† 16-09-1998 Astra 13-02-2012 †

Gisteren is mijn hond Astra overleden, zij was al sinds 1998 bij me. Zelf ben ik 15 jaar en Astra is 13 geworden. Ik heb mijn hele leven met hem doorgebracht.

Ik moet de hele tijd denken aan vroeger, hoe zij op mijn bed kwam liggen of samen gingen voetballen. Hoe zij naast me op de bank ging liggen.

Helaas ging het niet meer, hij had problemen met zijn longen en hart en hij kon amper zelf meer lopen. Als hij moest opstaan moesten wij hem helpen. Ook nam haar eetlust af.

We hebben in overleg met de dierenarts besloten om hem in te laten slapen, zodat hij geen lange lijdensweg hoeft af te leggen.

Hoe verwerk ik dit verlies?

Oooo wat erg....
Allereerst wil ik je heel veel sterkte wensen....

En ja hoe verwerk je nu zoiets, als je al zo lang samen bent....
Daar is geen pasklaar antwoord voor...

Probeer je alle mooie momenten te herrinneren, en koester die....
Praat en huil gerust met de mensen die jouw verdriet begrijpen,
Eens zal het verdriet een beetje slijten......

sterkte....

hallo Rob, ik wil jou en de rest heel veel sterkte toewensen, en om het verlies te verwerken tja dat zullen jullie samen moeten doen, er veel over praten helpt bij de een, een ander neemt na een weekje of 2 weer een nieuwe pup.
zo zie je maar dat een ieder het op zijn eigen manier moet doen,maar nogmaals veel sterkte toegewenst.

Heel veel sterkte gewenst.
En zoals hier al gezegt is iedereen verwerkt het op zijn eigen manier.
Laat je gevoel spreken en huil wanneer je voelt dat je huilen moet en probeer erover te praten.
Schaam je vooral niet om je verdriet, het is heeeeeeeeeeeeel begrijpelijk dat je hier heel veel verdriet om hebt.
Nogmaals heel veel sterkte gewenst met dit verlies.

Rob, mede namens mijn 2 draakjes, heel veel sterkte met dit verlies

Grtz. PM, Bara & Adal

rob, ik weet hoe het voelt... mijn border collie taff, is gestorven toen ik 14 was,
we waren 12 jaar bij elkaar...

het is letterlijk een heel stuk van je leven inleveren,
iets dat er altijd geweest is, plots een leegte...
koester de mooie momenten, wees niet bang om te rouwen,
maar zeker denken aan alle mooie momenten


héél veel sterkte!

Heel veel sterkte gewenst

Namens Lazerus en ik veel sterkte

Gr.Petronella

Ik wens je veel sterkte toe

Veel sterkte kerel, geloof me je verdriet krijgt een plekje
Op een dag overheersen de mooie herinneringen aan jullie fijne tijd samen.

Veel veel sterkte ,een verdriet verwerken,iedereen doet dit op zijn eigen manier...Als je zin hebt om te wenen doe het,mooie herinneringen ophalen,over vertellen...doen waar je je goed bij voelt

heel veel sterkte met dit verlies

Heel veel sterkte met het verlies van je maatje

Heel veel sterkte toegewenst.
Hij is voor altijd in je hart.

sterkte
verwerken ja
heriner je de goed moment
er zullen altijd dingen gebeuren waar je van denkt dat had hij fijn gevonden of was hij daar maar bij
2 jaar geleden heb ik een hond verloren 9 jaar maagkanteling en nof steeds zijn er moment dat wij zouden willen dat hij er bij kon zijn

Heel veel sterkte gewenst!

heel veel sterkte Rob

je eerste hond zal je nooit meer vergeten .

ik ben nu 39 en mijn eerste hond was ook een duitse herder , ik was 2 jaar toen die bij ons kwam en 12 toen hij overleed ) zware Hd)

deze hond zit altijd in me gedachte ,ik had daar ne ontzettende goede band mee en ben er ook mee opgegroeid .

nu heb ik zelf ook weer een duitse herder vaak blijft dat dan ook je lievelings ras .

koester de momenten die jullie samen hadden . weet dat hij het heel erg goed heb gehad bij jullie en ben dankbaar dat je mocht weten en voelen wat en band is tussen een kind en een hond .

heel veel sterkte

Wat verdrietig dat je afscheid hebt moeten nemen van jouw Astra
Ieder gaat op zijn eigen manier met dit verdriet en de verwerking ervan om.
Toen ik mijn hond in moest laten slapen was ik eerst alleen maar verdrietig en boos, dat dit mijn hond overkomen was...
Gelukkig kon ik al vrij snel aan alle fijne momenten met hem terug denken, ik heb nog dagelijks een lach en een traan om hem
Ondanks dat ik mijn hond nog vreselijk mis, heb ik hem verder lijden bespaard en heb hier vrede mee.
Ik wens jou heel veel sterkte!!!!

Die eerste, zo moeilijke week ben ik doorgekomen door een mooi doodskaartje van haar te maken en dat te gaan ronddelen bij iedereen die ons goed kende: familie, vrienden en de andere hondeneigenaren die we tijdens het wandelen vaak tegenkwamen. Het gaf me het gevoel dat ik haar hierdoor eer kon bewijzen en ik kreeg veel steun en knuffels van de mensen die ik een kaartje bracht.

Daarna vond ik gelukkig deze site waar ik heel veel medeleven gekregen heb en nog steeds krijg en fijn over haar babbelen kan.

Verder hielp het me om dagelijks te blijven wandelen.
Na een paar maand ben ik dit gestopt omdat ik er toch niet van genieten kon. Maar sinds kort heb ik besloten dat ik er niet van hoef te genieten (zoals toen zij er wel nog was) en ga ik weer wandelen. Gewoon een rondje in de buurt op een moment waarop ik niemand tegen kom en waarop ik mag treuren. Mij helpt het alvast.

En gelukkig leven mijn ouders echt met me mee en mag ik nog steeds (na 5 maand) zeggen dat ik haar toch zo mis. Ik hoop dat dat bij jou ook zo is?

Sta jezelf toe pijn te hebben en verwacht van jezelf niet om vrolijk met alles mee te doen.

Veel sterkte!

Veel sterkte met het verlies.

Heel veel sterkte Rob !

Astra is voor altijd in je hart !

Ach jongen wat erg voor jullie, het verdriet slijt langzaam.
Maar ik begrijp je helemaal. Ik heb dagen lopen huilen als klein meisje toen onze
sheltie overleden was. Ik was toen een heel stuk jonger als jij, maar idd is er ineens
een familielid weg die er altijd al was.

Veel sterkte met het verwerken

Rob, ik wil je heel veel sterkte wensen met het verlies van Astra.

Zoals al wordt gezegd, een ieder verwerkt zijn of haar verdriet op een andere manier.
Er over praten, huilen, opschrijven, een andere hond .....

Rust zacht Astra

Hoi Rob,

Virtueel omhels ik je even, als troost en om je te laten voelen dat ik je pijn snap. Ik vind dat je voor je 15 jaar heel mooi schrijft!

Zoals je ziet weten veel mensen hoe zwaar het is om je lieve hond te verliezen en dat iedereen het op z'n eigen manier 'verwerkt'.

Ik houd niet zo van het woord 'verwerken'. Je hoeft namelijk niet te 'werken' om het verdriet van het verlies weer te boven te komen. Laat de natuur haar gang gaan, voel wat je voelt, praat er over met mensen die je gevoelens begrijpen en/of schrijf/teken. Er zijn allerlei manieren om je verdriet te (ver)dragen.

Mijn ervaring is dat als je op jonge leeftijd de hond die je het langst bewust hebt meegemaakt, waar je lief en leed mee hebt gedeeld nooit vergeet maar het verdriet wel slijt. De pijn wordt minder en kan helemaal verdwijnen, de gedachten, herinneringen niet maar die doen uiteindelijk geen pijn meer.

Soms helpen bepaalde rituelen. Bijvoorbeeld een foto op een speciale plek neerzetten, een boompje planten in naam van Astra. Eigenlijk alles waar je zelf behoefte aan hebt: Doen!

Nu is alles vers en rauw. Mijn 'Meisje' is pas 6 weken geleden overleden maar ik merk dat de allerscherpste kantjes van de pijn afraken. Het gaat in golven en zoals ook echte golven in de zee: ze komen maar ze gáán ook weer.

Heel veel sterkte!!!

Heel veel sterkte

wat erg !
heel erg veel sterkte !

Wat erg, heel veel sterkte!

Ach Coen ,afscheid nemen van een vriend die je bijna je hele leven om je heen hebt gehad en waarmee je hebt geravot en gewandeld en gevoetbald dat is verdriet.Een verdriet en gemis die niet zomaar over zijn,waar veel tranen over zullen vloeien maar die tranen geven aan hoeveel je van je grote vriend hebt gehouden.Je schrijft al dat het niet meer ging met Astra en om verder pijn te besparen hebben jullie uit liefde besloten hem te laten gaan.
Weet Coen dat een afscheid het begin is van herinneringen,die zal je vast heel veel hebben en die bewaar je voor altijd in je hart.Zo is je lieve vriend Astra altijd bij je.Heel veel sterkte.

Rust zacht mooie Astra.

Bedankt voor jullie lieve reacties, jullie slepen me er door heen.

Da's heel pas...
Beste Rob, maak je nog geen zorgen over hoe je hiermee om moet gaan, ieder doet dat op zijn manier...nu is dat nog wat snel, en is het verdriet toch te groot...

Zoek mensen die weten wat het is om een hond te verliezen, zoals hier, of in je omgeving.
Mensen die nog nooit een hond hebben gehad, kunnen soms bot overkomen, omdat ze dat soort verdriet niet kennen.

Heel veel sterkte, ik weet hoeveel verdriet je van zo'n maatje kunt hebben...

Dan zijn ze ineens dertien, en is de tijd op...ook al ging alles zo vanzelfsprekend en gelukkig...

ik leef met je mee,