Castratie na 2 jaar te laat?

Na de aanschaf van onze reu Tyson kwam het onderwerp castratie ter sprake. Mijn broer is de echte baas van Tyson en vond castratie niet nodig. Echter kwam het idee van het aanschaffen van een hond als een vlaag en is hij bij de tweede puppytraining afgehaakt omdat hij maar een korte uithoudingsvermogen heeft. Nu zijn het ik en mijn moeder die ons vooral zorgen maken om de welzijn van onze Tyson.
Ik stemde echter vanaf het begin erg voor het idee van castratie omdat wij allemaal werken (Dus kan niet elke dag uren buiten zijn/rennen) en tyson niet bedoeld is om te dekken of het ooit zal doen. Des te eerder des te beter dacht ik ook.
Ook mijn moeder vond het niet nodig omdat hij niet lastig was (Tjah, het was een schattige pup)
Hierdoor waren het twee stemmen voor nee tegen één stem van ja en werd hij dus niet gecastreerd.

Nu zijn we twee jaar verder (heb het onderwerp echter nooit achter gelaten) en begint hij sinds drie weken fel uit te vallen tegen andere reuen. Omdat ongecastreerde honden ook tegen hem uitvallen is onze gok omdat er (enkele) loopse teven rondlopen.
Ik heb Tyson normaal gesproken goed in de hand maar het is sinds kort dat ik hem met geen één hond meer vertrouwd. Hij snuffelt ook als een gek waardoor wandelingen van een halfuur nu een uur duren.

Ik heb nogmaals voorgesteld voor castratie en mijn moeder is eindelijk akkoord (Mijn broer is echter in het buitenland)

Maar nu maak ik mij zorgen of het nog wel nut heeft. Hij is nu al 2,5 jaar en ongeveer sinds 3 weken aggressief. Nu lees ik dat aggressie ook een gewoonte kan worden als het te lang aanhoudt. En dus dat een castratie geen nut heeft. Ik ga morgen bellen voor een afspraak.
Wat denken jullie?

Maar waar haal jij het idee vandaan dat castratie helpt tegen uitvallen?
De hond KAN rustiger worden maar hoeft helemaal niet.
Vind dat ook niet echt een reden om de hond te laten castreren.
De hond gewoon corrigeren en begeleiden.

Even een andere vraag welk ras is Tyson.

Bij sommige rassen kunnen reuen vaak niet goed samen.

Valt hij alleen uit aan de lijn of ook los?
Is er iets gebeurd waardoor hij zo kan reageren?

Je moet eerst weten wat de oorzaak is voordat je gaat castreren.

Ik heb hier ook een ongecastreerd reu rondlopen en die heeft ook moeite met andere honden aan de lijn(los niet). Ik ben er met hem hard mee bezig om dit gedrag om te buigen.

Tyson is een appenzeller sennenhond. Een superbetrouwbare maar op eerste ontmoeting een beetje schuwe hond.
Bij elke ontmoeting van een hond gaat hij liggen op de grond, onveroerbaar. Wachtend op de andere hond om hem te groeten. Dit zit in zijn genen volgens de dierenarts en is niet af te leren.
Normaal gesproken heeft hij altijd moeite met honden te groeten als zij en hijzelf aangelijnd zijn , hier laat ik ze enkeld even kort snuffelen en gaan we weer verder. Maar als hij (En een andere hond) los lopen gaan ze goed met elkaar om en spelen ze.
Tyson zou echter wel voor eeuwig willen spelen en is daardoor bijna niet te houden met andere honden. Hij stopt echter wel meteen als de andere hond genoeg heeft en/of van zich af bijt. Ook als ik verder weg loop komt hij achter mij aan.
Maar bij mijn moeder en broer loopt hij niet los. Omdat mijn moeder het te eng vind en mijn broer niet door parken loopt.

Het is echter sinds kort dat hij meteen aggressief is tegen aangelijnde honden als los lopende honden. Ik heb hem ook nog eens los laten lopen waar hij ook uitviel tegen een andere los lopende reu. Sindsdien laat ik hem dus ook niet meer los en probeer is zoveel mogelijk honden te vermijden. Als hij aggressief springt richting een hond trek ik hem hard terug, draai ik zijn lichaam naar mij en probeer ik hem te laten zitten. Als de hond in de buurt is draait hij meteen terug waardoor ik het herhaaldelijk doe. Als de hond uit zicht is gaat hij eindelijk zitten. Luisteren naar woorden of piepjes doet hij dan ook niet meer. Dus naar mij toe draaien is het enigste wat ik kan doen.
Soms komt het voor dat de andere hondeneigenaar blijft staan waardoor het aan mij gedwongen word om verder te lopen. Ik jog dan een beetje en dan loopt hij met mij mee.

Maar het is sinds kort dat dit zomaar ineens gebeurd, hij snuffelt nu ook heel veel en andere reuen zijn ook heel aggressief.
Ook de reu van mijn zus is ineens aggressief terwijl hij honden nooit interessant heeft gevonden.
Vandaar dat ik denk dat dit een soort tijd is wanneer veel teven loops zijn ofzo? Dat ongecastreerde honden het moeilijk krijgen met elkaar?

Nou persoonlijk denk ik dat je met je theorie er helemaal naast zit.
Laat ten eerste nooit maar dan ook nooit honden snuffelen terwijl ze aan de lijn zitten hiermee wek je agressie.

Toen hij uitviel naar de andere honden toen hij losliep wat gebeurde er? wat was de lichaamsstaal?
heb je hem bij je geroepen? wat deden de andere honden etc?

Aan de lijn trekken moet je ook mee stoppen sommige honden worden daar opgefokter van.
Ga eens trainen met kaas of worst en zorg dat jij het leukste bent en kijk hoe hij het dan doet.
Een castratie gaat je niet helpen in dit geval, dit is puur trainingswerk niets meer niets minder.

Dat op de grond liggen als andere honden naderen zal wel komen omdat hij van oorsprong een hoeder/drijver is.
Doen jullie iets met zijn koppie qua training? Hondensport oid?

Qua castratie, ik zou wachten tot hij stabieler gedrag laat zien (of helemaal achterwege laten).. op het verkeerde moment castreren kan echt averechts uitpakken.

Dat op de grond gaan liggen.. is toch lichaamstaal, communicatie, kalmerend signaal..??

Ik denk dat castreren om een (aangeleerd) gedragsprobleem op te lossen ALTIJD een verkeerde beslissing is.

Toen ik verder las en er achter kwam dat je een Appenzeller hebt, wist ik zeker dat castratie waarschijnlijk geen oplossing zal bieden.
Een Appenzeller is van nature een vrij dominante hond die een consequente opvoeding nodig heeft en niet makkelijk is te hanteren met leden die niet bij het gezin horen.

Ik spreek uit ervaring; mijn ouders Appenzeller gehad, mijn oom heeft meerdere Appenzellers gehad en voor mijn werk kom ik regelmatig Appenzellers tegen.
Alle Appenzeller-eigenaren zullen bevestigen dat het geen makkelijk ras is om op te voeden. Ze zijn totaal niet vergelijkbaar met bijvoorbeeld de Bernersennenhond en hebben een heel sterk karakter waar je je als baas danig in kunt vergissen!

Laat je reu alsjeblieft niet zonder meer castreren, je hebt zelfs kans dat zijn gedrag erger wordt. Zoek een goede gedragstherapeut om samen mee aan de slag te gaan.
Wanneer je toch wilt castreren, probeer dan eerst een chemische castratie.
Kies dan voor een chemische castratie d.m.v. een 'chip' (Suprelorin) en niet met bijvoorbeeld Tardak (injectievloeistof).
De Suprelorin werkt tot een half jaar en wordt gezien als het meest representatief voor een chirurgische castratie.

Veel succes!

Opzich zou het een redelijk goede leeftijd zijn, beter dan het doen bij 6 maanden!!(GGRR)
Want op die jonge leeftijd is het gewoon nog een pup, nog niet volledig ontwikkelt, zowel lichamelijk als geestelijk..

Mensen gaan veel te snel over tot castratie/ sterilisatie, er zijn dan vaak gedragsproblemen (bij reu) of men vindt loopsheid van een teefje niet fijn en men gaat dan gelijk drastisch en ingrijpend te werk!
Terwijl je weet waar je aan begint, bepaalde zaken horen nu eenmaal bij een reu of bij een teef, wij zien het gelijk als ongemakken terwijl het gewoon de natuur is..
En er zijn dan zat andere mogelijkheden die eerst geprobeerd kunnen worden en aanpassingen die tijdelijk nodig zijn..
Het is toch een operatie, de hond moet onder narcose, hond moet na die tijd rustig gehouden worden om te herstellen, brengt altijd risico's met zich mee..
Terwijl het waarschijnlijk helemaal niets of heel weinig resultaat oplevert.. omdat het een "gedrags" probleem is, ligt dus aan de opvoeding en is niets lichamelijks..

En in dit geval is het een beetje het aard van het beestje.. had je opzich moeten/ kunnen weten voordat je begon aan dit ras..?
Waarom hebben jullie eigenlijk voor dit ras gekozen..??

Ik zou idd eerst maar eens kijken naar de oorzaak van het gedrag met behulp van een gedragsdeskundige en leren je hond te begrijpen en te kunnen lezen zodat je daar op in kunt spelen en het niet uit de hoeft te lopen!

Groetjes

Bedankt voor jullie interesses en reacties.

Bedenk ook dat ook ik het beste voor Tyson wilt. Mijn familie heeft te snel gehandeld in het nemen van een hond en ik persoonlijk voel me met de rug tegen de muur. Ik was het er niet mee eens om een hond te nemen in onze situatie (iedereen werkt, wonend in een rijtjes huis met kleine tuin) maar mijn broer en moeder dachten er anders over. Zijn karakter werd mijn broer teveel en is gestopt bij de tweede puppy training. Echter voel ik mij verantwoordelijk om het hem zo goed mogelijk te maken hier. Daarom ben ik ook hier vragend voor jullie advies.

Ik had begrepen dat als je klein woont, niet veel beweging kan bieden en niet bedoeld is voor dekking een hond het liefst kan castreren omdat hij niet perfect zal doen aan zijn natuurlijke leefomgeving. Natuurlijk kan je zeggen dat je alleen een hond moet nemen wanner je er voor 100% kan zijn. Maar er is ook mogelijkheid om het hem zo makkelijk mogelijk te maken dus. Dit is mijn reden waarom ik kwam met het idee voor castratie.

Appenzellers zijn zeker sterk dominante honden maar we hebben Tyson ook goed onder controle, thuis weet hij zeker zijn plek en buiten luisterd hij over het algemeen ook goed (Deze situatie is ook nieuw voor mij)
Tyson heeft HD en daardoor neem ik hem mee naast me op de fiets om zoveel mogelijk rechte beweging te krijgen. Verder doet hij niet aan sport of trainingen omdat ik en mijn moeder daar geen tijd voor hebben en mijn broer het niet aankan. We hebben de hond dus het zal niet helpen om mij te blaimen voor het verkeerd nemen van een hond of appenzeller. De hond is er en dat lag buiten mijn macht. Wat ik nu enkel probeer is om het beste ervan te maken en het zou helpen als dat ook word begrepen.

Het interessant maken van mijzelf dmv kaas of ham (snoep) klinkt als een optie, ik dacht er in eerste instantie niet aan omdat je hem dan een soort van beloont, maar ik weet wel dat positieve acties beter helpen dan negatieve. Ik zal dit dus zeker ook proberen!

Ik vraag me af, wat is voor jullie de grens om over te gaan tot castratie?

allereerst heel goed van je om hier om hulp te komen vragen, ook al zijn er mensen die je afkraken, je toont dat je inzit met de hond en er moeite voor wil doen om hem te helpen, dat is al heel wat waard!

Ik heb dat eens van Cesar Millan gehoord dat een castratie kan helpen wanneer de hond agressief wordt omdat hij met zijn energie en frustraties geen blijf weet, hij kan namelijk nergens heen met zijn hormonen en misschien krijgt hij te weinig beweging bij jullie? Dat zou al kunnen helpen bij de agressie, veel met hem lopen en wandelen.

Verder is mij ook aangeraden om gehoorzaamheidsoefeningen te doen met de hond wanneer je gaat wandelen, zorgen dat hij heel goed naar je luistert, op je gefocused is wanneer jullie wandelen zodat je zijn aandacht kan afleiden wanneer er een andere hond aankomt. Het is niet makkelijk (vind ik persoonlijk) om agressie aan de lijn af te leren, maar gehoorzaamheidsoefeningen moeten je al een heel eind op weg kunnen helpen. En daarvoor zijn ook de aanlokkelijke beloningen goed, dus niet zijn alledaagse brokken maar kaas of kip of andere snoepjes.

Natuurlijk is het goed dat je hier advies vraagt en, mijns inziens, kraakt niemand je af.
Ik denk dat iedereen met goedbedoelde tips komt.
Maar ik lees ook dat iedereen van mening is dat castratie, op dit moment, af te raden is.
Dat is natuurlijk niet fijn, omdat je misschien dacht dat je hiermee de oplossing voor jullie probleem in handen hebt.

Het staat buiten de discussie hoe en waarom jullie destijds voor een pup van dit ras hebben gekozen. Daar kan en zal niemand jullie op aanvallen; gedane zaken nemen geen keer.
Maar hetzelfde geldt voor een chirurgische castratie; er is daarna geen weg meer terug.
Daarom is het verstandig je hond eerst met training onder controle te krijgen.
Een gedragsdeskundige kan jullie hiermee begeleiden. Hij/zij weet vaak de vinger op de zere plek te krijgen en kan je tips geven om dit gedrag om te buigen.
wellicht komen jullie samen tot de conclusie dat castratie uiteindelijk toch een oplossing is.
Maar op dit moment zou dat een laatste optie moeten zijn.

Dat is ook inderdaad waar ik het ook heb gehoord en waardoor ik het wou overwegen. We werken allemaal dus hij komt gewoon het een en ander te kort, dat is gewoon zo.
In de ochtend lopen we hem en soms joggen we. Tussen de middag gaat mn moeder naar huis om een rondje te lopen/joggen met hem en na de middag fiets ik een rondje. Dan nog voordat we gaan slapen lopen we een rondje. In het weekend zijn we wel actiever met hem. Dan spelen we met hem en zijn we langer buiten. Maar toch ist mogelijk dat hij wel te weinig beweging krijg.

Ik ben zojuist met een plakje ham naar buiten geweest. In paar stukken gescheurd en op de fiets gestapt. De keren dat hij neigend naar een andere hond zat te zoeken tijdens het fietsen riep ik zijn naam waar ik hem beloonde met een stukje wanneer hij mijn kant op keek. Op het einde van de rit als ik maar 1 kik gaf keerde hij zich meteen naar mij toe, dus het is allemaal positief, maar we zijn ook geen andere hond tegen gekomen. Ik denk dat hier we het een en ander mee te behalen is.

Bedankt!

Ik wil even op het laatste reageren..

Super goed van je!
En zie je nu ook hoe weinig je eigenlijk hoeft te doen voor beetje verandering!!
Als je op deze manier bezig gaat zul je echt een heleboel bereiken!
Lekker zo doorgaan!