levensgenieter, en die heb ik ook.
En ik kan terug lachen met een hond die met dingen rondloopt (wederom bij voorkeur die sluffers en knuffelberen) of in het water speelt.

Hij lijkt goed genoeg op haar om het goed met hem te kunnen vinden, en verschilt genoeg om niet pijnlijk te zijn. Zowel in zijn karakter, als in zijn uiterlijk.
Want ook al ben ik heel blij dat ik opnieuw voor een labje gegaan ben, ik ben evenzeer blij dat hij een ander kleurtje, een ander geslacht en een ander kopje (qua lengte van de oortjes en vorm van het kopje) heeft.

Ik kan niet zeggen dat ik hem even graag zie als mijn Caedlih. Dat kan ook niet bij een hond die je pas een maandje hebt. Eens ik hem ook zolang gehad zal hebben, zal ik kunnen vergelijken.
Maar eigenlijk hoeft dat niet. Want ik ben dol op hem en heb al een band met hem.
En Caedlih zal altijd speciaal blijven. Omwille van haar unieke, zalige persoonlijkheid, omwille van alles wat ik van haar geleerd heb, omwille van de moeilijke periode waar ze me hoogstpersoonlijk doorheen gesleurd heeft.

Iedereen die op deze topic gereageerd heeft en me de moed gegeven heeft om terug voor een labje te gaan: VAN HARTE BEDANKT ! ! !

Allereerst, wil ik je condoleren met het verlies van je mooie meisje. Je schrijft dat je het moeilijk vindt, om te kiezen in het ras van je nieuwe pup.
Wat ik kan zeggen : ik vind alle honden in principe leuk! Ieder ras heeft zijn eigen grapjes, streken, en mate van beweging nodig, maar ook bijv, een strengere dan wel lossere opvoeding.
Misschien kun je op een papier schrijven wat jouw eigen mogelijkheden zijn.
bijv.
ik kan minimaal 3 uur wandelen per dag
ik fiets graag en de pup kan wennen om mee te gaan
of: juist:
ik heb maar 2 uur wandeltijd per dag, welk ras gaat hiermee akkoord?
Tja, en op die manier vind je vast een maatje dat precies dezelfde hobby';s en tijd heeft als jij
veel succes met je afweging en sterkte de komende tijd

Erg getwijfeld of we weer huskies wilden, geweldige honden maar jammer dat ze meestal toch aangelijnd meten zijn. Uiteindelijk overleed onze eerste husky vorig jaar augustus. Chenak was zo'n eigenzinning en slim portret, volgens de fokker een hond die je nooit meer tegenkomt. Janouk bleef over, tien maar ng tien ton energie, dus besloten dat we er toch weer een bij wilden om ze samen te kunnen laten werken. Toen kwam er een erg groot en heel leuk nest, was het leeftijdsverschil toch wel groot etc etc dus twee pups gekozen. Tegen onze verwachting in is Janouk onlangs overleden. Ik moet zeggen dat ik er met de nieuwe mannen geen moeite mee heb om ze zichzelf te laten zijn. Ja af en toe zeggen we tegen elkaar, hij heeft de blik van Chenak. En we moeten onze ideeen bijstellen over wat typisch husky is, soms in zeer aangename zin maar sommige andere dingen zijn precies hetzelfde... Wij hebben nu trouwens een husky die van balletjes houdt, continu met onze sokken of ander wasgoed loopt te , ons dagelijks laten lachen en eet als een stofzuiger. Kortom, we gaantoch eens aan de fokker vragen of er labrador doorheen zit ?! hij heeft alleen wat watervrees maar dat komt denk ik omdat hij als 5 maanden oude hond achter een gans aan in volle vaart de maas in sprong en kopje onder ging...... Tja, Shadow is van het eerst doen en dan pas denken, terwijl nestbroertje Spot de professor is, alles eerst bestudeert en dan pas handelt..

Groet, mireille

Na van huis uit allebei verscillende rassen te hebben meegemaakt
hebben wij samen 11 jaar geleden ons Laraatje uit het asiel gehaald een lekkere ondeugende Jack Russell.
Wij zijn helemaal aan dit ras verknocht geraakt.
Nu is ons lieverdje er sinds 3,5 maand niet meer, maar er komt in de toekomst zeker weer een Jack Russeltje, gewoon omdat ze energiek,grappig en eigenwijs zijn dusse net als ons.

Eens een dog altijd een dog zeggen ze.

We hebben bijna 3 jaar geen hond gehad. maar ik wilde er toch graag weer een en dus weer een blauwe duitse dog. Ik zou ook niet weten wat voor ander ras ik net zo leuk zou vinden.

Ik kies altijd voor een ander ras omdat ik anders toch bang ben dat ik een nieuwe pup ga vergelijken met mijn vorige hond (die standaard altijd de allerliefste van de wereld was)