Ons aller liefste maatje gaat dood! Wat moet ik nou doen!?

Wat een verdrietige verhalen allemaal, maar tegelijkertijd ook steunend.
Ik heb jullie reacties ter harte genomen, en ik kan er nu pas weer een beetje over praten.
Ik had echt even tijd nodig om het te kunnen relativeren. Dat gaat nu een heel klein beetje beter.

Vandaag is Rasha voor wondcontrole naar de DA geweest.
Wond zag er keurig uit, Rasha ziet er fantastisch uit en van buitenaf was niets te voelen.
Haar slijmvliezen zijn nog wel erg bleek, maar wat wil je na zoveel bloed te hebben verloren.
Binnenkort een bloedonderzoek om te kijken hoe het er dan voor staat.

Ze gedraagt zich weer bijna als de oude vrolijke boxer clown.
Wel slaapt ze tussendoor heel veel. Maar dat komt ook omdat ze nog steeds bloedarmoede heeft.

Ik denk dat ik nu maar moet gaan beginnen met haar weer als vanouds te gaan behandelen.
En ze moet zolang ze bij ons is die echte vrolijke boxer kunnen blijven.

Nogmaals iedereen bedankt en iedereen die verdriet heeft van hun verloren maatje heel veel sterkte toegewenst!

Hoi Annalies,

Ik heb je verhaal gelezen en de meeste reacties! Ook ik wil je heel veel sterkte wensen!! Ik denk (wat ook al veel gezegd is) dat als je hond nog lekker wil en kan rennen dat zij geen pijn heeft anders zou ze het wel laten of minder vrolijk zijn! Laat je hond hond zijn en forseer niets. Als ze wil rennen, lekker laten rennen en als ze moe is lekker laten slapen. Maak veel foto's, filmpjes. Doe dingen die zij het liefste doet.
En als de tijd daar is, merk je het echt wel. Je hond zal minder vrolijk worden en niet meer zo graag mee op stap willen! En kijk gewoon goed naar je hond, merk je dat ze veel pijn heeft dan heb jij als lieve baas de mogelijkheid om haar van haar pijn te verlossen... Dat kan ook heel mooi zijn! En als je bang bent dat je andere hond haar heel erg gaat missen, laat hem erbij, tijdens het inslapen. En het mooiste is om dat thuis te laten doen, dan heeft haar zoon echt wel door dat ze er niet meer is en zal dan waarschijnlijk minder op haar wachten als dat je haar meeneemt naar de dierenarts en zonder haar terug komt!

Heel veel sterkte en geniet zoveel en zolang het nog kan

Bedankt Ciska. Ja het staat nu ook definitief vast dat Rasha thuis ingeslapen wordt.
Ik heb het vanmiddag ook nog met de da erover gehad, en hij vond het een verstandig idee om de andere hond er bij te laten, mits deze niet te opdringerig werd. Dus ik denk dat we hem er gewoon bij laten en als dat te druk wordt, dan doen we hem in een andere kamer maar laten we hem erbij zodra ze is ingeslapen.

brrr, ik krijg de rillingen bij het typen ervan...

Hoi Annelies,

Wat fijn om te lezen dat Rasha weer de vrolijke boxer is!

Logisch dat je tijd nodig hebt om alles tot je door te laten dringen. Het is zo moeilijk, verdrietig en pijnlijk als zo'n diagnose wordt vastgesteld. Niet te bevatten soms...
Ondanks de angst/verdriet waarschijnlijk omdat je niet weet wanneer het zover is, probeer inderdaad zoveel mogelijk te genieten van je vrolijke clown!

Hoop dat je langer dan de prognose van 3 mnd van Rasha kunt genieten......

Heel veel sterkte....

Ik hoop het ook, maar die hoop wil ik eigenlijk niet hebben. Ik ga uit van korter. Anders ben ik te bang voor de klap.

Hi Annelies,
wat een vreselijk nieuws en, helaas, brengt het bij mij ook weer (verse) herinneringen boven. Wij hebben onze hond net voor kerst moeten laten inslapen, mijn ergste nachtmerrie die uitkwam!

In mei vorig jaar kreeg ze een enorme bult, dat bleek een flink kwaadaardig gezwel te zijn, we hebben haar laten opereren en gelukkig herstelde ze snel. Alles leek in orde tot ze ineens, eind november, mank ging lopen en haar linkeroog ging hangen (oogbol leek naar binnen te trekken). Alles laten onderzoeken, alles geprobeerd maar iedere dag ging slechter met haar, haar nieren, longen alles was niet goed (kanker). Ze was letterlijk doodziek, en toch probeerde ze nog, toch wilde ze nog spelen, wandelen, op haar drie pootjes. En iedere dag ging slechter, en iedere dag raakte ik meer in paniek. Geen 1 medicijn werkte (prednisolon maakte dat ze de hele tijd moest plassen wat haar veel stress gaf) en ik zag haar verzwakken. De gedachte haar te moeten laten gaan greep me letterlijk naar de keel en zo kwam ik ook op deze site terecht.

Ik kreeg hier het advies om haar zoveel mogelijk te verwennen, nog heel veel te knuffelen en haar dan uit haar lijden te verlossen. De eerste twee dingen waren makkelijk maar die laatste beslissing leek me onmogelijk. Tot het moment daar was, het moment dat je weet dat je niet anders kan, omdat je hond het of zelf aangeeft of zo ziek is dat dat je hart nog meer breekt. Dus mijn advies aan jou is hetzelfde: geniet van je hond, extra en intens! Als het moment er is, weet je het en hoe moeilijk ook, je hebt alles voor deze hond over zelfs zo'n moeilijke onmogelijke beslissing, echt je zult jezelf versteld laten staan.

Ook ik heb uiteindelijk de vreselijke beslissing genomen. Onze dierenarts kwam gelukkig aan huis (had ik gevraagd), zodat ze op haar eigen kussen vredig is kunnen inslapen. We hebben hier nog extra tijd genomen om afscheid te nemen en haar daarna zelf naar het cematorium gebracht. Daar werd ze nog eens mooi voor ons opgebaard, maar ik was blij dat we thuis al rustig de tijd hadden genomen., daar is toch wat onwennig.
Haar as staat hier in de kast, we gaan haar nog verstrooien in haar favoriete bos, als de tijd daar is.

Het verdriet is intens, tijdens dit stukje schrijven rollen vele tranen over m'n wangen, het blijft verdriet duren. Maar ik weet dat de beslissing goed was en dat ik een goed baasje voor haar ben geweest.
Ik heb zelf ook veel gehad aan 'boodschap van de dieren' (google maar eens). Ten einde raad had ik haar ook ingeschakeld, maar omdat alles ineens zo snel ging heb ik een reading achteraf gedaan en dat was erg fijn om alles een plekje te geven en de bevestiging te krijgen dat ik het goed had gedaan.

Heel veel sterkte en verwen je hond maar flink!

Dag Fee,
Bedankt voor je verhaal. Tranen biggelen nu ook hier over mijn wangen. Het feit dat het leven toch schijnbaar doorgaat.. Houdt mij op de been. Jij hebt ook zoveel verdriet ervan, maar toch ben je er nog.
Bedankt voor je tip, en jij ook nog sterkste met het verlies.

Beste Annelis,

Ik wens je ook veel sterkte en nog vele mooie momenten met Rasha. Misschien geef ik je een valse hoop of zo, maar hieronder tref je twee links naar de anti-kanker medicijnen voor honden. Natuurlijk de dierenspecialisten doen hun best. Daar twijfel ik niet over, maar niemand weet alles. Het gaat om MASIVET en PALLADIA.
www.ema.europa.eu/docs/pl_PL/.../WC500064717.pdf
www.petdispensary.co.uk/shop/masivet.html

http://vetmedicine.about.com/b/2009/06/03/palladia-new-anti-cancer-drug-for-dogs.htm

http://www.palladia-pi.com/

Misschien is dat wat? Klinkt misschien dom maar soms kun je toch iets doen om het leven te verlengen.
In ieder geval: Veel sterkte en wijsheid, Annelies!

Ik heb je verhaal gelezen en de meeste reacties.
Ze hebben gelijk geniet zolang je kan en maak veel foto's als tastbare herrinneringen.
Ook al verlaat ze je lichamelijk ze zal altijd in je hart blijven.
Weet je al wat je met haar lichaam gaat doen als ze eenmaal gestorven is.
Cremeren of begraven. denk daar nu eens over na en kijk naar verschillende crematoriums en eventueel begraafplaatsen. Er zit veel verschil in ze en vooral in de prijzen.
En natuurlijk maakt het niet uit wat het kost maar als je bij de een €300,00 kwijt bent en bij de ander €150,00 voor het zelfde, dan weet ik wel wat ik kies.

Nog veel plezier en sterkte in de toekomst.

ik wil ook graag even reageren..
4 maand terug is onze berner overleden bij hem was het ouderdom en hebben we hem in moeten slapen..wat mij heel erg heeft geholpen en ons gezin is dat we 3 dagen na die tijd al een pup hebben gekocht...sommige mensen zullen zeggen die zijn gek..nou ik heb er geen dag spijt van gehad onze liefde gaat na een berner hond en toen we een fokker hebben gebeld en verteld dat we onze hond hebben laten inslapen was er bij die fokker een teefje vrij we zijn gaan kijken en mochten haar gelijk meenemen..wat natuurlijk uitzonderlijk is..maar geen dag spijt..onze berner vergeten we nooit meer...maar de verdriet is verlicht door onze nieuwe pup en zeker voor de kinderen was dit erg fijn...

ik wil jou heel veel sterkte wensen en geniet elke minuut dag zolang het nog kan en maak zo veel mogelijk fotos van je hond...als mooi herinneringen...

rene

ja dat zou kunnen iedereen doet het op zn eigen manier..ook wij dus...het heeft ons goed gedaan hoe we dit hebben gedaan..

Hi Annelies,
ik ben benieuwd hoe het met jullie gaat, waarschijnlijk probeer je alles even los te laten en optimaal van Rasha te genieten en bij haar te zijn zonder de zwarte wolk boven jullie. Ik hoop dat dat lukt, sterkte! Af en toe spoken jullie door mijn hoofd (niet 'eng' bedoeld ik voel zo met je mee omdat ik precies jouw pad ook (pas) heb agfgelegd. Er zijn maar weinig mensen die die echte pure liefde die je voor je hond voelt begrijpen (uitgezonderd de mensen op dit forum natuurlijk) en met sommige honden heb je zo'n extra band, die gaan diep, tot midden in je ziel. Dat had ik ook en ik lees zo tussen de regels door dat jij dat ook hebt met Rasha. Nogmaals sterkte en een dikke knuffel voor je mooie hond!

Ze is pas sinds afgelopen zondag misselijk? Dan kan ze toch ook gewoon een virusje of zo hebben?
Ik ben ook eens helemaal in paniek geweest toen Caedlih 3x na elkaar overgaf, bleek gewoon buikgriep
Zoals mijn dierenarts toen zei: ook honden met een erg kwaadaardige kanker zijn niet immuum tegen "gewoon" ziek zijn.
Ik heb haar daarna nog meer dan een jaar gehad.
Maar bij het minste geringste panikeer je enorm.

Ja zondagnacht begon ze te braken. Daarvoor (dus in de 2 weken na het verwijderen van de milt) was ze ook al wel aan het slikken en druppen, maar dat kon komen door de operatie zei de dierenarts.
Toch dacht de dierenarts vandaag wel dat deze enorme misselijkheid door aantasting van de lever kwam.

Het ging goed, maar nu is ze weer helemaal niet lekker. Alsmaar braakneigingen en slikken en druppen en hijgen.
Nu is ze in slaap gevallen, gelukkig. Ik mocht nog een pil geven tegen misselijkheid, maar ja, zolang ze die eruit kan gooien met braken heeft het weinig zin.

Morgen bloedonderzoek, om te kijken of de waarden al wel wat beter zijn, vanwege de bloedarmoede die ze had.

Ik laat haar even slapen nu, even bijkomen, en dan geef ik nog een pil denk ik.
Als het morgen niet beter gaat moet ik mij toch gaan beraden.
Wat een angst.

hoi hoi ben sannie(suzan)
ik zat je verhaal net telezen annelies
heb dit zelfde net mee gemaakt met mijn hondje boomer
is nu 4 weekjes geleden:(
het verschil alleen is mijn hondje was bijna 15
het was een malthezertje.....
prognose was bij hem nog maandje te leven
maar kon ook elke dag gedaan wezen
ook kon het van binnen open springen
om hem alle pijn te besparen hebben we hem in laten slapen:(
was een hele zware beslissing,maar we moesten aan hem denken
en niet aan ons zelf,wil je heel veel sterkte wensen
met deze moeilijke keuze

Caedlih heeft ook een hele periode (zeker een paar maand) van met momenten constant slikken en haar pootjes likken (wat ze altijd deed als ze misselijk was) gehad.
Voor haar operatie had ze hier nooit last van gehad en het is verdwenen door haar 's avonds laat nog wat eten te geven voor het slapen gaan (op aanraden van mijn dierenarts).
Ik weet uit ervaring dat je enorm panikeert bij elk klein dingetje, maar het hoeft niet meteen een slecht teken te zijn.
Ik duim uit alle macht voor jullie!!!
Zou je nog een foto laten nemen voor je haar zou laten inslapen (voor de zekerheid)?

Sterkte!

Bedoel je een rontgenfoto?

Lieve Annelies, ik heb al eerder gereageerd maar wil je veel sterkte wensen, ik vind het zo moeilijk om de juiste woorden te vinden.....Het is zo oneerlijk...
Liefs xxx

Hopelijk gaat het beter nu. Tja, ook als de operatie goed verloopt moet het lichaam zich nog aanpassen... Blijf het opvolgen en hopelijk in elk geval beterschap morgen. Misschien vind je nog ergens raad in verband met voeding i.v.m. de milt die zijn werk niet meer kan doen. De juiste voeding is in elk geval belangrijk voor een hondje en heel veel liefde en haar laten voelen dat ze lief is en er mag zijn. Vechten gaat altijd beter met een positieve ingesteldheid, hoe moeilijk je dat nu ook vindt. Probeel je hondje een goed gevoel te geven. Baat het niet, dan schaadt het zeker ook niet.

Als ze uitzaaiingen ontdekt hadden, dan hadden ze haar niet meer wakker gemaakt he. Nu zijn die niet altijd te ontdekken in een beginstadium... Maar 'k zou er toch niet zomaar van uitgaan dat ze er zijn.

Groetjes

Annelies ik weet eigenlijk niet wat ik moet zeggen.
Wil je enkel voor morgen heel veel sterkte wensen!!

Verschrikkelijke nacht. Ik heb een hond nog nooit zo misselijk gezien. Wat voelde Rasha zich naar!
Ik heb haar gestreeld en gesust.

Zometeen om 08.30 meteen da bellen.
Ik denk dat we haar vandaag moeten laten gaan.

hey heel veel sterkte,weet niet wat ik moet zeggen. dikke knuffel

Oh Annelies wat vreselijk dat Rasha zich zo naar voelt.
Je voelt je dan zo machteloos.
Ik wens je veel sterkte met je beslissing.
Je voelt zelf het beste aan wanneer het tijd is....
Sterkte!!!!