wat zouden jullie doen???

ik ben de laatste weken weer zeer actief op deze site vind erg leuk om alle verhalen enzo te lezen en zo af en toe laat ik ook wel een reactie achter of een mening..
maar nu zou ik wel eens een mening van jullie willen horen.

na elf jaar is onze mannelijke berner 3 maand terug overleden hij kon niet meer lopen vanaf vrijdags en toen hebben we hem smaandags moeten laten in slapen..in overleg met de DA.
wij als honden liefhebbers willen niet zonder een hond en hebben toen via de fokker swoensdags onze vrouwtjes berner op gehaald..ze hadden per toeval een pup over die afgezegd was door mensen die haar gereseveerd hadden...nu heb ik al vaak kunnen aanhoren van och dat is snel..ja indd 2 dagen na overlijden van ons ander hond hadden we dus al een nieuwe..

maar ik zie het helemaal niet als vervanging ofzo voor onze overleden berner want geen enkel hond is te vervangen..maar wij merken dat het verdriet makkelijker te dragen is en zeker voor onze kinderen..we missen onze berner wel maar dat is anders omdat we nu genoeg afleiding weer hebben van onze 22 weken oude pup...

dit is een vrouwtje en we hopen in de toekomst ooit een nestje te fokken met haar dus ik zal vaak weer op deze site te zien zijn en veel te vragen hebben...

Wat is je vraag precies? Of het te snel is dat jullie een nieuwe pup hadden of iets mbt fokken? Ik ga van het eerste uit: ik denk dat het voor ieder anders is. Kan hier dan ook geen mening over geven. Denk wel dat het bij mij anders zou werken, dat ik langer zou wachten totdat m'n grootste verdriet gesleten zou zijn (vergeten doe je niet), maar er is zeker geen goed of fout. Als dit voor jullie goed werkt, is het prima.

ik zou heel erg verdrietig zijn als oll overlijd... maar ik kan gewoon niet meer zonder hond... maar ik denk dat als olly overlijd dat ik op kamers zit en het nog niet kan dat eerst mijn opleiding af moet... vreselijk! moet er niet aan denken als olly overlijdt gatverdamme

ja dat was mijn vraag wat andere mensen hier op de site zouden doen of direct weer een pup of juist langer wachten...wij hebben het dus zo gedaan en dat is voor ons heel goed geweest als gezin..dus ik heb er geen spijt van..maar kan me ook wel voorstellen dat mensen langer wachten...

Ik denk dat het heel persoonlijk is wat iedereen zou doen.
En dat wat je waarschijnlijk pas op het moment dat je hond overleden is...

Gewoon je gevoel volgen !!

Ik weet niet echt wat ik zou doen, maar ik kan me heel goed voorstellen dat de leegte en het gemis zo groot is en dat je dan besluit om snel weer voor een pup te gaan. Voor iedereen is het anders, maar als het helemaal goed voelt waarom dan niet?

ja klopt indd toos...

o wat lief pupje , en welkom op hp
en nee hoor is niet te snel, ik moet eerlijk zeggen dat ik ook niet zonder een hond kan, ik heb ook altijd gelijk weer een pupje zit mischien 2 weken tussen, want ik ben ziek als ik geen hond heb, ik kan zo het verdriet beter verwerken.
en nee ik heb geen schuldgevoel en neeik laat mij ook geen schuldgevoel aan praten.
en ja ik ben dol op al mijn honden geweest en ik zal ze nooit vergeten.

sterre is een paar weekjes geleden ineens doodgegaan, en vlak daarna hoorde we dat we er eentje uit het nestje konden krijgen die op de dag dat sterre is doogegaan is geboren, ik vond het wel snel, maar nu verlang ik er wel weer naar om een tweede hondje er weer bij te hebben. niemand kan zeggen dat het te snel is, dat ligt aan jezelf. Er zijn ook mensen die maanden lang geen hondje willen.

Wij hebben 8 dagen later een pup gekocht.

Ja, ik denk dat dat inderdaad heel persoonlijk is. Sommigen vinden het heerlijk om een pup als een soort van afleiding te zien en daar heerlijk mee bezig te gaan, en anderen hebben eerst even de tijd nodig zonder hond om het verdriet te verwerken. Daar is iedereen anders in.

Blijkbaar is dit voor jullie de beste keuze geweest, aangezien je aangeeft dat het verdriet makkelijker te verdragen is.
Dus ik zou zeggen, geniet van jullie pupsel nu, en niet vergeten; de herinneringen van jullie vorige hond hebben jullie altijd bij je!

Dat is enorm persoonlijk..Denk dat voor beide opties wat te zeggen valt. Hier nog geen hond, wellicht over een jaar.

nou ben blij dat ik dus niet de enige ben die zo is haha dank jullie wel voor jullie reacties...

Onze Shiva is deze maand nu een jaar weg.
Vorig jaar in februari laten inslapen inverband met kanker wat ze niet meer kon verdragen.
Een paar maanden na haar overlijden zijn we zo langzamer hand eens gaan kijken naar een andere hond of een goeie fokker. We kwamen uiteindelijk bij een goeie fokker uit.
De moeder waarmee ze een nestje kregen was wat later met loops worden.
We hebben gekozen om toch te wachten op dat nestje en stonden al op de lijst.
In Oktober is Grace geboren en in December hebben we haar opgehaald.

We hebben dus iets langer moeten wachten maar we begonnen al vroeg met kijken naar een andere hond omdat we toch een maatje misten in huis.

Twee weken na het overlijden van ons eerste hondje hebben wij ook een nieuwe hond verwelkomt, inderdaad, het verdriet van de kinderen was hier doorslaggevend. Het is gewoon voor iedereen anders en je moet je eigen gevoel hierin volgen, succes met je hondje en welkom op forum!

Hier ook vreselijk veel verdriet gehad om het overlijden van onze Joysa.
Ineens was ze er niet meer en was het ook zo akelig stil in huis.
Geen getrippel meer over de vloer, geen geblaf meer als er iemand aan de deur stond en het ergste geen lieve hond meer om te knuffelen. (mjn hondenkind was niet meer)

10 dagen later gingen we onze Jindi ophalen.
In het begin had ik het gevoel dat ik me heel erg moest verdedigen omdat we zo snel alweer een nieuwe pup hadden.
Maar net wat jij zegt het is geen vervanging maar ze maken het verdriet wel wat dragelijker.

We zijn super gek op ons inmiddels 8 1/2 maanden oude Jindi, maar er zijn ook dagen dat ik nog heel verdrietig kan zijn om Joysa.

Jullie hebben een super schattig hondje, waar je ook weer heel veel plezier mee zal beleven.
En af en toe verdrietig zijn om je vorige hond is hierbij heel normaal en heeft niets met een schuld-gevoel te maken.

Ik vind het helemaal niet te vlug.

Je vergeet de hond nooit.Het is voor iedereen anders.

Wij hebben ook kort na het overlijden van een pup genomen.

ik denk dat het aan de mens ligt de ene heeft het er wat moeilijker mee als de ander.
maar ik dacht dat een berner zo oud werd ik dacht altijd jaar of 8

jesper...wij hadden het geluk dat hij 11 jaar bij ons heeft mogen zijn onze zoon is 10 dus die is echt met de hond opgegroeid..zo mooi te zien al die jaren..en dat is inndd een knappe leeftjd voor een berner...

Wij hadden altijd een hond in huis over, de steun en afleiding die wij van die hond hadden is niet te geloven. Dus ik vind het geen probleem hoor.Je moet weer naar buiten ,en dat is goed.

nou indd irene en we genieten weer volop van onze pupsel..vanmiddag ook lekker door ijskou gelopen nou of vrouwtje daar nu zo blij van werd??haha maar goed we hebben allebij weer een frisse neus opgehaald...

Het is heel persoonlijk.
Sommige mensen willen jaren geen hond en andere net als jullie hebben met een week weer een andere hond in huis.

Ieder zijn manier van verwerken toch

En inderdaad geen enkele hond is vervangen.

Heel veel plezier met jullie nieuwe pup!

Nadat wij onze Snuf hebben laten inslapen, begin december, was het hier ook zo stil (ben alleenstaand), ik kwam niet meer buiten, had geen sociaal contact meer.

Tot mijn dochter zei van eens na te denken over een nieuw pupje, na er goed over nagedacht te hebben, heb ik dus van half januari terug een pupseltje in huis.

Ben zo blij met onze Bo, nu moet ik elke dag buiten en zowiezo kom je dan mensen tegen waar je een praatje mee maakt. En over 2 weken mag hij naar de puppyklas. Heb terug vooruitzichten.

Heb nooit de gedachte gehad om Snuf te vervangen, hij heeft een mooi plekje in men hart.

Wij dachten eerst ook als onze blaffie 16,5 jaar oud geworden, sterft dan wachten we even voor een andere hond te nemen. 1 dag later zijn we al gaan zien in het asiel en hebben simba meegenomen ! We waren direct verliefd op hem. Als er nu geen geschikte hond had gezeten dan hadden wij mss langer gewacht. Maar we waren verliefd!! Je verdriet is er nog wel maar je kan het beter verwerken vinden wij . Want je wordt afgeleid door de andere hond.